518. - "Sztuka umierania"

Pod patronatem Oazy Recenzji

Recenzja przedpremierowa

Premiera: 04. 11 .2019 r.

Sztuka umierania

Andrzej Sitarek

Wydanie: I

Premiera: 04. 11 .2019 r.

Oprawa: miękka

Format: 148 x 210 mm

Ilość stron: 124

Tłumaczenie: nie

Język oryginału: polski

Redaktor prowadząca: Wioletta Tomaszewska 

Redakcja i korekta: Joanna Barbara Gębicka 

Korekta: Emilia Ceglarek 

Projekt okładki: Jakub Kleczkowski 

Skład: Jacek Antoniewski

„Ciało jest świątynia ducha, ale nie zawsze piękna świątynia kryje dobrego ducha. Często ludzie ozdabiają to, co na zewnątrz, żeby ukryć to, co w środku.

Wygląd zewnętrzny zawsze miał znaczenie dla większości ludzi ale w dzisiejszych czasach dążenie do satysfakcjonującego rezultatu  przybiera często zbyt absurdalne formy. Kult ciała jest widoczny w przypadku kulturystyki, którą postrzega się jako sposób do umięśnionej, wysportowanej sylwetki. Niestety, wiele osób chcąc uzyskać jak najszybciej pożądane efekty wpada w uzależnienie od odżywek, narkotyków i innych chemicznych wzmacniaczy, co prowadzi do wyniszczenia organizmu. Autor książki pt.: „Sztuka umierania“ odkrywa prawdziwe oblicze kulturystyki, pokazując o co w niej chodzi.

profil autora na Facebook

Andrzej Sitarek najlepiej wie na czym ta sztuka polega, gdyż jest trenerem praktykiem i ma za sobą wiele morderczych lat ćwiczeń, wysiłku ponad ludzkie siły i pracy nad sobą. Jest zwolennikiem zdrowego trybu życia i uczciwego podejścia do tego co robi. Dla niego kulturystyka to sposób na lepsze zrozumienie i wyrażanie siebie. Pochodzi z Bytomia a obecnie mieszka w Rotterdamie z żoną Magdą.

Gdy otrzymałam propozycję objęcia patronatem tej książki, zastanawiałam się, czy podjąć się tego zadania. Nie jest to bowiem tematyka, która mnie fascynuje, ale mimo to zdecydowałam się na poznanie tego tytułu, gdyż lubię prawdziwe historie. Poza tym chciałam zrozumieć, co pcha młodych ludzi do ponadludzkiego wysiłku i wielu wyrzeczeń. 

Już mocna i bardzo sugestywna okładka zapowiada niełatwy temat. Kult ciała urasta dziś do olbrzymich rozmiarów, sprawia, że zaciera się granica między dbaniem o ładną sylwetkę a robieniem sobie krzywdy. Nie raz można zobaczyć na ulicach mężczyzn, a nawet kobiety, którzy w nienaturalny sposób mają przerośnięte mięśnie, które nie mają nic wspólnego z estetyką. 

„Sposobem na zmęczenie fizyczne jest relaks i odpoczynek, sposobem na zmęczenie psychiczne jest dobro i uśmiech, nie imprezy czy resetowanie się – to jest pierwszym krokiem do tego, aby oddalić od siebie prawdę, zatracając się w głupocie i ułudzie.“

Kulturystyka została wypaczona przez wielu ludzi, którzy swoim dążeniem do estetyki ciała skupiają się jedynie na walorach fizycznych, zapominając, że ważne jest także zadbanie o własne wnętrze i sposób myślenia. W efekcie prezentują oni nienaturalnie mięśnie przerośnięte, co bardzo często jest efektem przyjmowania chemicznych wspomagaczy. To powoduje, że ich kariera szybko się kończy odciskając swoje piętno na zdrowiu.

Już na samym początku autor zaznacza, że jego książka nie jest poradnikiem ani żadnym instruktażem z konkretnym programem treningowym czy dietą lecz zbiorem luźno spisanych przemyśleń połączonych z wiedzą zebraną na bazie osobistych doświadczeń. Swoim bezpośrednim, a nawet dosadnym i często wulgarnym językiem ma nadzieję trafić, do jak największej ilości ludzi, zwłaszcza młodych, którzy zaczynają swoją przygodę z kulturystyką. Naturalności dodaje jej prosty i bezpośredni styl, z którego przebija mądrość i doświadczenie autora. Przekazuje wiele cennych wskazówek kierując je do osób początkujących zafascynowanych kulturystyką. Często na początku tej drogi wielu z nich ma mylne wyobrażenie na jej temat i niewiele o niej wie. Uważają, że gdy zaczną trenować wówczas zawojują świat, będą bogaci i nic nie będzie im w stanie zagrozić. 

„Sztuka umierania to sztuka życia, wydobywania z siebie wszystkiego, co dobre i unikania złego.“

Tymczasem, po przeczytaniu książki pana Andrzeja Sitarka zmienia się spojrzenie na ten tzw. „żelazny sport“. Odsłania przed czytelnikiem  kulisy kulturystyki mówiąc także o swoich błędach, wzlotach i upadkach oraz doradza jak nie popaść w pułapkę sterydów, reklam i sławy. Poza własnymi wspomnieniami ze swojego życia kulturysty przekazuje wiele mądrych spostrzeżeń, skłaniających do myślenia i pomaga zrozumieć czym tak naprawdę jest kulturystyka. Bez koloryzowania, dosadnie ale też często z humorem lub ironią opowiada o trudach tego sportu, o swoich dokonaniach a przede wszystkim o własnej drodze, jaką do tej pory pokonał. 

Jak sam mówi: „To książka napisana prostym językiem chama przyspawanego do sztangi, nauczonego okrutnego życia na treningach, który kładzie głowę za sztukę zwaną kulturystyką". I tak faktycznie jest. 

„Sztuka umierania“ to bardzo prawdziwa i szczera do bólu opowieść o prawdziwym życiu kulturysty, który musi pogodzić swoją pasję z codziennym życiem rodzinnym, towarzyskim i zawodowym. Napisana z pasją i wrodzoną naturalnością pokazuje, że kulturystyka jest drogą trudną, wymagającą, zmuszającą do pokonywania własnych słabości ale też sposobem, na to, by stać się lepszym człowiekiem. 

Swoim specyficznym sposobem pisania motywuje do działania, realizowania własnych marzeń i zmiany życia poprzez aktywność, pozytywne nastawienie i zwracanie uwagi na jakość myślenia. Jego refleksje i porady nie dotyczą tylko kulturystyki, gdyż mają charakter ogólny i można je zastosować do każdej sfery życia. Namawia do pokonywania trudności i nie poddawaniu się porażkom, gdyż są one naszymi lekcjami, które nas wzmacniają, byśmy mogli ruszyć dalej wzmocnieni i mądrzejsi. Pokazuje, że kulturystyka jest nie tylko sportem, ale przede wszystkim sztuką, która kształtuje charakter, uczy pokory, a przede wszystkim wpływa na rozwój wewnętrzny. 

Książkę przeczytałam dzięki Wydawnictwu Psychoskok. 

Dostępna będzie w księgarniach od 

4 listopada 2019 roku