1171. - "Poproś jeszcze raz"

"Poproś jeszcze raz"

Mary Beth Keane

Numer wydania: I

Data wydania polskiego: 15.06.2022 r.

Data wydania angielskiego: 28 maja 2019 r.

Liczba stron: 464

Wymiary: 210 x 135 mm

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

Tytuł oryginału: Ask Again, Yes

Tłumaczenie: Dobromiła Jankowska

Wydawnictwo: Agora

Ocena: 5/6

"Nie da się przewidzieć, jak potoczy się życie.”

Życie każdego z nas naznaczone jest zarówno miłymi chwilami, jak trudnymi doświadczeniami, które odciskają na nas piętno lub pozostawiają piękne wspomnienia. Tak jak życie jest różnorodne, tak samo wielobarwna jest powieść „Poproś jeszcze raz”, w której poznajemy ludzi, którzy musieli poradzić sobie z wieloma zakrętami losu.

Francis Gleesson i Brian Stanhope poznali się w akademii policyjnej, a potem zaczęli pracować na tym samym posterunku policji. W prologu poznajemy początki ich znajomości i przyjaźni oraz wydarzenia, których początki mają miejsce w lipcu 1973 roku. Francis urodził się w Nowym Jorku, ale jako niemowlę został przez rodziców zabrany do Irlandii, gdzie spędził większość swego życia. Do Nowego Jorku powrócił, gdy skończył 19 lat. Z kolei Brian jest nowojorczykiem, ale Anne, jego żona, pochodzi Irlandii. Francis poznaje Lenę Teobaldo, która ma polsko-włoskie korzenie. Razem z nią przeprowadza się do miejscowości Gilliam, gdzie niedługo ich sąsiadami zostaje Brian i Anne.

Z opisu znajdującego się na końcu książki wynikałoby, że będzie to opowieść o dwóch sąsiadach i ich perypetiach zawodowych i życiowych. Tymczasem ich historia przekazana w bardzo okrojony sposób, stała się podłożem do wydarzeń w kolejnych częściach. Jest to wprawdzie opowieść o losach dwóch rodzin, ale nie od razu mieszkają one obok siebie. Ich wspólna historia zaczyna się w momencie, gdy Brian wraz z Anne także przeprowadza się do Gilliam, kupując dom sąsiadujący z posiadłością Gleessonów. Od początku ich relacje naznaczone są trudnościami. Problem pojawia się szczególnie z Brianem, a właściwie z jego żoną, która od początku zachowuje się dziwnie, nie jest chętna do nawiązywania bliższych kontaktów z sąsiadami, a wręcz zachowuje się oschle i nieprzyjemnie wobec Leny, która okazuje jej życzliwość. Mija kilkanaście lat, gdy między córką Francisa, Kate, a synem Briana, Peterem, rodzi się uczucie. Młodzi planują wspólną przyszłość, ale na drodze do ich szczęścia staje Anne, która niechętnie patrzy na ten związek.

„Poproś jeszcze raz” to książka o zwyczajnym życiu, pełna emocji, ale dopiero w dalszej części fabuły. Mimo początkowych trudności w czytaniu spowodowanych namnożeniem wydarzeń i rozciąganiem opisów, to historia jest bardzo życiowa, pełna sytuacji, które mogłyby wydarzyć się w rzeczywistości. Nie jest to łatwa lektura, gdyż autorka dotyka wielu trudnych tematów, takich jak choroba psychiczna i życie z taką osobą niezrównoważoną emocjonalnie, alkoholizm, wykorzystywanie seksualne, niepłodność, zdrada, przebaczanie czy skomplikowane relacje międzyludzkie. To kwestie, które mają wpływ nie tylko na osoby dotknięte chorobą czy uzależnieniem, ale też na pozostałych członków rodziny i ich najbliższych. Mnóstwo w niej emocji, dramatów, bólu, cierpienia, smutku, cierpienia, ale i nadziei.

Z początku czytanie się dłużyło i szło mi opornie podążanie przez kolejne strony, gdyż autorka pisze trochę chaotycznie, więc czasami można pogubić się w ciągłości zdarzeń i trudno mi było skupić się na tym, co jest w tej powieści istotne. Z czasem historia jest bardziej wciągająca, ale to następuje w momencie, gdy poznajemy losy rodzin Francisa Gleessona i Briana Stanhope’a. Każdy z nich zmaga się z jakimiś problemami, a ich dzieci łączy uczucie, które nie wiadomo, w jaki sposób może się potoczyć. Autorka porusza dosyć dużo różnych zagadnień i to także czyni tę powieść zbyt rozbudowaną. Wiele rozmów czy zdarzeń można by było pominąć i skupić się na dwóch, trzech zagadnieniach. Poza tym przedstawioną historię można by rozbić na przynajmniej dwa tomy, by lepiej poznać okoliczności związków Briana, a potem Francisa. Z pewnością mogłaby być z tego całkiem ciekawa saga rodzinna. A tak w jednej powieści zostały umieszczone różne wątki, które wprowadzają bałagan. Obserwujemy wydarzenia na przestrzeni kilkudziesięciu lat, które naznaczone są blaskami i cieniami.

To przede wszystkim opowieść o przyjaźni i miłości, która musi pokonać demony przeszłości, powstałe wskutek przeżyć z dzieciństwa, ale też dramatów związanych z rodzinnymi problemami. Pokazuje, że wszelkie doświadczenia pozostają w naszej pamięci i nie raz trudno jest pogodzić się z tym, co przeżyliśmy.

żr. zdjęcia:
amazon.com

Mary Beth Keane to urodzona 3 lipca 1977 amerykańska pisarka irlandzkiego pochodzenia, stypendystka Guggenheim Foundation (2015). Debiutowała powieścią The Walking People (2009), dzięki której National Book Foundation uznał ją za jedną z pięciu najbardziej obiecujących pisarek poniżej 35. roku życia. Wydana w 2013 roku Gorączka utwierdziła pozycję Kean na amerykańskim rynku. Pisarka publikuje także m.in. w „New York Times”, „Chicago Tribune” oraz „Daily Beast”. Mieszka pod Nowym Jorkiem z mężem i dwoma synami.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu