[72./24] 1587. - "Fighting hard for me" Tom III

"Fighting hard for me"

Seria: Cokolwiek się wydarzy

Tom trzeci

Bianca Iosivoni

Wydanie: I

Data premiery: 17.04.2024r.

Data premiery zagranicznej: 24.11.2021r.

Ilość stron: 352

Wymiary: 135x215 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

ISBN 978-83-8266-354-9

Tytuł oryginału: Fighting Hard For Me

Tłumaczenie: Katarzyna Łakomik, Anna Wziątek

Wydawnictwo: Jaguar

Moja ocena: 6/6

„czasem warto odważyć się na coś nowego”

Jeżeli dwoje ludzi jest w sobie zakochanych, to co w ich relacji może pójść nie tak i pokrzyżować im plany? Otóż przeszkodą może być to, co już Tadeusz Boy-Żeleński ujął w swoim dwuwierszu: „Z tym największy jest ambaras, żeby dwoje chciało naraz.”, a tak zdarzyło się w przypadku pary z książki „Fighting hard for me”, których uczucia nie zgrały się w czasie.

Sophie i Cole przyjaźnią się od dawna. Mogliśmy ich obserwować przy okazji poznawania historii dwóch innych par, o których opowiadały dwie pierwsze części trylogii „Finding Back to Us”. Autorka zdradziła w końcowym słowie, że nie miała zamiaru o nich opowiadać, gdy zaczynała pisać tę serię. Jednak ich pojawienie się w charakterze postaci drugoplanowych, wzbudziło zainteresowanie czytelników, którzy wręcz domagali się poświęcenia tej parze większej uwagi i dlatego powstała „Fighting hard for me”.

Już rok temu Sophie uświadomiła sobie, że jej uczucia wybiegają poza przyjacielską więź, jaka łączyła ją z Colem. Jednak wówczas wydawało się, że on jej nie zauważa, cały czas traktując jak dobrą kumpelę. I teraz, gdy miesiąc temu zakończyła swój dwunastopunktowy program odkochania się i wydaje się, że on jest jej obojętny, Cole nagle wyznaje jej, że się w niej zakochał. Zamiast się ucieszyć, ona jest przerażona i w efekcie proponuje mu, by podjął wyzwanie, które pomoże mu uwolnić się od uczucia, które on wobec niej czuje.

Za każdym razem, gdy sięgam po książkę pani Bianki Iosivoni wiem, że czeka mnie fascynująca opowieść i tak też było w przypadku trylogii „Cokolwiek się wydarzy”. Cała trylogia jest bardzo sympatyczną, opowieścią o przyjaźni, która łączy ze sobą młodych ludzi przebywających ze sobą ze względu na wspólne wynajmowanie mieszkania. Razem przeżywają różne perypetie, wspierają się, czasami sprzeczają, ale zawsze mogą na siebie liczyć. Bez względu na wszystko oni są ze sobą razem, są niezawodni i świetnie się czują w swoim towarzystwie. Jednych łączą tylko i wyłącznie koleżeńskie relacje, a niektórych trafia strzała Amora.

Sophie była według mnie mało dojrzała jak na dorosłą kobietę. Denerwujące było u niej ciągłe trzymanie się tezy o przyjaźni. Nie za bardzo rozumiałam jej toku myślenia dotyczące ewentualnego związku z Colem, w którym i tak się podkochiwała jeszcze rok temu. Teraz usilnie wciąż powtarza, że zależy jej na przyjaźni i boi się, że starci najlepszego kumpla, gdy połączy ich miłość. To jakieś pokręcone myślenie, gdyż dobry związek opiera się też na wartościach, które ważne są zarówno w przyjaźni, jak i związkach. Pod tym względem zupełnie nie zgadzałam się z podejściem Sophie do relacji z Colem. To co w niej mi się w niej podobało, to jej naturalność, bez zbędnego upiększania się i przesadnego dbania o sylwetkę, bo Sophie lubi pyszne jedzenie i nie żywi się tylko sałatkami, warzywami, czy korzonkami.

Cole z kolei pokazał, jak bardzo zależy mu na Sophie podejmując się przejścia przez dwunastostopniowy program wymyślony przez nią rok temu. Wydaje się być bardziej dojrzały i nie ma wątpliwości jeśli chodzi o to, co czuje. Jest gotowy zrealizować każde, nawet absurdalne zadanie, byleby tylko spędzić z nią jak najwięcej czasu. Bardzo podobał mi się w stałości swoich uczuć. Nie snuje niepotrzebnych rozważań, ale pragnie zrobić wszystko, by zdobyć serce dziewczyny.

W trylogii "Cokolwiek się wydarzy" poznaliśmy trzy pary: Callie i Keith’a, Teagan i Parkera oraz Sophie i Cole’a, ale w tej serii jest znacznie więcej ciekawych osób, którzy stanowią barwne tło dla głównych wydarzeń. Z tych trzech historii najbardziej podobała mi się pierwsza część czyli „"Finding. Back to us", druga odsłona serii kręciła się wokół gier komputerowych, więc był to dla mnie świat, w który mnie nie fascynuje, ale historia Parkera i Teagan była zabawna, podobnie, jak dobrze bawiłam się śledząc zmagania Sophie i Cole'a.

Pani Bianca Iosivoni stworzyła ujmującą, romantyczną i wciągającą opowieść o miłości, o którą trzeba się postarać, a która rządzi się swoimi prawami i nikogo nie można zmusić ani do zakochania się w kimś innym, ani odkochania się, jeżeli uczucie jest głębokie i szczere. To opowieść o odkrywaniu siebie na nowo, dojrzewaniu do poważnych związków i przyjaźni, z której na nowo rozkwita miłość.

Recenzja tomu I "Finding. Back to us"

Recenza tomu II „Feeling Close To You”

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem

[26.] 1541. - "Open mind"

"Open mind"

Julia Śliwkiewicz

Wydanie: I

Data premiery: 10 października 2023

Ilość stron: 494

Wymiary: 144 x 206 mm

Oprawa: Miękka

ISBN 978-83-8011-283-4

Wydawca: WFW

Moja ocena: 4/6

„Niesamowity jest fakt, że ludzie myślą, iż posiadają gigantyczne ilości czasu, podczas, gdy docierają do pewnego momentu w swoim życiu i nagle okazuje się, że tak naprawdę nie pozostała im nawet sekunda.”

Powyższy cytat jest niezwykle prawdziwy, gdyż nikt chyba nigdy nie myśli o tym, czy kolejny dzień pozwoli nam cieszyć się życiem. Są jednak takie dni, które potrafią wywrócić wszystko do góry nogami, a jedno wydarzenie może wszystko zmienić i odciskać swoje piętno w duszy na wiele lat. Zwłaszcza strata najbliższej osoby ciąży bolesną traumą z którą trudno sobie poradzić. Stało się tak w przypadku bohaterki książki „Open mind”, która do pewnego momentu prowadziła życie spokojne i poukładane.

Lennie a właściwie Lenobia Davis była przy tym, gdy jej siostra straciła życie, ale niestety, sprawca nie został wykryty i schwytany. To tragiczne wydarzenie sprawiło, że ze swoją mamą zdecydowała się na przeprowadzkę z Atlanty do niewielkiej miejscowości o nazwie Townhill.

W nowej szkole poznaje grono kolegów i koleżanek, którzy przyjmują ją przyjaźnie i z ciekawością. Jednak są wśród nich osoby wzbudzające w Lennie niepokój, chociażby Calvin, który wie, co się stało z jej siostrą, czy dziwnie zachowująca się Sage, ale też osoba Zacha, przed którym ona go ostrzega. Zresztą w ciągu swego krótkiego pobytu już kilka razy słyszy od osób, by na siebie uważała.

„Open mind” jest debiutem pani Julii Śliwkiewicz, więc mogę wybaczyć niektóre irytujące mnie elementy, chociażby zbyt długie opisy bez dialogów, czy określanie innych osób poprzez ich kolor włosów, co ostatnio jest dosyć modne wśród młodych pisarek. Spotkałam się z takim podejściem w kilku powieściach, zwłaszcza w gatunku New Adult, a do takiego rodzaju literackiego można zaliczyć tę powieść. Jednak nie jest ona typowa dla tej kategorii, gdyż oprócz znanych schematów, jakim jest młodzieńczy romans i relacje między uczniami, pojawia się wątek thrillera, niewyjaśnionych zdarzeń, pojawiających się jakby ze snów.

Gdy zaczynałam ją czytać, nic nie wskazywało na tak dramatyczne i emocjonalne wydarzenia, jakie zaczęły się w pewnym momencie dziać. Młodej, debiutującej pisarce udało się mnie zaintrygować, ale aby dotrzeć do końca, trzeba trochę cierpliwości, gdyż powieść nie ma zbyt dużego tempa, a momentami nieco się snuje. Od czasu do czasu zdarzają się mocne akcenty, zwłaszcza w drugiej połowie powieści i w finale. Gdyby wyrzucić trochę zbędnych dialogów i opisów, może wówczas byłoby bardziej ekspresyjnie, więc trochę potencjał gdzieś został zaprzepaszczony. Pomysł bardzo mi się podobał, gdyż autorka wrzuciła nas w środowisko małomiasteczkowego, nastoletniego społeczeństwa.

Wrażenia wzmacnia narracja pierwszoosobowa z punktu widzenia Lennie, więc odczuwamy wszystko, jak ona. Nie od razu wniknęłam w tę historię, gdyż pierwsze akapity nie są zbyt jasne, zwłaszcza prolog brzmi tajemniczo, ale też na kolejnych stronach, gdy poznajemy stopniowo wydarzenia z przeszłości bohaterki poprzez jej wspomnienia i powracanie do tamtych dramatycznych wydarzeń. Również w teraźniejszości zaczyna się robić niebezpiecznie, pojawiają się ofiary i ewidentnie ktoś nie ma uczciwych zamiarów wobec Lennie. Wokół niej zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Ona sama w pewnym momencie już nie wie, czy dana sytuacja wydarzyła się naprawdę, czy była tylko koszmarnym snem.

Niestety, na stonowanej kolorystycznie okładce nie ma żadnej informacji, że jest to pierwszy tom, a wszystko na to wskazuje, gdy docieramy do ostatniego zdania tej powieści. Podążałam za kolejnymi wydarzeniami, chociaż nie było to łatwe, gdyż styl autorki nie charakteryzuje się dynamiką, a na końcu, zamiast rozwiązania, zobaczyłam scenę, która jest raczej zapowiedzią kontynuacji. Do tego finał wprowadza pewien zamęt, który wprawia w zdumienie i zastanawiałam się nad tym, o co tutaj chodzi i o czym czytałam na ponad 400 stronach? Zamiast spokoju i ulgi, pojawiają się liczne pytania, jeszcze więcej wątpliwości i ciekawość, co będzie dalej.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu Sztukater

[21.] 1536. - "Midnight blue"

"Midnight blue"

Zosia Pławiak

Wydanie: I

Data premiery: 02.11.2023 r.

Ilość stron: 366

Wymiary: 130x210 mm

Okładka: miękka

ISBN: 978-83-8313-735-3

Wydawca: Novae Res

Moja ocena: 6/6

„Życie – gdy niczego się nie pamięta – wydaje się o wiele lepszą wizją, niż ta bezcelowa egzystencja.”

Młodość to czas radości, czerpania z życia pełnymi garściami, planowania przyszłości, pierwszych porywów serca, zawiązywania się przyjaźni i często spontanicznych działań. W tym okresie nie myślimy o tym co z nami stanie się za chwilę, mając nadzieję, że życie obdarzy nas wszystkim, czego pragniemy. Niestety, nie w każdym przypadku tak jest, o czym świadczy historia zawarta w książce „Midnight blue”.

Kim Rowoon jeszcze 10 lat temu mieszkał w Korei Południowej w rodzinnym mieście Ansan. Tam chodził do szkoły, wychowywany przez mamę, miał marzenia, był po prostu normalnym, szczęśliwym nastolatkiem marzącym o zostaniu fotografem, mimo że jego mama widziała go w innej roli. Ona pragnie, by syn został lekarzem lub prawnikiem gdyż uważa, że to zagwarantuje mu lepsze, bogatsze życie, którego ona nie mogła mu zapewnić. Rowoon, mimo to, krok po kroku dążył do spełnienia swoich pragnień. W tajemnicy przez mamą, po szkole dorabiał w chińskiej restauracji, by kupić sobie upragniony aparat fotograficzny. Pewnego dnia poznał Mari, która wypełniała jego każdy dzień. Ich znajomość była na początku tej drogi, gdy pewnego dnia nagle się zakończyła i to dramatycznie. Mari ginie, a świadkiem tego jest Rowoon.

Teraz, gdy go poznajemy, mieszka w Pradze, ale z dawnego chłopaka nie pozostało nic. Dziś jest cieniem samego siebie. Jego każdy dzień jest egzystencją, walką pomiędzy życiem, a pokusą zakończenia go tu i teraz. Gdyby nie jego starszy o 30 lat przyjaciel Hyunwoo, dawno by go już na tej ziemi nie było. Razem prowadzą zakład fotograficzny. Tego dnia, który okazał się przełomowym, Rowoon ma do wykonania zlecenie sesji zdjęciowej pary narzeczonych na Moście Karola. Gdy czeka tam na klientów, wśród tłumu nagle dostrzega znajomą twarz dziewczyny, która zginęła 10 lat temu. Wraz z nią jest jej narzeczony Park Jumbo, ale dziewczyna jest dziwnie milcząca. Nie podaje swego imienia i wydaje się, że go nie poznaje. By wyjaśnić te zagadkę, Rowoon rusza za nimi do Korei.

To zaledwie początek historii, która najpierw opowiedziana jest z punktu widzenia Rowoona, ale po kilku rozdziałach narratorem a raczej narratorką jest też Suzy. Trochę mnie to przejście zdezorientowało, ale wkrótce wszystko stało się jasne i dalszą część historii poznajemy z tych dwóch stron. Wraz z tym przyspiesza też akcja, gdyż dzieje się znacznie więcej, niż w pierwszych rozdziałach, które były raczej bardziej stonowane, mimo że nie brakowało w nich emocji.

Byłam ogromnie zaskoczona, że książka „Midnight blue” została napisana przez debiutantkę, gdyż w żadnym momencie nic na to nie wskazuje. Pani Pławiak ma doskonałe pióro, którym doskonale oddaje nastrój panujący w powieści, każdą emocję nakreśla wyraziście, każdą sytuację i postać tworzy z pietyzmem, działając na wyobraźnię i uderzając w czułe struny serca. Wypełniła swoją opowieść bólem po stracie ukochanej osoby, dając poczuć wszystko to, co bohaterowie czują. W niezwykle wrażliwy, sugestywny i plastyczny opisuje zarówno smutek, tęsknotę, frustrację, cierpienie, jak i radość, zdumienie, podekscytowanie i nadzieję.

Fabuła biegnie dosyć spokojnie, ale nie monotonnie, gdyż mnóstwo w niej emocji, ale jej tempo nie jest cały czas jednostajne, gdyż wraz z wgłębianiem się w tę historię wszystko dzieje się znacznie szybciej i bardziej zaskakująco. Autorka stworzyła powieść z nietypową historią, zabierając nas przede wszystkim do Korei Południowej, mimo że zaczyna się ona w Pradze, ale tego miasta jest tutaj niewiele.

Nie zrażajcie się anglojęzycznym tytułem, bo nie jest to aż tak bardzo istotne, gdyż „Midnight blue” to niezwykle emocjonalna, bardzo poruszająca opowieść o nadziei, marzeniach, miłości, podnoszeniu się z traumy, ale też poszukiwaniu prawdy o sobie i wydarzeniach z przeszłości. Pojawiają się też wątki bardziej dramatyczne, nawet niebezpieczne, które prowadzą bohaterów do rozwiązania zagadki śmierci Mari, a jednocześnie sprawiają, że oboje odkrywają uczucia, których się nie spodziewali czuć wobec siebie. Szkoda tylko, że autorka postanowiła zakończyć tę opowieść tak, a nie inaczej, wszystko przerywa się w najmniej spodziewanym momencie. Gdy dotarłam do ostatniego zdania w tej książce, byłam nieco skonfundowana tym, że to koniec. Jednak z drugiej strony takie zakończenie daje nadzieję na kontynuację, gdyż chętnie wróciłabym do tych klimatów.

źr. zdjęcia:
profil autorki na FB

O autorce wiadomo niewiele, a jedynie na jej profilu na FB znalazłam informację, że mieszka w Bolesławcu i pochodzi z miejscowości  Nowogrodziec. Jedno wiem na pewno - pani Zosia Pławiak, ma ogromne zadatki na odniesienie sukcesu na pisarskim polu, więc mam nadzieję, że jeszcze ujrzymy jej kolejne, pasjonujące i niestandardowe opowieści. 

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem Novae Res.

1511. - " Pozwól mi spłonąć"

"Pozwól mi spłonąć"

Katarzyna Piątek

Wydanie: I

Data premiery: 11.04.2023r.

Ilość stron: 308

Wymiary: 130 x 210 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

ISBN: 978-83-8313-340-9

Wydawca: Novae Res

Moja ocena: 6/6

„Przez lata trwałem w mroku i poczuciu winy. Szedłem przez życie, choć tak naprawdę nie żyłem. Nie patrzyłem jak inni w przeszłość. Nie liczyło się dla mnie nawet tu i teraz. Byłem jedynie cieniem, snującym się bez żadnego celu.”

Zmiany często są związane z chaosem, trudnymi przeżyciami, zanim przyzwyczaimy się do nowych okoliczności i warunków życia. Dotyczy to zwłaszcza tych zdarzeń, gdy wszystko obraca nasz dotychczasowy świat do góry nogami. Tak zdarzyło się w życiu bohaterów książki „Pozwól mi spłonąć”, a ten tytuł nie oznacza, że będzie to opowieść o strażakach.

Addison Grey od zawsze mieszkała w Portland i z pewnością myślała, że tak będzie zawsze. Wszystko się zmieniło w momencie, gdy jej mama oświadczyła jej rok temu, że wychodzi za mąż za Marcusa, a po zakończeniu roku szkolnego Addison ma się przeprowadzić do Seatle. Wkraczamy w tę historię w momencie, gdy jej mama wchodzi w nowy związek małżeński, a w czasie przyjęcia weselnego Addison poznaje syna Marcusa, Masona Hale. Od początku Mason okazuje niechęć swojej przyszywanej siostrze, wręcz wykazuje wrogość trzymając ją na dystans od siebie i swoich spraw. Addison nie ulega jego groźbom, potrafi odezwać się z sarkazmem, wykazując się ciętymi ripostami. Ich uczucia zostają wystawione na próbę w momencie, gdy jej mama i nowo poślubiony małżonek wyruszają w podróż poślubną. Addison zostaje sama w domu z wrogo nastawionym Masonem, co ją zaczyna irytować, ale i ciekawić, dlaczego on się tak zachowuje. Poznanie jego tajemnicy i przyczyny takiego zachowania jest zaledwie wstępem do odkrywania w sobie coraz bardziej gorących i palących uczuć. Jednak to, z czym mierzy się Mason, nie pozwala mu na całkowite otworzenie się na miłość.

„Pozwól mi spłonąć” jest powieścią, która wciąga od pierwszych zdań, gdyż styl autorki pozwala wgłębianie się w nią bez oporów. Okazało się, że nie jest to gładka, prosta i przewidywalna historia, chociaż początek by na to wskazywał. Motyw jest oparty na początkowej niechęci, która stopniowo zaczyna przeobrażać się w bardziej pozytywną relację i to było do przewidzenia. To wszystko obudowane jest trudnymi tematami w dużej mierze dotyczącymi uzależnieniu od narkotyków, alkoholu, staczaniu się na samo dno i walce o normalność.

Historia napisana przez panią Katarzynę Piątek poruszyła moje emocjonalne struny, niejednokrotnie wzburzając niespokojne fale różnorodnych wrażeń. To niezwykle emocjonalna, wzruszająca, ekspresyjna i dobrze napisana powieść, od którą trudno odłożyć na dłużej, gdyż wciąż pojawiają się ciekawość tego, co będzie działo się na kolejnych stronach. Poza dobrze skonstruowaną i przemyślaną fabułą ogromnym plusem są jej bohaterowie, zwłaszcza Addison, która nie odpuszcza, walczy o siebie, nie poddaje się trudnościom, dzielnie stawia czoło początkowej wrogości ze strony Masona, a potem walczy o miłość.

Masona zaczęłam lubić po tym, jak poznałam jego wersję wydarzeń i to, w jaki sposób radzi sobie ze swoją traumą wywołaną przeszłością. Jego ciągła walka z tym, co go dręczy doprowadza do tego, że chłopak wkracza w niebezpieczne rejony, nie liczy się z nikim, ale jednocześnie coraz trudniej mu ignorować rodzący się płomień cieplejszych uczuć wobec Addison. Mason jest, zatem postacią dramatyczną, który musi nauczyć się kontrolować swoje gwałtowne emocje, zaufać sobie i otworzyć się na miłość, ale też chcieć pozwolić sobie pomóc. Autorka na jego przykładzie pokazuje, do czego prowadzi ucieczka w używki, takie jak alkohol i narkotyki oraz jak trudno z tym poradzić sobie samemu. 

Nie jest to, zatem ckliwa opowieść o przemianie następującej nagle i szybko, lecz wymaga poświęcenia temu większej uwagi i poddaniu się procesowi. Najsłabszym punktem w tej historii był, według mnie, wątek mafijny, który nie był wiodącym, ale pojawia się w tle w niewielkim stopniu i stanowi mało prawdopodobne sytuacje. Pojawia się też kilka osób drugoplanowych, które są bardzo charakterystyczne, dodają tej historii dodatkowego smaczku i wzbudzają sympatię, chociażby kumple Masona: Collin, Matt i Ash.

Książka była dla mnie miłym zaskoczeniem, gdyż zdjęcie na jej froncie nie wskazuje, że będzie to opowieść tak przepełniona dramatyzmem i tak bardzo ekscytująca. To tylko pokazuje, że nie należy sugerować się wyglądem graficznym okładki. Wbrew pozorom nie jest to erotyk, a raczej bardzo poruszająca, emocjonalna opowieść o młodych ludziach, którzy próbują poskładać swoje życie na nowo.

Książkę przeczytałam, dzięki współpracy z wydawnictwem Novae Res

1504. - „Feeling Close To You” Tom II

„Feeling Close To You”

Cykl: Cokolwiek się wydarzy

Tom drugi

Bianca Iosivoni

Wydanie: I
Data premiery: 18.10.2023r.
Data premiery niemieckiej: 24 lutego 2020 r.
Liczba stron: 368
Okładka: miękka ze skrzydełkami
Wymiary: 135x215 mm
Tytuł oryginału: Finding Back to Us
Tłumaczenie: Katarzyna Łakomik
ISBN 978-83-8266-232-0
Wydawnictwo: Jaguar
Moja ocena: 6/6

„Wszystko jest lepsze, niż rezygnacja ze swoich marzeń”

Wielu młodych ludzi, którzy stoi u progu dorosłości szukają odpowiedzi na pytanie, co dalej chcę robić w życiu. Niektórzy mają już określone plany na przyszłość, ale czasami nie wszystko idzie tak, jakby chcieli, gdyż wybory nie są łatwą sprawą zwłaszcza, jeżeli w grę wchodzą uczucia. O tym przekonała się bohaterka książki „Feeling Close To You”.

Teagan Ramona odlicza dni do momentu aż skończy szkołę i będzie mogła wyrwać się z obecnego środowiska, w którym nie czuje się dobrze. Nie łączy ją nic z rówieśnikami, nawet z byłą przyjaciółką, ale też trudno znaleźć jej porozumienie z ojcem, który widziałby swoją córkę w zupełnie innej roli zawodowej, niż ona marzy. Teagan jest, bowiem fanką gier komputerowych i chciałaby studiować na kierunku związanym ze swoją pasją, a konkretnie z projektowaniem gier komputerowych. Chciałaby spełnić to marzenie, więc dorabia po szkole w jednej z kawiarni w swoim niewielkim mieście położonym niedaleko Seatle. Odskoczną są dla niej streamy, które prowadzi pod pseudonimem „TRGame”.

W trakcie spotkań ze swoimi obserwatorami toczy rozgrywki on-line w ulubionych grach. Podczas jednej z nich pokonuje popularnego youtubera, jakim jest Donovan Parker. On jest nią zaintrygowany, odkąd odkrył, że pod pseudonimem „TRGame” kryje się fascynująca dziewczyna, a nie chłopak, tak jak myślał. Nawiązują ze sobą kontakt wirtualny i zaczynają ze sobą rozmawiać na Discordzie, poznając się coraz lepiej. Wkrótce jest szansa, by mogli zobaczyć się na żywo, gdyż zbliża się ważna impreza gromadząca miłośników gier, mająca odbyć się w Teksasie. Wraz z tym spotkaniem, jak i późniejszymi wydarzeniami, Teagan stanie przed wyborem, gdzie studiować: czy w swoich rodzinnych stronach, czy bliżej miejscowości, w której mieszka i studiuje Parker. Mimo dużej odległości, jaka dzieli Teagan i Parkera, coraz trudniej im bez siebie żyć.

„Feeling Close To You” stanowi osobną historię poprowadzoną od początku do końca, więc nie ma problemu z jej poznawaniem. Są nowi bohaterowie, nowe problemy i zupełnie nowa opowieść, też w klimacie New Adult. Wyraźnie można wyczuć, że jest ona skierowana do młodych czytelników, gdyż dużo w niej jest odnośników do tego rodzaju tematów.

Do charakteru powieści nawiązują rozdziały zatytułowane, jako „Level 1”, Level2 itd. Tytuł w tłumaczeniu na język polski oznacza „poczucie bliskości”, o co jest trudno, gdy dwie osoby dzieli duża odległość, ale za to łączy wirtualna rzeczywistość. Jest to też myśl przewodnia, które przewija się w różnych sytuacjach. Dotyczy to zarówno dwojga bohaterów, których dzieli odległość między ich miejscami zamieszkania, ale też relacji w obrębie rodziny, gdyż w każdym przypadku ta bliskość jest ukazywana w inny sposób.

Historia Teagan i Parkera dzieje się dwa lata po wydarzeniach z pierwszego tomu, gdy poznaliśmy historię Callie i Keitha. Teraz nie ma ich zbyt dużo, ale czasami pojawia się Callie, gdyż jest ona przyjaciółką Donovana. Parker ma za sobą także trudną przeszłość związaną z relacjami rodzinnymi, o których wie niewiele osób, a jedną z wtajemniczonych jest Callie.

Druga część serii „Whatever Happens” toczy się znacznie wolniej niż część pierwsza. Jest mniej ekspresyjna i bardziej młodzieżowa, gdyż tłem dla toczących się wydarzeń są gry komputerowe i świat influencerów oraz youtuberów, więc to, czym żyje współczesna młodzież. Dla nich wirtualny świat jest elementem życia i bywa tak, że łatwiej rozmawia im się na czatach niż w realu. Dużo w niej jest opisów gier i świata wirtualnego, ale też zagadnień, z którymi mierzą się oni w swoim życiu. Między innymi autorka ujawnia problemy związane z chorobą najbliższych, trudną opieką, ale też opowiada o dążeniu do spełnienia swoich marzeń wbrew ambicjom, jakie pokładają w swoich dzieciach rodzice, o pasjach, które nadają sens w życiu, ale też o samotności w realnym świecie, mimo wielu obserwatorów w sieci, ale przede wszystkim o wyborach, które decydują o tym, jak w przyszłości będzie wyglądać ich życie.

Recenzja pierwszej części "Finding. Back to us"

Recenzja trzeciej części "Fighting hard for me"

Książkę przeczytałam, dzięki współpracy z wydawnictwem Jaguar

1484. - „I love you Cherry”

"I love you Cherry"

Kinga Stojek

Wydanie: I

Data premiery: 23 sierpnia 2023r.

Ilość stron: 256

Wymiary: 135x215 mm

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

ISBN 978-83-8266-297-9

Wydawnictwo: Jaguar

Moja ocena: 6/6

„Niektóre sekrety z każdym dniem ciążą coraz bardziej, a my nie jesteśmy w stanie od nich uciec.”

Naszych dziadków i babcie praktycznie znamy już, jako ludzi starszych i niewielu z nas potrafi sobie ich wyobrazić, jako młodych ludzi. Nie wiemy, co ich spotkało, co ukształtowało i wpłynęło na to, jacy są dziś. Tego nie była świadoma też bohaterka książki „I love you Cherry”, która dopiero w pewnym momencie spojrzała na swoją babkę inaczej.

Florence ma właściwie wszystko, by cieszyć się życiem. Mieszka w Londynie, w którym jej rodzice prowadzą hotel, więc nie ma powodów by narzekać na finanse. Wykorzystuje ten czas na imprezowanie, od czasu do czasu pomaga rodzicom w firmie, ale na razie nie ma planów na przyszłość. Gdy ją poznajemy, przygotowuje właśnie przyjęcie urodzinowe dla swojej przyjaciółki Kathy, którą fascynuje kultura koreańska, zwłaszcza muzyka i zespół XOXO. Wydaje się, że wszystko ma zapięte na ostatni guzik, ale cały czas ma wrażenie, że o czymś zapomniała. To niestety jej niechlubna cecha, bo wciąż zdarza się, że umykają jej jakieś istotne informacje. Tym razem zapomniała powiadomić o imprezie swojego chłopaka Andrew. 

Wszystko jednak ułożyło się świetnie, zabawa się udała, a Flo wraca do domu nad ranem, co nie podoba się jej rodzicom. Uważają oni, że wieku 20 lat jest najwyższy czas, by spoważnieć i ułożyć sobie życie. Nadarza się okazja, by wykazać się dorosłością, gdyż w niedalekiej wsi Longford znajduje się posiadłość babki Lucyny Złowrogiej, która pozostawiła po sobie działkę z domem i dwoma domkami letniskowymi położonymi nad pięknym jeziorem. Zadaniem Florence jest spakowanie rzeczy babki w kartony i przygotowanie domu do sprzedaży. Niestety, dziewczyna nie ma z tym miejscem dobrych wspomnień, gdyż babcia nie była zbyt miłą osobą. Jadąc do Longford nie spodziewa się, że odkryje rodzinne tajemnice, ale też przeżyje fascynujące chwile, które pomogą jej w końcu dorosnąć.

Powieść ma skromną, ale uroczą okładkę, więc można się spodziewać jakiejś ciekawej, romantycznej historii. I taka właśnie ona jest, ale nie oznacza to, że cechuje ją przesłodzona fabuła. W trakcie poznawania kolejnych wydarzeń w życiu bohaterki, wyłaniają się istotne zagadnienia i problemy, które dotykają w życiu nie jedną osobę. Flo początkowo mnie irytowała swoją postawą, ufnością wobec swego chłopaka, naiwnością i nadużywaniem alkoholu. Z czasem jej postać ewoluowała pozytywnie, zwłaszcza, gdy zaczyna mieszkać w domu babki.

Przede wszystkim okazuje się, że Flo jest w związku, który ma charakter toksyczny, ale ona tego nie dostrzega. Widzi to natomiast jej przyjaciółka, lecz jej argumenty nie docierają do celu. Jednak jak zawsze w takim przypadku, ofiara musi sam dostrzec, w jakim błędnym przekonaniu żyje. Jak można się spodziewać, taka chwila nastąpi, a to pod wpływem zdarzeń związanych z tajemniczym lokatorem jednego z domków przy plaży. Nie było trudno wywnioskować, kim jest ten dziwny gość, który unika wszelkich kontaktów ze światem zewnętrznym szukając spokoju na angielskiej wsi.

Debiutancka powieść pani Kingi Stojek to przyjemna w odbiorze lektura, przy której czas biegnie szybko. Nietypowy romans w stylu YA wciąga swoją otoczką tajemnicy, romantycznością budzącego się uczucia i zaskakuje tym, co skrywała babka Lucyna przed rodziną. Nie jest to jednak typowa młodzieżówka, gdyż główna bohaterka ma już za sobą okres nastoletni, ale czasami swoim zachowaniem wykazuje się niedojrzałością. 

To ujmująca i lekka opowieść o poszukiwaniu swojej drogi, przyjaźni, miłości i poznawanie przeszłości, która zupełnie inaczej wygląda, gdy Flo poznaje świat, w jakim żyła babka Lucyna, a to za sprawą jej przyjaciółki i sąsiadki, pani Madeleine. Florence poznaje swoją zmarłą babkę jakby na nowo, zaczyna rozumieć jej postawę, a to z kolei sprawia, że dojrzewa do wprowadzenia zmian w swoim życiu. Nie wszystko było dla mnie  przewidywalne, a relacje opisane w książkach oraz sekret babki zaskoczyły mnie swoim przebiegiem. Zaskakujący był też wątek miłosny i tu nie do końca spełnił moje oczekiwania.

Bardzo by mnie ucieszył fakt, gdyby autorka zdecydowała się na napisanie ciągu dalszego tej historii, gdyż pozwala na to zakończenie, które według mnie, nie jest ostateczne.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem Jaguar

1457. - "Heart of the Devil" Tom I

"Heart of the Devil"

Tom pierwszy

Wiktoria Wolf

Wydanie: Pierwsze

Rodzaj literatury: New Adult

Data premiery: 17.05.2023r.

Ilość stron: 226

Wymiary: 121x195 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

ISBN: 978-83-8313-516-8

Wydawca: Novae Res

Moja ocena: 4/6

„Gdyby ktokolwiek kiedyś powiedział mi, że moje dotychczasowe życie zmieni się o sto osiemdziesiąt stopni, zaśmiałabym się mu prosto w twarz”.

Powyższe zdanie z pewnością nie jeden raz wypowiedziało wiele osób, które nie były w stanie przewidzieć, co się może wydarzyć za chwilę. Z reguły życie każdego toczy się w miarę  w klasycznym, zwyczajnym rytmie, z dnia na dzień, bez jakichś spektakularnych wydarzeń. Wówczas nie jedna osoba chciałaby coś zmienić, zacząć żyć bardziej ekspresyjnie przełamując stały porządek dnia. Gdy nagle zdarza się coś, co dostarcza nam adrenaliny i burzy równowagę, do której się przyzwyczailiśmy, pojawia się tęsknota za wcześniejszym status quo. Tak stało się u bohaterki książki „Heart of the Devil”, która nie spodziewała się aż takich wrażeń, gdy zaczynał się jej kolejny dzień.

W niewielkim miasteczku Benton Harbor mieszka nastoletnia Jane Wilson razem ze swoim bratem Williamem i ojcem oraz psem dobermanem nazwanym przekornie Puszkiem. Chodzi do szkoły, spędza czas z przyjaciółmi, ogląda ulubione seriale, imprezuje i … podkochuje się w Daemonie Hughesie, ale tego na razie nie okazuje. Raczej stara się go unikać, co nie jest łatwe, gdyż on przyjaźni się z jej bratem, a do tego mieszka po sąsiedzku, więc skazani są na swoją obecność. Okazuje mu często swoją niechęć nazywając głupkiem, kretynem i innymi tego typu określeniami. Robi to nawet wówczas, gdy przekonuje się, że jej uczucia są odwzajemnione. Wkrótce ich relacja wchodzi na zupełnie inny poziom, a wraz z tym zmienia się wszystko w jej życiu. Okazuje się, że Daemon ma za sobą mroczną przeszłość, która ponownie daje o sobie znać.

Okładka książki „Heart of the devil” sugeruje historię z gorącym romansem i ostrymi scenami erotycznymi, ale jest to wrażenie mylące. To raczej opowieść w stylu New Adult, która przede wszystkim opowiada o perypetiach młodych ludzi w wieku licealnym, których rodzice ciągle są nieobecni w domu, a oni wykorzystują ten czas, by spędzić go po swojemu.

Początkowo niewiele się dzieje, gdyż fabuła toczy się wokół tego, jak wygląda obecne życie głównej bohaterki, co ją interesuje, jakich ma znajomych, ale głównie, co czuje do Daemona, Obserwujemy jej reakcje na jego słowa, próby jego zbliżenia się do niej, jej często lekkomyślne zachowania, komentarze w formie ukazania jej myśli zaznaczonych kursywą.

„Heart of the devil” jest debiutem pani Wiktorii Wolf i jest to wyczuwalne. Bohaterowie są zbyt słabo nakreśleni i wciąż padają określenia odnoszące się do koloru ich włosów czy oczu,  Nigdzie nie spotkałam się z informacją ile bohaterowie mają lat, ale uwzględniając, że są uczniami liceum, więc są to bardzo młodzi ludzie stojący u progu dorosłości. Nie zaskoczyło mnie to, jak potoczyły się wydarzenia w tej powieści, gdyż biegły one według znanych schematów. Jeżeli był przyjaciel – to gej, jeżeli przyjaciółka, to niezbyt ambitna i rezolutna, chociaż śliczna, a jeżeli obiekt uczuć, to najpierw musi być wobec niego niechęć, złość, warczenie na niego, by potem zmieniło się to w głębokie uczucie.

Jane, mimo bardzo młodego wieku pije, pali papierosy, robi, co chce, przeklina, więc nie wzbudziła mojej sympatii. Wciąż ma o coś pretensje, denerwuje się o głupstwa, rzuca wulgaryzmami, odnosi się pogardliwie do brata i jego kolegów, często używa słowa debil, kretyn itp. i ogólnie zachowuje się dziecinnie  Trochę lepiej wpływa na nią zmiana w relacjach z Daemonem, gdy niechęć przemienia się w uczucie sympatii i w efekcie miłości, co można było przewidzieć. Przez większość fabuły to ona opowiada nam o wszystkim, ale kilka razy do głosu został dopuszczony Daemon. Jego kwestia została wyraźnie zaznaczona jego imieniem, a z kolei tego mi zabrakło, gdy narracja przechodziła na Jane. Ten zabieg był dla mnie niezrozumiały i wprowadzał lekki zamęt.

Daemon w opisie przedstawiony został, jako ucieleśnienie zła, niebezpieczny i mroczny, ale tego w ogóle nie odczułam. Jest wprawdzie nieco porywczy, rzuca zagadkowe uśmiechy, spojrzenia i ma swoje tajemnice, ale to za mało, by nazywać go diabelskim charakterem. Nieco niepokoju wprowadza wątek tajemniczych anonimów, jakie dostaje Jane w postaci smsów i karteczek, oraz sprawa niezbyt chlubnej przeszłości Daemona i jego powiązania z podejrzanymi ludźmi.

Mimo kliku małych minusów, książkę przeczytałam dosyć szybko, gdyż nie jest ona zbyt obszerną powieścią. Docierając do końca sądziłam, że wszystko rozstrzygnie się w jednym tomie, gdyż nigdzie nie ma informacji, że to początek serii. Dopiero urwany ostatni epizod pozostawia w dosyć dużym zaskoczeniu. Finał, więc wynagradza nieco powolną akcję, jaka miała miejsce w pierwszej połowie fabuły i zachęca do sięgnięcia po kontynuację, co z pewnością zrobię, chcąc dowiedzieć się, jak autorka rozwiąże powstałą sytuację.

Książkę przeczytałam, dzięki współpracy z wydawnictwem