[87/24] 1602. - "Trylogia Rasy Przeklętych" Tom I

"Klątwa Pierwszych"

Seria: Trylogia Rasy Przeklętych

Tom pierwszy

Ewelina Nowak

"Kiedy w grę wchodzi magia voodoo,

z góry powinieneś wiedzieć, że jesteś na straconej pozycji"

 

Po fantastykę sięgam rzadko, chyba że coś przykuje moją uwagę zachęci do sięgnięcia po taką powieść. W przypadku „Klątwy Pierwszych” takim magnesem była osoba autorki, pani Eweliny Nowak, którą znam z jej bloga „Po mistrzowsku”. Jej fascynacja książkami fantasy i nie tylko tym gatunkiem jest tak ogromna, że objawiła się w postaci powieści.

W miejscowości Madi, która jest stolicą krainy o nazwie Houfort położonej nad rzeką Nadzieją mieszka osiemnastoletnia Nyselle dysponująca niezwykłym darem uzdrawiania. Nie ma nikogo z rodziny, ale od zawsze chciała dowiedzieć się czegoś o swojej mamie i tacie. Nie spodziewała się, że ma brata i to bliźniaka. Ta informacja dotarła do niej, gdy odzyskiwała zdrowie leżąc w Lecznicy, więc zaraz po wyjściu ze szpitala postanawia go odnaleźć.

Tak zaczyna się niesamowita i długa droga dziewczyny do poznania prawdy. Zanim jednak wraz z nią i innymi bohaterami podążymy śladem przygód, najpierw poznajemy tło tego, co nas czeka.  Autorka opisuje świat, który powstał w jej wyobraźni oraz opowiada legendę ukazującą skąd się wzięła klątwa Pierwszych i na czym polega jej działanie. Zaznaczyła w swoim wstępnym słowie, że opierała się na wątku magii voodoo i są one ujęte w fabule, więc nie brakuje też magicznych elementów w tej historii. Młoda pisarka  zadbała w swoich opisach o szczegóły, dające nam bogate pole dla wyobraźni, więc bez wnikamy w jej nurty.

Z każdym kolejnym rozdziałem wszystko rusza z coraz szybszym pędem, od momentu, gdy bohaterka dowiaduje się prawdy o swojej mamie i bracie bliźniaku, którego postanawia odnaleźć. Wraz z tym pojawia się pewien tajemniczy mężczyzna, który zaczyna odgrywać ważną rolę w życiu bohaterki. Nie ukrywam, że jest w niej trochę obcobrzmiących zwrotów, która zostały wyjaśnione na pierwszych stronach książki, ale ciągłe zaglądanie do nich w trakcie czytania sprawiało, że musiałam przerwać wątek.

To jedyne "mankamenty" tej powieści, gdyż uważam, że „Klątwa Pierwszych” jest udanym debiutem pani E. Nowak, która wykazała się niezwykle bogatą wyobraźnią i umiejętnością kreowania fikcyjnych, fantazyjnych krain oraz charakterystycznych postaci, przygód, brawurowych scen akcji, których tutaj nie brakuje. Z pewnością jest to coś świeżego na rynku wydawniczym i w tym gatunku, gdyż fabuła toczy się w nieprzewidywalny sposób i nigdy nie można spodziewać się, co wydarzy się za chwile. Takie wrażenie towarzyszyło mi przez niemal całą powieść. Jednak nie za bardzo rozumiałam, dlaczego niektóre sprawy potoczyły się tak, a nie inaczej. Nie jest to wada, ale bardziej zawód dotyczący moich oczekiwań dotyczące sytuacji, które nie potoczyły się według moich pragnień. Nie zdradzając za wiele, wspomnę jedynie, że chodzi o przyjaciela Nyselle.

„Klątwa Pierwszych” jest napisana z rozmachem, pasją, lekkością. Nie brakuje niebezpiecznych i mrocznych scen, magii i oczywiście miłości. Można ją zaliczyć do romansu, ale też powieści przygodowej, gdyż bohaterowie przeżywają różne perypetie w czasie wyprawy, której celem jest odnalezienie brata Nyselle. Jest to zatem również historia w stylu powieści drogi, podczas której bohaterowie przechodzą wewnętrzną transformację i lepiej się poznają. Do tego całość została zgrabnie ujęta w słowa wpływające na naszą wyobraźnię i pozwalające wyobrazić sobie wszystko to, co autorka przeniosła na kartki swej powieści. I tak jest aż do ostatniego akapitu, który sprawia, że czujemy niedosyt i zdumienie, że tak to wszystko się zakończyło. A ponieważ jest to pierwszy tom trylogii „Trylogia Rasy Przeklętych” pozostaje nam jedynie czekać na kontynuację.

Wydanie: I
Data premiery: 08.04.2024r.

Ilość stron: 411

Wymiary: 195 × 125 cm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

ISBN: 978-83-67929-20-2

Wydawnictwo: Abyssos

Moja ocena: 5/6

Książkę przeczytałam w formie e-booka w ramach współpracy z wydawnictwem

1454. - "Srebro w kościach" Tom I

"Srebro w kościach"

Seria: Srebro w kościach

Tom pierwszy

Alexandra Bracken

Wydanie: I

Gatunek: fantasy Young Adult

Data premiery: 12 lipca 2023

Data premiery angielskiej: 04.04.2023r.

Ilość stron: 576

Wymiary: 145x215 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

Tytuł oryginału: Silver in the Bone

ISBN 978-83-8266-274-0

Tłumaczenie: Michał Zacharzewski

Wydawnictwo: Jaguar

Moja ocena: 5/6

„Bez względu na to, co mówią ludzie, nie chcą znać prawdy i sami się w tej kwestii okłamują.”

Fantastyka nie jest tym gatunkiem, po który sięgam w pierwszej kolejności, ale czasami skuszę się na jakąś powieść w tym klimacie, jeżeli tematyka mnie zaintryguje, a tak się stało w przypadku pierwszego tomu serii pt.: „Srebro w kościach”. Przede wszystkim moją uwagę przyciągnęła swoją nieziemską okładką budzącą skojarzenia z Panią Jeziora z legend o królu Arturze. Po przeczytaniu notki redakcyjnej okazało się, że się nie myliłam, gdyż historia napisana przez panią Alexandrę Bracken została zainspirowana arturiańskimi mitami.

Tamsin Lark urodziła się bez magicznych mocy, więc nie czuje się z tym dobrze. Jako zwykła śmiertelniczka nie jest też doceniana przez innych Poszukiwaczy, do których należy razem z bratem Cabellem. Z kolei on jest wyjątkowy, gdyż jako obdarzony silną magią jest pierwszym od lat Niwelatorem – Oświeconym, który potrafi zniwelować wszelkie klątwy. Nie jest jednak w stanie usunąć klątwy, która nim zawładnęła w dzieciństwie. Poznajemy ich najpierw w prologu, który dzieje się w Lancashire w Anglii, siedem lat przed wydarzeniami z dalszych rozdziałów. Razem ze swoim opiekunem, Nashem zdobywają pewien ważny artefakt ze skarbca dawno zmarłej czarodziejki, ale tuż po tej wyprawie Nash znika. Siedem lat później rodzeństwo radzi sobie we dwójkę w niełatwej rzeczywistości. Tamsin wróży z Tarota, a Cabell zarabia pracując w salonie tatuażu.

Zaczynając tę książkę miałam mieszane uczucia, gdyż nie od razu potrafiłam odnaleźć się w tej historii. Wprowadzenie niewiele wyjaśnia, więc powoli odkrywałam, kto jest kim i o co tu chodzi. Autorka wykorzystała w swej opowieści niektóre elementy wzięte z podań o królu Arturze i Avalonie, a jednym z artefaktów, które się z tym wiążą, jest pierścień zwany Pierścieniem Rozproszenia podarowany dawno temu przez Najwyższą Kapłankę Lancelotowi. Ów pierścień ma moc złamania każdej klątwy, więc Tamsin pragnie go odnaleźć i zdobyć, by pomóc bratu. Niestety, jest jeden warunek: trzeba go zdobyć siłą, czyli zabić obecnego właściciela pierścienia i mieć świadomość, że prędzej lub później może ją spotkać ten sam los.

Fabuła osadzona jest w czasach nam współczesnych, takie przynajmniej robi wrażenie, ale wydarzenia i postacie wybiegają swoim charakterem w świat magii, klątw, czarownic, czyli w fantasy. To rodzaj bajki, która została oparta na legendach arturiańskich związanych z królem Arturem, Merlinem i związanymi z nimi legendami. Główny wątek oparty został na poszukiwaniu artefaktu, który zdjąłby klątwę z brata Tamsin. Zaznacza się tutaj klasyczny motyw obecny w baśniach, czyli ktoś pozornie najsłabszy z rodziny, klanu czy danej społeczności podejmuje się zadania odnalezienia jakiegoś przedmiotu o niesamowitej mocy, która ma przynieść bohaterom uwolnienie od złego wpływu, czarnej magii czy mrocznych sił. I tego rodzaju klimat można wyczuć właśnie w tej powieści.

„Srebro w kościach” jest, więc powieścią fantasy, w którą wplecione zostały znane motywy oraz problemy obecne też w naszym współczesnym świecie. To pełna przygód opowieść skierowana przede wszystkim do młodych czytelników, gdyż główni bohaterowie są nastolatkami, ale ich działania i decyzje wymagają dorosłego podejścia.  Głowni bohaterowie mają do wykonania pewne zadania, a do ich wykonania wiedzie długa droga naznaczona strachem, lękiem, obawami o życie, bólem, startami, walką o swoje bezpieczeństwo, ale też bardziej lub mniej realistycznymi scenami. 

Momentami, zwłaszcza w pierwszej z trzech części tego tomu, można się poczuć, jak w naszej rzeczywistości, gdyż obecne są na przykład komórki, telewizory, pociągi i inne przedmioty, których każdy z nas używa. Jednak magia i związane z nią sytuacje coraz bardziej daje znać o sobie i w efekcie fabuła wciąga nas w klimaty typowe dla powieści fantasy. 

W niektórych  przypadkach miałam skojarzenia z Tolkienem i jego Drużyną Pierścienia, gdyż jednym z artefaktów, na którym wszystkim  zależy jest też pierścień, z tym, że ma on nieco inne właściwości, niż ten wymyślony przez Tolkiena. 

Pomimo wielu stron powieści, bo ma ona ponad 500 stron, to dosyć szybko minął mi przy niej czas. Wciągnęła mnie akcja, która ma tendencję wzrastającą, a wiele sytuacji trudno było mi przewidzieć, więc nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy, zwłaszcza w jej końcowych akapitach. Autorka świetnie połączyła realia z fantazyjnymi elementami, wtrącając w to mistyczno-magiczną aurę, wypełnioną tajemnicami, poczuciem zagrożenia, napięciem. Sprytnie wplotła w nią znane mity i legendy, wykorzystując ich niektóre elementy i nadając im zupełnie nowe brzmienie. W ten sposób opowiada o akceptacji siebie, swoich talentów i darów, a także o przyjaźni, więzi bratersko-siostrzanej, uczuciach, które budzą się na dnie serca.

To bogata w wydarzenia, charakterystyczne postacie, a przede wszystkim magię i cechy charakterystyczne dla literatury fantasy powieść młodzieżowa, która z pewnością usatysfakcjonuje miłośników tego gatunku. Polecam!

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

1117. - "Wrzask" Tom II

"Wrzask" 

Seria: Szept

Tom II

Lynette Noni

Wydanie: I

Data premiery w Polsce: 13 kwietnia 2022 r.

Data premiery australijskiej: 4 listopada 2019 r.

Liczba stron: 480

Wymiary: 135 x 202 mm

Okładka: miękka

Tytuł oryginału: Weapon

Tłumaczenie: Janusz Maćczak

Wydawnictwo: Uroboros

Moja ocena: 5/6

„Nie potrzebujemy robić sobie wrogów z naszych sprzymierzeńców. 

Nawet, jeśli ci sprzymierzeńcy zachowują się jak wrogowie.”

Moc sprawcza słowa to umiejętność, która faktycznie istnieje. Niektórzy mają ją w sposób naturalny, inni muszą nad tym popracować. Jednak nikt nie jest w stanie mieć takiej siły realizacji tego, co się wyrazi słowami, jak bohaterka książki „Wrzask”.

„Wrzask” to druga część dylogii, której w pierwszej odsłonie zatytułowanej „Szept” poznaliśmy losy Alyssy Scott, która wówczas znana była, jako Obiekt Sześć-Osiem-Cztery i używała imienia Jane Doe. Wraz z innymi osobami o ponadnaturalnych zdolnościach była poddawana eksperymentom, wymyślnym badaniom i torturom w tajnym ośrodku rządowym prowadzonym przez szalonego naukowca Kendalla Vanika i bezwzględnego doktora Alvina Manninga. W tym podziemnym laboratorium opiekę nad nią miał Landon Ward, z którym zaczęły ją łączyć bliższe relacje i dzięki któremu dziewczyna przemówiła, a to okazało się dopiero początkiem jej drogi do wyzwolenia spod rąk niebezpiecznych ludzi.

Na książkę „Szept” zwróciłam uwagę jakiś czas temu, ale nie miałam okazji jej przeczytać i dopiero ukazanie się jej kontynuacji pozwoliło mi, chociaż częściowo poznać zawartą w tej dylogii historię. Czytając „Wrzask” nie miałam problemów z zorientowaniem się w sytuacji, mimo że jest ona ściśle związana z wcześniejszymi wydarzeniami.

Akcja zaczyna się sześć dni po ucieczce z ośrodka Lenard i teraz Lyss wraz z przyjaciółmi znajduje się w katakumbach pod ogrodem zoologicznym Taroga w Sydney. Wraz z nią są inni Mówiący, między innymi Cami, Pandora i Kedda oraz Kael, dzięki któremu udało się wydostać spod władzy niebezpiecznych ludzi. Obiekt Sześć-Osiem-Cztery w tej chwili używa swojego prawdziwego imienia i nazwiska, ale też zdaje sobie sprawę, że ma ogromną moc sprawczą. Jest bowiem Kreatorką należącą do grupy Mówiących, a teraz znajdującą się pod opieką Renegatów, którymi dowodzi Kael. Alyssa, w skrócie Lyss, nie czuje spokoju, gdyż w Lengradzie nadal znajdują się jej przyjaciele i inne osoby, będące Mówiącymi, a przede wszystkim został tam Landon, który dla Cami jest bratem, natomiast dla Lyss stał się kimś ważnym. Poza tym dziewczyna pragnie dowiedzieć się prawdy o swoich rodzicach, o których myślała, że nie żyją. Cały czas była przekonana, że to ona jest bezpośrednim sprawcą ich śmierci.

„Wrzask” wraz z „Szeptem” to seria reprezentująca gatunek fantasy i science fiction, ale osadzona w realnym, współczesnym świecie. Narracja prowadzona jest tylko z perspektywy Alyssy i formułowana w czasie teraźniejszym, więc mamy wrażenie bezpośredniego uczestniczenia w wydarzeniach, a dzieje się naprawdę dużo. Dzięki temu zabiegowi poznajemy tylko część prawdy o tym, czego doświadcza główna bohaterka i co możemy obserwować podążając za kolejnymi epizodami. Dopiero końcowe sceny obnażają prawdę o świecie, w jakim funkcjonowała Lyss i jej przyjaciele. Na jaw wychodzą tajemnice i ujawniają się prawdziwe oblicza otaczających ich osób.

Okładka oryginalnego wydania

źr zdjęcia: pinterest.com

Autorce udało się mnie zaskoczyć rozwojem sytuacji, pojawiającymi się nagle pełnym napięcia wydarzeniami, więc do końca śledziłam wszystko z ciekawością. Wprawdzie z początku akcja jest wolna, a tempo jest umiarkowane, ale z czasem prędkość wydarzeń wzrasta, pojawiają się nowe wątki, dodając tej historii dodatkowego, emocjonalnego bodźca i wzrost niepokoju o losy bohaterów. Finał jest godny zakończenia serii, gdyż całkowicie mnie zaskoczył ukazując wszystko w zupełnie innym świetle.

Wspaniale czytało mi się tę część dylogii, mimo że nie poznałam wydarzeń z pierwszego tomu „Szept”. Jestem pewna, że nadrobię tę zaległość, gdyż wątki paranormalne ocierające się o fantastykę bardzo mi odpowiadały. To wspaniała propozycja dla miłośników tego gatunku, gdyż z pewnością odnajdą w niej te elementy, które porwą ich tak samo jak mnie, mimo że ja nie sięgam po tego rodzaju powieści zbyt często.

źr. zdjęcia:
https://lynettenoni.com/

Lynette Noni studiowała dziennikarstwo i behawiorystykę, zanim weszła w świat beletrystyki. Dziś jest znaną australijską pisarką, która zdobyła nagrodę ABIA Award 2019 za książkę dla dzieci, a także Gold Inky Award 2019 - jedyną australijską nagrodę za książkę dla nastolatków. Obecnie to zawodowa pisarka i autorka bestsellerowej serii fantasy dla młodych czytelników pt.: „Kroniki Medory” a także drugiej bestsellerowej i wielokrotnie nagradzanej serii o nazwie „Whisper” czyli „Szept” i „Wrzask”. 

                                                                                                                     

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl

źródło zdjęcia: 

wydawnictwo Uronobos strona na Facebooku

983. - "Krew i Popiół" Tom I

Krew i Popiół
seria Blood and Ash Tom I
Jennifer L. Armentrout

Wydanie: I

Premiera: 12 stycznia 2022 r.
Premiera w USA: 30 marca 2020 r.
Liczba stron: 512
Okładka: miękka ze skrzydełkami
Wydawnictwo: You&Ya

„Strach i odwaga często są jednym i tym samym. Robią z ciebie albo wojownika, albo tchórza. Jedyną różnicę stanowi osoba, która jest w środku.”

Fantastyka rzadko gości w moich czytelniczych przygodach, ale gdy ujrzałam okładkę książki „Krew i popiół” z chęcią i zainteresowaniem sięgnęłam po ten tytuł. To, co otrzymałam, przeszło moje oczekiwania i przeniosło mnie do świata, w którym można spodziewać się wszystkiego.

źr. zdjęcia:
nakanapie.pl

Jennifer L. Armentrout to amerykańska pisarka urodzona 11 czerwca 1980 roku w Martinsburg. (Wirginia Zachodnia) Jest autorą romansów i science-fiction. Ma na swoim koncie kilka książek z listy bestsellerów New York Timesa. Wydaje książki zarówno tradycyjnie, poprzez duże wydawnictwa takie jak HarperCollins oraz przez niezależne firmy, a nawet self-publishing. Jest bardzo aktywna, zgodnie z jej słowem pisze po osiem godzin dziennie.

Penellaphe, nazywana przez najbliższych Poppy, nie jest zwykłą osiemnastolatką, gdyż nie jest jej dane doświadczać tego, co jej rówieśniczki. 

Ona jest Panną. 

Wybraną. 

Do tego ma dar, o którym nie wszyscy wiedzą. Ona odczuwa ból innych ludzi, wiedzą co ich smuci, z czym się zmagają wewnętrznie.

Za niecały rok ma dostąpić Ascendencji i zostać oddaną bogom. Nike jednak nie chce jej ujawnić na czym to miałoby polegać i co ją czeka. To wiąże się też z wieloma niedogodnościami, gdyż nie wolno jej kontaktować się ze światem zewnętrznym, ani z nikim rozmawiać, poza tylko nielicznymi osobami, wśród których jest okrutny książę Dorian Teerman i j jego żona, oraz osobisty strażnik Vikter Wardwell i Rylan Keal oraz dama do towarzystwa Tawny Lyon. Tylko oni mogą też widzieć jej twarz, która podczas spotkań ze światem zewnętrznym jest zawsze zakryta białym welonem, a jedyny strój, jaki Panna może nosić ma być tylko w kolorze białym.  Za każde przewinienie, nawet najdrobniejsze, czeka ją kara wymierzana przez Księcia. Mimo tego zagrożenia trudno jej sprostać tym wymaganiom, gdyż Penellophe ma temperament, który nie jest łatwo jej poskromić. W zaciszu swego serca pragnie być zwyczajną Poppy i poznać życie, zanim zostanie Ascendentką. Od czasu do czasu dziewczyna wymyka się potajemnie spod oka straży i, sobie tylko wiadomymi drogami, wychodzi poza obręb zamku Teerman, mając ze sobą zawsze sztylet, podarowany jej przez Viktera, który zastępuje jej ojca, ale też uczy sztuk walki, co także jest zabronione dla Panny.

I tak, pewnej nocy wymyka się ona do baru o nazwie „Czerwona Perła”, gdzie pod przebraniem i w założonej masce Domino korzysta z chwil wolności. Tam, w wyniku niespodziewanego rozwoju tej sytuacji, spotyka Hawke’a Flyna, który wzbudza w niej uczucia zabronione dla Wybranej.

Zaczynając lekturę tej książki, nie spodziewałam się, że tak mocno wsiąknę w jej fabułę, tym bardziej, że pierwsze strony nie zapowiadają aż tak mocnych wrażeń. Przyznam, że nie od razu poddałam się jej klimatowi, gdyż musiałam rozeznać się kto jest kim i przyswoić sobie nazwy miejsc i zasad panujących w królestwie Masadonii.

"Śmierć jest jak stary przyjaciel, który przychodzi z wizytą, czasami wtedy, kiedy najmniej się jej spodziewasz, a czasami wtedy, kiedy na nią czekasz."

Jennifer L. Armentrout stworzyła historię trzymającą w napięciu, pełną, niebezpieczeństw, fantazyjnych miejsc i zwrotów akcji, z których jednym z głównych wątków jest romans oparty na klasycznym schemacie, ale w zupełnie nowym, fascynującym otoczeniu. Jest w niej świetnie wykreowana fantazyjna rzeczywistość działająca na wyobraźnię, oparta wprawdzie na elementach takich jak opowieści o wampirach czy mitycznych stworach zmieniających swoje kształty, ale sposób ich osadzenia w stworzonym, irracjonalnym świecie nadaje im zupełnie nowego znaczenia i wartości.

Wszystko śledzimy poprzez relacje Poppy, a więc wiemy tylko to, czego ona doświadcza, co widzi i czuje. Autorka doskonale oddała jej stan emocjonalny, wszelkie doznania, myśli i pragnienia oraz jej interakcje z innymi postaciami. Tak jak bohaterka, jesteśmy zaskakiwani dziejącą się akcją, która z rozdziału na rozdział staje się coraz bardziej dynamiczna, a swoje apogeum osiąga w końcowych rozstrzygnięciach, w których orientujemy się, że nie wszystko wygląda tak, jak myślimy.

"Krew i popiół" to napisana z ogromnym rozmachem powieść, która wpisuje się w kanony high fantasy z elementami romansu osadzonego w niezwykłych, baśniowych realiach, w którym spotykamy mnóstwo wielowymiarowych, mocnych postaci, wzbudzających grozę, ale też sympatię i różnorodne emocje. Jest w niej zarówno magia, tajemnica, jak i wzrastające napięcie wynikające z poczucia zagrożenia oraz niepewności tego, co się za chwile stanie. 

Wśród wielu ekspresyjnych wydarzeń, świetnie oddana została relacja między Poppy i Hawke'a, pełna namiętności, pożądania i erotycznego uniesienia, ale bez obaw - nie ma tu zbyt dużo scen intymnych zbliżeń, ale cały czas wyczuwalna jest chemia, jaka między nimi się tworzy i jest coraz silniejsza. Jest to o tyle intrygujące, gdyż oboje wiedzą, że Panna jest nietykalna, a to, o czym myślą, grozi poważnymi konsekwencjami.

To opowieść o samotności wśród tłumu, wychodzeniu poza swoją strefę komfortu, pokonywaniu własnych słabości, czerpaniu radości z życia, przekraczaniu ograniczeń i dążeniu do spełnienia swoich marzeń, ale przede wszystkim podkreślająca prawo do decydowania o własnym życiu. Pokazuje, że nie zawsze wpajane nam normy zachowania czy przekazywane wartości są słuszne i zawsze warto je zweryfikować własnymi doświadczeniami. 

You&Ya to nowe wydawnictwo, które wraz z pierwszą częścią serii „Krew i popiół” rozpoczyna swoją działalność. Uważam, że to bardzo dobre otwarcie i mocne wejście na księgarski rynek. Drugi tom ukaże się pod tytułem „Królestwo ciała i ognia” i będzie mieć premierę już w czerwcu, na co będę czekać z niecierpliwością. Zakończenie pierwszego tomu podsyciło moją ciekawość, co do dalszych losów bohaterów.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

950. - "Błękitny krzyk” Tom I

Błękitny krzyk

seria: Krzyk Tom I

Thomas Blaidd

Wydanie: I

Data wydania: 7 października 2021 r.

Liczba stron: 414

Format: e-book

Rozmiar: 6,8 MB

Wydawnictwo: Psychoskok

„Nie można żyć w kłamstwie, nawet jeśli to kłamstwo miało nas chronić.”

Rzadko sięgam po fantastykę, gdyż często jest zbyt skomplikowana i nie raz trudno jest wszystko poukładać w logiczną całość. Gdy otwierałam „Błękitny krzyk” także miałam takie obawy, ale okazało się, że jest to opowieść fantasy z głębszym przesłaniem. Występują w niej realni ludzie, a niezwykłości dodają im umiejętności, którymi dysponują. 

źr. zdjęcia:
psychoskok.pl

Thomas Blaidd to pseudonim literacki i w tłumaczeniu z walijskiego znaczy Tomasz Wilk. Pseudonim powstał z dwóch powodów. Jego prawdziwe nazwisko Tomasz Mikołajczyk sprawiało trudności językowe Anglikom, a drugi powód to miłość do wilków. Urodził się w 1956 roku w Ostrowie Wielkopolskim w rodzinie, w której książki i muzyka wypełniały rodzinne życie. Ukończył Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu zdobywając dyplom filozofa. Pracował w różnych branżach, od zawodu nauczyciela, poprzez sprzedawcę warzyw i owoców na targu, właściciela jednej z większych Agencji Reklamowych w Polsce aż po rolnika z agroturystyką po osiedleniu się w Wielkiej Brytanii, gdzie mieszka do dziś. Porzuciwszy wielki świat, blichtr i pogoń za pieniądzem poświęcił się merdającym ogonkami stworzeniom, z którymi jestem do dzisiaj.

„Świat, jaki widzisz, jaki z dnia na dzień się toczy zwykłym życiem, złym, dobrym, powoli się kończy. Zbliża się do granicy, za którą jest tylko zagłada"

Świat zmierza ku zagładzie, ale ludzie tego nie zauważają. Nie wiedzą, że wszystko jest pod władzą tych, którzy wykorzystują energię zmarłych osób, która gromadzona jest, jako Energia Dusz ulokowanej w Wielkiej Świątyni zbudowanej w Wiecznym Mieście. Wszystko jest podporządkowane Wielkiej Religii, której siłą wykonawczą jest Gwardia Zbawiciela, usuwająca tych, którzy zagrażają obecnemu porządkowi świata.

Głównymi bohaterami powieści są Ayen Sofer i Keyko Nakamura, których łączą więzy przyjaźni. Ayen to zwykły chłopak, wychowywany przez dziadków. Nie pamięta swoich rodziców i nie wie, co się z nimi stało, a jedynie to, że prawdopodobnie popełnili jakąś zbrodnię. Skończył studia prawnicze, ale jego pasją jest gotowanie, więc pracuje w restauracji, jako kucharz. Keiko Nakamura wydaje się normalną dziewczyną, która chłopaka fascynuje, ale czasami złości swoim specyficznym podejściem do ludzi.

„Od wieków są siły na tym świecie i poza nim, które przez tysiąclecia wykorzystują energię mordowanych ludzi do panowania nad światem i jego wykorzystywania dla własnych celów.”

On nie wie, że Keiko posiada niezwykłe moce. Przekonuje się o tym wkrótce, gdy podczas ich rozmowy, do pokoju wkracza zabójca z krzyżem na piersi, nasłany przez Radę Starców. Dziewczyna zmienia się nie do poznania. Jej oczy zmieniają kolor na czerwony a ona emituje energię o porażającej sile. Ayen jest przerażony tym, co widzi, bo to przekracza jego wyobraźnię. Wkrótce dowiaduje się, że dziewczyna, którą zna od dawna, tak naprawdę jest zupełnie kimś innym, niż sądził. Od tego momentu jego życie zmienia się całkowicie.

Powieść „Błękitny krzyk” wzbudziła moje zainteresowanie opisem, jaki znalazłam na stronie wydawnictwa Psychoskok, oraz piękną okładką, która została zaprojektowana przez syna autora. To pierwsza część trylogii, z której każda kolejna ma mieć inny kolor. Barwa ma tu duże znaczenie, które odkrywamy w trakcie poznawania przygód głównych bohaterów. Książka powstała pod wpływem fascynacji autora Japonią, filmów japońskich i sztuką mangi. W swoim wywiadzie zdradził, że postać Ayena została zaczerpnięta z życia, ale tylko w podstawowym, realnym aspekcie, gdyż podczas tworzenia fabuły, jego osoba coraz bardziej została rozbudowana a tym samym oddaliła się od pierwowzoru. Ayen wzbudza od samego początku sympatię i z przyjemnością obserwujemy jego ogromną przemianę. Na końcu powieści wyraźnie widać, że Ayen poznany na pierwszych stronach tej historii przechodzi ogromną, pełną wyzwań drogę, poznając lepiej siebie i moc, która w nim drzemie.

Fabuła wije się pomiędzy przeszłością a teraźniejszością, jednak nie jest to wyraźnie zaznaczone. Dopiero, gdy poznajemy daną część, orientujemy się, że nie są to bieżące wydarzenia, i to jest jeden mały minus tej powieści. Pojawia się też duża ilość postaci, więc można czasami pogubić się, kto jest kim, zwłaszcza, że nazwiska brzmią egzotycznie. 

Powieść czyta się dosyć szybko gdyż dzieje się w niej bardzo dużo. Ogromne uznanie należy się za jego niesamowitą wyobraźnię, dzięki której powołał na kartach swej powieści bogactwo postaci, charakterów, emocji i wizję świata opisując dokładnie jego detale i zwracając uwagę na ważne zagadnienia, odnoszące się do naszej, obecnej, realnej rzeczywistości.

„Błękitny krzyk” to powieść oparta na schemacie walki dobra ze złem, zabarwiona baśniowymi, magicznymi elementami, dzięki czemu trudno przewidzieć, co za chwilę się wydarzy. Zwraca uwagę na przyjaźń, miłość, wewnętrzną siłę, dzięki której jesteśmy w stanie pokonać własne słabości, a tym samym, poprzez dobro, uczynić ten świat lepszym.

„ludzie zbyt często nie zwracają uwagi na małe radości. Gonią za pieniędzmi, karierą, zatracają się w tym świecie, nie zdając sobie sprawy, że mijają, na co dzień rzeczy piękne i przyjemne, nie widząc ich.”

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

879. - "Niepamięć"

Niepamięć

Gustaw Dziewięcki

WYDANIE: I
DATA PREMIERY: 26.04.2021

KATEGORIA: Fantasy

OPRAWA: miękka

FORMAT: 148 x 210 mm

ILOŚĆ STRON: 538

WYDAWCA: Psychoskok

„Żywi sprawiają więcej kłopotów niźli martwi”

Ostatnio pojawiło się w mojej biblioteczce dużo literatury obyczajowej i romansów więc postanowiłam nieco zmienić klimat i sięgnąć po gatunek, który rzadko u mnie gości, a mianowicie po powieść fantasy, jaką jest „Niepamięć”

Gustaw Dziewięcki jestem studentem Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Jego pasją od zawsze było eksplorowanie pokładów własnej wyobraźni, tworzenie historii i kreowanie nowych światów. Początkowo wyrażał swoje myśli poprzez rysunek, ale z czasem postanowił także opisywać to co czuje. Zapragnął stwarzać bogate światy i niepowtarzalne osobowości, którymi mógłbym podzielić się z innymi. W trakcie pracy zawsze towarzyszy mu muzyka, której tony dostarczają niezliczonych inspiracji oraz motywacji do działania.

"Niepamięć" to debiutancka powieść pana Gustawa Dziewięckiego i pierwsza część serii fantasy. Zabiera nas w nierzeczywisty, niemal bajkowy świat, w którym dobro walczy ze złem. Główną osią fabuły są dwa wątki skonstruowane w klamrowej kompozycji i biegną obok siebie niezależnie, by w pewnym momencie połączyć się w całość.

Zaczyna się tajemniczo, gdyż w prologu jesteśmy świadkiem sceny, w której pewien starzec wyraźnie na kogoś czeka. I faktycznie, z mroku wyłania się postać chłopca z wilkiem. Po tej scenie przenosimy się do krainy orków, do pałacu Ther Fal w Aedhen, gdzie właśnie zaczął sie krwawy bunt mający na celu przejąć władzę. Król orków Mirandhir musi ratować swoje życie uciekając do Tryjlii, którą zamieszkują ludzie. Pomagają mu dwaj orkowie: młody czarodziej Ahref i zaufany gwiaździsta Hefnar.

W tym czasie wśród Tryjliczyków też jest niespokojnie. Władca Imperium Melhorn Trzeci wzywa swego wiernego żołnierza, kapitana Kreia etu-Enayva, by wraz ze swoim oddziałem zbadał sprawę zaginięcia załogi jednego z przygranicznych posterunków.

Sięgnęłam po tę powieść, gdyż moją uwagę zwróciła tajemnicza okładka i intrygujący opis na stronie wydawnictwa. To dosyć gruba cegiełka, bo liczy sobie ponad 500 stron, na których dzieje się bardzo dużo aż nawet za dużo. Trudność we wniknięcie w wielowątkową fabułę sprawia mnogość dziwnie brzmiących imion, nazw miejscowości ale i biegnące obok siebie różne wydarzenia, dlatego miałam problem z ich zapamiętaniem. Również pierwsze rozdziały wydały mi się zbyt zagmatwane, dopóki nie oswoiłam się ze stylem autora i z dziejącą się akcją. Jednak potem wniknęłam w tę historię i chętnie podążałam za kolejnymi wydarzeniami. 

Pan Gustaw Dziewięcki stworzył bogatą w wydarzenia fabułę, z wieloma zwrotami akcji a przy tym posługuje się ładnym, literackim stylem, używając wiele różnorodnych przymiotników, chociaż czasami niepotrzebnie używa wulgaryzmów, charakterystycznych raczej dla powieści współczesnych. Dodatkowym walorem tej powieści są autorskie ilustracje, które rozpoczynają każdy rozdział, nawiązujące do głównego motywu danego epizodu.

"Niepamięć" to opowieść, w której odnajdziemy zarówno krwawe sceny jak i emocjonalne sytuacje, w których zawsze najważniejsza jest przyjaźń, wspólne działanie, lojalność i miłość. Jej historia z pewnością zadowoli miłośników fantasy a zwłaszcza Tolkiena i jego "Władcy pierścienia", gdyż widać, że autor fascynuje się tego typu klimatami. Przenosi nas do świata, w którym obok siebie żyją ludzie, orkowie, elfy i krasnoludy. Mają ustalone między sobą zasady, ale gdy do głosu dochodzi chęć zdobycia władzy i bogactwa, wówczas na pewno nie będzie spokoju i zgody.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu: