762. - "Kolory życia" - przedpremierowo

30 kwietnia 2021 roku

POD PATRONATEM OAZY RECENZJI

ukaże się książka

 KOLORY ŻYCIA

Recenzja przedpremierowa

Kolory życia

Ewa Domańska

WYDANIE: I

DATA PREMIERY: 30.04.2021

OPRAWA: Miękka

FORMAT 148 x 210 mm

ILOŚĆ STRON: 96

WYDAWCA: Psychoskok

„Nie trzeba wielkich rzeczy, 

by w życiu mogły zdarzać się cuda.

Dzięki niewielkim zmianom 

często możemy dostrzec ich wielkie owoce.”

Życie mieni się wieloma barwami, które wplatają się w nasze istnienie pragnąc zwrócić naszą uwagę na swoje piękno. Niestety, większość z nas nie ma czasu nad kontemplowaniem cudnych chwil, jakie są nam dawane każdego dnia, gdyż wciąż pędzimy za ułudą szczęścia, karierą i sukcesem. Wydawałoby się, że jeszcze trudniej dostrzec to osobie, która od urodzenia jest niewidoma, a jednak okazuje się, że można dostrzec więcej niż inni, jeśli się tylko tego chce, tak jak w przypadku autorki  książki pt.: „Kolory życia”.

źr. zdjęcia: psychoskok.pl

Ewa Domańska muzykuje od najmłodszych lat. Pierwszy festiwal wygrała będąc dzieckiem piosenką o strumyczku i tak artystycznie popłynęło. Ukończyła szkołę muzyczną I stopnia  w klasie fortepianu. a następnie Szkołę Muzyczną II stopnia im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, gdzie grała na organach.  Zaczęła wówczas osiągać sukcesy wokalne na licznych przeglądach i konkursach w kategorii Poezja Śpiewana. Dalszą edukację muzyczną kontynuowała na Uniwersytecie Śląskim na kierunku Edukacja artystyczna w Zakresie Sztuki muzycznej. Skorzystała wówczas ze stypendium w ramach projektu Erasmus Socrates, dzięki któremu część studiów odbyła w Hochschule für Musik und Theater Hamburg (pol. Wyższa Szkoła Muzyki i Teatru w Hamburgu). Nauka w Niemczech znacznie poszerzyła jej horyzonty muzyczne. Zaczęła improwizować na fortepianie, komponować i aranżować.

Książkę przeczytałam w formacie PDF z racji mojego patronatu nad tym tytułem, dlatego ocena wizualna wydania musi poczekać do premiery. Nie mniej już teraz jestem zachwycona urokliwą okładką, na której widać dziewczynę stojącą na kwiecistej łące i patrzącej na oświetlony krajobraz. Patrząc na ten obrazek robi się od razu cieplej na duszy i tego rodzaju odczucia towarzyszyły mi podczas lektury „Kolorów życia”.

Pani Ewa napisała tę książkę, gdyż kocha życie i pragnie podzielić się swoimi wrażeniami, refleksjami, by uświadomić jaki piękny dar otrzymujemy przychodząc na ten świat. Przekazuje swoje przemyślenia w dwunastu rozdziałach i dwunastu piosenkach, które zostały przez nią napisane i skomponowane. Ich teksty stanowią uzupełniający element każdej części i wyrażają w poetycki sposób, zawarte w nich przesłanie. Opisuje w nich swoje doświadczenia, przeżycia, myśli i refleksje ubierając je w delikatną, miłą dla ucha melodię, w której czuć miłość do siebie, życia i ludzi. Utwory zostały nagrane na płycie, która jest dołączona do książki.

Dwanaście rozdziałów to rodzaj refleksyjnych krótkich opowiadań, w których autorka rysuje obrazki ze swojego życia, pokazując swoją drogę do chwili obecnej, gdy zrealizowała swoje marzenia o śpiewaniu. Pokazuje w nich blaski i cienie własnej życiowej drogi, swoją przemianę, rozwój wewnętrzny, swoje słabsze i lepsze dni. Porusza w nich wiele życiowych kwestii zachęcając do dostrzegania pozytywnej strony życia, spojrzenia na siebie z miłością i akceptacją tego, co podarował nam los. Na końcu każdego opowiadania zamieszczony został tekst piosenki, dzięki czemu możemy wykonywać ją razem z autorką słuchając płyty.

„Każdy ma wielkie możliwości w bardzo różnym zakresie. Wystarczy tylko chcieć zobaczyć swój potencjał, odnaleźć do niego drogę i nauczyć się z niego korzystać.”

„Kolory życia” to projekt nietypowy, w którym autorka zawarła wiele chwil pokazujących piękno życia, jego barwy i różnorodność. Udziela wielu porad i wskazówek, które pomogły zbudować jej szczęśliwe życie i stanowią osobiste drogowskazy dla każdego. Wspomina ludzi dających siłę, wydarzenia, które odcisnęły swój ślad w sercu. To nostalgiczna podróż w głąb siebie i prowadząca przez meandry życia. Pani Ewa Domańska snuje swoje rozważania o odkrywaniu siebie na nowo, stawianiu czoła przeciwnościom losu a jednocześnie pokazuje utrudnienia, z jakimi spotykają się osoby niepełnosprawne. Takim ludziom ciężko ciężko jest podążać swoją ścieżką ale autorki pokazuje, że każdy może realizować swoje pragnienia jeśli sukcesywnie będzie do tego dążył i nie poddawał się zbyt szybko.

Autorka opowiada o sobie i swoim życiu w sposób naturalny, z wyczuwalną łagodnością, spokojem, zrozumieniem i szczerością. Nie zawsze było łatwo ale za każdym razem potrafiła podnieść się i wzmocniona robiła kolejny krok ku wyznaczonemu celowi. Dzięki samozaparciu, wytrwałości, podążaniu za głosem serca ale też życzliwości i ufności, dziś patrzy na swoje życie z wdzięcznością.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu: