[150/25] - 1863: "Irydologia od podstaw"

"Irydologia od podstaw"

praktyczny przewodnik

Poznaj tajniki analizy tęczówki oka i odkryj ukryte informacje o swoim zdrowiu

Monika Dec, Natalia Czech

„Każda tęczówka to unikalna opowieść”

Można usłyszeć nie raz zdanie, że oczy są zwierciadłem duszy, gdyż to w nich odbija się nasz wewnętrzny świat — emocje, myśli, prawda, której nie sposób ukryć. Okazuje się, że nie tylko one są widoczne w naszym oku, lecz także są świadectwem naszego zdrowia. Patrząc w czyjeś oczy można dowiedzieć się o nim wiele informacji i z odpowiednim wyprzedzeniem zapobiec chorobie lub wspomóc organizm w regeneracji. Czytaniem i diagnozowaniem stanu naszego zdrowia na każdym poziomie zajmuje się irydologia. Ta niezwykła dziedzina łączy w sobie precyzję medycyny z intuicją terapeuty holistycznego. Nie jest to jedynie metoda diagnostyczna – to swoista filozofia patrzenia na człowieka, jako całość. Jej sekrety ujawnia książka „Irydologia od podstaw” napisana przez dwie specjalistki w tej dziedzinie: Monikę Dec i Natalię Czech.

Obie panie mają dyplom certyfikowanego irydologa i o swojej profesji opowiadają w swoim poradniku bardzo przystępnie, konkretnie i bez zbędnego rozwlekania tematu. Postawiły na przejrzysty przekaz, a nie na popisywanie się fachową wiedzą, którą z pewnością mają, co widać w poszczególnych tematach. Jest jej tyle, by każdy mógł zrozumieć zamieszczone informacje i dowiedzieć się więcej o sobie, swoich oczach i zdrowiu.

Irydologia opiera się na założeniu, że każda część ciała jest połączona z układem nerwowym, a wszelkie zaburzenia w funkcjonowaniu narządów mogą manifestować się w strukturze tęczówki. To tam najpierw można dojrzeć symptomy jakiejś dolegliwości, zanim objawi się ona fizycznie w naszym ciele. Gdy w organizmie dochodzi do niepokojących zmian, nerwy współczulne przekazują impulsy, które mogą wywołać widoczne zmiany w tkance oka – od przebarwień po zmiany w strukturze włókien.

„każda tęczówka jest unikalna i odzwierciedla osobiste doświadczenia, a także wpływ, 

jaki na nas mają przodkowie.

Autorki przekazują, że tęczówka oka, będąca kolorową częścią narządu wzroku, to niejako mapa naszego ciała i duszy, na której zapisane są informacje o stanie zdrowia fizycznego, emocjonalnego i psychicznego. Co, dzięki irydologii może nam ujawnić, ale też to, czego nie uzyskamy, zostało wymienione już w na pierwszych kilku stronach, a to pokazuje ogromne możliwości tej nauki w poznaniu naszego stanu zdrowia i siebie. Między innymi widać na niej, jaki jest stan naszych narządów i gruczołów, ich kondycję, siłę, osłabienie, potrzebę regeneracji, nagromadzenie toksyn, ich lokalizację i intensywność obciążeń, a nawet potrzeby żywieniowe, niedobory minerałów i składników odżywczych.

W kilkudziesięciu krótkich rozdziałach autorki odkrywają tajniki irydologii oraz zamieszczają praktyczne wskazówki, do samodzielnego wykorzystania w codziennym życiu. Otwierając książkę od razu autorki wzbudzają ciekawość zamieszczonym rysunkiem oka z zaznaczonymi obszarami, które są powiązane z poszczególnymi narządami ludzkiego organizmu.

W dalszej części książki panie Monika Dec Natalia Czech opowiadają m.in.: o tym, jak samodzielnie możemy wykonać analizę tęczówki, na co zwrócić uwagę, o czym świadczą zauważone znaki i wygląd nie tylko tęczówki, ale też brwi, powiek, twardówki, rogówki, tkanki łącznej, struktury tęczówki i wiele innych. Wykazują też różnice występujące w zależności od wieku człowieka, pochodzenia, a nawet wpływu przodków na to, jak wyglądają nasze oczy i jak się zmieniają w ciągu naszego życia. Przyglądamy się też różnym etapom zdrowotnym i ich wpływie na wygląd tęczówki, w zależności czy nasz stan zdrowia jest normalny, czy alarmowy, przewlekły, czy alarmowy. Mimo, że publikacja nie jest obszerna pod względem objętości, to zawiera mnóstwo wiedzy o irydologii i jej możliwościach diagnostycznych, Jednocześnie autorki podkreślają, że pomimo tego, że irydologia udziela wielu informacji o naszym zdrowiu, to jednak zawsze ważna jest współpraca z lekarzem, by skorzystać z dostępnych metod diagnostycznych i leczenia.

„Irydologia od podstaw” to bardzo dobrze opracowany przewodnik, który przystępnie opowiada o technikach analizy oka. Okazuje się, że to w nim widać więcej, niż możemy się spodziewać. Autorki uświadamiają, że nasz narząd wzroku spełnia nie tylko możliwość widzenia świata, ale też jest elementem, który wskazuje na potencjalne schorzenie czy niedyspozycyjność w jakimś obszarze naszego organizmu. To w oku objawiają się najpierw wszelkie niepokojące zmiany zdrowotne, zanim dadzą one o sobie znać w naszym fizycznym ciele. Poradnik uświadamia, jak bardzo przydatna jest umiejętność czytania w strukturze tęczówki. Dla zwykłego człowieka informacje zawarte w oku są niezauważalne, a dla irydologa stanowią opowieść o całym naszym życiu.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu:

Wydanie: I
Data premiery: 04.04.2025r.
Ilość stron: 288
Wymiary: 145 x 205 mm
Oprawa: miękka
ISBN 978-83-8301-823-2
Wydawnictwo: Studio Astropsychologii
Ocena: 5/6

[149/25] - 1862: "Human Design. Proste ćwiczenia dla początkujących"

Human Design

Proste Ćwiczenia Dla Początkujących

Poznaj swój unikalny potencjał i zrealizuj swoje pragnienia dzięki neuronauce i starożytnej mądrości

Karen Curry Parker

„W celu rozpoczęcia procesu pisania na nowo swojej historii, musisz chcieć stać się świadomym tych starych opowieści, które sobie opowiadasz – twojego uwarunkowania.”

W świecie, który coraz częściej domaga się od nas autentyczności, samoświadomości i odwagi w wyrażaniu siebie, książka Karen Curry Parker jawi się jako kompas duchowy i psychologiczny. Autorka książki „Human Design. Proste Ćwiczenia Dla Początkujących” wprowadza nas do systemu Human Design i zaproszenie do podróży w głąb siebie, oferując nie tylko wiedzę, ale przede wszystkim narzędzia do transformacji osobistej. To nie jest kolejna publikacja o rozwoju duchowym — to praktyczny przewodnik po odkrywaniu autentycznego „JA” poprzez system Human Design. Jej podejście jest empatyczne, przystępne i głęboko humanistyczne — nie chodzi tu o etykietowanie ludzi, lecz o odkrywanie ich wewnętrznej prawdy.

Po raz pierwszy spotkałam się z tym terminem w książce „Human Design na co dzień”, którą przeczytałam w zeszłym roku. Teraz miałam okazję poznać punkt widzenia innej autorki, która poza wiedzą teoretyczną proponuje szereg technik pomagających zastosować ten system w życiu. Każdy rozdział zawiera ćwiczenia, pytania do refleksji, szablony do prowadzenia dziennika oraz propozycje tworzenia osobistego oświadczenia o misji życiowej.

Human Design to język naszej duszy. Ta metoda ma swoje korzenie w międzykulturowej, starożytnej tradycji, która zawiera zbiór wszystkich cech, które są przypisane ludziom. Autorka pokazuje jej współczesną wersję, która pozwala zrozumieć, kim naprawdę jesteśmy. Podkreśla, że tu nie ma dobrych i złych odpowiedzi, więc doradza, by zaangażować się w ten proces bez osądzania i podejść do poznawanych treści świadomie, uważnie i praktycznie, by doświadczyć na sobie efektów proponowanych metod. Sugeruje, by obserwować swoje reakcje, myśli, emocje, jakie towarzyszą w procesie poznawania siebie. To pozwoli stworzyć indywidualną opowieść o sobie i pomoże bardziej przeżywać to, czego doświadczamy i nakieruje na właściwą drogę prowadzącą do naszego prawdziwego, naturalnego JA. Życie bowiem jest historią, którą sami dla siebie piszemy i jeżeli do tej pory ta opowieść niezbyt z nami współgra, to poznanie zasad human design wskaże nam nowy kierunek, bardziej nam przyjazny, który sprawi, że na nowo zbudujemy swoje bardziej autentyczne życie.

Istotnym elementem książki pani Karen Curry Parker jest przekaz mówiący o potędze słowa. Podkreśla, że słowa mają ogromną moc, gdyż mają siłę rażenia, ale też jednoczenia. Mogą zarówno uskrzydlać, jak i ściągać w dół burząc nadzieję. Niezwykle są ważne te słowa, które używamy do opisywania siebie. Mają one bowiem ogromny wpływ na nasze postrzeganie świata i siebie samych

Wykres Human Design powstaje na podstawie daty, godziny urodzenia i działa jak mapa energetyczna. Pokazuje, jak przetwarzamy informacje, podejmujemy decyzje, wchodzimy w relacje i realizujemy nasz życiowy potencjał. Autorka proponuje, by podczas czytania kolejnych stron skorzystać ze swojego wykresu uzyskanego według wskazówek z poradnika, by móc lepiej interpretować swoją aktualną opowieść, jak również wydobyć opowieść o tym, kim naprawdę jesteś

Ważne, by podkreślić, że to nie są puste frazy lecz konkretne narzędzia, które pomagają wyjść poza utarte schematy myślenia i zacząć mówić o sobie w sposób, który odzwierciedla naszą prawdziwą tożsamość. Autorka przekonuje, że każdy z nas ma unikalną rolę do odegrania w świecie — rolę, której nikt inny nie może przejąć. Dzięki pracy z wykresem Human Design i nowym językiem, możemy odkryć tę rolę i zacząć ją realizować z pełną świadomością.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu

Wydanie: I
Data premiery: 14.02.2025r.
Premiera wersji oryginalnej: 26.10.2022r

Ilość stron: 336

Okładka: miękka

Wymiary: 145 x 205 mm

ISBN: 978-83-8301-796-9

Tytuł oryginału: The Human Design Workbook: A Step by Step Guide to Understanding Your Own Chart and How it Can Transform Your Life

Tłumaczenie: Agnieszka Rolka - Piotrowska

Wydawnictwo: Studio Astropsychologii

Moja ocena: 5/6

[135/25] - 1848. "Karty Tarota" Tom I - "Papieżyca"

"Papieżyca"

seria: Karty Tarota

Tom pierwszy

Magdalena Kornak

"Nigdy niczego nie można być pewnym"

Magdalena Kornak dała się poznać czytelnikom poprzez serię z prokurator Amelią, z której ja przeczytałam dwie części „Apofenia” i „Hipersomnia”. Było to jej debiutanckie dzieło, które zyskało uznanie czytelników, w tym moje. Sięgając po „Papieżycę”, która rozpoczyna nową serię kryminalną pod tytułem „Karty Tarota”, liczyłam na równie emocjonującą historię, która pochłonie mnie bez reszty. Wprawdzie nie wszystko potoczyło się zgodnie z moimi przewidywaniami, to lektura nie raz mnie zaskoczyła nieoczywistymi rozwiązaniami i psychologicznym podłożem, jaki jest wyczuwalny w charakterystyce postaci.

Fabuła od razu uderza w nas mocnym ciosem w postaci dramatycznego prologu, w którym opisane są ostatnie minuty życia pewnej kobiety. Nie jest w nim wymienione nazwisko ofiary, ale można się domyślić, kim ona jest, gdyż zdradza to nam blurb. Wyłania się to już w pierwszych akapitach, powieści, której akcja ma miejsce w 2023 roku i rozpoczyna się we wrześniu, gdy na Wałach nad Odrą zostało znalezione ciało znanej prokurator Karoliny Ferenc. Prowadziła ona ostatnio sprawę praskiego gangu, którego lider nie znał kompromisów, więc wszystko wskazuje na mafijne porachunki, ale kolejne tropy zaczynają podważać tę wersję wydarzeń.

Do sprawy zostają przydzieleni dwaj wrocławscy policjanci: podkomisarz Róża Tumska pewna siebie, znana ze swej skuteczności i analitycznego umysłu, oraz komisarz Kajetan Wydrzycki — rzeczowy, ostry, z trudną przeszłością, która nie daje o sobie zapomnieć. Ich relacja, choć nie jest w centrum wydarzeń, stanowi ciekawy kontrapunkt dla głównej osi fabularnej. Jednak ich działania śledzimy dopiero w dalszej części fabuły, gdy razem podążają za kolejnymi tropami, próbując odnaleźć mordercę prokurator Ferenc.

Zanim jednak zaczynamy uczestniczyć w śledztwie, autorka postanowiła najpierw pzredstwić nam wydarzenia, które doprowadziły do śmieci prokurator Ferenc. Poznajemy jej życie relacje z mężem, podejmowane decyzje, poczynione błędy i skrywane tajemnice. To właśnie oni stają się głównymi bohaterami tej opowieści, a działania policjantów — choć istotne — pozostają w tle.

Ten zabieg może zaskoczyć czytelników oczekujących klasycznego kryminału z wyraźną strukturą śledztwa, tropów i przesłuchań. W „Papieżycy” śledztwo pojawia się dopiero w końcowych rozdziałach, gdy większość faktów jest już znana, a pytanie „kto zabił?” staje się ostatnim elementem układanki. Choć można się tego domyślić z przebiegu wydarzeń, pani Kornak umiejętnie prowadzi narrację tak, by nie zdradzić wszystkiego od razu.

Tytułowego tarota jest tu niewiele, zaledwie jeden epizod, który ma niewiele wspólnego z wydarzeniami. Zabrakło mi lepszego wykorzystania symboliki tarota i karty Papieżyca znanej bardziej jako Arcykapłanka, symbolu intuicji, tajemnicy, kobiecej siły i duchowej głębi. Jeden krótki fragment, który mógłby stanowić klucz interpretacyjny dla całej historii, zostaje potraktowany marginalnie. To dla mnie jest duży niedosyt, zwłaszcza, że symbolika tarota mogłaby wzbogacić narrację i nadać jej dodatkowy wymiar. Arcykapłanka jako metafora Karoliny Ferenc — kobiety silnej, skomplikowanej, skrywającej wiele warstw — to motyw, który aż prosi się o rozwinięcie. Mam nadzieję, że w kolejnych tomach serii autorka zdecyduje się na głębsze wykorzystanie tej koncepcji.

Największą siłą „Papieżycy” są bohaterowie — niejednoznaczni, pełni sprzeczności, uwikłani w relacje, które trudno jednoznacznie ocenić. Karolina Ferenc to postać złożona — silna, ambitna, ale też pełna lęków i wątpliwości. Jej mąż Cyprian, choć początkowo wydaje się drugoplanowy, z czasem odsłania coraz więcej warstw. Ich relacja to studium napięcia, rozczarowań i prób ratowania tego, co już dawno się rozpadło.

W sumie była to dobra lektura z wartką akcją, ciekawym pomysłem, mimo że nie jest to typowy kryminał, gdyż poza nim jest w tej powieści spora część wątku obyczajowego z elementami thrillera, a nawet psychologicznym podłożem.

„Papieżyca” to książka, która wymyka się prostym kategoriom. To nie tylko kryminał, ale też powieść obyczajowa, psychologiczna i symboliczna. Magdalena Kornak udowadnia, że potrafi pisać z wyczuciem, budować napięcie i tworzyć postacie, które zostają w pamięci.

Szkoda też, że przy okazji autorka uśmierciła niektóre osoby, które zginęły bezsensowną śmiercią i utrata ich życia niepotrzebna. Kornak decyduje się na uśmiercenie postaci, których odejście wydaje się pozbawione sensu — nie wnosi nic do fabuły, nie buduje napięcia, nie prowadzi do rozwiązania zagadki. To zabieg, który może budzić emocje, ale też pozostawia uczucie niedosytu.

Seria „Karty Tarota” ma potencjał, by połączyć kryminał z duchową głębią, psychologią i refleksją nad ludzką naturą. Jeśli kolejne tomy pójdą w tym kierunku, może nas czekać coś naprawdę wyjątkowego. Choć nie wszystko zagrało idealnie, zwłaszcza w kontekście konstrukcji śledztwa, niektórych zachowań bohaterów i słabego wykorzystania tarota — lektura okazała się wartościowa i angażująca.

Egzemplarz książki otrzymałam z serwisu

Numer wydania: I

Data premiery: 16.06.2025r.

e-book ISBN 978-83-68254- 53-2

EPUB 2,1 MB

MOBI 4,7 MB

Ilość stron: 358

audiobook ISBN 978-83-68254-52-5

Czas: 12h 21min

Wydawnictwo: Lind & Co Polska

Miejsce wydania: Gdańsk

Ocena: 5/6

[109/25] - 1822. - „Żywioły” - Tom I - "Woda i ziemia"

„Woda i ziemia”

Cykl „Żywioły”

Tom pierwszy

John Boyne

„Żywioły – woda, ziemia, ogień, powietrze – są naszymi największymi przyjaciółmi, ożywiają nas. Karmią, ogrzewają, dają życie, a jednocześnie spiskują, by nas zabić na każdym kroku.”

Książka pt.: „Woda” i "Ziemia" zawiera dwa różne opowiadania, które zostały ujęte w jednym tomie i należą do serii zatytułowanej "Żywioły". W wersji angielskiej zostały wydane w osobnych tomach. W wersji polskiej wydawnictwo Replika zdecydowało się na ujęcie w jednym tomie od razu dwóch historii, co uważam za dobry pomysł.

Bohaterką pierwszego z nich jest Vanessa Carvin, która przybywa na wyspę uciekając z Dublina. Pierwsze, co robi to zmienia swoje imię i nazwisko na Willow Hale oraz wygląd. Zamierza prowadzić samotne życie i w ten sposób uciec przed przeszłością. To jednak okazuje się trudne, bo podjęte wówczas decyzje mają swoje konsekwencje. Wyspa wydaje się doskonałym miejscem, by przemyśleć sobie to, czego doświadczyła i znaleźć sposób, by odnaleźć spokój.

Od pierwszych stron fabuła wciąga nas w świat Willow spokojnym rytmem, bez nagłych zwrotów akcji, a mimo to wsiąkamy w jej historię, gnani przez ciekawość. Nie od razu wiadomo, co stoi za decyzją kobiety i jej wyborami. Wiemy jedynie, że to coś strasznego, coś, co spowodowało, że postanowiła uciec na wyspę.

W drugim opowiadaniu, zatytułowanym „Ziemia”, poznajemy dwóch znanych piłkarzy, którzy stają przed sądem, oskarżeni o napaść seksualną. Jeden z nich, Evan Keogh, wraca myślami do przeszłości, próbując zrozumieć, jak znalazł się w tym miejscu. Odkąd opuścił swój dom na wyspie, jego życie stało się iluzją, pełnym kłamstw i sprzeczności. Był utalentowanym piłkarzem, ale jego prawdziwym marzeniem było zupełnie coś innego. On pragnął malować.

„Woda” i „Ziemia” to opowiadania mają w sobie duży ładunek emocjonalny, ale też mroku, traumatycznych wspomnień, bólu i cierpienia. Autor bez zahamowań, bardzo wyraziście i dogłębnie obnaża naturę ludzką, pokazując ciemniejszą stronę człowieczeństwa, które poruszają emocjonalnie i wnikają w nasz umysł, więc trudno o nich zapomnieć. Tytułowe żywioły mają nie tylko fizyczne aspekty, ale też symboliczne, które odkrywamy w trakcie czytania.

Woda w historii Willow reprezentuje społeczne normy, które zmuszają jednostkę do przystosowania się kosztem własnej autentyczności. To wszechobecna, ale dystansowana siła, od której bohaterka próbuje się uwolnić. Natomiast ziemia pełni w życiu Evana rolę nie tylko fizycznego elementu, ale też metaforycznego symbolu jego przeszłości i prób odnalezienia siebie. Jest obecna w jego obrazach, wypełnia przestrzeń boiska pod jego stopami, osadza się w nozdrzach i pozostaje pod paznokciami. Nieustannie mu towarzyszy – niczym echo przeszłości, które plami jego wysiłki w poszukiwaniu własnej tożsamości. Jego opowieść skupia się na skomplikowanej plątaninie relacji, w której nie znajduje schronienia. Jego wybory ograniczają się do zdrady najbliższego kolegi lub własnego poczucia moralności. W świecie, gdzie władza należy do bezwzględnych i drapieżnych postaci, Evan pozostaje bez kontroli nad własną ścieżką.

Pan John Boyne w tych dwóch krótkich formach zawarł wszystko, to co jest istotne, jeżeli chodzi o człowieczeństwo i dokonywane wybory mające wpływ na nasze życie. Nie stosuje zbędnych opisów, a te, które są mają sens i są idealnie wpasowane w fabułę. Ogromnie jestem ciekawa opowiadań „Ogień” i „Powietrze” po tym, co autor zaserwował w pierwszych dwóch historiach.

Egzemplarz książki otrzymałam w ramach współpracy z portalem 

Wydanie: I

Data premiery wersji polskiej drukowanej: 11 marca 2025r.

Data premiery angielskiej opowiadania „Woda”: 02.11.2023r."

Data premiery angielskiej opowiadania „Ziemia” 18.04. 2024 r

Data wydania ebooka: 10.03.2025r.

Rozmiar pliku ePub: 1MB

Rozmiar pliku Mobi: 2.8MB

Wymiary książki: 130x200 mm

Oprawa: miękka

Ilość stron: 320

Przekład: Ewa Ratajczyk

Tytuł oryginału: Water/Earth

ISBN: 978-83-68364-16-3

ISBN Ebooka: 978-83-683-6455-2

Wydawnictwo: Replika

Moja ocena: 5/6

[106/25] - 1819. - "Maria Dee" - Tom II

„W cieniu aniołów”

Cykl: Maria Dee

Tom drugi

Anna Szumacher

„Jeżeli idziesz przez piekło, nie zatrzymuj się, idź dalej.

Wszystko się kiedyś skończy”

„W cieniu aniołów” to drugi tom Cyklu Marii Dee – urban fantasy osadzonego we współczesnej Ameryce Północnej, czerpiącego inspiracje z miejskich legend, historii oraz podań Stanów Zjednoczonych i Kanady.

Po lekturze pierwszej części Cyklu Marii Dee wiedziałam, że czeka mnie kolejna pełna emocji i niespodzianek podróż. W cieniu aniołów nie tylko rozwija wątki z poprzedniej książki, ale rzuca Marię w jeszcze bardziej nieprzewidywalne i niebezpieczne sytuacje. Tym razem stawka jest wyższa, a świat, w którym przyszło jej walczyć o własne życie, nabiera jeszcze mroczniejszych barw.

Maria Dee dosłownie trafia do piekła zwanego Dominium– i to na własne życzenie. Choć decyzja nie była do końca dobrowolna, wierzy, że to jedyny sposób, by uwolnić się od Kindreda i odzyskać dawne życie, wolne od demonów, nadnaturalnych kłopotów i złowieszczych przepowiedni. Nie podejrzewa jednak, że jej podróż dopiero się zaczyna – a to, co miało być wyzwoleniem, okaże się początkiem znacznie większych problemów.

Zanim się zorientuje, zostaje uwikłana w demoniczny przewrót pałacowy, tajemnicze podziemie czarownic i starcie z siłami anielskimi. Czeka ją również wędrówka od Alaski po Kalifornię w poszukiwaniu makabrycznej układanki, której elementy skrywają prawdę większą, niż mogła przypuszczać. A towarzystwo, z którym przyjdzie jej podróżować, jest ostatnią rzeczą, jakiej by sobie życzyła.

Druga część przygód Marii jest jeszcze bardziej pogmatwana, niż pierwsza. Właściwie niewiele się wyjaśnia, ale dużo się dzieje i widać, że droga do dawnego życia wciąż jej umyka, Do tego pojawia się wątek miłosny, gdyż Maria znajduje swoją miłość, która też jest nietypowa i wykracza poza normalny przebieg tego typu wątków. Tu wszystko jest na opak, czyli nie takie, jakie znamy czy mamy jakieś wyobrażenia. Piekło nie jest takie, jakie znamy z opisów biblijnych i znacząco odbiega swoim urbanistycznym wyglądem oraz przebywającymi tam demonami i diabelskimi istotami. Anioły nie przypominają aniołów, diabeł jest bardziej ludzki, a to co spotyka naszą bohaterkę, trudno było przewidzieć, jak jej losy się potoczą. Trudno jest coś więcej napisać o przebiegu fabuły, bo wiąże się ona ściśle z tomem pierwszym.

W drugim tomie pojawia się niespodziewany zwrot akcji, który diametralnie zmienia sposób, w jaki postrzegamy jednego z bohaterów z pierwszej części. Dodatkowo, utrata dwóch kluczowych postaci nie tylko dodaje dramatyzmu, ale również kieruje fabułę na inny tor, intensyfikując napięcie i podkreślając nieprzewidywalność losów Marii Dee. I tu byłam zawiedziona, bo miałam nadzieję, że postacie o demonicznych zdolnościach będą potrafiły uniknąć swego losu. Bez nich ta historia straciła na pewnej tajemniczości i magii.

Plusem jest dosyć dynamiczne tempo i mimo nagromadzenia wielu wydarzeń, poszczególne wątki są mocniej powiązane i skupione wokół jednego, zmieniającego się celu. Autorka umiejętnie prowadzi czytelnika przez kolejne etapy historii, dodając nowe elementy, które nie tylko urozmaicają fabułę, ale także nadają jej większej głębi. Plusem jest dosyć dynamiczne tempo i mimo nagromadzenia wielu wydarzeń, O ile w poprzednim tomie momentami można było odnieść wrażenie „serialowej” narracji, tutaj poszczególne wątki są mocniej powiązane i

Autorka umiejętnie prowadzi czytelnika przez kolejne etapy historii, dodając nowe elementy, które nie tylko urozmaicają fabułę, ale także nadają jej większej głębi. Swoim stylem sprawia, że wyrabiamy sobie zdanie o poszczególnych postaciach, do których odczuwamy sympatię, ale nie wszystkie przypadają do serca. Dotyczy to zarówno tych, który są z Piekła rodem, jak i tych, którzy mają anielskie pochodzenie. Mimo że powieść pozostaje rozrywkowa, subtelnie porusza również poważniejsze tematy, pokazując, że w świecie Marii Dee nic nie jest czarno-białe, a ona sama przechodzi przemianę spowodowaną tym, czego do tej pory doświadczyła. Nie jest to już ta sama Maria, jaką poznaliśmy na początku pierwszego tomu. Teraz bliżej jej do czarownicy, niż do zwykłej kobiety, jaką był wcześniej. Nadal ma swoje marzenia, ale ich realizacja jest wciąż trudna.

Drugi tom Cyklu Marii Dee udowadnia, że los bohaterki wciąż pozostaje niepewny, a granice między dobrem a złem są bardziej rozmyte, niż mogłoby się wydawać. Historia nie zwalnia tempa, a Maria staje przed kolejnymi wyzwaniami, które zmuszają ją do przekraczania własnych ograniczeń. Wciąż kroczy ścieżką, której końca nie sposób przewidzieć, a rządy kolejny splot zdarzeń komplikuje jej drogę do normalności. Już wydaje się, że w końcu wszystko wraca do normy, gdy ponownie dzieje się coś dziwnego, co trudno wyjaśnić i objąć ludzkim rozumem.

„W cieniu aniołów” to niewątpliwie gratka dla miłośników gatunku, którzy lubią mieć wrażenie, że wszystko jest możliwe w tej historii, nawet takie sytuacje, które wydają się niemożliwe do zaistnienia. Nie jest to finałowy tomem, lecz raczej koleiny etap przygody z udziałem Marii Dee, a kolejne rozdziały tej historii mogą przynieść jeszcze większe zaskoczenia, a ja jestem ciekawa, jak to wszystko się zakończy.

Recenzja tomu I "W pożyczonym czasie"

Egzemplarz książki otrzymałam w ramach współpracy z portalem

Wydanie: I
Data premiery: 25.09.2024r.
Ilość stron: 298
Wymiary: 125×195 mm
Okładka: miękka
ISBN: 978-83-68257-08-3
Wydawca: Wydawnictwo IX
Miejsce wydania: Kraków
Moja ocena: 4/6

[105/25] - 1818. - "Maria Dee" - Tom I

"W pożyczonym czasie"

Cykl: Maria Dee

Tom pierwszy

Anna Szumacher

„żaden człowiek nie rodzi się czarownicą, 

tylko się nią staje”

Wróżby budzą mieszane uczucia, gdyż z reguły ludzi przeraża to, co nieznane. Dla jednych zajrzenie w karty, czy skorzystanie z wizji jasnowidza to niewinna zabawa. Najczęściej wiele osób podchodzi do nich sceptycznie, ale dla innych to coś, co może skrywać prawdę o przyszłości i być drogowskazem na przyszłość. Bohaterka powieści „W pożyczonym czasie” należy do tej pierwszej grupy społeczeństwa, ale wkrótce przekonuje się, że granica między tym, co realne, a tym, co wydaje się nieprawdopodobne, zaczyna się zacierać.

Dwudziestojednoletnia Maria Dee marzy, by zostać prawnikiem, potem chciałaby dostać dobrze płatną pracę i wyjść za mąż za jakiegoś przystojnego, sympatycznego i zamożnego mężczyznę. Większość swojego czasu spędza na nauce i przygotowaniach do czekających ją egzaminów. Jest osobą twardo stąpającą po ziemi, sceptycznie pochodzącą do zjawisk nadprzyrodzonych i wszelkich spraw, które trudno objąć rozumem. Jej koleżanki, wbrew jej poglądom, fundują z okazji urodzin Marii, karnet do wróżki Sybilli. Początkowo z dużą dozą sarkazmu i niechęci dziewczyna bierze udział w sesji u jasnowidzki. Wkrótce okazuje się, że wróżka miała rację i to, co przepowiedziała, spełniło się. Zachęcona tym, studentka zaczyna regularnie odwiedzać wieszczkę i wykorzystywać jej trafne przepowiednie w różnych życiowych dylematach, ale przede wszystkich w nauce i zdawaniu egzaminów. Wszystko wydaje się układać wyśmienicie i być niewinną zabawą, aż do dnia, w którym kolejna wróżba przepowiada jej śmierć. Ta informacja ją przeraża, ale zachowuje ostrożność i podejmuje decyzje, które pomagają jej uniknąć przeznaczonego losu. Dosyć szybko dziewczyna przekonuje się, że nie tak łatwo uciec śmierci z rąk, bo wszechświat próbuje wyrównać to, co zostało zachwiane.

W ogromnym stresie, dezorientacji zmęczeniu udaje się do Sybilli prosząc o pomoc. Niestety, cena za życie jest wysoka, ale nie ma innego wyjścia. Zawiera pakt z tajemniczym starszym panem o imieniu Kindred. W zamian za przedłużenie życia Maria musi dołączyć do jego grupy i pomóc w wykonaniu pewnych zagadkowych zadań. Aby sprostać wyzwaniu, musi nauczyć się nowych, nie zawsze naturalnych umiejętności. Im głębiej zanurza się w świat Kindreda, tym mocniej czuje, że jej nowy mentor nie mówi jej wszystkiego. Podejrzewa, że skrywa coś znacznie mroczniejszego, niż się początkowo wydawało. Nie zamierza biernie poddać się losowi, pragnie wolności i powrotu do swojego dawnego życia, jednak jest to niemożliwe. Mimo to zaczyna obmyślać plan, jak wyrwać się z diabelskiego kontraktu, zanim będzie za późno.

Powyższy opis fabuły może wydawać się obszerny, ale w rzeczywistości stanowi jedynie niewielki fragment tego, co dzieje się na kartach powieści „W pożyczonym czasie”. Tytuł doskonale oddaje jej ducha, ponieważ bohaterka żyje jakby na podarowanym czasie, który ma wyraźnie określony termin ważności.

A tak to się zaczyna...

Nie można odmówić pani Annie Szumacher wyobraźni, co wyraźnie jest widoczne w tej powieści. Wykazała się w niej niesamowitą zdolnością wymyślania nieprawdopodobnych zdarzeń, pokręconych sytuacji i ciekawych osobowości. Do tego jej styl przekazywania wydarzeń i tworzenia w naszych umysłach odpowiednich obrazów świadczy o jej talencie pisarskim. Nie ma w tej powieści jakichś strasznych, odrażających potworów czy przerażających opisów, więc czyta się ją bez lęków. Styl autorki nadaje fabule lekkości, podszytej humorem, dzięki czemu nawet najbardziej dramatyczne momenty nie przytłaczają.

Powieść pt.: „W pożyczonym czasie” to pierwsza część cyklu „Maria Dee”, utrzymana w klimacie urban fantasy, wprowadzająca nas w niezwykły świat pełen tajemnic i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Powieść należy do wydawniczej serii „Światy Wizjonerów”, w której ukazało się już 16 odrębnych powieści. Każda z nich prowadzi w różne wymiary niezwykłych, pełnych wyobraźni opowieści.

Recenzja tomu II "W cieniu aniołów"

Egzemplarz książki otrzymałam w ramach współpracy z portalem 

Wydanie: I

Rok wydania: 13.02.2022 r

Ilość stron: 374

Wymiary: 125×195 mm

ISBN: 978-83-963610-2-8

Wydawca: Wydawnictwo IX

Moja ocena: 4/6

[104/25] - 1817. - "Obsesja powziętej zemsty"

"Obsesja powziętej zemsty"

Stefan Górawski

Sięgając po „Obsesję powziętej zemsty”, miałam ku temu dwa powody. Pierwszy z nich to nazwisko autora, który zdobył uznanie wśród czytelników kryminałów. Po drugie – intrygujący opis, obiecujący dynamiczną, emocjonującą historię z psychologicznym zacięciem. Byłam również ciekawa stylu pana Górawskiego, ponieważ dotąd nie miałam okazji przeczytać żadnej jego powieści, a słyszałam, że jego sposób prowadzenia narracji jest nietuzinkowy i wymaga większego skupienia od czytelnika.

Bohaterem książki jest Hieronim Wrosta, który już jako dziecko wiedział, kim chce być w przyszłości. Na pytanie nauczycielki w szkole o to, jaki zawód chciałby wykonywać, zdecydowanie odpowiedział, że policjantem. Jego uzasadnienie różniło się od motywów rówieśników. Podczas gdy koledzy i koleżanki wybierały swoją przyszłą profesję kierując się upodobaniami, on miał jeden cel: znaleźć mordercę swojej mamy. I danego sobie słowa dotrzymał. Po kilkunastu latach latach podejmuje pracę na komisariacie w rodzinnej wiosce Żartowice koło Głogowa. Tam wdraża się w miejscowe śledztwa, ale są to sprawy, które go niezbyt interesują. Jego najważniejszym celem jest rozwiązanie zagadki śmierci matki. Wciąż ma tę sprawę w swoich myślach i robi wszystko, by dotrzeć do prawdy. Nie jest to łatwe, bo nikomu nie chce się grzebać w dawnych śledztwach, ale obsesja, jaka dominuje u bohatera, nie pozwala mu zrezygnować z tej sprawy, gdyż trudno zapomnieć o dramatycznych wydarzeniach. Mimo upływu lat wciąż nie potrafi się uwolnić od swojej przeszłości.

W powieści „Obsesja powziętej zemsty” pan Stefan Górawski w mistrzowski sposób bada psychologiczne aspekty zemsty i obsesji. Stawia przed nami szereg moralnych i emocjonalnych dylematów, ukazując, jak przeszłość bohatera wpływa na jego sposób postrzegania świata oraz relacje z innymi ludźmi. Lekko mroczny klimat książki wzmacnia ciężar podejmowanych przez Wrostę decyzji, a przygnębiająca aura jego obsesji sprawia, że pojawia się u nas wątpliwość w sens zemsty.

Pod względem struktury powieść odbiega od typowego kryminału. Mimo, że mamy tu śledztwo, fabuła nie rozwija się w zawrotnym tempie, a wręcz przeciwnie, autor często spowalnia narrację poprzez długie retrospekcje, rozbudowane opisy oraz głęboką analizę psychologiczną pojawiających się postaci, nie tylko głównego bohatera. Czasami opisy są zbyt szczegółowe, zwłaszcza zbędne wydały mi się odbieganie od głównego wątku poprzez przybliżanie niektórych wydarzeń z przeszłości, czy charakteru, upodobań niemal każdej osoby, a to osłabiało dynamikę fabuły.

Pan Górawski zdecydował się na narrację trzecioosobową, więc znamy zarówno punkt widzenia Hieronima, ale i innych osób. Jednak w trakcie poznawania jego historii, dowiadujemy się o niektórych sprawach stopniowo, by dopiero w finale ujrzeć prawdę. To razem daje barwny przekrój społeczny, różnych, skomplikowanych relacji między ludzkich i pokazuje specyfikę pracy policji.

Na zdjęciu jest czcionka powiększona, ale w rzeczywistości jest mała.

Dla mnie mnogość opisów oraz szczegółowe wprowadzenie każdej postaci, wraz z ich historią i motywami, sprawiło, że trudniej było mi skupić się na głównym wątku, a to z kolei spowalniało przebieg kolejnych wydarzeń. Dopiero ostatnie rozdziały dostarczyły więcej adrenaliny, gdyż wówczas napięcie wyraźnie wzrosło. Przez całą powieść narastało ono stopniowo, bez nagłych zwrotnych akcji, ale mimo to moja ciekawość nie zmalała, gdyż chciałam poznać rozwiązanie sprawy śmierci matki Hieronima Wrosty. Ostatnie strony rekompensują wcześniejszą rozwlekłość, sprawiając, że finał jest satysfakcjonujący i dobrze domyka wątki. Można jednak uznać, że nie jest on ostateczny, gdyż autor uzależnia napisanie kontynuacji w od zainteresowania i woli czytelników.

Muszę na koniec jeszcze wspomnieć o aspekcie, który wpłynął na komfort czytania. Niestety, mała czcionka sprawia, że lektura jest trudna, zwłaszcza dla osób ze słabszym wzrokiem. Choć treść niesie ze sobą emocje i porusza trudne tematy, sposób jej prezentacji mógłby być bardziej przystępny i przyjazny dla czytelników.

Egzemplarz książki otrzymałam w ramach współpracy z portalem

Wydanie: I

Data wydania: 28.10.2024 r.

Ilość stron: 316

Okładka: miękka

Wymiary: 205 x 130 mm

ISBN: 978-83-68018-51-6

Wydawnictwo: CM

Moja ocena: 4/6

[100/25] - 1813. - "Zaklinacz"

T O   J E S T

Recenzja napisana w tym roku!!!

"Zaklinacz"

Seria: Szeptun

Tom drugi

Tomasz Betcher

„Nie wszystko można objąć rozumem. 

Czasami wystarczy się otworzyć na świat i go chłonąć.”

Wśród nas żyją ludzie, którzy mają zdolności wykraczające poza nasze zwyczajne postrzeganie świata. Potrafią widzieć więcej niż inni, mają moc uzdrawiania i dostrzegania magii tam, gdzie pozornie nic ciekawego się nie dzieje. Niektórzy z nich odczytują energię otaczającego świata, rozumieją subtelne sygnały, których większość ludzi nie zauważa. Inni potrafią kontaktować się z wyższymi wymiarami świadomości, czerpiąc wiedzę spoza fizycznej rzeczywistości. Takim człowiekiem jest bohater książki „Zaklinacz”, po którą sięgnęłam z dwóch powodów: pierwsza to okładka, a druga to nazwisko autora.

Ponad cztery lata temu ukazała się książka „Szeptun” Tomasza Betchera, opowiadająca historię Waldemara Jóźwiaka – uzdrowiciela z Bieszczad, która podbiła serca czytelników. W odpowiedzi na ich prośby autor zdecydował się na kontynuację, jednak zamiast opisywać dalsze losy bohaterów, cofnął się do przeszłości, by ukazać, jak to się stało, że tytułowy Szeptun znalazł się w malowniczym regionie Polski. Tak powstał „Zaklinacz” – klimatyczna powieść zabierająca nas w lata pięćdziesiąte XX wieku i przybliżająca losy dziadka Waldemara Jóźwiaka, który nosił to samo imię i nazwisko, co jego wnuk.

Młody Waldemar to chłopak o ognistych rudych włosach i heterochromii, co charakteryzuje się tym, że jedno oko ma intensywnie niebieskie, a drugie zielone ze złotymi refleksami. Jego niezwykły wygląd przyciąga uwagę, lecz od najmłodszych lat staje się także powodem drwin i wykluczenia. Jednak to nie tylko jego nietypowa uroda czyni go wyjątkowym lecz umiejętności, które wykraczają poza ludzkie pojmowanie rzeczywistości. Waldek widzi zmarłych, wyczuwa nadchodzącą śmierć, odczynia uroki, wypędza złe duchy i uzdrawia, korzystając ze swojej rozległej wiedzy o ziołach. Jego zdolności budzą zarówno podziw, jak i lęk wśród ludzi, którzy nie zawsze potrafią je zrozumieć. Niestety, jego życie nie jest łatwe , gdyż naznaczone jest klątwą, która nieustannie zdaje się podążać jego śladem.

Jego historia, pełna tajemnic, wzruszeń i trudnych wyborów, co odsłania się przed nami stopniowo. Poznajemy go jako nastoletniego chłopaka, który ratuje z opresji Zosię Sadowską, córkę partyjnego dygnitarza. Choć uratował jej życie, jej ojciec nie darzy go sympatią – wręcz przeciwnie. Różnice klasowe i społeczna przepaść sprawiają, że drogi młodych rozchodzą się na długi czas. Nieustannie mierzą się z przeciwnościami losu, a niesprawiedliwość i podziały społeczne czynią ich miłość trudną i pełną przeszkód.

Choć nie miałam okazji przeczytać „Szeptuna”, to twórczość Tomasza Betchera zaintrygowała mnie książką „Ta druga”, którą poznałam rok temu. Była to historia o zupełnie innym charakterze, ale równie poruszająca. Autor doskonale bowiem potrafi zajrzeć w ludzkie umysły i dusze, opisując to wszystko w jasny, przejrzysty i przyciągający uwagę sposób.

W „Zaklinaczu” stworzył wielowątkową, intrygującą historię, w której umiejętnie splótł świat realny z niewidzialnym. Napisał wielowątkową, intrygującą, działającą na wyobraźnię i wrażliwość opowieść. To piękna, klimatyczna powieść prowadząca nas przez bieszczadzkie ścieżki, legendy, zwyczaje i historię. W fikcyjną fabułę autor wplótł zarówno ciekawostki, jak i rzeczywiste wydarzenia z czasów PRL-u. Książka zaskakuje zwrotami akcji, głębią emocji i nieoczywistym zakończeniem.

Tomasz Betcher wykreował niesamowitą, momentami niemal mistyczną fabułę, w której jest też wiele bolesnych doświadczeń, jakie są udziałem bohaterów. Mistrzowsko wplótł go w historię pełną emocji, magii i trudnych wyborów, pokazując, jak cienka jest granica między światem widzialnym, a eterycznym. Skłania tym samym do refleksji nad losem ludzi, którzy posiadają wyjątkowe zdolności, stawiając pytania o to dla nich dar, czy przekleństwo? Pokazuje też, że osoby takie jak Waldek - obdarzone niezwykłymi darami, często nie spotykają się z akceptacją, choć ich zdolności mają nieoceniony wpływ na otaczający świat. Ten wątek był dla mnie najbardziej ujmujący i wciągający, gdyż dodawał do dramatycznych wydarzeń zjawiskowej, eterycznej i duchowej oprawy.

„Zaklinacz” to jedna z tych książek, które pozostają w pamięci na długo, sprawiając, że inaczej patrzymy na rzeczywistość i zastanawiamy się, ile tajemnic skrywa świat wokół nas. Bo magia istnieje – wystarczy nauczyć się ją dostrzegać.

Egzemplarz książki otrzymałam w ramach współpracy z portalem 

Wydanie: I

Data wydania: 09.04.2025r.

Ilość stron: 336

Wymiary: 200 x 135 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

ISBN: 978-83-68371-21-5

Wydawnictwo: Mięta

Moja ocena: 6/6

[99/25] - 1812. "Numerologiczny plan duszy"

"Numerologiczny plan duszy"

Odkryj duchową mapę swojego prawdziwego życia,

wzorce karmiczne, ukryte cele i talenty

Nicolas David Ngan

„Dekodowanie Kontraktu Duszy twojego imienia z aktu urodzenia ujawnia dominujący zestaw energii tworzących całe twoje życie.”

W życiu doświadczamy wielu sytuacji bardziej lub mnie pozytywnych, nie raz tragicznych, które przypisujemy licznym zbiegom okoliczności. Zwłaszcza w trudnych doświadczeniach dręczy nas pytanie: dlaczego niektóre sytuacje wciąż się powtarzają? Albo: dlaczego ciągle borykamy się z tymi samymi problemami” I ciągle nie jesteśmy w pełni zadowoleni z tego, co niesie los. Niewielu zdaje sobie sprawę, że wszystko przebiega według określonego planu duszy, który można odkryć dzięki metodzie opisanej w książce „Numerologiczny plan duszy”.

Nicolas David Ngan, urodzony w Nowej Zelandii, od 1990 roku mieszka w Anglii. Jest uznanym ekspertem w dziedzinie numerologii duszy, pomagając ludziom odkrywać ich duchowe przeznaczenie. Swoją książkę zadedykował Frankowi Alperowi – swojemu duchowemu nauczycielowi, który odszedł w grudniu 2007 roku. To właśnie Alper wprowadził autora na ścieżkę duchowej numerologii, umożliwiając mu odkrycie swojego Numerologicznego Planu Duszy, znanego również jako Kontrakt Duszy czy Duchowa Numerologia Mojżesza.

W dwunastu rozdziałach, poprzedzonych przedmową, wprowadzeniem i wstępem, autor przedstawia wiedzę, która pozwala odkryć swoje duchowe przeznaczenie oraz wszystko, co zostało zapisane w kontrakcie karmicznym przed narodzinami. Wyjaśnia, czym jest taki kontrakt i jak wpływa na nasze życie oraz doświadczenia. Porównuje go do tortu, jako metafory naszego życia, w którym każda warstwa symbolizuje różne aspekty naszej osobowości.

Kontrakt zawiera wszystko, czego doświadczamy, choć nie zawsze rozumiemy, dlaczego tak się dzieje. Aby rozwikłać tę zagadkę, konieczne jest rozszyfrowanie informacji zapisanych w umowie z naszą duszą. Świadome poznanie tych zasad pozwala inaczej spojrzeć na własne decyzje, reakcje oraz codzienne wydarzenia. Wówczas dostrzegamy, że każde spotkanie, każda sytuacja ma głębszy sens, a ludzie, których napotykamy, odgrywają istotne role w naszej ziemskiej podróży.

Nie każdy zdaje sobie sprawę, że istnieje przedurodzeniowy plan, ale gdy zaczynamy się nad nim zastanawiać, nabiera on głębokiego sensu. Powtarzające się wyzwania skłaniają nas do refleksji i wewnętrznej pracy. Aby uwolnić się spod ich wpływu, kluczowe jest świadome przepracowanie lekcji, które ten plan niesie. Dzięki temu możliwe jest osiągnięcie większej harmonii oraz wolności, uwalniając się od obciążeń dawnych zobowiązań.

Sięgając po książkę „Numerologiczny plan duszy”, nie spodziewałam się, że aż tyle dowiem się o sobie. To solidna, obszernie przedstawiona wiedza, którą można zaliczyć do psychologii, gdyż wnika w naszą osobowość. Metoda  oparta na literach hebrajskich jedynie ukierunkowuje naszą uwagę na niektóre aspekty naszej osobowości i i życia. Autor książki prezentuje praktyczne narzędzia, które pomagają świadomie kształtować indywidualną ścieżkę rozwoju, umożliwiając lepsze poznanie siebie i swojego potencjału. Poznając kolejne elementy przedstawionej metody odkrywamy nie tylko własne wyzwania, talenty, potencjał, karmiczne zależności, ale też otrzymujemy wskazówki dotyczące rozwiązania problemów, tak by nie powtarzały się w przyszłości.

Okazuje się, że nie jesteśmy bezsilni wobec losu, gdyż mamy wpływ na swoją drogę. Im lepiej poznajemy siebie, tym łatwiej podejmujemy świadome decyzje, które prowadzą nas ku spełnieniu i rozwojowi. Jeśli chcemy zrozumieć swoje wyzwania, odkryć ukryte talenty i świadomie kierować swoim życiem, ta książka może stać się dla każdego z nas kluczem do prawdziwej transformacji. Przedstawiona metoda pozwala odszyfrować informacje ukryte w dacie urodzenia, odkrywając, że to nie tylko zestaw cyfr, lecz źródło cennych wskazówek. Zamiast więc zastanawiać się, dlaczego spotykają nas określone doświadczenia i narzekać na swój los, warto poznać system, który dostarcza odpowiedzi na te fundamentalne pytania. Zrozumienie bowiem swojego kontraktu pozwala nam lepiej interpretować spotykanych ludzi i życiowe zdarzenia, prowadząc do głębokiej transformacji. Dzięki wskazówkom zawartym w tej książce każdy może dokonać zmian i wkroczyć na właściwą ścieżkę swojego przeznaczenia.

Egzemplarz książki otrzymałam w ramach współpracy z portalem 

Wydanie: I

Data premiery polskiej: 28.02.2025r.

Premiera angielskiej: 01.04.2013r.

Ilość stron: 352

Okładka: miękka

Wymiary: 145 x 205 mm

Tytuł oryginału: Your Soul Contract Decoded: Discover the Spiritual Map of Your Life with Numerology

Tłumaczenie: Karol Wysocki

ISBN: 978-83-8301-798-3

Wydawnictwo: Studio Astropsychologii

Moja ocena: 6/6