802. - "Kątem oka"

Kątem oka

Adrianna Korcz

Wydanie: I

Data premiery: 22 stycznia 2021 r.

Liczba stron: 420.
Format: 145x205 mm
Oprawa: Miekka

Wydawnictwo: Poligraf

„Wybaczenie samo w sobie 

jest bezwarunkowe”

W nasze relacje międzyludzkie wpisane są różnego rodzaju emocje, konflikty, niejasne sytuacje, niedopowiedzenia ale też krzywdy, o których trudno zapomnieć. Bywa tak, że głęboko skrywamy w sobie żal, nienawiść, ból i cierpienie czy poczucie winy, które  pustoszą nasze wnętrze, Najlepszym lekarstwem na tego rodzaju zgryzoty jest przebaczenie, ale dla wielu osób jest to krok nie do przejścia. Książka "Kątem oka" skłania do przemyśleń na ten temat i zastanowienia nad jego esencją.

O Adriannie Korcz właściwie nic nie wiadomo, poza tym że to jej pseudonim, pod którym tworzy swoje teksty. Z pewnością nosi w sobie ogromny potencjał, dzięki któremu potrafi intrygować, dając czytelnikowi okazję do spojrzenia na samego siebie.

W siedmiu opowiadaniach autorka ukazuje różne oblicza pojęcia wybaczania, rozbierając je na drobne części. Na przykładzie różnych scenek z życia pokazuje ludzkie emocje związane z poczuciem winy, wybaczaniem i zrozumieniem motywacji działań drugiego człowieka ale też wyciąga na światło dzienne niewypowiedziane słowa czy gesty, które wiszą gdzieś w przestrzeni między dwojgiem ludzi, którzy na co dzień ze sobą przebywają, mieszkają i spędzają życie. Doskonale jest to uwidocznione w pierwszym opowiadaniu pt.: „Niedzielny obiad”, w którym poznajemy Lidię i Piotra, którzy są parą. Zostają zaproszeni na obiad do rodzinnego domu Piotra. Podczas spotkania wyłaniają się prawdziwe uczucia, chowane urazy, przemilczane pretensje i niewyjaśnione sytuacje z przeszłości. Tej analizy dokonujemy tutaj razem z Lidią, która potrafi dostrzec drobne niuanse tworzące mur, jaki wyrósł przez lata między synem a ojcem i matką.

Autorka zastanawia się jak bardzo wybaczenie wpływa na nasze postrzeganie drugiego człowieka, jego odczucia względem osoby, do której ma żal czy jakąś urazę. Zagląda w ludzkie umysły i dusze, zwraca uwagę na gesty, spojrzenia, odczucia i próbuje odnaleźć sens w samym akcie darowania komuś winy. Zastanawia się nad autentycznością wybaczania, szczerością i jego zrozumieniem prowadzącym do wyzwolenia z ciążących kajdan przeszłości. Doszukuje się zasadności przebaczenia wypływającej z intencji osoby skrzywdzonej ale też pokazuje punkt widzenia, kogoś, kto zdaje sobie sprawę ze swojego niewłaściwego zachowania i ma świadomość krzywdy, jaką wyrządził drugiej osobie. Pokazuje, że jest pewien proces dojrzewający w ludzkim umyśle i duszy, zarówno strony zranionej jak i pragnącej naprawić swoją winę, co z kolei autorka opisała w opowiadaniu „O Niej”. Podejmuje też zagadnienia wyrządzenia komuś krzywdy, nie tylko fizycznej ale też psychicznej czy emocjonalnej.

Każde z opowiadań ma odmienną narrację, formę przekazu, klimat, innych bohaterów i inne i podejścia do tematu wybaczania. To daje nam bardzo szeroką perspektywę spojrzenia na ten problem. Autorka wykazuje w nich, że samo słowo „przepraszam” czy „wybaczam” to za mało, jeżeli nie idzie za tym zrozumienie połączone z pogodzeniem się i wybaczeniem samemu sobie.

Książka nie jest łatwa w odbiorze, gdyż stanowi obszerny studium filozoficzno-psychologiczne nad sensem wybaczania i jego wpływem na życie człowieka. Ta lektura nie jest przeznaczona do szybkiego, jednorazowego przeczytania, lecz raczej stopniowego poznawania kolejnych historii. Teksty wymagają uważnego czytania, skupienia się na treści, analizowania tego, co autorka pragnie nam przekazać. Z jednej strony opowiadania mają charakter literatury obyczajowej, z drugiej wyłania się ich charakter psychologiczny. Autorka skupia się nie tylko na tym, co poszczególne osoby mówią, ale przede wszystkim jak reagują na jakąś sytuację, w jaki sposób patrzą, co czują i robią. Wykazuje w kolejnych epizodach, że wybaczanie to proces, który może wymagać dłuższego czasu, w zależności od rodzaju bólu, lecz warto podjąć kroki prowadzące do odpuszczenia, by móc cieszyć się wolnością.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorce 

oraz Wiolecie Sadowskiej z subiektywnieoksiążkach.pl