[152/25] - 1865: "Zakochani bez pamięci" Tom I - "Razem aż po szczyt"

"Razem aż po szczyt"

seria: Zakochani bez pamięci

Tom pierwszy

Monika Malita- Bekier

Natalia Waszak-Jurgiel

„Jestem tylko człowiekiem 

i popełniam błędy…”

Życie czasami potrafi tak nam dokopać, że jedyne, o czym marzymy, to rzucić wszystko i uciec jak najdalej od codzienności. Nie bez powodu powstało powiedzenie: „Rzuć wszystko i jedź w Bieszczady”, co symbolizuje ucieczkę od zgiełku, od obowiązków, od problemów i dotychczasowej egzystencji. Właśnie taką decyzję podejmuje Mikołaj Lewandowski, jeden z bohaterów książki „Razem aż po szczyt”. Nie rusza, co prawda w Bieszczady, lecz w Karkonosze, gdzie kupuje podupadły ośrodek wypoczynkowy położony w Zachełmiu. Zawsze marzył o prowadzeniu pensjonatu w górach, ale do tej pory nie było szans na jego spełnienie. Dopiero teraz, jako trzydziestosiedmioletni mężczyzna stara się zrealizować swoje marzenie, ale z czasem dostrzega, że ta inwestycja przerasta jego możliwości, głównie finansowe.

Drugą postacią, z którą los splata jego ścieżki życia, jest Dominika Tylman, która po studiach na kierunku turystyka i rekreacja zamieszkała w Szczecinie. Jej praca w hotelu na recepcji nie daje satysfakcji, ale nie ma wyjścia, więc tkwi w tym stanie od kilku lat. Pewnego dnia los się do niej uśmiecha, co pozwala rzucić znienawidzoną pracę i spełnić marzenie o wyprawie w góry. Mimo, że kobieta ma dwadzieścia dziewięć lat, nigdy nie była w żadnych górach, więc postanawia wynająć przewodnika zamieszczając ogłoszenie w mediach społecznościowych.

Mikołaj nie jest człowiekiem, który spędza czas przy komórce. Wręcz przeciwnie: jego codzienny czas wypełniają prace przy ośrodku, wędrówki po górach i wychowywanie córki. Nie wiedziałby o ogłoszeniu, ale za namową brata – też Dominik - jak główna bohaterka, który zakłada mu konto na Facebooku i w ten sposób Mikołaj trafia na anons Dominiki.

Zanim jednak doszło do tego momentu, towarzyszyliśmy im naprzemiennie, by poznać ich dotychczasowe życie, problemy, z jakimi się mierzą, przeszłość, która doprowadziła ich do tego momentu życia. Oboje mają za sobą bagaż doświadczeń, z tym że Mikołaj ma zdecydowanie bardziej pogmatwana lata za sobą. Mimo to świetnie sobie radzi i próbuje sprostać wyzwaniom, jakie sobie postawił.

Gdy książka do mnie dotarła nie spodziewałam się, że tak mnie zachwyci wizualnie. Jej prosta, ale wyrazista w swojej grafice i kolorystyce okładka oraz barwione brzegi dopełniają piękna. Czytając opis, można się spodziewać kolejnej romantycznej historią z przewidywalnym zakończeniem, to szybko okazuje się, że to coś więcej niż tylko opowieść o miłości.

Z twórczością pani Natalii Waszak-Jurgiel spotkałam się dwa razy – pierwszy raz przy jej debiucie pt.: „O smaku brzoskwiniowej kawy” i powieści, która miała premierę w tym roku: „Mówił na nią Słońce”. Natomiast z książkami pani Moniki Malita-Bekier nie miałam okazji, ale już wiem, że obie panie tworzą razem świetny, zgrany duet. Napisały powieść, która rozwija się z naturalnym rytmem, bez nagłych zrywów, chociaż nie brakuje w niej bardziej ekspresyjnych i emocjonujących sytuacji. Uświadamiają, że nie jest tak łatwo rzucić wszystko, by całkowicie zmienić swoje życie. Jednak pokazują, że zamiast siedzieć i narzekać, trzeba nie raz wziąć się z życiem za bary. Stojąc w miejscu, nic nie osiągniemy. Mikołaj i Dominika właśnie to zrobili, ale przede wszystkim odważyli się zawalczyć o siebie. Autorki z czułością i wyczuciem prowadzą czytelnika przez ich historię – pełną niepewności, zmęczenia, niepewności, ale też małych zwycięstw.

Dominika to typowa przedstawicielka miasta, która nie zna realiów ani zwyczajów panujących na szlakach górskich, co staje się z początku zarzewiem konfliktu miedzy nią a Mikołajem. W tej kwestii byłam bardziej po jego stronie, ale bywało, że oboje mnie denerwowali, chociaż Dominika częściej. Zamiast rozmów wyjaśniających sytuację, są fochy, nerwy, krzyki i ciche dni. Brakowało zaufania, szczerości, zrozumienia, której musieli się nauczyć, ale niestety, poprzez dramatyczne zdarzenia, niedopowiedzenia, nieszczerość, które potrafią zirytować (szczególnie zachowanie Dominiki, która czasem zamiast rozmowy wybiera emocjonalne uniki). Mikołaj też nie jest bez winy, bo nie zawsze reaguje adekwatnie do zdarzenia, a to co wydarzyło się w ostatnich kilku rozdziałach, to w ogóle trudno mi było rozumieć. Bez względu na jakąkolwiek sytuację, wystarczyło po prostu porozmawiać.

Ale właśnie dzięki tym trudnym momentom bohaterowie uczą się, czym jest zaufanie, szczerość i prawdziwe zrozumienie. Relacja między nimi rozwija się stopniowo, ale nie od razu przyjaźnie, lecz bez przesadnego dramatyzmu, ale z emocjonalną głębią. Czasami przypominali mi małe dzieci lub nastolatków, a nie dorosłych ludzi.

Bardzo delikatnie i zmysłowo autorki oddały erotyczną sferę, jaka prędzej lub później musiała się pojawić w tego typu historii. Nie są to sceny wulgarne czy skupiające się na anatomicznych i niema instruktażowych opisach intymnych zbliżeń. Poza tym nie ma ich dużo, więc nie dominują nad pozostałymi motywami fabuły.

Tłem są urokliwe krajobrazy Karkonoszy i szlaki górskie, po których wędrują bohaterowie. Góry stają się tu nie tylko tłem, ale niemal bohaterem drugoplanowym – przestrzenią, w której można się zgubić, by móc odnaleźć spokój. Wprawdzie ta część potem ustępuje wątkowi poświęconemu obserwowaniu relacji Dominiki i Mikołaja, ich przeżyciom i przemyśleniom. Jednak ten klimat jest wyczuwalny poprzez świadomość miejsca akcji, mimo że nie zawsze spacerujemy po górskich traktach czy leśnych ścieżynach, duch Karkonoszy wciąż unosi się nad opowieścią. Nawet gdy bohaterowie zatrzymują się, by porozmawiać czy milczeć, krajobraz pozostaje obecny – jako cichy świadek ich emocji, jako przestrzeń, która rezonuje z ich wewnętrznymi przeżyciami.

Powieść pt.: „Razem aż po szczyt” wciąga od pierwszych stron nie tylko fabułą, ale też klimatem – pełnym świeżego powietrza, górskich widoków i emocji, które potrafią rozgrzać serce. To jedna z tych powieści, przy której mówimy sobie zdanie, które widnieje na zakładce dołączonej do książki: „Jeszcze tylko jedna strona, albo rozdział”. Porusza różne życiowe kwestie związane głównie z relacjami międzyludzkimi i rodzinnymi, które w przypadku Mikołaja są nietypowe i skomplikowane. To także opowieść o spełnianiu marzeń, które czasami wymagają więcej poświęcenia i czasu, niż myślimy. Pokazuje też, że żadne miejsce nie ma takiego uroku, jeżeli nie jest dzielone z ukochaną osobą. Bez niej traci blask i nie sprawia radości.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z autorkami i wydawnictwem:

Wydanie: I

Data premiery: 07.07.2025r.

Ilość stron: 332

Okładka: miękka

Wymiary: 211x154 mm

ISBN: 978-83-975933-0-5

Wydawca: Wydawnictwo od7Boleści

Moja ocena: 6/6

"Między cieniem a domem" - zapowiedź i patronat

We wrześniu ukaże się książka pana Krzysztofa P. Łabendy 

"Między cieniem, a domem", 

której mam przyjemność patronować. 

Będzie ona wydana zarówno jako e-book, audiobook i w wersji papierowej.

13 września - premiera e-booka

Pan Krzysztof jest jednym z moich ulubionych pisarzy, gdyż jego książki są zawsze z ciekawą historią i wieloma emocjami.

Powieści autora, które przeczytałam:

"Pierścionek z cyrkonią" Tom I Recenzja

"Wzgórze Młynarza" Tom II Recenzja

"Origami dwojga istnień i psa" Recenzja

"Smocze skarby" Recenzja

"Miasteczko Pomroka" Recenzja

A jego najnowsza książka zaczyna się tak:

Ta opowieść, na dobrą sprawę, mogłaby się zacząć każdego dnia. To, że wybrałem konkretna datę, ma jednak pewne uzasadnienie. Ten czerwcowy dzień stanowi bowiem swoista cezurę między wyraźnie się od siebie różniącymi obliczami mego życia.

Był jedenasty czerwca. Rok nie ma tu istotnego znaczenia. Jakieś dwa piętnaście czy trzynaście, bądź osiemnaście.

Kiedy się mówi rok dwa tysiące piętnasty czy dwa tysiące osiemnasty, to trwa to strasznie długo, a przecież dziś świat się tak bardzo spieszy, więc w krótkim czasie trzeba przekazać maksymalnie dużo informacji, zagarnąć, ile się da dla siebie, dokopać innym, wybić się i zaistnieć.

Po cholerę? Dokąd ten pęd? Na końcu zawsze jest tylko jedno – ziemia lub ściana kolumbarium.

Nie można się rozkoszować jedzeniem, łykając w pośpiechu duże kęsy. To nawet nie jest jedzenie. Raczej jakiś rodzaj żarcia. Życie w pełnym i nieustającym biegu nie daje satysfakcji, możliwości smakowania go. Chyba że jest się w stanie terminalnym i wówczas czuje się potrzebę "życia na pełnej petardzie”.

 Recenzja wkrótce! 

[151/25] - 1864: "Rewers" - Tom III z komisarzami Krzyskim i Majskim

"Rewers"

seria: Komisarz Krzyski i Majski

Tom trzeci

Adam Widerski

„Zbrodnia ma dwie strony 

– jedna zawsze ocieka krwią.”

Ostatnio często zdarza mi się tak, że trafiam na książkę będącą kontynuacją jakiejś serii. Nie mam z tym problemu, o ile jest to osobna historia, ale gorzej, gdy jest ciągłość jakiegoś wątku. Na szczęście powieść „Rewers” należy do tego pierwszego rodzaju, chociaż są pewne sprawy mające swój początek w pierwszym tomie. 

Adam Widerski zadebiutował w 15.05.2019 roku powieścią „Odwyk”, która była pierwszym tomem z udziałem komisarzy Krzyskiego i Majskiego. Został on wydany przez wydawnictwo Initium i można by się spodziewać, że kolejne części również będą afirmowane przez jednego wydawcę. Stało się jednak tak, że kontynuacja serii, czyli drugi tom noszący tytuł „Proroctwo” ukazała się w wydawnictwie WasPos i nie wiem, dlaczego nastąpiła kolejna zmiana, ale faktem jest, że trzecia część z komisarzami została wydana w wydawnictwie Novae Res.

Ważne w tym przypadku było dla mnie, że wątek kryminalny i śledztwo to motyw, który jest poprowadzony do końca i wyjaśniony. Mimo więc faktu, że książka jest trzecim tomem serii, to jednak nie przeszkadzało mi to w poznawaniu treści.

Tym razem komisarz Krzyski, który miał rozpocząć nowy etap życia, zostaje wciągnięty w wir dramatycznych wydarzeń, które podważają wszystko, co o nim wiemy z wcześniejszych tomów. 

Piotr Krzyski od dwóch tygodni spędza czas w Sobótce ze swoim przyjacielem Łukaszem Majskim, jego żoną Alicją i swoją dziewczyną Martą Bukowską. Są tu, by odpocząć po ostatniej sprawie, nad którą pracowali w lipcu. Prowadzili wówczas śledztwo związane z Alkoholowym Mordercą. Po tej akcji Krzyski ma założony gips, który sięga aż do połowy przedramienia i połamane żebra, a jego narzeczona znajduje się w szpitalu. W momencie, gdy Krzyski odwiedza ukochaną i jej się oświadcza, wchodzą policjanci, którzy aresztują go oskarżając o zamordowanie Kamili Podolskiej, koleżanki z pracy. W tym momencie wszystko wskazuje na niego, co widać w prologu, w którym jesteśmy świadkami zabójstwa. Okazuje się, że Kamila przezornie zamontowała w swoim mieszkaniu kamerę, na której zapisało się nie tylko to, co się stało, ale też została uwidoczniona twarz mordercy. Ale czy na pewno? Wprawdzie pozostawione ślady, tropy wskazują, że Piotr Krzyski dopuścił się tak potwornego czynu, ale ja od początku miałam wątpliwości.

Moje zdziwienie wzbudził fakt, że tak szybko koledzy Krzyskiego oskarżają go o zbrodnię na podstawie kilku poszlak, nie biorąc pod uwagę jego dotychczasowych osiągnięć i możliwości mistyfikacji, co od razu było wiadome. Nie miało dla nich znaczenia, że Krzyski był poturbowany i nie byłby w stanie zrobić to, co zrobił morderca Kamili. Byłam pewna niewinności Krzyskiego od początku, więc tylko pozostało mi podążać za kolejnymi działaniami bohaterów, by poznać, kto się za tym wszystkim kryje. Jego ucieczka, oskarżenie o morderstwo i coraz bardziej niepokojące fakty sprawiają, że nieustannie balansuje między współczuciem a podejrzeniem. Od razu przyznam się, że  spodziewałam się ucieczki i pogoni, bo na to wskazuje blurb książki, jak i  niektórych splotów sytuacyjnych, ale i tak byłam zaskoczona rozwojem sytuacji. 

Pan Widerski sprytnie prowadzi fabułę tak, że czytając można uwierzyć w winę Krzyskiego. Stosuje odpowiedni układ słów, byśmy też zaczęli podejrzewać, że może jednak się mylimy. W ten sposób pokazuje, że wszystko ma dwie strony medalu i nie zawsze znaczy to, co czytamy lub widzimy,

Szerokie spojrzenie daje nam prowadzenie powieści z perspektywy kilku postaci w narracji trzecioosobowej, co pozwala poznawać wydarzenia z różnych stron. Czasami tempo akcji, gdyż są w niej chwile przemyśleń, wspomnień i obyczajowych opisów, ale całość broni się dzięki dobrze skonstruowanej intrydze, wyrazistym postaciom i atmosferze naznaczonej niepokojem, co sprawiło, że z ciekawością podążałam przez kolejne wydarzenia.

Atutem są z pewnością postacie drugoplanowe, jak chociażby przyjaciel Krzyskiego – Madejski, inspektor Marek Trzos, inspektor Ryszard Walski, czy Hektor Wist - patolog o niekonwencjonalnym podejściu do swojej profesji. Przez fabułę przewija się sporo osób, ale na szczęście autor zadbał, by czytelnik nie pogubił się w tym, kto jest kim. Każdy rozdział i poszczególne epizody oznaczone są imieniem i nazwiskiem osoby, której dana scena dotyczy, a dzięki temu całość jest klarowna i nie powoduje chaosu.

W książce „Rewers” znajdziemy wszystko, czego można oczekiwać od dobrego kryminału: śmierć, tajemnice, przejmowanie nieruchomości, moralne dylematy i nieustanną walkę między dobrem a złem. Pan Adam Widerski nie boi się trudnych tematów pokazując swoich bohaterów, jako ludzi nieidealnych, mających swoje małe grzeszki, popełniających błędy, które poznajemy w trakcie śledztwa, co nadaje całości dodatkowe walory, głębię i uniwersalność. Z tego, co autor napisał w swoim Posłowiu, jest to ostatnia część z komisarzami Krzyskim i Majskim, ale mam nadzieję, że kiedyś jeszcze wróci to tych bohaterów i ponownie wrzuci ich w jakąś trudną sprawę.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem 

Wydanie: I

Data premiery: 25.03.2025r.

Ilość stron: 400

Wymiary: 130x210 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

ISBN 978-83-8373-692-1

Wydawnictwo: Novae Res

Moja ocena: 5/6

[150/25] - 1863: "Irydologia od podstaw"

"Irydologia od podstaw"

praktyczny przewodnik

Poznaj tajniki analizy tęczówki oka i odkryj ukryte informacje o swoim zdrowiu

Monika Dec, Natalia Czech

„Każda tęczówka to unikalna opowieść”

Można usłyszeć nie raz zdanie, że oczy są zwierciadłem duszy, gdyż to w nich odbija się nasz wewnętrzny świat — emocje, myśli, prawda, której nie sposób ukryć. Okazuje się, że nie tylko one są widoczne w naszym oku, lecz także są świadectwem naszego zdrowia. Patrząc w czyjeś oczy można dowiedzieć się o nim wiele informacji i z odpowiednim wyprzedzeniem zapobiec chorobie lub wspomóc organizm w regeneracji. Czytaniem i diagnozowaniem stanu naszego zdrowia na każdym poziomie zajmuje się irydologia. Ta niezwykła dziedzina łączy w sobie precyzję medycyny z intuicją terapeuty holistycznego. Nie jest to jedynie metoda diagnostyczna – to swoista filozofia patrzenia na człowieka, jako całość. Jej sekrety ujawnia książka „Irydologia od podstaw” napisana przez dwie specjalistki w tej dziedzinie: Monikę Dec i Natalię Czech.

Obie panie mają dyplom certyfikowanego irydologa i o swojej profesji opowiadają w swoim poradniku bardzo przystępnie, konkretnie i bez zbędnego rozwlekania tematu. Postawiły na przejrzysty przekaz, a nie na popisywanie się fachową wiedzą, którą z pewnością mają, co widać w poszczególnych tematach. Jest jej tyle, by każdy mógł zrozumieć zamieszczone informacje i dowiedzieć się więcej o sobie, swoich oczach i zdrowiu.

Irydologia opiera się na założeniu, że każda część ciała jest połączona z układem nerwowym, a wszelkie zaburzenia w funkcjonowaniu narządów mogą manifestować się w strukturze tęczówki. To tam najpierw można dojrzeć symptomy jakiejś dolegliwości, zanim objawi się ona fizycznie w naszym ciele. Gdy w organizmie dochodzi do niepokojących zmian, nerwy współczulne przekazują impulsy, które mogą wywołać widoczne zmiany w tkance oka – od przebarwień po zmiany w strukturze włókien.

„każda tęczówka jest unikalna i odzwierciedla osobiste doświadczenia, a także wpływ, 

jaki na nas mają przodkowie.

Autorki przekazują, że tęczówka oka, będąca kolorową częścią narządu wzroku, to niejako mapa naszego ciała i duszy, na której zapisane są informacje o stanie zdrowia fizycznego, emocjonalnego i psychicznego. Co, dzięki irydologii może nam ujawnić, ale też to, czego nie uzyskamy, zostało wymienione już w na pierwszych kilku stronach, a to pokazuje ogromne możliwości tej nauki w poznaniu naszego stanu zdrowia i siebie. Między innymi widać na niej, jaki jest stan naszych narządów i gruczołów, ich kondycję, siłę, osłabienie, potrzebę regeneracji, nagromadzenie toksyn, ich lokalizację i intensywność obciążeń, a nawet potrzeby żywieniowe, niedobory minerałów i składników odżywczych.

W kilkudziesięciu krótkich rozdziałach autorki odkrywają tajniki irydologii oraz zamieszczają praktyczne wskazówki, do samodzielnego wykorzystania w codziennym życiu. Otwierając książkę od razu autorki wzbudzają ciekawość zamieszczonym rysunkiem oka z zaznaczonymi obszarami, które są powiązane z poszczególnymi narządami ludzkiego organizmu.

W dalszej części książki panie Monika Dec Natalia Czech opowiadają m.in.: o tym, jak samodzielnie możemy wykonać analizę tęczówki, na co zwrócić uwagę, o czym świadczą zauważone znaki i wygląd nie tylko tęczówki, ale też brwi, powiek, twardówki, rogówki, tkanki łącznej, struktury tęczówki i wiele innych. Wykazują też różnice występujące w zależności od wieku człowieka, pochodzenia, a nawet wpływu przodków na to, jak wyglądają nasze oczy i jak się zmieniają w ciągu naszego życia. Przyglądamy się też różnym etapom zdrowotnym i ich wpływie na wygląd tęczówki, w zależności czy nasz stan zdrowia jest normalny, czy alarmowy, przewlekły, czy alarmowy. Mimo, że publikacja nie jest obszerna pod względem objętości, to zawiera mnóstwo wiedzy o irydologii i jej możliwościach diagnostycznych, Jednocześnie autorki podkreślają, że pomimo tego, że irydologia udziela wielu informacji o naszym zdrowiu, to jednak zawsze ważna jest współpraca z lekarzem, by skorzystać z dostępnych metod diagnostycznych i leczenia.

„Irydologia od podstaw” to bardzo dobrze opracowany przewodnik, który przystępnie opowiada o technikach analizy oka. Okazuje się, że to w nim widać więcej, niż możemy się spodziewać. Autorki uświadamiają, że nasz narząd wzroku spełnia nie tylko możliwość widzenia świata, ale też jest elementem, który wskazuje na potencjalne schorzenie czy niedyspozycyjność w jakimś obszarze naszego organizmu. To w oku objawiają się najpierw wszelkie niepokojące zmiany zdrowotne, zanim dadzą one o sobie znać w naszym fizycznym ciele. Poradnik uświadamia, jak bardzo przydatna jest umiejętność czytania w strukturze tęczówki. Dla zwykłego człowieka informacje zawarte w oku są niezauważalne, a dla irydologa stanowią opowieść o całym naszym życiu.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu:

Wydanie: I
Data premiery: 04.04.2025r.
Ilość stron: 288
Wymiary: 145 x 205 mm
Oprawa: miękka
ISBN 978-83-8301-823-2
Wydawnictwo: Studio Astropsychologii
Ocena: 5/6

[149/25] - 1862: "Human Design. Proste ćwiczenia dla początkujących"

Human Design

Proste Ćwiczenia Dla Początkujących

Poznaj swój unikalny potencjał i zrealizuj swoje pragnienia dzięki neuronauce i starożytnej mądrości

Karen Curry Parker

„W celu rozpoczęcia procesu pisania na nowo swojej historii, musisz chcieć stać się świadomym tych starych opowieści, które sobie opowiadasz – twojego uwarunkowania.”

W świecie, który coraz częściej domaga się od nas autentyczności, samoświadomości i odwagi w wyrażaniu siebie, książka Karen Curry Parker jawi się jako kompas duchowy i psychologiczny. Autorka książki „Human Design. Proste Ćwiczenia Dla Początkujących” wprowadza nas do systemu Human Design i zaproszenie do podróży w głąb siebie, oferując nie tylko wiedzę, ale przede wszystkim narzędzia do transformacji osobistej. To nie jest kolejna publikacja o rozwoju duchowym — to praktyczny przewodnik po odkrywaniu autentycznego „JA” poprzez system Human Design. Jej podejście jest empatyczne, przystępne i głęboko humanistyczne — nie chodzi tu o etykietowanie ludzi, lecz o odkrywanie ich wewnętrznej prawdy.

Po raz pierwszy spotkałam się z tym terminem w książce „Human Design na co dzień”, którą przeczytałam w zeszłym roku. Teraz miałam okazję poznać punkt widzenia innej autorki, która poza wiedzą teoretyczną proponuje szereg technik pomagających zastosować ten system w życiu. Każdy rozdział zawiera ćwiczenia, pytania do refleksji, szablony do prowadzenia dziennika oraz propozycje tworzenia osobistego oświadczenia o misji życiowej.

Human Design to język naszej duszy. Ta metoda ma swoje korzenie w międzykulturowej, starożytnej tradycji, która zawiera zbiór wszystkich cech, które są przypisane ludziom. Autorka pokazuje jej współczesną wersję, która pozwala zrozumieć, kim naprawdę jesteśmy. Podkreśla, że tu nie ma dobrych i złych odpowiedzi, więc doradza, by zaangażować się w ten proces bez osądzania i podejść do poznawanych treści świadomie, uważnie i praktycznie, by doświadczyć na sobie efektów proponowanych metod. Sugeruje, by obserwować swoje reakcje, myśli, emocje, jakie towarzyszą w procesie poznawania siebie. To pozwoli stworzyć indywidualną opowieść o sobie i pomoże bardziej przeżywać to, czego doświadczamy i nakieruje na właściwą drogę prowadzącą do naszego prawdziwego, naturalnego JA. Życie bowiem jest historią, którą sami dla siebie piszemy i jeżeli do tej pory ta opowieść niezbyt z nami współgra, to poznanie zasad human design wskaże nam nowy kierunek, bardziej nam przyjazny, który sprawi, że na nowo zbudujemy swoje bardziej autentyczne życie.

Istotnym elementem książki pani Karen Curry Parker jest przekaz mówiący o potędze słowa. Podkreśla, że słowa mają ogromną moc, gdyż mają siłę rażenia, ale też jednoczenia. Mogą zarówno uskrzydlać, jak i ściągać w dół burząc nadzieję. Niezwykle są ważne te słowa, które używamy do opisywania siebie. Mają one bowiem ogromny wpływ na nasze postrzeganie świata i siebie samych

Wykres Human Design powstaje na podstawie daty, godziny urodzenia i działa jak mapa energetyczna. Pokazuje, jak przetwarzamy informacje, podejmujemy decyzje, wchodzimy w relacje i realizujemy nasz życiowy potencjał. Autorka proponuje, by podczas czytania kolejnych stron skorzystać ze swojego wykresu uzyskanego według wskazówek z poradnika, by móc lepiej interpretować swoją aktualną opowieść, jak również wydobyć opowieść o tym, kim naprawdę jesteś

Ważne, by podkreślić, że to nie są puste frazy lecz konkretne narzędzia, które pomagają wyjść poza utarte schematy myślenia i zacząć mówić o sobie w sposób, który odzwierciedla naszą prawdziwą tożsamość. Autorka przekonuje, że każdy z nas ma unikalną rolę do odegrania w świecie — rolę, której nikt inny nie może przejąć. Dzięki pracy z wykresem Human Design i nowym językiem, możemy odkryć tę rolę i zacząć ją realizować z pełną świadomością.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu

Wydanie: I
Data premiery: 14.02.2025r.
Premiera wersji oryginalnej: 26.10.2022r

Ilość stron: 336

Okładka: miękka

Wymiary: 145 x 205 mm

ISBN: 978-83-8301-796-9

Tytuł oryginału: The Human Design Workbook: A Step by Step Guide to Understanding Your Own Chart and How it Can Transform Your Life

Tłumaczenie: Agnieszka Rolka - Piotrowska

Wydawnictwo: Studio Astropsychologii

Moja ocena: 5/6

Sierpień - podsumowanie

Sierpień mamy za sobą, a więc to oznacza koniec wakacji, ale mam nadzieję, że nie koniec lata i pięknych dni, gdyż ostatnie lata pokazują, że wrzesień, październik, a nawet listopad potrafią nas zaskoczyć dużą ilością ciepła i słonecznych dni.

Początek września wielu osobom kojarzy się z początkiem roku szkolnego. Na szczęście - mnie to nie dotyczy, bo ten czas zarówno u mnie, jak i moich dzieci mam za sobą :)

Sierpień był dla mnie spokojnym miesiącem, w którym miałam czas na książki. To widać w ilości przeczytanych tytułów, bo uzbierało mi się aż 22, w tym były 3 niezbyt grube poradniki, które ogarnęłam w dwa dni. Zatem poznałam historie w 19 powieściach, wśród których znalazły się te 2 e-booki. Nie wszystkie jeszcze zostały zrecenzowane, ale to już wkrótce nastąpi. W sierpniu powstało 17 recenzji, w tym dwie dotyczą książek przeczytanych w lipcu.

To nie oznacza, że siedziałam tylko i wyłącznie nad książkami, bo był czas i na mały wypad do Poznania, na pracę w roli przewodnika i uczestnictwo w festynie w Strzelnie oraz na "Szantograniu" w Powidzu - corocznej imprezie z piosenką żeglarską. Polecam to miejsce i to wydarzenie. Na końcu - kilka fotek, a teraz czas na mój prywatny werdykt czytelniczy.

Jak zawsze poznałam wiele ciekawych historii i było trudno wybrać jeden tytuł, ale bezapelacyjnie najbardziej ujęła mnie opowieść 

"Cloven"

"Paper Birds"

i oczywiście "Oświadczyny"

I miejsce ex aequo

Najsłabsza książka sierpnia:

Imperium Sofia

CO CZEKA NA PRZECZYTANIE

WE WRZEŚNIU?

A teraz turystycznie:

POZNAŃ

POŁOŻONY NIEDALEKO

mojego miejsca zamieszkania, [a mieszkam w Pierwszej Stolicy Polski - kto zna historię ten wie, gdzie to jest :) ]

ale to nie oznacza, że nie jest wart zobaczenia.

POWIDZ

SZANTOGRANIE

SRZELNO

o tym mieście: TUTAJ

Festyn  pod hasłem:

KRÓLEWSKI TURNIEJ ŁUCZNICZY O ZŁOTĄ STRZAŁĘ PIERWSZYCH PIASTÓW