1344. - "Serce na Kaszubach"

"Serce na Kaszubach"

Cykl: Opowieści z Wiary

Daria Kaszubowska

Wydanie: I

Data premiery: 13.03.2023r.

Ilość stron: 327

Wymiary: 125 x 195 mm

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

ISBN 978-83-8201-197-5

Wydawnictwo: eSPe

Moja ocena: 4/6

„Ludzie już są tak skonstruowani, 

że widzą tylko to, 

co dla nich jest ważne.”

Sięgając po powieść „Serce na Kaszubach” miałam świadomość, że należy ona do cyklu „Opowieści z Wiary”, ale miałam nadzieję, że nie jest zbyt mocno naznaczona patosem religijnym. Opis na tylnej stronie okładki zapowiadał romantyczną opowieść o miłości, pokazującą, że żadne spotkanie nie jest przypadkowe, a każde doświadczenie niesie ze sobą jakąś naukę.

Kamila Korda jest zdeklarowaną singielką i zagorzałą agnostyczką. Mieszka w Gdańsku z kotem Panem Darcy. Tego dnia, gdy ją poznajemy spóźnia się do pracy i doświadcza kilku nieprzyjemnych sytuacji, w tym traci możliwość realizacji ważnego projektu. Do tego, gdy wychodzi z firmy zaczyna padać deszcz, który przemienia się w ulewę, a ona ma na sobie letnią sukienkę. Z opresji wybawia ją nieznajomy mężczyzna oferując swój parasol i odprowadzenie do domu, z czego Kamila chętnie korzysta.

I w ten sposób spotkały się drogi dwóch odmiennych światów: niewierzącej Kamili i przywiązanego do wartości chrześcijańskich Brunona.

Brunon Lipiński pracuje w Archiwum Państwowym w Gdańsku. Wychował się na niewielkiej kaszubskiej wsi i przesiąkł tradycjami religijnymi i kulturowymi. Z początku ta postać mnie ujęła, ale z czasem zaczął mnie irytować swoją bezkompromisową postawą. Liczyło się tylko jego zdanie i poglądy. Bruno jest bardzo religijny, aż do przesady, więc dla mnie był zbyt ugrzeczniony i dominujący. Brakowało mi w nim mocniejszego charakteru, zdecydowania i szukania kompromisu. Narzuca wręcz swoje przekonania Kamili, a ona zbyt szybko temu ulega. Spodziewałam się po niej większego oporu, tym bardziej, że należała do kobiet znających swoją wartość i wyznającą bardziej życiowe podejście do rzeczywistości.

Nie wszystko podobało mi się w tej historii. Fabułę można podzielić umownie na dwie części: przed ślubem bohaterów i po ślubie, gdy wkracza proza życia, a Kamila zostaje wciągnięta w świat Lipińskich. Zastanawiało mnie, dlaczego nie stało się inaczej, dlaczego Kamila i Bruno nie spotkali się gdzieś po środku. Zdecydowanie wolałam bohaterkę w pierwszej połowie książki, zanim wyszła za Bruno. Wówczas wszystko było bardziej realne i życiowe.

Autorka zestawiła życie Kamili, gdy była typową agnostyczką. Wtedy nic się jej nie układało, wszystko szło nie tak, jak powinno. Gdy wpuściła Boga do swego życia, wszystko zaczęło się układać lepiej, chociaż nie brakowało jej problemów. Widać, że pisarka wrzuciła tutaj swoje poglądy i swoją opowieść ukierunkowała na pokazanie zmiany poprzez nawrócenie się. Pojawiają się typowe sporne kwestie, takie jak klauzula sumienia, nietolerowanie rozwodów, środków antykoncepcyjnych, seksu przedmałżeńskiego, aborcji i wiele innych, które kłócą się z wiarą. Jednocześnie obnażana jest obłuda osób, które chodzą do kościoła, mówią o Bogu, deklarują się wierzącymi praktykującymi, a mają więcej jadu w sobie, niż osoby ateistyczne. Do nich należy chociażby gderliwa babka Helena czy złośliwa siostra Bruno, Alicja.

Są też sytuacje dające nadzieję na to, by zawsze mieć wiarę, że wszystko skończy się dobrze, ale nie jest tak, że tylko osoby wierzące mają taką możliwość. Jest to, zatem historia nieco ckliwa i naciągana pod względem religijnym, więc czasami było to dla mnie zbyt płaskie i naiwne. Trudno mi było zgodzić się z niektórymi stwierdzeniami. Z powieści można wyciągnąć wniosek, że tylko żyjąc według praw Kościoła można być szczęśliwym. Z takim stwierdzeniem bym polemizowała. Zupełnie nie zgadzam się z jednym ze zdań użytych w wypowiedzi Kamili, że do Kościoła może należeć każdy, pod warunkiem, że będą chcieli się odnaleźć, czyli nawrócić. Chodziło w tym momencie, między innymi, o osoby homoseksualne. Jest, więc tutaj też o nietolerancji pewnych zachowań przez Kościół i osoby deklarujące się, jako wierzące. Gdyby nie nacisk na religijne motywy propagujące konkretne poglądy, byłaby to piękna powieść, do której nie miałabym zastrzeżeń. Styl pani Darii Kaszubowskiej jest bardzo przystępny i ujmuje swoją lekkością oraz plastycznością w oddawaniu emocji. Czasami stosuje zbyt szczegółowe i długie opisy jakiegoś zdarzenia, na przykład opis drogi Kamili do pracy zajmuje aż 4 strony, a przedstawienie procesu porodowego nawet kilkanaście stron!

„Serce na Kaszubach” to mimo wszystko ładnie opowiedziana historia o miłości, która pokonuje różne życiowe problemy, ale też o ufności, że wszystko dobrze się ułoży i z każdym wyzwaniem możemy sobie poradzić, lecz nie powinniśmy się poddawać. Plusem jest ukazanie kaszubskich zwyczajów, piękna wiejskiego krajobrazu i wzajemnego wspierania się w rodzinie jak i mieszkańców wsi. Autorka nadała swej powieści nieco folkloru w postaci gwary kaszubskiej, dzięki czemu mogliśmy dostrzec jego piękno i wyjątkowość. Wszelkie tego rodzaju wtrącenia zostały przetłumaczone w przypisach u dołu strony. Czuć w tych wątkach miłość do Kaszub i przywiązanie do tradycji.

Daria Kaszubowska znana również jako: Daria Wicka, chociaż na rynku wydawniczym można spotkać jej powieści pod tym pierwszym mianem.  To autorka urodzona 22 października 1988 roku, która we krwi ma kaszubską kulturę. Jest znawczynią, miłośniczką i propagatorka języka oraz kultury swej małej ojczyzny. Z wykształcenia pedagog, z potrzeby serca działaczka społeczna, z poczucia misji jest dziennikarką w „Pomeranii”, z zamiłowania pisarka. W swoim dorobku  ma powieści obyczajowe i historyczne.  Działa w Stowarzyszeniu "Rodzina Kolpinga", w Kole Gospodyń Wiejskich "Zarąbiste Babki" i w Ochotniczej Straży Pożarnej. Ma słabość do czekolady, dobrych książek, musicali i filmów z Johnnym Deppem.  Prywatnie szczęśliwa mężatka, matka czwórki cudownych dzieci, posiadaczka niesfornego kundelka.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

890. - "Dusza bez Boga"

Dusza bez Boga

W poszukiwaniu sensu, celu i wspólnoty w świeckim życiu

Katherine Ozment

Wydanie: I

Data premiery polskiej: •25 sierpnia 2021r.

Data premiery amerykańskiej: 13 czerwca 2017 r.

Okładka: miękka ze skrzydełkami

Format: 161 x 236 mm

Tłumaczenie: Piotr W. Cholewa

Tytuł oryginału: Grace Without God: The Search for Meaning, Purpose, and Belonging in a Secular Age

Wydawnictwo: Wydawnictwo Stapis

„Piękną rzeczą jest stworzenie własnej religii we własnym sercu, by uniezależnić się od tradycji i ideałów z drugiej ręki. Życie wyda ci się później niepomniejszone, ale wspanialsze.”

W naszym regionie kulturowym, religia stanowi jeden z ważniejszych elementów życia. Gdy przychodzimy na ten świat, zostajemy zawładnięci, wchłonięci i wciągnięci w jej machinę. Wraz z dorastaniem, poznawaniem otaczającej nas rzeczywistości, zyskiwaniem wiedzy, zaczynamy często zastanawiać się nad swoją egzystencją i sensem naszego istnienia. Wiele ludzi nie wyobraża sobie życia bez religii, ale są też tacy, którzy świadomie odnajdują swoje własne ścieżki i wartości, którymi kierują się w życiu. Czy zatem religia jest niezbędna w naszym życiu? Czy religia to duchowość i czy duchowość może istnieć bez religii? Kim jesteśmy, gdy nie wyznajemy żadnej religii? Czy będąc poza społecznością religijną, można mieć poczucie przynależności do jakiejś większej wspólnoty? Na te i wiele innych pytań stara się odpowiedzieć autorka książki „Dusza bez Boga”

Katherine Ozment jest dziennikarką, która była wielokrotnie nagradzana za swoje publikacje. Jej ojciec był pastorem, matka, dorastając, uczęszczała do szkółki niedzielnej a babcia Susie była osobą bardzo religijną, więc Katherine od dzieciństwa była wychowywana w duchu chrześcijaństwa. W pewnym momencie swojego życia pozostawiła religię daleko za sobą, podobnie jak jej mąż, Michael, który urodził się w rodzinie żydowskiej, ale także nie kultywował swej tradycji. Razem wychowują trójkę dzieci bez żadnych religijnych wierzeń i wyznań.

Motywacją do poszukiwań stało się pewne wydarzenie, gdy wraz ze swoim ośmioletnim synkiem autorka obserwowała idącą ulicami procesję. Wówczas syn zapytał ją o to, co robą ludzie biorący udział w tym wydarzeniu. Otrzymał wyjaśnienie, że celebrują oni pewien rytuał. Chłopczyk był ciekawy, dlaczego on i Katherine nie idą razem z nimi, na co otrzymał odpowiedź: „Bo nie jesteśmy wyznawcami greckiego prawosławia”. I wówczas z ust synka padło kluczowe pytanie: „To, czym jesteśmy?” Autorka rzuciła pierwszą odpowiedź, jaka przyszła jej na myśl: „Niczym nie jesteśmy”. Zorientowała się, że zbyt szybko odniosła się do zadanego pytania. Tak naprawdę trudno jej było określić, kim tak naprawdę jest ona i jej rodzina, w co wierzą i gdzie jest ich miejsce.

Patrząc na swoje otoczenie, wiedziała, że gdzieś w tym ich sposobie życia, które prowadzili „kryły się warte nazwania wartości, rytuały i źródła sensu” Wiedziała, że ona i jej najbliżsi są czymś, ale pozostało jej określić, czym dokładnie, a raczej, kim są w dzisiejszym społeczeństwie. Poszukiwania pozwoliły autorce odkryć, że jej rodzina nie jest jedyną jednostką, która próbuje określić siebie we współczesnych realiach. Okazało się, że z roku na rok w USA rośnie liczba ludzi, którzy odchodzą od swojej religii a na pytanie w ankietach, jakie wyznanie praktykują, odpowiadają „żadne z powyższych”, czyli „none of the above” i stąd wzięła się nazwa tej grupy osób nazwanych nonami.

Katherine Ozment pragnęła zrozumieć przyczynę odchodzenia od religijnej wiary, którą praktykowali dziadkowie od wieków. Przez kolejne 4 lata przeprowadziła mnóstwo spotkań z ludźmi różnych wyznań i kultur, ale też grup świeckich i humanistycznych, a nawet na krótko powróciła do swojej religii, by znaleźć odpowiedź na pytanie zadane przez jej dziecko. Poznając ludzi z kręgów niereligijnych spostrzegła, że są to osoby bardzo życzliwie nastawione do innych i jednoczące się w określonych grupach opartych na wspólnych wartościach. Jednocześnie dostrzegała zarówno dobre i negatywne strony religii. Wszystkie swoje spostrzeżenia i wątpliwości omawia bardzo przystępnie, posługując się często przykładami ze swojego życia, opowiadając przy okazji, w jaki sposób wychowuje swoje dzieci i jak one widzą to, co się wokół nich dzieje.

„Dzięki temu, co ludzie uczynili ze swych religijnych wierzeń, w jaki sposób zgromadzili, zorganizowali i wzmocnili swe plemiona, religia mogła przejąć największą władzę - na dobre i na złe.”

„Dusza bez Boga” to bardzo osobista książka, ale też ważna pod względem wartości duchowych, jakie odnajduje autorka w swoich poszukiwaniach. Nie jest to lektura, którą czyta się szybko. Wręcz przeciwnie - wymaga ona czasu, by przyjrzeć się wielu przykładom z życia autorki, poznać jej argumentację, pokazywanym sytuacjom i spostrzeżeniom.

Podczas czytania tej publikacji włączają się trybiki naszego umysłu, gdyż autorka prowokuje do refleksji i zachęca do szukania własnej drogi życiowej, zastanowienia się nad sensem naszego istnienia, naszą tożsamością i wartościom, według których postępujemy. Analizuje wysuwane przez siebie teorie bardzo wnikliwie, uzasadniając swoje wnioski, opisując własne odczucia i odnosząc się do wypowiedzi osób, z którymi dane jej było rozmawiać. Wprawdzie jej poszukiwania ukazane są z perspektywy amerykańskiego społeczeństwa, ale nie ma to szczególnego znaczenia, gdyż poruszane zagadnienia dotyczą ludzi na całym świecie i są godne rozważenia.

Doskonałym podsumowaniem materiału jest zamieszczony na końcu książki list Katherine Ozment do jej dzieci. Wymienia w nim te wartości, którymi warto kierować się w życiu. Zawarła w nim swoje przemyślenia i wnioski, które pojawiły się w trakcie poszukiwań. Stanowią one piękne podsumowanie wszystkich rozważań mając charakter duchowych przesłań także dla każdego, kto szuka ważnych dla siebie wskazówek. Autorka zebrała je w formie dziesięciu krótkich przykazań, które są niczym „kamyki zatrzymane na sicie, odpryski mądrości”, które mogą stanowić punkt wyjścia dla własnych rozważań nad życiem. Zwraca w nich uwagę na to, że życie jest niezwykłym darem, który otrzymujemy wraz z pierwszym oddechem, dlatego mówi „Starajcie się żyć dobrze i pomagać innym w dobrym życiu.” Dla mnie, z całości, wyłania się jeden wniosek: Nie ważne, jakiego jesteśmy wyznania, czy praktykujemy określone rytuały, czytamy Biblię, czy Torę, do jakiej wspólnoty należymy, ale najważniejsze jest to, by zawsze być człowiekiem kierującym się dobrocią i miłością wobec bliźniego.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

574. - "Syn biskupa"

Syn biskupa

Kelly Irvin

Wydanie: I

Data wydania polskiego: 05.03.2020 r.

Data wydania w USA: 29. 09. 2015 r

ISBN 978-83-8169-263-2

Format: 135 x 210mm

Liczba stron: 384

Okładka: miękka ze skrzydełkami

Tytuł oryginału: Bishop’s son

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Projekt okładki: Laura Klynstra

Opracowanie wersji polskiej: Ewa Wójcik

Zdjęcie na okładce: © Joanna Czogala/Arcangel Images

Redaktor prowadząca: Milena Rachid Chehab

Redakcja: Joanna Habiera

Korekta: Katarzyna Kusojć, Grażyna Nawrocka
Tłumaczenie: Magdalena Moltzan-Małkowska

Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani 

do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie.

Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest.

Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który [jest i działa] ponad wszystkimi, 

przez wszystkich i we wszystkich.

- List do Efezjan, 4:4-6

Wychowanie w określonej społeczności, która jest zamknięta na świat zewnętrzny sprawia, że w pewnym momencie powstaje wewnętrzny konflikt u tego, kto pragnie żyć według własnych pragnień. Z jednej strony taka osoba chce zachować się lojalnie wobec najbliższych. Z drugiej - serce wyrywa się do zupełnie innego życia. Z tego rodzaju dylematem muszą się zmierzyć bohaterowie książki pt.: „Syn biskupa“

źr. zdjęcia: amazon.com

Kelly Irvin - bestsellerowa autorka kilkunastu powieści dla kobiet, w tym serii Amish of the Bee County. Pracowała jako dziennikarka, specjalistka od PR i tłumaczka. Mieszka w Teksasie z mężem, dwojgiem dzieci i trójką wnucząt.

Miesiąc temu poznałam bohaterów należących do wspólnoty amiszów, z którymi spędziłam niezwykły czas przy okazji lektury książki pt.: „Syn pszczelarza“. Zabrała mnie ona w świat pełen tradycji opartej na słowie bożym i podporządkowanej jego przykazaniom. Z bohaterami poznanymi w tej powieści mogłam spotkać się ponownie w drugiej części pt.: „Syn biskupa“ Tym razem śledzimy losy Leili, młodszej siostry Debory, której miłosne perypetie poznaliśmy w części pierwszej. 

Mija półtora roku od momentu, gdy rodzina Lantz’ów przybyła do południowego Teksasu i osiedliła się wśród amiszów w Bee County. Ich życie zmieniło się w tym czasie całkowicie i pokazało, że możemy snuć swoje plany, ale Gott ma czasami dla nas zaskakujące scenariusze. 

„Syn biskupa“ nawiązuje swoją szatą graficzną do poprzedniego tomu. Na pierwszym planie została umieszczona postać młodej dziewczyny, która stoi na tle złocistego pola i wieczornego słońca. Niestety, tym razem nie mogłam cieszyć się papierowym wydaniem ze względu na zaistniałą sytuację pandemii, więc mogę się tylko domyślać, że w rzeczywistości okładka zachwyca wyglądem i jakością, tak jak to miało miejsce przy  książce "Syn pszczelarza"

„Ludzie, którzy się kochają, są w stanie wiele poświęcić“

Po przeczytaniu pierwszych stron sądziłam, że autorka skupi się na zupełnie innym problemie,  związanym z Abigail i jej nowym mężem, Mordechajem. Jej córka - Leila często wspomina swojego zmarłego ojca i nie do końca wyobraża sobie, by ktokolwiek mógł go zastąpić. Jednak ten wątek zszedł na nieco dalszy plan, ustępując miejscu dylematom sercowym bohaterki, która staje przed wyborem: Czy posłuchać głosu serca, czy może pozostać wiernym rodzinnej tradycji i porządkowi zwanego wśród amiszów Ordnungiem, życiem we wspólnocie a życiem w mieście z ukochanym. Jej postać nie od razu wzbudziła moją sympatię, ale z czasem wyzwoliła pozytywne odczucia.  

Leila kocha swoją rodzinę, codzienne obowiązki ale też pragnie miłości i romantycznych przeżyć. Wśród społeczności amiszów nie ma zbyt dużo młodych osób, syn biskupa Jessie i jego kuzyn Will w niej sympatię. Wybór między nimi jest trudny. Will jest gwarancją bezpieczeństwa, gdyż paluje zająć się gospodarką i pielęgnować tradycje obowiązujące wśród amiszów.

Jessie Glick pragnie wolności, spełnienia swoich pragnień i podążać za swoim powołaniem. Ma okazję poznać życie, które go pociąga, widzi dla siebie określoną rolę ale wie, że realizacja jego planów wiąże się z wyrzuceniem go poza wspólnotę. 

Autorka doskonale oddała emocje, które dosięgają bohaterów sprawiając, że integrujemy się z nimi przeżywając ich problemy i dylematy. Śledzimy ich losy z kilku punktów widzenia, gdyż została zastosowana narracja trzecioosobowa. 

Ta część ma nieco inny klimat niż część pierwsza pt.: „Syn pszczelarza“, która wprowadziła nas w ich świat i toczyła się w kręgu amiszów. Natomiast „Syn biskupa“ pokazuje zupełnie inne oblicze tej społeczności, które nie dopuszcza do jakichkolwiek zmian w swoim życiu. To powieść, w której fabuła balansuje między dwoma światami. Jeden oparty na tradycji, a drugi na nowoczesności. Nie brakuje w niej emocji, różnorodnych sytuacji i dylematów związanych z wiarą, tradycją oraz różnicami pokoleniowymi.

Fabuła wciąga od pierwszej strony nie pozwalając na nudę. Autorka dotyka przy okazji istotnych zagadnień związanych z praktykowaniem miłości do Boga i życia według jego woli. Na przykładzie amiszów i angielskiej wspólnoty religijnej skłania do refleksji nad różnicami w postrzeganiu wiary. Obie grupy wierzą bowiem w tego samego Boga ale zupełnie inaczej interpretują słowa zapisane w Biblii. 

„Czy nie rozumiesz, że to, w co wierzymy, wcale się od siebie nie różni? (...) Różni się sposób, w jaki praktykujemy.“

Amisze wyłaniają się tu jako grupa, która nie potrafi wyjść poza swoje przekonania i spojrzenia na rzeczywistość w bardziej nowoczesny sposób. Starsi członkowie wspólnoty nie wyobrażają sobie życia w innych warunkach, niż zostali wychowani przez swoich rodziców.Wszelkie odmienne przekonania uznają za grzech, pychę czy ignorancję. Często zwracają się do Boga ale z drugiej strony nie mają skrupułów, by wyrzucić z domu najbliższą osobę. To, co dla ludzi spoza wspólnoty jest normalnym zachowaniem, dla nich stanowi grzech i brak pokory. Natomiast młodzi są bardziej otwarci na nowości i udogodnienia cywilizacyjne. 

Kelly Irvin doskonale potrafi wczuć się w sytuację kreowanych przez siebie postaci, nadając im charakterystyczne cechy, dzięki którym są one wyraziste, o określonej, bogatej osobowości. To sprawia, że szybko zżywamy się z bohaterami powieści, żałując że dotarliśmy do końca tej historii. Na szczęście nie jest to ostatnie z nimi spotkanie, gdyż w przygotowaniu jest trzecia część serii „W krainie amiszów“ pod tytułem „Syn siodlarza“.

CZĘŚĆ I "Syn pszczelarza" - recenzja

Książkę przeczytałam dzięki wydawnictwu:

można ją kupić m.in. na stronie wydawnictwa Prószyński i S-ka. 

oraz w księgarni INVERSO, EMPiK, Świat Książki, Bonito i innych.

303. - "A jeśli już jesteś w Niebie? "

Przesłania z Drugiej Strony pozwalające doświadczyć Nieba na Ziemi

Anita Moorjani 

     

„Niebo to stan a nie miejsce”

Czasami życie doświadcza nas tak mocno, że czujemy się jak w piekle. Ciągłe problemy, poczucie strachu, choroba i namnażające się emocjonalne cierpienie sprawiają, że zatracamy siebie i nie doceniamy swojej osobowości. Podobne wrażenie miała autorka książki pt.: „A jeśli już jesteś w Niebie?” 

Anita Moorjani miała trudne dzieciństwo ze względu na swój wygląd i pochodzenie. Czuła się samotna, gorsza wśród swoich rówieśników, nie potrafiła docenić siebie mając niskie poczucie wartości. Była hinduskim dzieckiem i uczęszczała do brytyjskiej szkoły w Hongkongu. Z powodu ciemniejszej karnacji i kręconych włosów byłą wyśmiewana przez koleżanki przez lata nauki. To wyrobiło w niej przekonanie, że jest brzydka, nic niewarta pełna, wad. Prześladowania z dzieciństwa odbiły się na jej dorosłym życiu emocjonalnie i wpłynęły na jej relacje z innymi ludźmi a przede wszystkim z samą sobą. Efektem takiej postawy był nowotwór, który zniszczył jej ciało i doprowadził do śmierci klinicznej. To był początek jej przemiany. 

źródło: www.holistichealthglobal.co.n

Dzień 2 lutego 2006 roku stał się progiem do nowego życia. Swoje przeżycia zarówno na Ziemi jak i po Drugiej Stronie opisała w bestsellerze pt. „Umrzeć, by stać się sobą”, który został wydany przez Wydawnictwo Studio Astropsychologii” w 2013 roku. 

„Wierzę, że wszystko, co przydarza się nam w życiu, koniec końców działa na naszą korzyść, że możemy dostrzec prawdę i rzeczywistość jedynie dzięki kontrastom.”

okładka oryginału
źródło: amazon.de

Po sukcesie swojej pierwszej książki myślała, że nic już więcej nie będzie miała do przekazania innym. Jednak z czasem zaczęła rozważać czy możliwe jest stworzenie Nieba na Ziemi. Otrzymała mnóstwo maili i listów z wyrazami wdzięczności i zrozumienia. 

Po powrocie do życia pragnęła wcielić poznane zasady w codzienną rzeczywistość i przekonać ludzi do zmiany swoich przekonań oraz myśli. Jej spojrzenie na świat znacznie różniło się od przekonań innych ludzi. Patrzyła na wszystko z zupełnie nowej perspektywy.

Pobyt w Niebie uświadomił jej, że jesteśmy obdarzani bezwarunkową miłością bez względu na to kim jesteśmy, jakie mamy poglądy, skąd pochodzimy. Na licznych spotkaniach z ludźmi wysłuchiwała ich problemów i starała się podpowiedzieć im jak mogą zmienić swoje życie, jednak to okazało się trudnym zadaniem.  Trudno było uzmysłowić im, że są oni odpowiedzialni za to czego doświadczają. To często spotykało się z niezrozumieniem. Zadanie przekroczyło jej siły, gdyż ogrom problemów spotykanych ludzi spowodował, że zaczęła się zastanawiać nad sensem powrotu do ciała fizycznego.

„wszyscy rodzimy się znając prawdę o tym, kim jesteśmy, ale odrzucamy tę wiedzę, dorastając i starając się konformistycznie wpasować się w normy społeczne, warunkując je w sobie.”

W świecie duchowym wszystko wydawało  się dla niej oczywiste i proste, jednak okazało się, że tworzenie własnego Nieba na Ziemi nie jest łatwe, gdyż ograniczają nas normy społeczne, opinie, krytyka, obawy i funkcjonujące mity. Postanowiła rozprawić się z nimi i uświadomić prawdziwe zasady, które umożliwiają ukierunkowanie uwagi na zdrowie, harmonię i szczęście poprzez kroczenie ścieżką miłości do samego siebie. Taka postawa pomaga przejść każde wyzwanie zwycięsko i osiągnąć spełnienie w życiu.

„Kiedy darzysz się miłością i znasz swoją prawdziwą wartość, nie ma niczego, co byłoby niemożliwe do zrobienia lub uzdrowienia.”

Książka jest rezultatem przemyśleń i chęci wnoszenia radości do serc innych ludzi, którzy pogubili się na swojej życiowej ścieżce i szukają sposobu wyjścia z zaklętego kręgu nieszczęść oraz trudnych doświadczeń. Została napisana w formie opowiadania, w którym autorka przytacza historie ze swojego życia zarówno tego sprzed NDE jak i po nim. 

W dziesięciu rozdziałach przedstawia dziesięć mitów, które uznajemy jako prawdziwe i identyfikujemy się z nimi każdego dnia. Większość ludzi jest przekonana, że mamy to na co zasłużyliśmy, że kochanie siebie to egoizm, a po śmierci będziemy osądzani za grzechy. Uświadamia, że akceptacja siebie zmienia relacje międzyludzkie, gdyż bez pokochania siebie nie jest możliwe obdarzenie innych miłością, że obsesja zdrowia może być szkodliwa a służba zdrowia, którą mamy obecnie jest raczej służbą choroby. Dowiadujemy się, że nie ma przypadków i doświadczamy wielu zsynchronizowanych wydarzeń, które upewniają nas, że jesteśmy ze sobą połączeni a wszelkie negatywne przekonania są oparte na strachu i opiniach innych.  Wszystko co przeżywamy i co do nas przychodzi: ludzie spotkani na naszej drodze,  wydarzenie i doświadczenie,  ma znaczenie dla naszego rozwoju i pomaga odnaleźć sens życia. 

Anita wyjaśnia każdy z mitów zaczynając od wybranego epizodu ze swojego życia, który jest tłem dla danego zagadnienia. Pokazuje w jaki sposób wpływa on na jakość naszych myśli a przez to na nasze koleje losu. Wyjaśnia przy tym swoje odkrywanie prawdy i podpowiada jak można praktycznie zastosować nowy sposób postrzegania rzeczywistości. W tym celu na końcu poszczególnych rozdziałów znajduje się materiał do przepracowania zatytułowany „Odnajdź Niebo tu i teraz”. Zawarte zostały w nim sugestie do przemyślenia pomagające poznać prawdę, pozbyć się fałszywych przekonań i wprowadzić nawyki. Ta część składa się z czterech punktów:

1. Prawda do przemyślenia
2. Porady i ćwiczenia
3. Pytania jakie powinniśmy zadać sobie
4. afirmacje i myśli do przyswojenia nowego wzorca myślowego. 

Książka dodaje otuchy i sprawia, że zaczynamy patrzeć na życie w nowy sposób. Po przeczytaniu pierwszej książki Anity Moorjani byłam pod ogromnym wrażeniem jej przeżyć. Podobnie jest w przypadku „A jeśli już jesteś w niebie”, gdyż każdy znajdzie w niej mądre przesłania, porady i wskazówki pokazujące jak odnaleźć siebie i kim naprawdę jesteśmy. Uświadamia, że nie musimy czekać na Niebo po śmierci, lecz już teraz, w obecnym życiu możemy żyć tak, by poczuć się jak w Raju. Od nas zależy jak to Niebo będzie wyglądać. Uświadamia, że pokochanie i akceptacja siebie jest najważniejszą rzeczą, od której powinniśmy zacząć zmiany w swoim życiu. 

Książkę można kupić w sklepie:

Wydanie: I

Rok wydania polskiego: 2016

Rok wydania amerykańskiego: 2016

Wymiary: 14,5 x 20,5 cm

Ilość stron: 244

Oprawa: Miękka

Redakcja: Mariusz Warda

Skład: Tomasz Piłasiewicz

Projekt okładki: Iga Figlewska

Tłumaczenie: Anna Lewicka

Korekta: Anna Lisiecka

Tytuł oryginału: What If This Is Heaven?: How Our Cultural Myths Prevent Us from Experiencing Heaven on Earth

297. - "Tradycyjne modlitwy terapeutyczne"

Praktyczny przewodnik

Monika Herz

              

„Każda modlitwa wychodzi z serca, aby następnie dostać się do naszej pamięci i naszego umysłu”

Modlitwa utożsamiana jest najczęściej z religią chrześcijańską a przecież jest ona obecna w różnych kulturach i przy okazji rożnych rytuałów i terapii. Stosują ją szamani, bioterapeuci, kapłani ale też każdy człowiek, który pragnie przywołać Siłę Wyższą. Najczęściej odmawiana jest mechanicznie, bez głębszego wnikania w tekst i bez zrozumienia jej sensu. Wychowani zostaliśmy w przekonaniu, że powinno się ją odmawiać w kościele, ze szczególną nabożnością. Tymczasem modlitwa może być wykorzystana w różnych celach uzdrawiających nasze życie o czym przekonuje książka pt. „Tradycyjne modlitwy terapeutyczne” 

źr. zdjecia: www.heilen-mit-herz.de

Monika Herz urodziła się w listopadzie 1956 roku w Hohenpeißenberg. Została wychowana w chrześcijańskiej rodzinie wśród pobożnych uzdrowicieli modlitewnych krewnych i znajomych. Od dzieciństwa interesowała się duchowością a jej mentorem był przyjaciel rodziny Georg Lory, który był uzdrowicielem zwanym w Bawarii „zamawiaczem”. Przekazał jej wiedzę dotyczącą natury, rytuałów i modlitw mających siłę terapeutyczną. Obecnie jej rodzina składa się z pięciorga już dorosłych dzieci, dwóch wnuków i partnera życiowego Rolanda, którzy dają jej wsparcie, szczęście i dużo radości. Od wielu lat prowadzi praktykę terapii modlitwami, naturopaty i uzdrowiciela w tym Reiki. Brała udział w szkoleniach z buddyzmu zen na Silva Ostertag i tybetańskiego w Gonsar Rinpocze, z szamańskiego uzdrawiania, komunikacji i trenera języka ciała, naturopaty psychoterapii i sufizmu w Andre Ahmed Habib. 

„Każda modlitwa szuka swojej drogi w sercu uzdrowiciela czy też uzdrowicielki.”

źr. zdjęcia: www.amazon.de

Książka nie jest zbyt obszerna, gdyż ma zaledwie 110 stron tekstu, lecz przybliża sens modlitwy i dostarcza ważnych informacji na ten temat. Została napisana prosto, zwięźle i przejrzyście. Rozdziały są krótkie przedstawiają najważniejsze informacje, porady i wskazówki. 

W części pierwszej autorka przybliża nam sens modlitwy, zasady jej stosowania i przykłady ze swojego życia pokazujące efekty jej użycia w uzdrawianiu. Podpowiada co jest potrzebne do wykonania procesu uzdrawiania, jakie trzeba mieć cechy, zdolności i podejście, by móc pełnić rolę „zamawiacza”. Bazuje na naukach jej nauczyciela Lory'ego, który używał modlitwy w swoich działaniach.

Uczy jak należy się modlić, w jakich warunkach, z jaką postawą mentalną, duchową i fizyczną. Przybliża tradycje związane z modlitwą zarówno w jej rodzinie jak i wśród innych kulturach i religiach. Podkreśla, że do przeprowadzenia modlitwy nie musimy ustawiać figurek świętych czy Bogów lecz wystarczy miłość, koncentracja, otwarcie na spotkanie z Bogiem , odpowiednia intencja i nastawienie. Musimy jedynie rozwinąć w sobie zaufanie w spełnienie prośby, wizerunek Boga, Jezusa, Maryi czy innej postaci, do której się modlimy a wówczas modlitwa będzie płynęła z serca i miała siłę uzdrawiania każdego aspektu naszego życia. 

Druga część zawiera 17 modlitw na różne okoliczności, które w większości zostały przekazane autorce przez Lory'ego. Poszczególne modlitwy są zamieszczone na początku każdego rozdziału i opatrzone krótkim komentarzem, w którym dowiadujemy się w jaki sposób odmawiać dany tekst. Autorka wyjaśnia poszczególne wersy modlitwy co czyni ją bardziej zrozumiałą i sprawia, że możemy świadomie zintegrować się z jej treścią. Każda z modlitw zaczyna się zwrotem „W imię Ojca” i kończy się „W imię Boga, Ojca, Syna i Ducha Świętego” Poznawanie kolejnych modlitw zaczyna się od prostej inwokacji „W imię Ojca”, która jest wzorcowa dla różnych religii. Przy okazji niektórych modlitw autorka podaje dodatkowe informacje dotyczące tradycji z nią związanych, rytuałów i sposobom jej odmawiania. 

Modlitwa ma niezwykłą moc przywracania równowagi w naszym życiu, uzdrawiania, ochronną, wspierającą i uspokajającą. Jest ona obecna w naszym życiu przy różnych okolicznościach, lecz niewiele o niej wiemy. Z jej pomocą możemy uzdrawiać siebie, swoich najbliższych, zwierzęta ale też relacje międzyludzkie, sytuacje życiowe, z którymi mamy problem. Nie musimy udawać się do świątyni lecz usiąść w ciszy w ulubionym swoim zakątku, skoncentrować się, wzbudzić pozytywne wibracje i intencję. Wówczas będziemy mogli odczuć jej dobroczynne działanie i doświadczyć uzdrowienia na każdym poziomie naszego istnienia.

„Wraz z modlitwą wyruszamy na spacer ucząc się jej przy tym na pamięć i zapraszając ją do naszego życia.”

Książkę można kupić w sklepie:

Wydanie: I

Rok wydania polskiego: 2016

Rok wydania niemieckiego: 2010

Wymiary: 14,5 x 20,5 cm 

Ilość stron: 124

Redakcja: Irena Kloskowska

Skład: Iga Maliszewska

Projekt okładki: Iga Maliszewska

Tłumaczenie: Anna Chomik

Korekta: Anna Lisiecka

Tytuł oryginału: Alte Heilgebete: Gesundheit für Körper und Geist

278. - "Cztery filary zaufania"

Jak uwierzyć w siebie, ludzi, Boga i życie

Iyanla Vanzant

               

„Zaufanie jest proste, ale jednocześnie jest najtrudniejszą rzeczą, jakiej musimy się nauczyć.”

Zaufanie towarzyszy nam od początku naszego życia. Już wówczas z ufnością wtulamy się w swoją matkę, wierząc, że zapewni nam bezpieczeństwo i szczęście. W wielu sytuacjach ufamy, że wszystko potoczy się jak najlepiej. Idąc do szkoły, podejmując nową pracę, zakładając rodzinę wierzymy, że będziemy zadowoleni, czegoś się nauczymy.  Obdarzając kogoś uczuciem, mamy nadzieję, że dana osoba nigdy nas nie zawiedzie, że zawsze możemy liczyć na ich przyjaźń, miłość. Wychodząc z domu wierzymy, że wrócimy do niego bez problemów, wstając rano wierzymy, że czeka nas wspaniały dzień, że po nocy przyjdzie dzień, a po zimie nastąpi wiosna. Istnieją różne rodzaje zaufania, lecz podstawą są cztery główne: zaufanie sobie, ludziom, Bogu i życiu. Ich opanowania i ugruntowania uczy książka pt.: „Cztery filary zaufania”.

źródło zdjęcia: iyanla.co

Iyanla Vanzant jest uznaną pisarką, mówczynią i jednym z najbardziej znanych trenerów życia duchowego zaangażowanego w działalność społeczną. Nie zawsze jednak tak było, gdyż życie postawiło trudne doświadczenia na jej drodze. Jej dzieciństwo było pełne cierpienia mentalnego, emocjonalnego i fizycznego. Czuła się bezwartościowa, poniżana, gorsza, gdyż tak wmówili jej dorośli, między innymi jej babka przestrzegająca katolickich zasad lecz nie umiejąca obdarzyć miłością i zrozumieniem. Po wielu przejściach zrozumiała, że to ona ma moc decydowania o sobie i prawo do kreowania swojego życia. Drogowskazami były lekcje z „Kursu Cudów” i Biblia, w której znalazła duchowe wskazówki na życie. Dzięki temu zaczęła dostrzegać pozytywne aspekty swoich przeżyć i nauczyła się ufać sobie. W swoich trudnych wydarzeniach dostrzegła życiowe lekcje, dzięki którym stała się silniejsza, nauczyła się wyrażać wdzięczność, wybaczać, akceptować siebie a przede wszystkim ufać, że nigdy nie jesteśmy sami i to my tworzymy swoją rzeczywistość. 

okładka oryginału
źródło zdjęcia: amazon.com

„Wszyscy musimy nauczyć się ufać sobie i pamiętać, że naszym celem jest przyjęcie niewidzialnej, nie namacalnej, ale ciągle obecnej pomocy, którą obdarza nas życie.”

Często zastanawiamy się dlaczego musimy doświadczać dramatycznych wydarzeń, przykrych sytuacji czy trudnych epizodów. Okazuje się, że każde doświadczenie ma swoje znaczenie i jest wynikiem naszego braku zaufania. Nie ufamy sobie, swoim odczuciom, intuicji, wewnętrznemu głosowi, Sile Wyższej i życiu. Poddajemy w wątpliwość możliwość pozytywnych zmian, uważamy że nie zasługujemy na nic lepszego, postrzegamy, działamy pod wpływem negatywnego ego, nastawienia czy myśli.

"Życie jest jak lustro, w którym odbija się to, co przed nim postawimy."

W momencie wyrządzonej nam krzywdy, zdrady tracimy ufność, czujemy zawód i obwiniamy siebie za naiwność, przestajemy wierzyć w siebie, umniejszając swoją wartość a przez to obawiamy się tego co może wydarzyć się w przyszłości. Brak zaufania prowadzi do lęku, obawy i niepewności. To sprawia, że przestajemy być sobą, polegamy na zdaniu innych, nie umiemy dokonywać właściwych wyborów, spoglądamy na rzeczywistość cudzymi oczami.

Iyanla Vanzant pokazuje, że zaufanie to skomplikowany proces, który budujemy sukcesywnie, wraz z naszymi doświadczeniami, przekonaniami. Bardzo łatwo można go zaburzyć poprzez różne negatywne czynniki, które autorka dokładnie opisuje w poszczególnych rozdziałach, jednocześnie doradzając jak sobie z nimi poradzić.

Książka zawiera cztery części, 13 rozdziałów i 380 stron. Każda część poświęcona została osobnemu filarowi zaufania. Tematy w niej poruszane dotyczą naszych codziennych problemów, dlatego przeczytałam ją z zainteresowaniem, tym bardziej, że jest ona niezwykle inspirująca, pouczająca i skłaniająca do przemyśleń. 

Autorka pisze z pasją, przejrzyście, szczerze i wiarą, która udziela się podczas czytania kolejnych rozdziałów, tak że można wyczuć jej radosne nastawienie i ufność, której nauczyło ją życie. Swoją autentycznością, naturalnością i prawdziwymi historiami motywuje do zmian i pokazuje, że nasze życie zależy od nas samych. Bez zahamowań opowiada o sobie, swoich przeżyciach na różnych etapach życia, problemach i drodze do wyzwolenia się z ograniczających ją przekonań. Wykorzystuje do tego swoje doświadczenia, o których opowiada z humorem, miłością, dystansem i zrozumieniem, mimo że jej życie nie było usłane różami. 

Osobiste historie i przykłady osób, z którymi się spotkała, tworzą tło dla omawianego zagadnienia, pomagając zrozumieć na czym polega proces zaufania, skąd biorą się problemy w naszym życiu i jak można temu zaradzić. Uświadamia, że zaufanie tworzymy poprzez życiowe doświadczenia a to co nas spotyka wpływa na nasze zachowania, przyjaźnie, działania, pracę, sposób myślenia i naszą osobowość. Pokazuje, że każdy może zmienić swoje życie, gdyż każde doświadczenie jest nam potrzebne, by zrozumieć kim jesteśmy. 

„Uczucia są językiem, którym mówi do ciebie życie.”

Iyanla przekonuje jak ważne są cztery filary zaufania, by całkowicie zawierzyć procesom przemian, pojawiającym się sytuacjom i ludziom na naszej drodze. Poprzez przedstawione historie, swoją przemianę, porady i wskazówki pragnie zarazić swoim optymizmem innych, dając nadzieję, że życie zawsze ma dla nas najlepsze propozycje. Uczy dokonywania świadomych wyborów, stawiania granic, budowania zdrowych relacji międzyludzkich niwelowania negatywnego ego, stwarzania strefy komfortu, odbudowania właściwych relacji z Bogiem i zachowań, które pomogą nam zmienić swoje życie poprzez zbudowanie nowych relacji z samym sobą i otaczającym nas światem. Zapewnia, że zastosowanie czterech zasad prowadzi do odnalezienia wewnętrznej siły, zaakceptowania siebie i wiary, że Wszechświat daje nam mnóstwo możliwości. Jest przekonana, że gdy obdarzymy zaufaniem siebie, Boga, ludzi i życie, wówczas łatwiej nam będzie sprostać każdemu zadaniu stawianemu na naszej drodze.

„Zaufaj procesowi życia, ponieważ życie to wspaniała, twórcza podróż pełna cudów i przygód, których doświadczyć tylko, jeśli zechcesz temu zaufać.”

Książkę można kupić w sklepie: 

Wydanie: I

Rok wydania polskiego: 2016

Rok wydania amerykańskiego: 2015

Wymiary: 14,5 x 20,5 cm 

Ilość stron: 380

Okładka: miękka

Redakcja: Natalia Paszko

Skład: Tomasz Piłasiewicz

Projekt okładki: Iga Maliszewska

Tłumaczenie: Paulina Godlewska

Tytuł oryginału: Trust: Mastering the 4 Essential Trusts: Trust in God, Trust in Yourself, Trust in Others, Trust in Life

263. - "Potęga pozytywnego myślenia"

Przesłania na każdy dzień

Emmet Fox

             

„Istnieje mistyczna Siła, która potrafi przemienić twoje życie tak dogłębnie radykalnie i całkowicie, że gdy proces dobiegnie końca, twoi przyjaciele z trudem cię rozpoznają.”

Optymistyczne podejście do życia ułatwia naszą ziemską wędrówkę i sprawia, że radzimy sobie z wszelkimi problemami. Taka postawa nie jest prosta i wielu osobom sprawia trudności. Codzienne troski, obowiązki, pogoń za zapewnieniem bezpieczeństwa rodzinie powodują stres, zmęczenie i zniechęcenie. W efekcie zaczynamy widzieć wszystko w czarnych barwach. Wówczas potrzebny jest ktoś kto będzie nas motywował i wspierał. Taką rolę spełnia książka „Potęga pozytywnego myślenia”, która na każdy dzień roku ma dla nas przesłanie dodające otuchy.

źr. zdjęcia: www.truthunity.net

Emmet Fox urodził się w Irlandii w 1886 roku. Jego ojciec był lekarzem i członkiem parlamentu. Zmarł, gdy Emmet miał 10 lat. Był autorem, nauczycielem, uzdrowicielem i mistykiem oraz liderem Nowej Myśli, który miał znaczący wpływ na wielu ludzi. W czasie swojego życia przyciągnął do siebie szerokie grono odbiorców i do dziś jego dzieła są jednymi z bardziej poczytnych publikacji. W 1931 roku został proboszczem kościoła Healing Chrystusa w Nowym Jorku, założonego przez dr W. John Murray w 1906 roku, który był nazywany Pierwszym kościołem Bożej Nauki, w Nowym Jorku. Zmarł w sierpniu 1951 roku. Jego siedem książek i wiele broszur zdobyło szybko rozgłos oraz zostało przetłumaczonych na inne języki. Jego przesłania przetrwały próbę czasu i są nadal aktualne, gdyż poruszają uniwersalne wartości ważne dla rozwoju duchowego. 

okładka oryginalnego wydania
źr. zdjęcia: amazon.com

Książka powstała z niepublikowanych do tej pory notatek i manuskryptów Emmeta, które pochodzą z różnych okresów jego życia. Z nich powstało 365 przesłań na każdy dzień roku, które są rodzajem medytacji oraz modlitw. Emmet Fox w swojej twórczości przekazywał prawdziwy sens ewangelii i podobnie jest w poszczególnych tekstach. W większości z nich są zacytowane pojedyncze zdania z Biblii, które uzupełniają rozpatrywane zagadnienie. Zostały opracowane tak, by zajmowały jedną stronę i skłaniały do zastanowienia się nad motywem przewodnim dnia.

Można je analizować według kolejności, strona po stronie lub według kalendarza w zależności jaki jest aktualnie dzień albo potraktować je losowo, zadając pytanie lub poszukując motta na dany dzień. Każde z nich podkreśla siłę naszych myśli, które kształtują naszą rzeczywistość. Od ich jakości zależy to jak się czujemy, co osiągamy, dokąd dążymy i jakie prowadzimy życie. Ich przekaz skłania do refleksji, dodaje otuchy, uspokaja i inspiruje. 

„Ścieżką Miłości możesz kroczyć w każdej chwili – nawet teraz, jeżeli tego chcesz – ponieważ nie wymaga ona od ciebie posiadania żadnego formalnego pozwolenia, nie trzeba wnosić żadnych opłat za wejście na nią i nie trzeba też w tym celu spełniać żadnych specjalnych warunków.

Głównym motywem wszystkich przekazów jest Miłość, która jest najważniejszym aspektem naszego życia. Nie jest to książka religijna, mimo że odwołuje się do Biblii i kieruje nas ku Bogu, lecz bardzo duchowa. Podkreśla wagę naszych myśli, siłę modlitwy i podpowiada jak pokonać cierpienie, lęki, negatywne emocje i sprostać codziennym wyzwaniom. Rozważa czym jest Wewnętrzna Siła, Jak nawiązać z nią kontakt,  Kim jest Dziecko, które prorok Izajasz wymienia w Biblii i jakie nosi imiona? Podpowiada jak osiągnąć spokój, w jaki sposób się modlić, otwierać się na nowe możliwości, przebaczać, dokonywać wyborów i osiągnąć pokój duszy. Przedstawia siedem aspektów Boga, siedem odwiecznych praw mentalnych, analizuje poszczególne zdania modlitwy „Ojcze Nasz”, uświadamia kim był Jezus, czego nauczał. Niektóre z przedstawionych zagadnień zostały zaczerpnięte z „Kazania na Górze”, które stało się bestsellerem na całym świecie. 

Każda strona jest pełna głębokich, ponadczasowych przekazów napisanych prosto i współgrających ze słowami przekazywanymi w Biblii. Emmet ukazuje ich właściwe znaczenie, gdyż przez wiele wieków sens ewangelii został wypaczony, by wzbudzić w ludziach strach przed karzącym za grzechy, srogim Bogiem.

Tymczasem na przykład słowo „bojaźń” nie oznacza lęku lecz zwraca uwagę na cześć oddawaną Bogu. „Zbawienie” to synonim zdrowia, harmonii i wolności, które są „wolą Boga dla człowieka” a Biblia została napisana, by przekazać nam jak to wszystko osiągnąć, gdyż „Osiągamy zbawienie, szukając Boga i pozwalając Mu przez siebie działać.” W książce znajdziemy wiele tego typu przekazów, dzięki którym możemy spojrzeć na nauki ewangelistów i Jezusa Chrystusa w nowy, świeży sposób. 

Publikacja jest pełna porad, duchowych wskazówek i podpowiedzi ukierunkowujących nas na właściwą drogę. Stanowi drogowskaz ku osiągnięciu spełnienia, szczęścia życia z pozytywnym nastawieniem i nadzieją na przyszłość, którą kształtujemy tu i teraz poprzez nasze myśli.

„Pierwszy krok, którego musi podjąć się każdy żarliwy student, aby odnaleźć w sobie Wewnętrzne Światło, to obrać właściwą dla siebie metodę działania. Zwykłe czytanie książek, robienie postanowień lub mówienie o tym, nigdzie cię nie zaprowadzi.” 

Książkę można kupić w sklepie: 

Wydanie: I

Rok wydania polskiego: kwiecień 2016

Rok wydania amerykańskiego: 2010

Wymiary: 14,5 x 20,5 cm 

Ilość stron: 424 

Oprawa: miękka 

Redakcja: Irena Kloskowska

Tłumaczenie: Łukasz Głowacki

Projekt okładki: Aleksandra Lipińska

Skład: Aleksandra Lipińska

Tytuł oryginału: Around the Year with Emmet Fox: A Book of Daily Readings