1080. - " W tajnej służbie II Rzeczypospolitej" Tom III

Recenzja przedpremierowa

Premiera 

24 maja 2022 roku

W tajnej służbie II Rzeczypospolitej

Tom III 

"Zdrajca"

Krzysztof Goluch

Wydanie: I

Premiera: 10 maja 2022 r.

Liczba stron: 392

Okładka miękka ze skrzydełkami

Wymiary: 130 x 210 mm

Wydawnictwo: Novae Res

Moja ocena: 5/6

„Życie jest jak placek – musi wiele warstw, 

by je strawić można było.”

Okres międzywojenny w Polsce nie był czasem spokojnym. Ludzie dochodzili do siebie po wydarzeniach z I wojny światowej i uczyli się żyć w nowych realiach odzyskanego kraju. Jednak w tle zwyczajnego życia obywateli, nadal toczyły się rozgrywki polityczne i wojenne, które przybliża nam seria „W tajnej służbie II Rzeczypospolitej”

Tę część zaczynamy razem z pułkownikiem Wieniawą, który wraz ze swym przyjacielem, Julianem Tuwimem, udaje się do jednego z barów, prowadzonego przez Józefa Ładowskiego, zwanego Starym Jozkiem. Tam ratuje z opresji dziewczynę, która jest nagabywana przez syna szefa resortu więziennictwa Bernarda Walkiewicza. Uratowaną okazuje się Weronika, dziewczyna Tomasza Grobla, która przyjechała do Warszawy, by prosić Wieniawę o pomoc w wyciągnięciu z więzienia jej ukochanego.

„miłość to dobre uczucie, jeśli nie jest wykrzywione”

Z kolei Eliza dochodzi do siebie po dramatycznych wydarzeniach na balu, na którym poznała Wiktora Adamczewskiego ukrywającego się pod fałszywą tożsamością, o czym wie jedynie Jerzy Dobrowolski, szef polskiego wywiadu. To on, na prośbę swej byłej małżonki, Beaty, zarządził, by młody Adamczewski ochraniał ich córkę w czasie uroczystości. Dziewczyna nie ucierpiała zbyt mocno fizycznie, ale mentalnie nie może zapomnieć o przystojnym mężczyźnie, z którym tańczyła. Popada w marazm, melancholię, wciąż rozmyślając o tym, co się wydarzyło. Jej matka, Beata, nie może spokojnie patrzeć na jej stan, więc postanawia schować kobiecą dumę i udać się do Jerzego, by odnaleźć chłopaka, do którego wzdycha Eliza. Wizyta w biurze byłego męża ożywia na nowo uśpione uczucia…

To tylko dwa z kilku wątków, które poznajemy w tej części, gdyż tym razem fabuła skupia się na losach Bolesława Wieniawy-Długoszowskiego,  Jerzego Dobrowolskiego, szefa polskiego wywiadu, jego córki i byłej żony, a także Iwana Saszkina oraz osób z nimi związanych. Wracamy też na obrady, w których bierze udział polska delegacja z Romanem Dmowskim i Ignacy Paderewskim na czele. Jednak ten epizod jest tylko jednym z wielu, gdyż autor wyeksponował tutaj bardziej wątki beletrystyczne.

„Sprawiedliwość bywa czasem ślepa na łotrostwa, 

ale tylko wtedy, gdy ją złotem oślepić.”

Zarówno w pierwszym tomie pt. „Operacja berlińska”, jak i w drugim pt.: „Napad” autor przedstawił nam realia panujące w Europie po zakończeniu I wojny światowej, oraz odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Wraz z ukazaniem ówczesnej sytuacji, niespokojnego czasu, podejmowanych, politycznych działań, połączył fakty historyczne oraz znane postacie z fikcyjnymi zdarzeniami, dzięki temu obie części zyskały na lekkości. Podobnie jest w części trzeciej pt.: „Zdrajca”, w którym także na tle politycznych zmagań, toczą się dalsze losy bohaterów, zarówno tych, którzy istnieli naprawdę, jak i tych, którzy powstali w wyobraźni autora.

Pan Krzysztof Goluch ma bardzo przystępny sposób pisania, dzięki któremu stara się dobierać słowa działające na wyobraźnię. Poza opisami tego, co dzieje się na kolejnych kartach powieści, rysuje obraz Warszawy międzywojennej, jej atmosfery, różnych warstw społecznych, mentalności, a także zakątków, budynków a nawet zapachów wszechobecnych na ówczesnych ulicach.

„kto chce, by mu symfonia wyszła, 

ten musi w różne klawisze uderzać”

Trzecia część serii pt.: „Zdrajca” to równie dobrze napisana powieść, jak jej poprzedniczki. Wiele wątków nadal nie zostało dokończonych, a nawet pojawiły się nowe. Autor koncentruje się w nich przede wszystkim na losach głównych bohaterów, niż na politycznych działaniach, dzięki czemu znacznie wzrasta tempo akcji, jego zwroty i nie raz zaskakujące sytuacje. O politycznych aspektach ówczesnej Europy dowiadujemy się bardziej z dialogów, niż z konkretnych scen. Nie brakuje w niej wątków szpiegowskich, wywiadowczych, miłosnych perypetii, ale też kryminalnych i sensacyjnych. Podobnie, jak w poprzednich tomach, każdy z nich biegnie w osobnych rozdziałach i łączy się z tym, co obserwowaliśmy wcześniej. Z tego względu ważna jest znajomość dwóch pierwszych części, co na szczęście nie jest problemem, gdyż wydawnictwo Novae Res zadbało o to, byśmy nie czekali zbyt długo na kontynuację.

Recenzja części pierwszej

Recenzja części drugiej

Recenzja części czwartej

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu: