28 lutego 2021

720. - "Szczęście na miarę"


Szczęście na miarę
Agata Kołakowska

Wydanie: I
Premiera: 26 stycznia 2021 r.
Format: 125 x 195 mm
Liczba stron: 408
Oprawa miękka
Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

„Zbyt często zapewniamy o uczuciach, które w nas nie wybrzmiewają. Za mało jednak mówimy o tych, które tkwią w nas od lat.”

Każdy z nas ma marzenia, które pragnąłby urzeczywistnić. Jednak bywa z nimi tak, że nie zawsze realizują się tak, jak byśmy się tego spodziewali. Jedno ze znanych powiedzeń mówi, by dobrze się zastanowić nad swoim życzeniem, bo ono może się spełnić. O prawdziwości tych słów przekonali się bohaterowie książki pt.: „Szczęście na miarę”

źr. zdjęcia: 
lubimyczytac.pl
Agata Kołakowska
urodziła się w 1984 roku we Wrocławiu. Ukończyła dziennikarstwo i komunikację społeczną na Uniwersytecie Wrocławskim. W trakcie studiów współpracowała z Polskim Radiem Wrocław. Od kiedy tylko pamięta, nosiła się z myślą napisania książki dla kobiet, która doda im otuchy i odwagi w wyrażaniu siebie. Lubi koty, piątkowe wieczory i czerwone wytrawne wino. Do tej pory ukazały się: „Patrycja”, „Przyjaciółki”, „Siódmy rok”, „Niechciana prawda”, „Płótno”, „Wszystko co minęło”, „Zaciszny Zakątek” i „Uśpione pragnienia”, które miałam okazję przeczytać w zeszłym roku.

Na okładce książki „Szczęście na miarę” widoczna jest skromna a jednocześnie urocza sukienka zawieszona na manekinie. W górnej części frontowego obrazu znajduje się wizerunek pięknej, zamyślonej kobiety. Te dwa elementy doskonale wpisują się w treść powieści skrywającej się za tą subtelną grafiką o stonowanych, jasnych barwach.

Leonard Kittay od wielu lat prowadzi zakład krawiecki o szczególnej specjalizacji. Tu powstają tylko i wyłącznie sukienki. Nie są to jednak zwyczajne ubrania, gdyż mają moc spełniania marzeń. Przynajmniej tak twierdzą klientki, które skorzystały z usług pracowni Kittaya. Jedną z nich jest Lidia, przyjaciółka Dagny, dziennikarki w lokalnej gazecie. Lidia zwierza się, że dzięki sukience od pana Kittaya, spełniło się jej pragnienie. Dagna sceptycznie podchodzi do tych rewelacji. Postanawia użyć podstępu i udowodnić, że Leonard jest po prostu oszustem. Nie spodziewa się, że ten krok zmieni wiele w jej życiu, niekoniecznie tak, jakby chciała.

Leonard to pan w starszym wieku, samotny z wyboru, spokojny, nosi w sobie tęsknotę za dawną miłością. Nie szuka sławy, mimo że ma niespotykany talent do szycia cudownych sukienek. Uważa, że kobiety robią sobie krzywdę chodząc w spodniach, gdyż to właśnie sukienki dodają wdzięku i urody. On nie wierzy w moc stworzonych przez siebie kreacji ale jego klientki mają na ten temat odmienne zdanie. Stopniowo dowiadujemy się coraz więcej o jego życiu, skrywanych sekretach, historii niespełnionej miłości i pewnej żółtej sukienki uszytej dawno temu dla ukochanej Małgorzaty... 


Fabuła od początku otuliła mnie swoim klimatem i sprawiła, że wniknęłam w nią całkowicie. Nie ma w niej zawrotnego tempa, raczej wszystko toczy się spokojnie ale obrazy, które powstawały w mojej wyobraźni, dzięki sugestywnym opisom wnętrza pracowni, emocji towarzyszących bohaterom a przede wszystkim sukienek spowodowały moje coraz większe zainteresowanie. Najważniejszymi bohaterkami w tej powieści są sukienki, w różnych fasonach, barwach, deseniach, dodatkach i wzorach, dobrane idealnie do gustu i charakteru osoby, dla której powstały. Pracownia Leonarda ukazana jest niczym magiczny warsztat krawieckiego alchemika, który z kawałka niepozornego materiału potrafi wyczarować nieziemską kreację.

Pomaga mu w tym  urocza współpracownica Mirela, dla której szycie jest czymś magicznym. Niestety, prawa rynku powodują, że zakład Leonarda przechodzi kryzys i nie stać go na zatrudnianie dodatkowych osób. Mirela zatrudnia się w sklepie z garniturami, gdzie nie czuje się spełniona. 

Autorka ukazała świat, który odchodzi w zapomnienie, zdominowany przez przemysłowe produkcje ubrań, burzący indywidualność, oryginalność. Uświadamia tym samym, że gdy w swoją pracę wkładamy serce, wówczas daje nam ona satysfakcję i radość.

„Szczęście na miarę” to piękna historia wypełniona ciepłem, nostalgią i uczuciami w różnej postaci. Na pierwszy plan wysuwa się miłość, która nigdy nie gaśnie, ciągle jest żywa, mimo upływu lat i różnych zakrętów życiowych. Nie brakuje też przyjaźni, zazdrości, ludzkiej zawiści ale też humoru, w postaci wścibskiej sąsiadki Leonarda. To także opowieść o pasji, przemijaniu, tęsknocie i urzeczywistnianiu marzeń. Czyta się ją niespiesznie, lekko, czasami z zadumą nad tym, czego w życiu pragniemy i co jest dla nas ważne. Na tle wielu wydarzeń wyłania się refleksja, że marzenia się spełniają ale warto losowi  czasami pomóc… gdyż największymi i najlepszymi magami jesteśmy my sami.

Książkę przeczytałam dzięki wydawnictwu:

Do nabycia na stronie wydawnictwa oraz księgarni 


3 komentarze:

  1. Czuję, że to książka dla mnie. Lubię takie w których dużo się dzieje, ale lubię też takie które toczą się wolniej, a jednocześnie przykuwają uwagę i nie chce się od nich oderwać :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Jestem bardzo ciekawa tego klimatu o którym piszesz. Lubię bowiem takie książki.

    OdpowiedzUsuń
  3. Recenzja brzmi interesująco. Zapisałam tytuł na zaś, bo ostatnio mało czytam.

    OdpowiedzUsuń

Jeśli któryś z komentarzy nie jest widoczny, proszę o cierpliwość. System blogowy czasami wymaga akceptacji komentarzy, mimo że nie jest to konieczne.

Każda recenzja to moje subiektywne odczucia! Wasze mogą być zupełnie inne i zawsze jestem ciekawa Waszych opinii.

Bardzo dziękuję za każdą wizytę i komentarz. Komentarze bardzo mnie cieszą.

Wpisy o charakterze spamu oraz z reklamami firm lub produktów będą usuwane.

Popularne posty