1351. - "Pachnący niepalący"

"Pachnący niepalący"

Prawdopodobnie najlepszy poradnik o rzucaniu palenia.

Karolina Kasprzak – Dietrich

Wydanie: I
Data premiery: 21.11.2022r.
Liczba stron: 134
Wymiary: 185x125 mm
Okładka: Miękka
ISBN 978-83-67103-22-0
Wydawca: Studio Million
Moja ocena: 5/6

„Człowiek nie potrzebuje do szczęścia nikotyny. Człowiek do szczęścia potrzebuje wolności”

Na rynku wydawniczym można zobaczyć ogromną ilość poradników podpowiadających nam, jak uczynić nasze życie lepszym. Poruszają one różną tematykę związaną z zagadnieniami, z którymi nie każdy radzi sobie najlepiej, ale nie spotkałam się jeszcze z poradnikiem, który byłby poświęcony w całości rzucaniu papierosowego nałogu.

Pani Karolina Kasprzak – Dietrich dała się poznać czytelnikom głównie, jako autorka powieści kryminalnych z wątkami romansu, takich jak trylogia „Grabarz”, powieść „Księga Dwóch Światów”, „Bandytka”, „Podstępna schizofrenia”, „Truciciel” czy ostatnio z horroru „Przeklęta ziemia”. Jednak poza tego typu publikacjami napisała dwa poradniki: „Poradnik kosmetyczny, czyli jak prosto wyglądać bosko” i „Pachnący niepalący”.

Negatywne skutki palenia zostały stwierdzone już w XVII wieku przez angielskich lekarzy i podobnie jest tak obecnie, ale mimo tego wciąż wzrasta ilość osób ulegających temu nałogowi. Nie dociera do nich szkodliwy wpływ na zdrowie, wygląd i ogólne samopoczucie, gdyż papieros przejął na da nimi władzę. Ten niewielki rulonik wypełniony szkodliwym tytoniem ma niesamowitą moc przywiązywania do siebie ludzi. Wiele z nich chciałoby zerwać "przyjaźń" z papierosami, ale nie mają motywacji, ani silnej woli, by tego skutecznie dokonać. Dlaczego tak się dzieje opowiada autorka poradnika "Pachnący niepalący", w którym pokazuje ciemne strony palenia papierosów. Spisała w nim swoje przemyślenia na ten temat, przekazując wiele motywujących refleksji, skłaniając do zastanowienia się nad tym, czy naprawdę warto zatruwać swój organizm.

Pani Karolina jest przekonana, że: „Tylko zerwanie z nałogiem sprawi, że poczujesz się wolnym.” Z tego powodu napisała ten poradnik, by podzielić się swoją historią i tym samym zachęcić do walki z nałogiem. Przedstawia konkretne argumenty za życiem bez papierosów i korzyści wypływające za taką zmianą. Opisuje nałóg, jego negatywne strony, szkody, jakie czyni nie tylko pod względem zdrowia, ale też relacji z najbliższymi i otoczeniem. Odnosi się też do zastępowania tradycyjnych papierosów tzw, elektronikami i uświadamia, że nie jest to dobry zamiennik.

Palenie papierosów jest jednym z przyzwyczajeń, którego trudno jest się pozbyć. Mnie, na szczęście, ten problem nie dotyczy, gdyż należę do tej grupy osób, które nie dały się omamić papierosowemu nałogowi, ale mimo to przeczytałam tę książeczkę z zainteresowaniem.

Książka "Pachnący niepalący" nie jest zbyt obszerną publikacją, ale zawiera treść ubraną w przystępną formę. Nie jest to typowy poradnik, gdyż nie wypełniają go tylko porady i wskazówki, ale jest to swoisty zapis walki palacza z nałogiem. Ma raczej charakter motywujący, przemawiający do umysłu, zmuszająca do zastanowienia się nad sobą. Nie ma w nim podziału na rozdziały, ale mimo to poradnik jest przejrzysty i czyta się go z ciekawością, jak opowiadanie. Ważne zdania, czy myśli zostały ujęte w czarne ramki, lub wydrukowane wytłuszczoną czcionką. Przez całą książeczkę przewijają się fragmenty dziennika, w którym autorka zapisywała swoje odczucia i zmagania z nałogiem. Na zakończenie został zamieszczony PLANER, czyli rozpisany na 21 dni plan wychodzenia z papierosowego nałogu. Przedstawione sugestie, techniki wizualizacyjne czy ćwiczenia są skuteczne, co widać po autorce, która obecnie  jest osobą niepalącą.

Za możliwość przeczytania poradnika dziękuję autorce

1179. - "O dwóch psach i jednym kocie"

Recenzja przedpremierowa

"O dwóch psach i jednym kocie"

Karina Krawczyk

Wydanie: I

Data premiery: 10 września 2022r.

Liczba stron: 90

Wymiary:180 x 152 mm

Oprawa: miękka

Wydawca: Studio Wydawnicze Million

Moja ocena: 6/6

„Zwierzęta czują tak jak my, ludzie i tylko od człowieka zależy, czy będą szczęśliwe”.

Pies i kot od zawsze uważani są za swoich naturalnych wrogów, gdyż jesteśmy przekonani, że gdy przebywają one razem, wówczas nie może wyniknąć z tego nic dobrego. Wśród ludzi są tacy, którzy są uwielbiają psy, a są tacy, którzy preferują tylko koty. Są też tacy, jak autorka książki „O dwóch psach i jednym kocie”, która kocha oba rodzaje tych zwierząt. Dała temu doskonale wyraz tworząc zabawną historyjkę, w której oddała głos swoim pupilom. We wstępnych słowach tej niewielkiej książeczki napisała, że przedstawione historie wydarzyły się naprawdę. Zostały one przedstawione w nietypowy sposób, bo oczami zwierząt.

„O dwóch psach i jednym kocie” to dowcipne połączenie prozy z komiksowym charakterem opowiadania skierowanego głównie do młodszych czytelników, by mogli spojrzeć na świat z perspektywy zwierząt. Nie jest ona zbyt obszerna, gdyż liczy sobie tylko 90 stron, ale dla dzieci jest to na pewno wystarczająca objętość, by przykuć ich uwagę do tego, co dzieje się na kolejnych kartkach książeczki. Dodatkowo milusińscy mogą dowiedzieć się czegoś więcej o psach i kotach, gdyż autorka sprytnie wplata trochę ciekawostek na ich temat. Teksty w poszczególnych rozdziałach nie są skomplikowane, przekazane w prostych, klarownych słowach i wydrukowane dużymi, wyraźnymi czcionkami. Dodatkowym atutem są żartobliwe rysunki wykonane przez panią Marię Wojewodzic, które uzupełniają to, o czym opowiada w danym momencie Alex.

Miałam już styczność z twórczością pani Kariny Krawczyk przy lekturze książki "Miasteczko głodnych dusz", która reprezentowała gatunek kryminalny. Poza tym tytułem napisała też takie powieści jak „Tajemnica Boga”, „Pułapka pożądania”, „Nazywam się Milion” Larsen. Tym razem debiutuje w zabawnym komiksie, gdzie bohaterami są zwierzęta, z którymi na co dzień mieszka. 

Narratorem jest biały Golden Retriever o imieniu Alex, który żyje w jednym domu wraz Puszkiem, wiecznie zadowolonym z siebie pekińczykiem oraz czarnym kotem, a raczej kotką Ritą. Jego postrzeganie tego, co się wokół niego dzieje oraz sposób opowiadania o tym wywołuje uśmiech i wprawia w dobry humor. Ich właścicielką jest Kari, stąd można łatwo się domyślić, że chodzi o autorkę tej książki panią Karinę Krawczyk, która z dużym poczuciem humoru potrafi nadać swoim czworonogom odpowiednie osobowości i charakter. Obserwujemy różne zdarzenia ujęte w krótkie rozdziały, z których każdy poświęcony jest innemu epizodowi. Są w nich scenki rodzajowe, z którym na pewno nie jeden miłośnik zwierząt miał do czynienia lub doświadczył podobnych zdarzeń. I jak to między kotami i psami bywa, raz jest między nimi lepiej, raz gorzej, ale w efekcie te dwa zabawne pieski i kot malkontent, tworzą razem bardzo zgrane, sympatyczne trio, dla których najważniejsze jest zadowolenie ich opiekunki.

"Ja nie wiem, po co moja pani mówi do kota, przecież on i tak nic z tego nie kuma. To przecież kot."

To doskonała propozycja dla młodszych dzieci i ich rodziców, gdyż pokazuje, że zwierzęta nie są zabawką, lecz stworzeniami empatycznymi, mające swoje potrzeby, czującymi strach, ból, radość i miłość, lubiącymi zabawę i tak jak człowiek, odczuwającymi emocje. Warto uczyć dzieci tego rodzaju wrażliwości, dlatego takie książeczki jak z pewnością utkwią im w pamięci oraz nauczą właściwego traktowania zwierząt i odpowiedzialności.

Książkę przeczytałam, dzięki autorce i wydawnictwu:

1148. - "Księga Dwóch Światów"

"Księga dwóch światów"

Karolina Kasprzak- Dietrich

Wydanie: I

Data premiery: 24 czerwca 2022 r.

Liczba stron: 308

Wymiary: 150 x 210 mm

Okładka: miękka

Wydawnictwo Studio Million

Moja ocena: 6/6

„Lepiej zrozumieć swoje błędy później niż wcale”.

Na nasze życie wpływ mają różne czynniki, a jednym z nich jest to, w jaki sposób postępowaliśmy w przeszłości, co nas wówczas spotkało, z jakimi ludźmi zetknął nas los i jak wykorzystaliśmy czas dany nam na Ziemi. Czasami nagromadzi się tyle problemów, że wydaje się, że ucieczka od nich jest jedynym rozwiązaniem. Bohaterka książki „Księga Dwóch Światów” przekonała się, że w życiu nic nie pozostaje bez poniesienia konsekwencji. Jeżeli nie stanie się to za życia, to z pewnością będziemy rozliczeni po odejściu z tego świata.

Maria Paszyńska jest młodą kobietą, ale ma za sobą niezbyt ciekawą przeszłość. Ma dość życia, czuje się niepotrzebna i bezwartościowa. Uważa siebie za złą osobę, która nigdy nie była dobrą matką. Jedenaście lat temu przyszedł na świat jej syn, Kuba, ale wychowuje go Sonia, jej starsza o piętnaście lat siostra. Maria została pozbawiona praw rodzicielskich, gdy jej dziecko miało kilka miesięcy. Uwielbiała zawsze robić to, na co miała ochotę, zwłaszcza korzystać z życia pełnymi garściami. Dużą rolę odgrywali w jej życiu mężczyźni, wobec których nie miała skrupułów. Często rozbijała małżeństwa, szantażowała kochanków, prześladowała ich żony, a nawet groziła. Pewnego dnia los się odwrócił i to ona wpadła w sidła mafijnych oszustów. W efekcie straciła wszystko, więc postanawia uciec z rodzinnego Gniezna do Niemiec, by tam rozpocząć nowy rozdział życia. Niestety, w trakcie podróży dochodzi do wypadku.

Pani Karolina Dietrich Kasprzak dała się już poznać, jako autorka doskonale odnajdująca się w kryminalnych powieściach, ale też romansach i jako  ekspert kosmetologii, a swoje doświadczenie przekazała w publikacji „Poradnik kosmetyczny, czyli jak prosto wyglądać bosko”, który ukazał się pod moim patronatem. Poza nim miałam przyjemność poznać sześć książek beletrystycznych autorki „Grabarz”, „Rodzina”, "Ratunku!”„"Velveteen Youth", "Podstępna schizofrenia" i „Truciciel”, któremu także patronowałam.  Każda z nich była dla mnie zaskoczeniem i dostarczyła wiele, często skrajnych emocji, więc bez wahania sięgnęłam po siódmą powieść pani Karoliny, która nosi intrygujący tytuł „Księga dwóch światów”, a do tego przyciąga cudowną okładką sugerując nieziemskie doznania. I faktycznie tak jest, gdyż jej fabuła dzieje się w świecie spoza naszej percepcji postrzegania, a mianowicie po Drugiej Stronie Życia. Nie jest to jednak opowieść metafizyczna ani duchowa, chociaż i takie elementy się pojawiają. Autorka nie byłaby sobą, gdyby nie umieściła w niej wątku kryminalnego dostarczającego dodatkowych bodźców dla naszych emocji.

„Księga Dwóch Światów” jest lekturą z głębszym przesłaniem, skłaniająca do przemyśleń i zastanowienia nad sobą. Jej fabuła wyróżnia się zdecydowanie stylem i stworzoną historią. Nie przypomina żadnej innej, którą do tej pory dane mi było czytać. Charakteryzuje się nieprzewidywalnością, szybkimi zmianami sytuacyjnymi, wzbogacona o bardzo wyraziste, działające na wyobraźnię opisy i dosyć szybkim tempem akcji, która przyspiesza po początkowym wprowadzeniu w dotychczasowe ekscesy bohaterki, o których ona opowiada nam ze swojej perspektywy. Nie ma w niej scen erotycznych, mimo że Maria wspomina o seksualnych przeżyciach, ale oszczędza nam szczegółów.

To powieść, która łączy w sobie fantastykę z elementami parapsychologicznymi, kryminalnymi i duchowymi, ale występują one w nietypowej, oryginalnej formie. Po raz pierwszy spotkałam się z takim połączeniem, które dało niesamowitą mieszankę emocji i niespodziewanych zdarzeń. Historia w niej zawarta zabiera nas w przestrzeń pomiędzy życiem, a śmiercią, w której toczy się walka między dobrem i złem. Autorka daje bardzo wyraźnie poczuć działania obu tych sił, zestawiając mroczne sceny piekielne z poczuciem błogości, sielanki i szczęścia. Wskazuje, że zawsze mamy wybór, w którą stronę pójść, co zrobić, jak zareagować na jakąś sytuację, gdyż wszystko, co nas spotyka jest efektem naszych wyborów. Uświadamia, jak łatwo możemy dać się omamić negatywnym podszeptom i zabłądzić w gąszczu nienawiści. Ratunkiem dla naszej poranionej duszy zawsze jest miłość, która w tej powieści odnosi się do miłości rodzicielskiej, ale też do samego siebie.

źr. zdjęcia:
nakanapie.pl

Karolina Dietrich-Kasprzak  urodziła się w Gnieźnie, w rodzinie rzemieślniczej. Mieszka z rodziną we wsi Kalina koło Gniezna, gdzie mają własną stadninę. Poza tym wspólnie  z mężem prowadzi działalność gospodarczą, prowadzi salon kosmetyczny i punkt zakładów bukmacherskich w Gnieźnie. a w wolnym czasie, oprócz pisania, zajmuje się pielęgnacją ogrodu.  Pisanie pasjonowało ją już w dzieciństwie. W okresie licealnym powstało kilka wierszy i książek, ale tylko do tzw. szuflady. W końcu w dorosłym życiu odważyła się na publikowanie swoich powieści. Jej dumą jest książka, która została wydana w 2020 roku pt.: „Listy, dzienniki i pamiętniki” 

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

1082.- "Poradnik kosmetyczny"

Pod patronatem Oazy Recenzji

Recenzja przedpremierowa

Premiera: 10.05.2022r

Poradnik kosmetyczny

czyli jak prosto wyglądać bosko

Karolina Kasprzak - Dietrich

Wydanie: I

Premiera: 10.05.2022r

Liczba stron: 82

Okładka: miękka

Wydawca: Studio Wydawnicze Million

„Być pięknym za młodu – to naturalne, 

a być piękną na starość – to wielka sztuka.”

Z reguły zaczynamy myśleć o swoim wyglądzie, sylwetce i urodzie, gdy nadchodzi wiosna, a my po zimie dostrzegamy, jak bardzo noszenie czapek, szalików i działanie mroźnego powietrza zniszczyło nasze włosy, cerę i ogólnie czujemy się niegotowi, by przywitać cieplejsze dni. Szukamy wówczas szybkich sposobów na przywrócenie blasku naszej urodzie i tego rodzaju porady znajdziemy w „Poradniku kosmetycznym” z zabawnym podtytułem „jak prosto wyglądać bosko”, który podpowiada, jak zawsze dobrze wyglądać, bez względu na porę roku.

Karolinę Kasprzak - Dietrich miałam okazję poznać, jako autorkę powieści kryminalnych z elementami romansu i erotyki, takich jak trylogia „Grabarz”, "Velveteen youth", czy chociażby ostatnio „Truciciel” i „Podstępna schizofrenia”. Tym razem pisarka daje się poznać z nieco innej strony - jako doradczyni w kwestii zabiegów pielęgnacyjnych. Ma w tym zakresie solidne podstawy, gdyż jest kosmetyczką z dwudziestoletnim stażem. 

W poradniku zawarła mnóstwo porad dotyczących pielęgnacji naszego ciała od stóp do głowy, wraz z wieloma sugestiami, wskazówkami i podpowiedziami wybiegającymi poza typowe, kosmetyczne informacje. Swoją wiedzę podzieliła na 13 rozdziałów, które nie są zbyt obszerne, ale wypełnione konkretną wiedzą, bez zbędnych słów i opisów.  Całość została przekazana w lekkiej, zabawnej formie z lekkim poczuciem humoru i uzupełniona zabawnymi rysunkami, które ozdabiają niemal każdą stronę. Sposób zwracania się do czytelniczek przypomina pogaduszki między zaprzyjaźnionymi paniami, które wzajemnie doradzają sobie, jak szybko i skutecznie poprawić swój wygląd, rozwiązać jakiś problem pielęgnacyjny i czuć się dobrze sama ze sobą. Napisała od serca, z pasją, szczerze i fachowo, na podstawie swoich doświadczeń i pracy z klientami, doradza jak być zadbaną przez cały roku, bez dużych nakładów finansowych tworząc odpowiednie środowisko we własnym otoczeniu.

Wśród wielu praktycznych porad znajdziemy domowe sposoby na poradzenie sobie z wrastającym paznokciem, haluksami, cellulitem, ale też podpowiedzi jak stosować olejki eteryczne, stworzyć przytulne Spa w łazience, prawidłowo piłować paznokcie, czerpać korzyści ze spożywania owoców i warzyw czy przepis na zrobienie pasty cukrowej do depilacji. Pani Karolina doradza też jak zadbać o duchowy aspekt naszej osobowości, gdyż zarówno to, jacy jesteśmy wewnątrz, odbija się na naszym zewnętrznym wizerunku. 

„Tylko pełna harmonia duszy i ciała 

może wzbogacić życie człowieka.”

Uroda to rzecz względna, ale już zadbany wygląd to zupełnie inna sprawa. Jedno z przysłów mówi, że nie ma brzydkich kobiet, są tylko zaniedbane. W sklepach znajdziemy mnóstwo środków do pielęgnacji wyglądu, ale nie zawsze mamy na to odpowiednie środki finansowe. Z kolei na zabiegi w gabinecie kosmetycznym często nie mamy czasu. Natomiast zawsze możemy skorzystać z nieskomplikowanych sposobów zaprezentowanych w poradniku, by w domowym zaciszu urządzić sobie kameralne SPA.

Karolina Kasprzak - Dietrich urodzona w 1980 roku w Gnieźnie w rodzinie rzemieślniczej. Na stałe mieszka we wsi Kalina koło Gniezna, wraz z mężem i dwójką dzieci. To tam mają własną stadninę. Razem z mężem prowadzi działalność gospodarczą, a w wolnym czasie, oprócz pisania, zajmuje się pielęgnacją ogrodu.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

1029.- "Ciało mafii"

Ciało mafii

Mocny seks i gra pozorów

Anna Rumocka – Woźniakowska

Wydanie: I

Premiera: 1 marca 2022r.

Liczba stron: 270

Wymiary: 125 x 190 mm

Okładka: miękka

ISBN 978-83-67103-07-7

Wydawca: Studio Wydawnicze Million

Moja ocena: 4/6

„O naszym wewnętrznym pięknie mówi to, w jaki sposób traktujemy nie tylko swoich bliskich, przyjaciół, ale i wrogów”.

Dzisiejszy świat, jaki obserwujemy wokół siebie, nie jest przychylny osobom z nieco większą ilością kilogramów, co sprawia, ze popadają oni nawet w stany depresyjne. Moda na szczupłą sylwetkę i idealny wygląd sprawia, że wiele osób chciałoby także wyglądać jak piękne celebrytki. Takie marzenie ma także bohaterka książki „Ciało mafii”, której trudno jest odmówić sobie „drobnych” przyjemności. Wydaje się, że jest pogodzona już ze swoim wyglądem, ale w życiu wszystko jest do czasu, gdy pojawi się odpowiednia motywacja do działania.

Anna Mordeczko to osóbka z charakterem, która doskonale zdaje sobie sprawę jak wygląda, ale mimo to ma zdrowy dystans do siebie. Wiele razy próbowała zrzucić zbędne kilogramy, ale zawsze kończyło to się fiaskiem. Właśnie zaczęła chodzić na kurs samoobrony i zapisała się na grupę bariatryczną. Na jednej z imprez poznaje Roberto Samoriniego, który podaje się za policjanta, a tak naprawdę jest synem bossa włoskiej mafii. W tej początkowej wersji siebie Anna jest naiwna, spragniona miłości i bliskości mężczyzny, dlatego gdy Roberto zwraca na nią swoją uwagę, dziewczyna nie może uwierzyć w swoje szczęście. Nie wie, że jego motywy działania są zupełnie inne, niż ona przypuszcza. Z czasem obserwujemy przemianę dziewczyny, która postępuje wraz z ubytkiem kilogramów. Podobało mi się, że nie poddaje się tak łatwo, potrafi wyeksponować swoje atuty, poszukuje dróg rozwiązania problemów i doskonali swoje umiejętności na kursach samoobrony i na strzelnicy.

Przyznam, że pomysł na tę historię jest dosyć oryginalny, gdyż najczęściej spotykamy w tego rodzaju powieściach bohaterki idealne, niesamowicie zgrabne, piękne, bez skazy, za którymi oglądają się wszyscy faceci, a kobiety zgrzytają z zazdrości zębami.

Tymczasem pani Anna Rumocka – Woźniakowska wprowadziła do swej powieści bohaterkę o wadze 140 kg przy wzroście 170 cm! Do tego nadała jej swoje imię, więc można przypuszczać, że identyfikuje się z problemami dziewczyny. Czytając zresztą o walce autorki z nadwagą nie trudno odnaleźć wspólne elementy z jej życia i losów bohaterki jej powieści.

„Ciało mafii” to druga w jej karierze pisarskiej książka, ale pierwszy erotyk i do tego bardzo odważny. To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, która zmagała się także z nadwagą, więc nic dziwnego, że po raz drugi porusza ten problem w swojej książce. Poprzednio w autobiograficznej książce „Matka po sleeve – walka z otyłością”, a teraz z mocnym erotyku „Ciało mafii”. 

Scen intymnych w niej nie brakuje, więc została ona zaliczona do erotyków mafijnych. Jednak dla tych, którzy nie przepadają za takimi wątkami, może być trudna do zaakceptowania. Ja jednak namawiałabym do pominięcia tych elementów, gdyż one mają jedynie za zadanie podkreślić charakter Roberto i jego upodobania. Są to opisy dosyć odważne, ale na szczęście nie za długie i nie w nadmiarze, a najważniejszy wątek, który zdecydowanie dominuje dotyczy walki z otyłością i problemów związanych z wyglądem. 

Autorka dosyć dużo poświęca temu uwagi i bardzo realistycznie ukazuje drogę do wymarzonej sylwetki. Pokazuje plusy i minusy tego kroku jakie badania należy wykonać, jak się przygotować do zabiegu, w jaki sposób odżywiać się, by utrzymać dietę w ryzach a tym samym nie zniweczyć włożonego trudu. Razem z bohaterką przeżywamy jej różne stany emocjonalne, dopingując ją w jej działaniach i obserwując jej przemianę. 

Fabuła, złożona z kilku wątków ukazanych naprzemiennie z punktu widzenia Anny i Roberti, biegnie dosyć szybko, chociaż wiele elementów nie trudno przewidzieć. Jej przebieg nie jest trudny do przewidzenia, natomiast całkowicie zaskoczyło mnie zakończenie, które zasiewa ziarno niepewności i nadziei na dalszy ciąg tej historii.

Przedstawiona historia jest wprawdzie fikcją literacką, ale można poczuć, że wątek dotyczący otyłości jest oparty na doświadczeniu autorki. Przemyca w tej historii wiele cennych wskazówek dla osób z podobnym problemem i dopinguje do walki o lepszą siebie. Podkreśla jednocześnie, że wygląd to nie wszystko, gdyż najważniejsze jest nasze wnętrze, jacy jesteśmy, czy potrafimy być dobry dla innych i dla siebie.

źr. zdjęcia: Facebook
profil autorki

Anna Rumocka – Woźniakowska przyszła na świat 7 maja 1990 roku w Szczecinie. Ukończyła Liceum Ogólnokształcące im.Aleksandra Omieczyńskiego w Gryfinie oraz szkołę rejestracji medycznej pomocy dla dzieci i dorosłych oraz samoobrony dla kobiet. Przeżyła walkę z otyłością poddając się operacji bariartycznej. Dwa miesiące potem zaszła w ciążę, która stanowiła ogromne ryzyko zarówno dla niej, jak i dla dziecka. Dziś jest spełnioną matką i szczęśliwą, kochającą żoną, właścicielką czterech psów i kota. Z wykształcenia wizażystka i specjalista do spraw obsługi klienta.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

Tygodniowy przegląd nowości - na mojej półce

 

W ciągu ostatniego tygodnia trafiły do mnie takie oto nowości od Wydawnictwa Novae Res, Wydawnictwa Kobiecego i od Studio Million.

"Kolor miłości i krwi" to polsko-ukraińskie love story naznaczone śmiercią.

Królowa francuskich romansów, Juliette Gauthier, przeprowadza się do małej wsi w Bieszczadach, by napisać powieść swego życia. Tymczasem Marko Berezowski, młody żołnierz należący do słynnych Cyborgów broniących lotniska w Doniecku przed separatystami, szuka pracy w Polsce. Udaje mu się znaleźć zatrudnienie jako osobisty ochroniarz intrygującej pisarki. Juliette staje się dla niego kimś znacznie więcej niż tylko pracodawczynią… Jednak okrutny los wkrótce zadrwi z ich planów i zmusi Marko, by ponownie stanął do walki, tym razem o swoją przyszłość.

Uciekający przed wojną, biedą oraz bolesną traumą ukraiński bohater jeszcze nie wie, że jego losy są splątane z małą bieszczadzką wsią o wiele bardziej, niż mógłby kiedykolwiek podejrzewać. Jakiego koloru nabierze jego życie: miłości czy krwi?

"Wenus na wygnaniu" pokazuje, że najmniej oczywiste ścieżki prowadzą do najciekawszych odkryć.

Jo ma wrażenie, że jej życie stanęło w miejscu. Trudne doświadczenia z dzieciństwa, skomplikowana relacja z rodzicami oraz poczucie dojmującej samotności uniemożliwiają jej rozwinięcie skrzydeł. Aby wyzwolić się od buzujących w niej toksycznych emocji, udaje się w podróż z tajemniczym Panem Id. Wędrując po niezwykłej wyspie, na nowo odkrywa znaczenie słów: miłość, dobro, piękno. Staje oko w oko ze śmiercią i uczy się, jak stać się dorosłą, świadomą siebie kobietą. Wkrótce Jo czeka sprawdzian, podczas którego okaże się, czy doświadczenia z podróży pomogą jej uporać się z tym, co najbardziej bolesne i trudne do zrozumienia…

"Chcę, żebyś wiedział" opowiada o tym, że droga do miłości bywa śmiertelnie niebezpieczna.

Ami, młoda dziewczyna z Nowego Orleanu, wyrusza do słonecznego Miami, by rozwiązać zagadkę śmierci swojego brata. Na miejscu czeka na nią niespodzianka, która wywraca jej świat do góry nogami – Jason nie zginął w tragicznym wypadku! Dostał od życia szansę, by zacząć wszystko od nowa jako przywódca finansowanej przez bajecznie bogatego Davida Warsa prywatnej grupy walczącej z przestępczością. Nie spodziewał się jednak, że jego młodsza siostra go odnajdzie… i postanowi z nim zostać. By jednak na to zasłużyć, Ami musi udowodnić szefowi Jasona, że można jej ufać i jest godna, by stać się częścią „rodziny”. Z każdym dniem zależy jej na tym coraz bardziej, nie tylko ze względu na starszego brata, ale także z powodu jego najlepszego przyjaciela, intrygującego Finna…

"Kobieta z lawiny" to tajemnicza historia opowiedziana z perspektywy przewodnika górskiego.

Jest czerwiec, kiedy w masywie Mont Blanc schodzi lawina. Zespół ratowników górskich pod kierownictwem Nanniego Settembriniego rusza do akcji. Udaje im się odnaleźć tylko jedną osobę. Jednak z trudem odratowana kobieta niczego nie pamięta. Nie wie, kim jest, co robiła, nie pamięta wypadku.

Zaskakujące jest również to, że była obwiązana długą liną, której drugi koniec pozostał luźny. Kto idzie w wysokie góry bez asysty? A jeśli idzie sam, to po co wlecze za sobą kilkadziesiąt metrów luźnej liny?

Nanni Settembrini rozpoczyna własne śledztwo. Za wszelką cenę próbuje ustalić tożsamość kobiety oraz dowiedzieć się, jakie sekrety skrywa lodowiec.

W powieści "Ciało mafii" odnajdziemy mocny seks i grę pozorów

Ważąca sto czterdzieści kilogramów Anna od pierwszego dnia okłamywana jest przez przypadkowo poznanego, przystojnego Włocha, Roberto Samoriniego, syna szefa mafii. Uwikłana we własne emocje kobieta, nie potrafi oprzeć się urokowi cudzoziemca. Kiedy Anna podejmuje walkę z otyłością i zmienia się fizycznie, kłamstwa Roberto powoli wychodzą na jaw...

"Księga eliksirów" to wyjątkowa książka, która przenosi nas do świata tajemnych mocy bulgoczących naparów i magicznych napojów.

Skarbnica receptur na napary, wywary i eliksiry wzmacniające magiczną praktykę

Moc bulgoczących naparów i magicznych eliksirów znana jest od wieków. Przenieś się do niezwykłego świata, w którym korzystając z własnego kuchennego kociołka, stworzysz oparte na prostych recepturach magiczne mikstury.

Książka zawiera ponad dziewięćdziesiąt przepisów na oleje, maści, koktajle i eliksiry, które można wykonać dzięki dostępnym w lokalnym sklepie spożywczym składnikom. Przygotuj unikatowe mieszanki pogłębiające zdolności parapsychiczne, wzbogacające świętowanie sabatu i przywracające dobre samopoczucie.

Doświadczaj nadzwyczajnej mocy naparów, które zapewnią ci uzdrowienie, dobrobyt i miłość.

WKRÓTCE MOJE RECENZJE

987. - "Ewa Carter czyli żywe obrazy z kart kalendarzy"

Ewa Carter

czyli żywe obrazy z kart kalendarzy

Ewa Sosnowska

Data premiery: 4 grudnia 2021 r.

Liczba stron: 320

Okładka: miękka

Wymiary: 140 x 205 mm

ISBN: 978-83-67103-03-9

Wydawca: Studio Wydawnicze Million

„Za czułe słowa szeptane w nocy

i za tę szczerą chęć pomocy

i za łzę smutku otartą czule

za to, że jesteś… z serca dziękuję.”

Pierwsze porywy serca z reguły pojawiają się w czasach szkolnych i najczęściej nie trwają zbyt długo. Zdarzają się jednak takie przypadki, jak w książce „Ewa Carter czyli żywe obrazy z kart kalendarzy”, w której pierwsze spotkanie było początkiem wielkiej miłości.

źr. zdjęcia: Facebook
profil autorki

Ewa Sosnowska to pisarka mieszkająca w Pleszewie. Uwielbia podróżować, czytać książki, które też recenzuje na swoim blogu na Facebooku i Instagramie. Pasjonuje się sportem, majsterkowaniem, wędkarstwem, muzyką i tańcem. Zadebiutowała w 2016 roku książką pt.: „Czekoladowe rendez-vous, po której powstały kolejne cztery. Pisze powieści z zakresu literatury młodzieżowej, literatura obyczajowej i romansu.

Poznali się w szkole, gdy mieli po 10 lat i odkąd usiedli w tej samej ławce, stali się nierozłączni. Łączyły ich te same pasje, spojrzenie na świat, miejsce zamieszkania, ale przede wszystkim to samo nazwisko i data urodzin. To wszystko jest o tyle niezwykłe, iż nie byli spokrewnienia, a jedynie ich rodziny pozostawały w sąsiedzkiej przyjaźni.

Historia była dla mnie mało rzeczywista, gdyż wszystko w tej książce jest zbyt idealne, wszelkie problemy rozwiązują się same, a Ewa i Grześ są nazbyt dojrzali, jak na swój wiek. Zaczynamy ich poznawać, gdy zaczyna się pierwszy semestr w technikum w 1997 roku i towarzyszymy im aż do 1999 roku, a więc przez dwa lata. Najpierw przez ostatni rok nauki w technikum, a potem przy wchodzeniu w dorosłe życie. Poznajemy ich otoczenie, relacje między uczniami, przeżywamy szkolne dylematy, jak i osobiste zdarzenia związane z rodzinnymi sekretami, koligacjami i problemami. 

Trochę się męczyłam się przy tej książce z tego względu, fabuła toczy się wolno i jest jakby wyprana z emocji. Fabuła złożona została z różnych scenek z życia dorastającej dziewczyny, ułożonych chronologicznie i opatrzonych datami, stąd sprawia wrażenie luźnych  kartek wyjętych z kalendarza jej życia. Zostały spisane w formie osobnych epizodów, różnych rozmów, w których rozgrywa się wszystko. Omawiane są w nich dziejące się sytuacje, wyrażane myśli i odczucia. 

Przyznam, że pierwszy raz spotkałam się z taką ilością konwersacji między występującymi postaciami. Z reguły narzekamy na zbyt obszerne opisy w powieściach, ale tym razem jest ich niewiele, ale za to zbyt dużo dialogów. Właściwie większość książki to same rozmowy, z których dowiadujemy się, co się dzieje teraz, lub też komentujące to, co się wydarzyło, albo omawiające jakieś dylematy czy opinie na jakiś temat. Spośród nich wyłania się historia młodzieńczej miłości, która zrodziła się w szkolnej ławie i przetrwała różne sytuacje, które stawia przed młodymi życie.

„Ewa Carter” to mimo moich niektórych zastrzeżeń, powieść pokazująca realia życia w końcówce lat 90. Można ją zaliczyć do gatunku literatury młodzieżowej, poruszającej typowe dla nastolatków problemy, ale też pokazującej rozwój miłości, która zrodzona z przyjaźni musi nie raz stawić czoła codzienności i szkolnym wyzwaniom. To opowieść o miłości, świeżej, pierwszej i jedynej, umiejętności rozmowy, szczerości i zaufaniu oraz o wspólnej drodze w dorosłość, skutkach podejmowanych decyzji, podkreślająca siłę miłości, dla której życie jest doskonałym sprawdzianem.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

980.- "Truciciel"

POD MOIM PATRONATEM

Truciciel

Karolina Kasprzak-Dietrich

Wydanie: I

Data wydania: 9 grudnia 2021 r.

Liczba stron: 270

Wymiary: 250 x 140 mm

Okładka: Miękka

Wydawca: Studio Wydawnicze Milion

Moja ocena: 5/6

„Czasem w życiu jest tak, że pewne decyzje podejmuje za nas los, a nam nie pozostaje nic innego, jak się z tym pogodzić.”

Gdy dwoje ludzi łączy los, wydaje się, że nic nie może rozdzielić ich ścieżek. Czasami bywa tak, że cudnie zapowiadające się uczucie nie wytrzymuje próby czasu i nie ma szans na stworzenie udanego związku. Bohaterów książki „Truciciel” też połączyło piękne uczucie, jednak nie wszystko potoczyło się według ich oczekiwań.

zdjęcie z okładki

Karolina Kasprzak-Dietrich pochodzi z Gniezna z rodziny rzemieślniczej. Jej ojcem był znanym gnieźnieńskim zdunem-artysta i miłośnikiem sztuki, Jacek Kasprzak. Ma duszę marzycielki, samotnika, którą fascynuje życie. Otoczona przyrodą dużo czyta i jeszcze więcej pisze. Na stałe mieszka we wsi Kalina, koło Gniezna, wraz z mężem i dwójką dzieci. Ma na swoim koncie kilka powieści, spośród których uznanie zdobył „Grabarz” oraz „Listy , dzienniki i pamiętniki”.

Ja miałam okazję przeczytać „Velveteen youth” oraz „Grabarza” wraz z jego kontynuacją w powieści „Rodzina” i „Ratunku!” Po ich lekturze wiedziałam, czego mogę spodziewać się w jej najnowszej książce, gdyż autorka, dała się poznać, jako pisarka o konkretnym, bezpruderyjnym i nietuzinkowym stylu z oryginalnymi pomysłami.

"Truciciel", wbrew tytułowi, nie jest powieścią kryminalną, lecz raczej romansem z wątkami sensacyjnymi. Zaliczona została do literatury erotycznej, lecz nie jest przesycona tego rodzaju scenami, a raczej oszczędnie i w niewielkiej ilości. Obecne są raczej odczucia bohaterów, ich przeżycia i emocje związane ze skrajnymi uczuciami, jakie w nich buzują. Z jednej strony czują do siebie niechęć, z drugiej trudno im o sobie zapomnieć.

Nie ma w tej powieści podziału na rozdziały, a jedynie na akapity, między którymi są wyraźne odstępy. Poza tym odróżniają się osobą narratora, gdyż naprzemiennie prowadzona jest relacja przez Wojtka i Kasandrę. Gdy zaczynamy poznawać ich historię, mija kilka lat od tego momentu. Każde z nich układa swoje życie po swojemu. 

Kiedyś razem czuli się szczęśliwi mieszkając w Gnieźnie i realizując wspólne pasje. On miał smykałkę do interesów, ona była zdolną krawcową, założyli więc firmę związaną z branżą odzieżową,  Ich projekty, pod marką Gold Sky, cieszyły się coraz większym powodzeniem i wszystko wskazywało na to, że odniosą sukces w świecie mody. Niestety, każde z nich miało inne spojrzenie na życie. On robił wszystko, by mądrze i oszczędnie gospodarować zasobami finansowymi, ona postrzegała to, jako ograniczanie jej swobody. Ich związek skończył się nagle i niespodziewanie, przynajmniej dla niego. Kasandra miała dość ciągłego strofowania i stawianych wymagań ze strony Wojtka, więc pewnego dnia zdecydowała się na zakończenie tego związku. Zrobiła to jednak w sposób, który postawił narzeczonego w niezbyt komfortowej sytuacji.

Teraz Wojtek jest bogatym biznesmenem prowadzącym firmę projektującą modne kreacje, cieszy się dostatnim życiem i uznaniem. Po rozstaniu z ukochaną, wyprowadził się z Gniezna i zamieszkał w Poznaniu. Ma jednak sentyment do Pierwszej Stolicy Polski i od czasu do czasu przyjeżdża do niej, by chociażby spotkać się z przyjaciółmi, wśród których jest Gaweł Menza, komisarz miejscowej policji. Nie potrafi zapomnieć o Kas, ale jednocześnie trudno mu wybaczyć to, w jaki sposób z nim zerwała i upokorzyła. Po cichu planuje zemstę. 

Kasandrze wiedzie się znacznie gorzej. Nie jest zadowolona ze swego życia. Nie znajduje spełnienia w obecnym związku z Danielem, praca nie przynosi zbyt dużych profitów, a do tego ciążą na niej kredyty. Los ponownie  łączy jej ścieżki z Wojtkiem, gdyż oboje są rodzicami chrzestnymi Gabi, córki Wioletty – siostry Kasandry.

Od razu wciągani jesteśmy w emocjonujący wir wydarzeń, poznając najpierw epizody związane z przeszłością związku głównych bohaterów, poprzez ich wspomnienia i przemyślenia. Z tego względu początkowe akapity mają charakter obyczajowy, ale to się zmienia, gdy Wojtek zaczyna realizować swój plan zemsty.

"Truciciel" to zgrabnie napisana opowieść o miłości, która musi zmierzyć się z nienawiścią i chęcią odwetu. Przeczytałam ją z ogromnym zainteresowaniem, gdyż wciąż w niej coś się dzieje, przeplatają się ze sobą różne wątki, dostarczając czytelnikowi  scen powodujących szybsze bicie serca, namiętności  a nawet niebezpiecznych sytuacji i mafijnych wątków. Jak to bywa u pani Karoliny,  zawsze można spodziewać się niespodziewanego. Domyślałam się, że wszystko zmierza do określonego zakończenia, ale droga do niego nie jest prosta i oczywista.

Autorka pokazuje, że pielęgnowane przez lata poczucie krzywdy skutecznie potrafi zatruć serce, a wówczas może się okazać, że pomiędzy miłością a nienawiścią jest bardzo cienka linia. Wiele zależy od podjętych decyzji, oczekiwań i siły miłości, o której pamięć potrafi być wciąż żywa. Życie potrafi postawić bowiem ludzkie losy w niespodziewanych sytuacjach, udowadniając, że prawdziwa miłość nigdy nie umiera, i wciąż krąży w żyłach zakochanych kiedyś osób, niczym trucizna.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu: