1117. - "Wrzask" Tom II

"Wrzask" 

Seria: Szept

Tom II

Lynette Noni

Wydanie: I

Data premiery w Polsce: 13 kwietnia 2022 r.

Data premiery australijskiej: 4 listopada 2019 r.

Liczba stron: 480

Wymiary: 135 x 202 mm

Okładka: miękka

Tytuł oryginału: Weapon

Tłumaczenie: Janusz Maćczak

Wydawnictwo: Uroboros

Moja ocena: 5/6

„Nie potrzebujemy robić sobie wrogów z naszych sprzymierzeńców. 

Nawet, jeśli ci sprzymierzeńcy zachowują się jak wrogowie.”

Moc sprawcza słowa to umiejętność, która faktycznie istnieje. Niektórzy mają ją w sposób naturalny, inni muszą nad tym popracować. Jednak nikt nie jest w stanie mieć takiej siły realizacji tego, co się wyrazi słowami, jak bohaterka książki „Wrzask”.

„Wrzask” to druga część dylogii, której w pierwszej odsłonie zatytułowanej „Szept” poznaliśmy losy Alyssy Scott, która wówczas znana była, jako Obiekt Sześć-Osiem-Cztery i używała imienia Jane Doe. Wraz z innymi osobami o ponadnaturalnych zdolnościach była poddawana eksperymentom, wymyślnym badaniom i torturom w tajnym ośrodku rządowym prowadzonym przez szalonego naukowca Kendalla Vanika i bezwzględnego doktora Alvina Manninga. W tym podziemnym laboratorium opiekę nad nią miał Landon Ward, z którym zaczęły ją łączyć bliższe relacje i dzięki któremu dziewczyna przemówiła, a to okazało się dopiero początkiem jej drogi do wyzwolenia spod rąk niebezpiecznych ludzi.

Na książkę „Szept” zwróciłam uwagę jakiś czas temu, ale nie miałam okazji jej przeczytać i dopiero ukazanie się jej kontynuacji pozwoliło mi, chociaż częściowo poznać zawartą w tej dylogii historię. Czytając „Wrzask” nie miałam problemów z zorientowaniem się w sytuacji, mimo że jest ona ściśle związana z wcześniejszymi wydarzeniami.

Akcja zaczyna się sześć dni po ucieczce z ośrodka Lenard i teraz Lyss wraz z przyjaciółmi znajduje się w katakumbach pod ogrodem zoologicznym Taroga w Sydney. Wraz z nią są inni Mówiący, między innymi Cami, Pandora i Kedda oraz Kael, dzięki któremu udało się wydostać spod władzy niebezpiecznych ludzi. Obiekt Sześć-Osiem-Cztery w tej chwili używa swojego prawdziwego imienia i nazwiska, ale też zdaje sobie sprawę, że ma ogromną moc sprawczą. Jest bowiem Kreatorką należącą do grupy Mówiących, a teraz znajdującą się pod opieką Renegatów, którymi dowodzi Kael. Alyssa, w skrócie Lyss, nie czuje spokoju, gdyż w Lengradzie nadal znajdują się jej przyjaciele i inne osoby, będące Mówiącymi, a przede wszystkim został tam Landon, który dla Cami jest bratem, natomiast dla Lyss stał się kimś ważnym. Poza tym dziewczyna pragnie dowiedzieć się prawdy o swoich rodzicach, o których myślała, że nie żyją. Cały czas była przekonana, że to ona jest bezpośrednim sprawcą ich śmierci.

„Wrzask” wraz z „Szeptem” to seria reprezentująca gatunek fantasy i science fiction, ale osadzona w realnym, współczesnym świecie. Narracja prowadzona jest tylko z perspektywy Alyssy i formułowana w czasie teraźniejszym, więc mamy wrażenie bezpośredniego uczestniczenia w wydarzeniach, a dzieje się naprawdę dużo. Dzięki temu zabiegowi poznajemy tylko część prawdy o tym, czego doświadcza główna bohaterka i co możemy obserwować podążając za kolejnymi epizodami. Dopiero końcowe sceny obnażają prawdę o świecie, w jakim funkcjonowała Lyss i jej przyjaciele. Na jaw wychodzą tajemnice i ujawniają się prawdziwe oblicza otaczających ich osób.

Okładka oryginalnego wydania

źr zdjęcia: pinterest.com

Autorce udało się mnie zaskoczyć rozwojem sytuacji, pojawiającymi się nagle pełnym napięcia wydarzeniami, więc do końca śledziłam wszystko z ciekawością. Wprawdzie z początku akcja jest wolna, a tempo jest umiarkowane, ale z czasem prędkość wydarzeń wzrasta, pojawiają się nowe wątki, dodając tej historii dodatkowego, emocjonalnego bodźca i wzrost niepokoju o losy bohaterów. Finał jest godny zakończenia serii, gdyż całkowicie mnie zaskoczył ukazując wszystko w zupełnie innym świetle.

Wspaniale czytało mi się tę część dylogii, mimo że nie poznałam wydarzeń z pierwszego tomu „Szept”. Jestem pewna, że nadrobię tę zaległość, gdyż wątki paranormalne ocierające się o fantastykę bardzo mi odpowiadały. To wspaniała propozycja dla miłośników tego gatunku, gdyż z pewnością odnajdą w niej te elementy, które porwą ich tak samo jak mnie, mimo że ja nie sięgam po tego rodzaju powieści zbyt często.

źr. zdjęcia:
https://lynettenoni.com/

Lynette Noni studiowała dziennikarstwo i behawiorystykę, zanim weszła w świat beletrystyki. Dziś jest znaną australijską pisarką, która zdobyła nagrodę ABIA Award 2019 za książkę dla dzieci, a także Gold Inky Award 2019 - jedyną australijską nagrodę za książkę dla nastolatków. Obecnie to zawodowa pisarka i autorka bestsellerowej serii fantasy dla młodych czytelników pt.: „Kroniki Medory” a także drugiej bestsellerowej i wielokrotnie nagradzanej serii o nazwie „Whisper” czyli „Szept” i „Wrzask”. 

                                                                                                                     

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

źródło zdjęcia: 

wydawnictwo Uronobos strona na Facebooku

"Projekt Wolność" pod moim patronatem

Pod patronatem Oazy Recenzji

21 lipca 2021 r

ukaże się

Projekt Wolność

Mileny Pastuszak

To Kontynuacja powieści „Projekt Koniczyna” 

o dziewczynie, która posiada nadzwyczajne zdolności.

Tym razem Alex staje przed jeszcze trudniejszymi wyborami niż w poprzedniej części. Nie pozbierała się jeszcze po stracie przyjaciela i dopiero uczy się żyć ze świadomością, że przez jej umiejętności wykorzystane w niewłaściwy sposób, straciło życie wielu ludzi.

Gdy projekt „Koniczyna” zostaje zdemaskowany i wszystkie niecne uczynki Jacka wychodzą na jaw, Alex postanawia uciec przed przeszłością, pozostawiając za sobą nawet przyjaciół i rodzące się w jej sercu uczucie. Nie zastanawiając się nad konsekwencjami, wyrusza na samotną misję, by uwolnić Uzdolnionych, przetrzymywanych w ośrodku na Ukrainie. W swój plan nie wtajemnicza nikogo, co okazuje się bardzo niebezpieczne, bo nie wszystko idzie po jej myśli.

Świat pełen przemocy, tajnych projektów, niezwykłych umiejętności, ale także przyjaźni, miłości, oddania, solidarności i heroizmu.

Recenzja pierwszej części serii pt.:

 "Projekt Koniczyna"

Tutaj:  moja recenzja "Projektu Wolność"

A tak to się zaczyna:

Rozdział 1

Alex

    Siedząc na niewygodnym krześle, poprawiam zbyt krótką spódniczkę, którą kupiłam w pośpiechu dziś rano. Rozglądam się powoli dookoła, czekając na moją towarzyszkę nalewającą nam właśnie po kubku gorącej herbaty. Pomieszczenie jest utrzymane w jasnych barwach i z kwaśną miną uświadamiam sobie, że przypomina mi Siedzibę. Dreszcze przebiegają mi po karku, kiedy z zakamarków mojej pamięci wydostaje się obraz miejsca, w którym spędziłam prawie całe swoje życie… Dobrze, że większości z niego nie pamiętam.

    – Proszę, to dla pani.

    Słyszę miły głos kobiety, która zasiada naprzeciw mnie, stawiając na stole dwa parujące, plastikowe kubki z brunatnym płynem.

    – Dziękuję – mruczę, zmuszając się do uprzejmego uśmiechu.

    Prawdę mówiąc, jest to dla mnie wyzwanie. Nie uśmiechałam się od tygodni. Nie miałam powodu. No cóż, ktoś mógłby mi wytknąć, że zniszczenie tajnego projektu rządowego, który przyczyniał się do zabijania niewinnych ludzi, mogłoby być powodem do dozgonnego szczęścia, ale mnie to jakoś nie przekonuje. Jakby nie było, po drodze naraziłam na niebezpieczeństwo wiele istnień ludzkich, a jedna z najbliższych mi osób zginęła…

    – A więc, panno Alexandro Bell… – zaczyna kobieta.

Drgam, słysząc to nazwisko.

    – Tak? – mówię ciszej, niż zamierzałam.

    – Zgłosiła się pani do nas… – kontynuuje czarnowłosa kobieta z silnym ukraińskim akcentem – twierdząc, że posiada pani nadprzyrodzone zdolności, które moglibyśmy zbadać.

    – Zgadza się. – Usiłuję uśmiechnąć się niewinnie już po raz drugi dzisiejszego dnia. Nowy rekord.

    – Jakie to są zdolności? – Zerka na mnie z zainteresowaniem, notując coś w swoim zeszycie.

    Nerwowo obserwuję jej dłoń, licząc na to, że nie odkryje prawdy o mnie. Wiem, że bardzo ryzykuję, przychodząc tutaj. Jeśli Jack nadal ma ludzi w rządzie, może mnie namierzyć. O ile w ogóle mnie szuka. Ale nie obchodzi mnie to! I tak nie mam już nic do stracenia. Wszystko, co cenne, porzuciłam za sobą trzy tygodnie temu.

    – Potrafię odnaleźć ludzi przy pomocy ich zdjęcia lub rzeczy osobistej. Czasami wystarczy osoba blisko związana z zaginionym.

    – I jak pani to robi? – Kobieta mruży oczy.

„Nie jestem pewna, o czym myśli. Czy już o mnie słyszała?”

    – Cóż… ciężko to wytłumaczyć. – Śmieję się nerwowo, udając niepewną siebie. – Na pewno mi pani nie uwierzy.

    Chwytam kubek z gorącą herbatą obiema dłońmi, celowo wywołując ich drżenie. Chcę wyglądać wiarygodnie. Chyba właśnie tak zachowywałaby się osoba zgłaszająca się na badania nad swoimi nadprzyrodzonymi zdolnościami, czyż nie? Byłaby nerwowa i pewna, że nikt jej nie uwierzy.

    – Proszę się nie obawiać, panno Alexandro – mówi łagodnie moja towarzyszka, pochylając się lekko nad stołem. – Niewiele rzeczy jest w stanie mnie zaskoczyć.

    – Cóż… – mruczę. – No dobrze. Odnajduję ludzi, trzymając ich zdjęcie w dłoniach i wyciszając umysł. Wtedy przychodzą do mnie wizje.

    – Jak wyglądają takie wizje? – pyta kobieta znowu swoim neutralnym tonem głosu, skrobiąc kolejne zapiski.

    – To wygląda tak, jakbym patrzyła ich oczami – wyjaśniam najbardziej amatorsko, jak potrafię.

    – Rozumiem. – Marszczy brwi, notując coś jeszcze.

    Nastaje chwila ciszy, którą wykorzystuję na celowe wiercenie się w miejscu, nerwowe poprawienie białej bluzki z kołnierzykiem (która niestety naprawdę jest niewygodna) oraz rozglądanie się szeroko otwartymi oczami dookoła. Chcę wydawać się jak najbardziej niewinna. Nie mogą wiedzieć, że jestem dla nich zagrożeniem.

moja przedpremierowa recenzja

403. - "Geneza "

Trzeba wierzyć w słuszność swoich działań nawet, gdy wszystko już stracone
Jerzy Mikołajczyk

          

„Nadzieja umiera ostatnia”

Wizje końca świata rozbudzają wyobraźnię scenarzystów, reżyserów, naukowców, czy pisarzy. Powstają na ten temat filmy i książki, w których autorzy zastanawiają się nad tym, jak będzie wyglądało nasze życie w przyszłości. Autor książki „Geneza” podjął się także tego wyzwania, puszczając wodze fantazji i zabierając nas w podróż na koniec XXI wieku. 

Rok 2095. Na niebie pojawia się dziwny błysk, który okazuje się być efektem wybuchu Supernowej położonej o miliony lat od Ziemi. To powoduje rozbicie kilku planet będących w pobliżu tej katastrofy a ich szczątki rozpryskują się po całym kosmosie. Jedna z asteroid zbliża się do Ziemi. Jest ogromna, co grozi całkowitym zniszczeniem wszelkich formy życia. 

Wśród grupy naukowców i polityków powstaje plan ewakuacji na Marsa. Jednym z nich jest Lance Crowford - jeden z najbogatszych ludzi na świecie i inżynier o niesamowitym umyśle, który opracował innowacyjny system napędu dla promów kosmicznych i program wyprawy na Marsa. Był wówczas 2096 rok. Plany polityków nie zakładają uratowania wszystkich mieszkańców Ziemi lecz jedynie grupę wybranych, wpływowych i bogatych osób. Budowana „Arka” ma niestety ograniczoną liczbę miejsc. 

Jednym z uczestników misji zbadania możliwości nowych silników promu jest Adam Bauer, który przedstawia nam swoją historię w początkowej części powieści. Z jego relacji dowiadujemy się o postępach technologicznych jakie dokonały się w XXI wieku ale też o nowym porządku społecznym na świecie. Bierze on udział w programie kolonizacji Marsa i razem z dwoma innymi pilotami wyrusza w kosmos. Pozostawia na Ziemi swoje dotychczasowe życie, którego ogromną częścią jest ukochana żona Ewa. 

Ta misja kończy się sukcesem. Adam wraca na Ziemię szczęśliwie, lecz jego życie zmienia się całkowicie. Osobista tragedia powoduje, że zaszywa się on w posiadłości położonej nad jeziorem niedaleko Warszawy i słuch po nim ginie. W swoim zaciszu domowym marzy o śmierci racząc się wytrawnym alkoholem i nie dbając o swój wygląd. Nie przeraża go zbliżający się koniec świat, gdyż życie straciło dla niego sens. 

Trzy lata później zjawia się u niego znajomy z przeszłości - Lance Crawford z propozycją nowego zadania... To także nadzieja na zrekonstruowanie zmarłej Ewy, gdyż takie możliwości istnieją w opisywanym świecie. Misja zaproponowana przez milionera całkowicie odmienia jego spojrzenie na życie. Gdy faktycznie staje w niebezpiecznej sytuacji, budzi się w nim strach i wola życia. Czy faktycznie jest gotów poświęcić siebie dla dobra ludzkości? Z pewnością motorem napędowym jest dla niego miłość, która przewija się przez całą powieść. To ona daje mu siłę i nadzieję na przyszłość. 

„Czasami jeszcze potrzebna jest wiara. Nie matematyka, nie retoryka i nie pesymizm, tylko wiara.”

Książka jest niewątpliwie świetną propozycją dla miłośników science fiction. Autor snuje wizje przyszłości i dosyć szczegółowo opisuje funkcjonowanie różnych technologicznych gadżetów oraz zasady panujące w rzeczywistości końca XXI wieku.

Czas przy niej minął mi bardzo szybko, mimo że liczy ona sobie aż 580 stron! Jej fabuła wciągała powoli, lecz z każdą kolejną stroną coraz bardziej byłam ciekawa zakończenia tej historii. Muszę przyznać, że rozbudza ona wyobraźnię i skłania do zastanowienia się nad przyszłością mieszkańców Ziemi a zakończenie całkowicie mnie zaskoczyło. 

„Myśl o końcu wszystkiego, co znamy, jest po prostu nie do pojęcia.”

Autor wykazał się w niej ogromną wyobraźnią nie tylko w stworzeniu fantazyjnych wizji przyszłości, lecz także umiejętnością połączenia wszystkiego w jedną spójną całość. Głównym wątkiem jest w niej szukanie sposobów ratowania ludzkości i działania wokół misji zbadania anomalii. Powstaje pytanie czy grupa polityków, biznesmenów ma prawo decydować o życiu większości i ukrywać prawdę? Jakie byłyby skutki nieśmiertelności? Czy w ogóle może zniknąć całkowicie życie na Ziemi? Na ile możliwa jest wizja przyszłości przedstawiona przez Jerzego Mikołajczyka?

„nie jesteśmy bogami, którzy mają jakiekolwiek prawo decydować o tym, kto będzie mógł żyć, a kto nie. Jesteśmy tylko ludźmi. Ludźmi, którzy będą pamiętali o tym, że zostawili w tyle swoich braci i siostry.” 

Tempo akcji wzrasta stopniowo i została rozłożona na pięć rozdziałów. Dwa pierwsze toczą się spokojnie, bez gwałtownych wydarzeń, gdyż poznajemy w nich realia końca XXI wieku oraz postacie, które są kluczowe w całej fabule. Mnóstwo w nich szczegółowych opisów działania i konstrukcji urządzeń technicznych, broni, sprzętów ale też pomieszczeń i norm społecznych. Niektóre z nich są zbyt dokładne i nieco spowalniają bieg wydarzeń. Akcja nabiera tempa w momencie, gdy Adam Bauer wyrusza w kosmos zbadać anomalię, która ma być odpowiedzią czy jest szansa uratowania wszystkich mieszkańców Ziemi. Na tle tych wydarzeń wyłaniają się wartości, które określają nasze człowieczeństwo takie jak lojalność, przyjaźń, zaufanie i miłość. To także doskonały materiał do przemyślenia o tym, co decyduje o naszym człowieczeństwie, co daje nam siłę i jest ważne w życiu.

o Autorze:
Jerzy Mikołajczyk ma trzydzieści dwa lata i pochodzi z Zabrza. Już jako dziecko wykazywał się bogatą wyobraźnią opowiadając swojej mamie sceny z filmów jakie chciałby realizować. W dorosłym życiu nie zrealizował swojej pasji filmowej lecz zawsze pragnął pisać książki i zaskakiwać ich fabułą czytelników. Mówi o sobie, że jest: „zwykłym człowiekiem jednak świat z mojego punktu widzenia nie jest zwykłym miejscem, w którym po prostu żyjemy.” Uważa, że „powielanie pomysłów innych autorów już się przejadło, i teraz trzeba przekazywać historie całkiem nowe, i to właśnie chciałbym robić w życiu, tyle o mnie myślę, że nie ma sensu pisać o szkołach praktykach pracy i tym podobnych.”

Według mnie to zamierzenie udało mu się zrealizować w 100% z powodzeniem, gdyż „Geneza” zaskakuje i dotyka zagadnień, nad którymi warto się zastanowić. 

Książkę można kupić tylko w wersji elektronicznej:

Rok wydania: 2017

Ilość stron: 580

Projekt okładki: Grzegorz Malinowski

Redaktor prowadząca: Wioletta Tomaszewska

Redakcja i korekta: Marianna Umerle

Korekta: Zuzanna Laskowska

Skład: Agnieszka Marzol

348. - „SKYNET Armia Cieni”

Caesar Starling

           

„życie jest silne i nie poddaje się tak łatwo”

Jaki może być świat przyszłości? Dokąd zaprowadzi nas rozwój technologiczny i cywilizacyjny? Takie pytania rodzą się przy lekturze takich książek jak „Skynet Armia Cieni”.

Nie wiadomo dlaczego o autorze nie można znaleźć jakichkolwiek informacji. Przeszukałam różne źródła i niestety nie znalazłam konkretnej wiedzy na jego temat. Z treści książki można wywnioskować, że interesuje się informatyką, cybernetyką i nowymi technologiami, gdyż niejednokrotnie dokładnie opisuje działanie maszyn i różnych układów mechanizmów czy procesorów.

Książka jest pierwszą częścią trylogii, która swoim charakterem przypomina słynnego „Terminatora.” Od samego początku autor prowadzi akcję tak, jakby wydarzyła się ona naprawdę i momentami można zapomnieć, że czytamy fikcyjną historię.

SKYNET to cyfrowa świadomość stworzona w efekcie niezwykłego, ogromnego skoku cywilizacyjnego i rozwoju technologicznego, jaki miał miejsce na początku XXI wieku. Zaatakował on rejony najbardziej zaludnione, została sparaliżowana infrastruktura przemysłowa, transportowa, społeczna i militarna. Większość obszarów na ziemi zostało wyniszczonych, skażonych i wyludnionych. 

„w ciągu pierwszych pięciu lat zmarło ponad dziewięćdziesiąt dziewięć procent całej ludzkiej populacji, cofając tym samym zaludnienie na świecie do poziomu, jaki panował cztery tysiące lat temu.Według dostępnych danych obecny poziom zaludnienia odpowiada populacji na poziomie około dwudziestu pięciu milionów osób w skali całej planety.”

Powstały supermaszyny, które nauczyły się działać samodzielnie bez ingerencji człowieka. Maszyny są o tyle niebezpieczne, że mogą przybierać każdą postać, nie tylko ludzką...

Przeciwko nim staje ukryta siatka podziemna złożona z doskonale wyszkolonych ludzi, którzy ocaleli z pogromu ostatniej cyberwojny. Ich 56 - osobowa grupa przeszła już niejedno. Teraz czeka ich zadanie specjalne opatrzone kryptonimem „Czarna Skała” Czy się powiedzie? Tego do końca nie wiemy, gdyż nie to jest tematem książki, jak można by się spodziewać... Głównym bohaterem jest Jesse Scott, który otrzymuje indywidualne zadanie w ramach głównej operacji. 

„Sukces lub porażka to kwestia taktyki, uwarunkowań otoczenia oraz użytego sprzętu.”

Całość akcji toczy się wokół głównego bohatera, który jest jednocześnie narratorem pokazującym otaczającą go rzeczywistość tak jak on ją postrzega: surowy, świat w którym niewielka garstka ludzi musi dostosować się do panujących, trudnych warunków. Należy on do sekcji 6 Armii Cieni. Do tej pory zawsze działał ze swoimi kompanami z grupy, jednak na najbliższe zadanie otrzymuje indywidualną misję i rozkazy.

Jesse żyje w czasach, w których niewiele osób pamięta świat sprzed wojny. Łącznikiem między starym a nowym światem jest Erike kucharka w kantynie. Dla Jessego i innych ludzi jej opowieści wydają się czystą fantazją i wymysłem starszej kobiety. 

Opowieść rozłożona została na trzy obszerne rozdziały, które charakteryzuje różnorodność emocjonalna i intensywność wydarzeń. Pierwsza część toczy się wokół ustaleń na naradzie przed akcją. To daje autorowi okazję do przedstawienia poszczególnych członków ekipy i niektórych wydarzeń z przeszłości a także aktualnych realiów rzeczywistości. Przekazywane informacje w trakcie jej trwania, opis zadań czekających na zgromadzonych członków Armii Cieni i szczegóły akcji zapowiadałoby wartką akcję pełną niespodziewanych zdarzeń. Tymczasem dalsze części toczą się w zupełnie niespodziewanym kierunku. 

„Nie przypuszczałem, że współdziałanie z maszyną będzie dla mnie tak wyczerpujące psychicznie i fizycznie, a jednak gdy odlatywała, na swój sposób żałowałem, że tracę jej towarzystwo. Doprawdy, dziwna jest ludzka natura.”

Zwolennicy technothrillerów w rodzaju słynnego „Terminatora” z pewnością mogą być nieco rozczarowani małą ilością „akcji”, gdyż rozdział drugi jest statyczny a wydarzenia toczą się wokół głównego bohatera i jego samotnego zadania prowadzonego w towarzystwie maszyny. Ta część podobała mi się najbardziej, mimo że pozornie nie działo się w niej zbyt dużo. Jesse i Terminator prowadzą między sobą grę nie tylko słowną i w efekcie poznają się bliżej a nawet zaczynają się lubić. Ich rozmowy skłaniają do zastanowienia nad rodzajem ludzkim i kierunku, w którym zmierza nasza cywilizacja. Jesse przekonuje się, że inteligencja towarzyszącego mu Terminatora wykracza poza to co sobie wyobrażał, gdyż maszyna potrafi rozsądnie myśleć, ma swoje przemyślenia i obserwacje. 

„- Postępowanie ludzi wzbudza moją ciekawość. Mam dane, które mówią o waszych zwyczajach, ale obserwowanie ich w rzeczywistości jest czymś zupełnie innym. Jest niezwykłe.

– I co takiego ciekawego odkryłeś, obserwując mnie, gdy jem?

– Interesujące jest to, że aby żyć musicie poświęcić życie innego organizmu. Zabijacie i żywicie się ciałem śmierci, aby samemu móc istnieć. W waszym sposobie przyswajania pokarmów jest coś symbolicznego i strasznego, chociaż nie potrafię tego nazwać.”

Nieco więcej emocji wprowadza rozdział trzeci, w którym obserwujemy kolejny etap misji.  Jesse usiłuje dotrzeć do bazy lecz zanim to nastąpi, spotykają go przygody pełne dramatyzmu nadające opowieści nieco charakteru. Bohater  ma okazję sprawdzić siebie w trudnych warunkach. 

„– Wy, ludzie, ze względu na waszą formę organiczną nie jesteście zbyt efektywni w działaniu, gdyż macie dużo słabych punktów, które wynikają z waszej budowy oraz potrzeb biologicznych. Te słabości warunkują waszą skuteczność w walce, dlatego bez znaczącej przewagi któregoś z istotnych czynników na polu walki, prawdopodobieństwo odniesienia sukcesu jest niewielkie”

Książkę otrzymałam w formacie PDF, więc trudno mi odnieść się do jakości jej wydania i wyglądu. To z pewnością powieść dla miłośników science fiction, mrocznych klimatów i  emocjonalnych wydarzeń a jednocześnie pragnących odnaleźć głębszy sens opowiadanej historii. Patrząc na okładkę widać mroczny świat, zniszczone budynki i pojazd, przy którym siedzi zmęczony człowiek. Szare barwy nie zapowiadają wesołej historii i faktycznie atmosfera wokół głównego tematu nie napawa optymizmem. 

Nie jestem zwolenniczką tego typu powieści jednak mimo to, fabuła wciągnęła mnie całkowicie na tyle, że przeczytałam książkę z tzw. „zapartym tchem”. Książka mnie zaskoczyła, gdyż spodziewałam się zupełnie innego rozwoju opowiadanej historii. Podobało mi się to, że nie obfituje ona w sceny pełne krwi i brutalności lecz ma chwile spokoju i refleksji. Napięcie jest budowane stopniowo i delikatnie co sprawia, że spodziewamy się nagłego, niespodziewanego zdarzenia, które przerywa chwile wytchnienia. W trakcie lektury budzi się refleksja, czy scenariusz przedstawiony w powieści, jest możliwy do zaistnienia w rzeczywistym świecie. Wiadomo, że trwają na świecie prace nad stworzeniem sztucznej inteligencji i nikt nie wie jaki może być tego skutek. 

Książkę można kupić w sklepie: 

Wydanie: I

Rok wydania polskiego: 2017

Rok wydania zagranicznego: Caesar Starling 2017

Ilość stron: 469

Projekt okładki: Caesar Starling

Opracowanie graficzne: Robert Rumak

Zdjęcie okładki © Fotolia – diter; Fotolia – Inok; Fotolia - Chorazin

Korekta: Bożena i Janusz Sigismundowie

Skład: Agnieszka Marzol

Redaktor prowadząca: Renata Grześkowiak

Konwersja elektroniczna: Kamil Skitek

Wydawnictwo Psychoskok

film promocyjny