1260. - "Przez 581 dni byłem tylko numerem"

Pod patronatem Oazy Recenzji

Recenzja przedpremierowa

Premiera 20 grudzień 2022 r.

Przez 581 dni byłem tylko numerem

Piekło obozów koncentracyjnych Oświęcim Brzezinka i Mauthausen Gusen na podstawie wspomnień Franciszka Knapczyka

Agata Pakuła

Wydanie: I
Data premiery: 20 grudnia 2022 r.
Liczba stron: 79
Okładka: miękka
ISBN: 978 83 8119 791 5
Wydawnictwo Psychoskok

Moja ocena: trudno to ocenić

„Są cyfry, choć dobrze znane – trzeba je jak najczęściej przypominać, aby ostrzegały, budziły zgrozę i świadczyły o cenie, jaką za płaciliśmy za umiłowanie Ojczyzny i bezwzględną postawę wobec hitlerowskich okupantów w latach II wojny światowej.”

Rzadko sięgam po lektury obozowe, gdyż one naładowane ogromem cierpienia i bólu, który człowiek wyrządził człowiekowi z niewyobrażalnym okrucieństwie. Trudno mi zrozumieć tego rodzaju postawy tylko dlatego, że ktoś jest innej narodowości czy kultury. Czytanie o tym przytłacza swoim natężeniem i świadomością, że to wydarzyło się naprawdę. Mimo to zdecydowałam się na objęcie patronatem książkę "Przez 581 dni byłem tylko numerem",  gdyż w obliczu tego, co dzieje się za naszą granicą, ale też u nas, gdy widać faszystowski nastroje wśród niektórych grup społecznych, trzeba uświadamiać i przypominać, do czego prowadzi nacjonalizm i pogarda dla drugiego człowieka.

Jednym z nich był Franciszek Knapczyk, który urodził się 25 lipca 1913 roku w Mszanie Dolnej – Słomka. W ciągu kilku kilkunastu miesięcy w okresie od 2 października 1943 roku do 5 maja 1945 roku był tylko numerem. Dla oprawców hitlerowskich był tylko numerem, osadzonym w niemieckim obozie koncentracyjnym Oświęcim‑Brzezinka i Mauthausen‑Gusen w czasie II wojny światowej, jako więzień polityczny niemieckich obozów koncentracyjnych (Auschwitz‑Birkenau). Dla autorki był najukochańszym dziadkiem na świecie, który zmarł w 1992 roku. 

Pani Agata miała wówczas 15 lat i teraz, jako dorosła osoba, postanowiła spisać wspomnienia dziadka. Ujęła to w formie relacji opisującej tragedię nie tylko jego osoby, ale wielu innych współwięźniów, którzy byli towarzyszami obozowego piekła. Pan Franciszek Knapczyk spisał je osobiście zaraz po powrocie do domu, w 1945, ale notatki robił przez wszystkie lata wojny. Oryginał tych zapisków znajduje się w rodzinnym domu w Mszanie Dolnej. 

Pan Knapczyk opisuje swoje losy, od chwili, gdy wybuchła wojna i jak to wyglądało w Mszanie Dolnej, gdzie mieszkał z żoną i dziećmi prowadząc sklep towarów mieszanych i rolniczo-gospodarskich, który został ograbiony przez Niemców, gdy ich wojska wkroczyły 3 września 1939 roku do Mszany Dolnej. Dziadek autorki był naocznym świadkiem egzekucji przeprowadzanych przez okupanta, wywozu Żydów i Cyganów do obozów i wielu innych działań hitlerowców. Jednak najbardziej emocjonalna jest część poświęcona życiu obozowemu i sadystycznemu pastwieniu się na słabszych przez obozowych ciemiężycieli. 

Czytając tę opowieść, trudno jest pojąć i zrozumieć, do czego zdolny jest człowiek, który w tak bestialski i nieludzki sposób potrafi upodlić drugiego człowieka. Ogrom cierpienia, jakiego doświadczyli więźniowie obozów koncentracyjnych przekracza wyobraźnię, wstrząsa i przeraża niejednokrotnie. 

„Przez 581 dni byłem tylko numerem” jest debiutem literackim pani Agaty Pakuły, która tą spisaną na faktach opowieścią upamiętnia ofiary piekła zgotowanego na ziemi przez ludzi, których trudno ludźmi nazywać. Książka nie jest obszerna, gdyż liczy sobie tylko 79 stron, ale zawiera opisy obrazów przekraczających umysł normalnego człowieka. Jest ona hołdem dla tych, którzy ponieśli śmierć za kolczastymi drutami, ale też dla tych, którzy przeżyli ten koszmar, by opowiedzieć światu o tym, do czego zdolny jest człowiek w imię nienawiści i chorych ideologii swoich przywódców.

źr. zdjęcia:
psychoskok.pl

Agata Pakuła jest Kielczanką,  mamą nastoletniej Gabrysi, absolwentką Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, gdzie ukończyła kierunek Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej. 

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

"Przez 581 dni byłem tylko numerem" - patronat zapowiedź

W tym czasie każdy myślami jest już przy świętach planując tak, by były jak najlepsze. Dlatego w tym czasie ukazuje się wiele książek świątecznych. Ja jednak chciałabym zwrócić uwagę na tytuł:

"Przez 581 dni byłem tylko numerem

Piekło obozów koncentracyjnych Oświęcim - Brzezinka i Mauthausen - Gusen na podstawie wspomnień Franciszka Knapczyka"

który ukaże się 

20  grudnia 2022 roku

pod patronatem Oazy Recenzji

"Przez 581 dni byłem tylko numerem" to książka dokładnie opisująca w jakim celu były utworzone niemieckie obozy koncentracyjne,  kto mógł do nich trafić oraz co działo się z więźniem, po przekroczeniu bramy wejściowej obozu. Jej autorką jest Agata Pakuła, która w ten sposób pragnie upamiętnić swego dziadka i innych ofiar okrucieństw wojny.

Gdy 3 września 1939 roku wojska niemieckie wkroczyły do Mszany Dolnej, życie Franciszka Knapczyka zmieniło się diametralnie. Najpierw Niemcy zrabowali sklep, który prowadził, aby utrzymać rodzinę. Kiedy odmówił współpracy z okupantem zastosowano wobec niego i jego rodziny represje (m.in wyrzucenie z domu w centrum Mszany i przeprowadzka na peryferie). W końcu aresztowanie Franciszka Knapczyka przez gestapo i jego pobyt  w więzieniu politycznym w Nowym Sączu oraz w obozach koncentracyjnych w Oświęcimiu - Brzezince i Mauthausen - Gusen.

 "Obozy koncentracyjne hitlerowskich Niemiec były instytucją państwową. Więźniowie tam skierowani byli przeznaczeni na śmierć. Nie było obowiązku jej uzasadnienia, ponieważ celem obozów było uśmiercanie więźniów, po ich uprzednim wykorzystaniu jako siły roboczej. Była to praca fizyczna, niewolnicza, nieodpłatna, nienormowana żadnym ustawodawstwem."

"Wśród więźniów utarło się porzekadło "Kto przeżyje - wolnym będzie, a kto umarł - wolnym jest."

Czy może istnieć bardziej autentyczna relacja z okrutnych doświadczeń minionego wieku, niż ta napisana przez więźnia politycznego niemieckich obozów koncentracyjnych?

Tylko ci, którzy na własnej skórze doświadczyli okrucieństwa wojny, wiedzą, jak było naprawdę i w jak nieludzkich okolicznościach przyszło im być… ludźmi.

„Przez 581 dni byłem tylko numerem” to prawdziwe wspomnienia dziadka autorki – Franciszka Knapczyka” Urodzony 25 lipca 1913 roku w Mszanie Dolnej – Słomka, zmarł 7 marca 1992 roku. Od 2 października 1943 roku do 5 maja 1945 roku był więźniem politycznym niemieckich obozów koncentracyjnych Oświęcim – Brzezinka (Auschwitz – Birkenau) i Mauthausen – Gusen.

Książka została napisana na podstawie Wspomnień z okresu II wojny światowej z lat 1939-1945.

Franciszek Knapczyk spisał je osobiście na maszynie do pisania, bez pomocy osób trzecich, w czterech jednobrzmiących egzemplarzach. Każda strona została opatrzona parafą autora dla potwierdzenia autentyczności. Oryginał znajduje się w domu rodzinnym w Mszanie Dolnej. Przez 581 dni byłem tylko numerem” dzieli się na dwie części: pierwsza to opis terroru hitlerowskiego w rodzinnej miejscowości Franciszka, a druga – obszerna relacja przeżyć bohatera z lat okupacji hitlerowskiej. Franciszek Knapczyk dokładnie relacjonuje to, czego doświadczył; z dziennikarską precyzją zaznacza daty, nazwiska, opisuje choroby, zwyczaje, posiłki, wszystko to, co składało się wówczas na tę okrutną, wojenną rzeczywistość.

To relacja pełna gorzkiej prawdy – prawdy, która ma prawo ujrzeć światło dzienne i na zawsze zapisać się na kartach historii.

Recenzja TUTAJ

Do nabycia na stronie wydawnictwa Psychoskok

1242. - "Podróż przedślubna"

Książka pod moim patronatem

Podróż przedślubna

Ewa Lenarczyk

Wydanie: I

Data premiery: 14 listopada 2022r.

Liczba stron: 300

Wymiary: 210x150 mm

Okładka: miękka

ISBN 978-83-8119-970-04

Wydawnictwo: Psychoskok

Moja ocena: 5/6

"Najważniejsze, że mamy siebie"

Gdy mężczyzna spotyka kobietę, która jest mu przeznaczona, ich dalsze losy najczęściej przebiegają według standardowych wzorców. Najpierw poznają się wzajemnie, spędzają wspólnie czas, potem dochodzą do wniosku, że bez siebie nie potrafią żyć, planują przyszłość, snują marzenia i postanawiają w efekcie połączyć się węzłem małżeńskim, by wspólnie iść przez dalszą drogę życia. Po ceremonii ślubnej i weselu młoda para wyrusza w podróż poślubną w czasie miodowego miesiąca. U bohaterów książki "Podróż przedślubna" wszystko potoczyło się odwrotnie.

Ania po trudnym dla siebie czasie postanawia zacząć powrót do normalnego życia od jakiejś wycieczki, więc w pierwszym napotkanym biurze podróży wykupuje dwutygodniowy turnus w Maroku. Miała szczęście, gdyż akurat zwolniła się jedna z ofert, gdyż ktoś wycofał swoje miejsce. Na drugi dzień już mogła cieszyć się marokańskim słońcem jadąc do zarezerwowanego hotelu Riu Tikida Dunas w Agadirze. Jednak, gdy chce pobrać z recepcji klucze do swojego pokoju, okazuje się, że już ktoś to zrobił. Została poinformowana, że zrobił to jej mąż. Przy okazji poznaje trójkę Polaków, także wypoczywających w tym samym miejscu, którzy pomagają jej odnaleźć odpowiedni pawilon i apartament. Ku swemu zdziwieniu, drzwi otwiera wysoki mężczyzna, który jest tak samo zaskoczony, jak ona. Okazuje się, że ma on takie samo nazwisko, czyli Gonera, a do Maroka miał przylecieć z żoną, lecz do ślubu nie doszło. Adam postanowił, zatem polecieć sam, gdyż szkoda mu było tak wspaniałej wycieczki. Oboje postanawiają wyjaśnić to nieporozumienie na drugi dzień, ale okazuje się to trudne, więc nie mają wyjścia, by razem uczestniczyć w swej przedślubnej podróży.

To moje kolejne udane spotkanie z książką Pani Ewy Lenarczyk, która swoją najnowszą powieścią pokazała, że jest autorką wszechstronną. Świetnie czuje się w literaturze historycznej, co udowodniła poprzez dylogię „Przeklinam to miasto”, obyczajowej i romansie, tak jak w „Po szczeblach drabiny” i „Pod innym niebem", a nawet kryminale, takim jak „Za moje krzywdy” dostarczając swoim czytelnikom wiele emocji, a przy tym przybliża nam często egzotyczne klimaty naszego świata. Często w nich zabiera nas w różne zakątki świata i teraz także przenosimy się poza granice naszego kraju, do Maroka. Jest to rejon, który urzekł jakiś czas temu pisarkę, więc oddaje to w swoich powieściach. Razem z bohaterami w ich podróży, jako mąż i nie mąż i żona nie żona, podziwiamy zakątki Maroka, ich klimat, zwyczaje, podejście do turystów, ale też zabytki, kulinarne smaki i atrakcje turystyczne.

Pierwsze kilkadziesiąt stron mamy wrażenie, jakbyśmy byli z Anią i Adamem na wycieczce, gdyż poza obserwowaniem rozwoju ich relacji, wędrujemy przez kolejne punkty pobytu w Maroku. Pani Ewa Lenarczyk z wrodzoną sobie umiejętnością opisywania świata, daje nam poczuć to, co widzą bohaterowie i co czują, poruszając się po egzotycznych miejscach kraju.

Jednak nie jest to koniec historii, lecz dopiero początek, bo wraz z powrotem do kraju związek Ani i Adama przechodzi próby, które pokażą, jak silne jest ich uczucie. Autorka wrzuca ich w różne sytuacje, które czynią fabułę urozmaiconą i wciągającą. Zakochani zderzają się z mentalnością starszego pokolenia, reprezentowanych przez rodziców Ani, dla których szokiem są decyzje podejmowane przez nią. Z początku ich postawa mnie irytowała, wykazując nadopiekuńczość wobec córki, która ma już 23 lata! Potem trochę się zmieniło, ale i tak ich troska i podejście do związku Ani i Adama był denerwujący.

Wydarzenia w większej części fabuły zostały przedstawione w narracji trzeciosobowej, ale to Ania jest cały czas tą postacią, na której skupiona jest nasza uwaga. Pani Ewa Lenarczyk pełni tu rolę obserwatora opowiadającego nam o swoich bohaterach, ale nie daje możliwości zobaczenia danej sytuacji z kilku perspektyw. Przeżycia i postrzeganie poszczególnych sytuacji ze strony Adama poznajemy tylko w rozmowach i na ich podstawie możemy wyrobić sobie zdanie o nim i osobach biorących udział w tej historii. W pewnym momencie narracja zmieniła się na pierwszoosobową, ale do głosu doszła wyłącznie Ania, więc nadal nie wiadomo było, co myśli Adam i jak on odbiera poszczególne zdarzenia.

„Podróż przedślubna” to powieść z elementami romansu, w której nie brakuje emocji typowych dla tego gatunku, mimo że nie znajdziemy w niej scen erotycznych. Jednak wyraźnie możne poczuć uczucia, jaki łączą bohaterów, którzy muszą pokonać niektóre standardy myślowe, ograniczające przekonania, ale też zazdrość i intrygi. Pani Lenarczyk nie oszczędza swoich bohaterów, wrzucając ich w poplątany splot wydarzeń, by pokazać, jak bardzo przewrotne jest życie, które może pisać nieprawdopodobne scenariusze i w jak czasami niesamowity sposób potrafi połączyć ścieżki dwóch przeznaczonych sobie osób.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

1237. - "Maralunga"

źr. zdjęcia na tło: www.tripadvisor.frp

"Maralunga"

Flou Taker

Gatunek: powieść obyczajowa

Liczba stron: 408
Data wydania polskiego: 30.07.2021r.
Numer wydania: I
ISBN 978-83-8119-863-9
Format: epub, mobi, pdf
Rozmiar: 5,9 MB
Audiobook: Czas trwania: 6 godz. 45 min.
Rozmiar: 14,6 MB
Wydawnictwo: Psychoskok
Ocena: 4/6

„Życie składa się w zasadzie z monotonii, nudnej codzienności, wydarzeń wrednych, kilku momentów, które można nazwać jaśniejszą stroną rzeczywistości i zaskoczeń.”

Czasami sięgam po e-booki, gdy zaintryguje mnie okładka, lub opis fabuły, a poza tym na mojej półce jest coraz mniej miejsca, więc taka forma jest bardzo wygodna w czytaniu i przechowywaniu. W ten sposób trafiła do mnie książka „Maralunga”, którą napisała pani ukrywająca się pod pseudonimem Flou Taker. 

Bohaterką jej książki jest Mati, która mieszka w domu pozostawionym przez ojca, a życie jej niczym szczególnym się nie wyróżnia. Biegnie zwyczajnym torem między codziennymi obowiązkami i pracą. Pewnego dnia dzwoni do niej Alex, który zauroczył ją od pierwszego spojrzenia, gdy kilka lat temu brała udział w plenerze zorganizowanym przez uczelnię, gdy Mati studiowała na Uczelni Artystycznej. On wówczas był pod wrażeniem jej fotografii, a za jedną z nich otrzymała wtedy pokaźną sumę pieniędzy. Niestety skończyło się jedynie na spojrzeniach, gdyż Alex był żonaty, a ona niegotowa na nowe związki. Teraz los ponownie złączył ich ścieżki, gdyż okazuje się, że Alex pracuje w wydawnictwie Harlequina, dla którego musi w ciągu tygodnia napisać nową powieść. Mati postanawia mu pomóc, a to sprawia, że spędzają dużo czasu razem.

„Maralunga” to powieść wydana tylko w wersji e-booka, a więc jest ona skierowana do tych, którzy lubią tę formę książki. Pojawił się też audiobook, więc można też skorzystać z tej formy poznawania treści książki.

Szkatułkowe ułożenie fabuły daje nam dwie historie zawarte w jednej powieści. Pierwsza z nich pokazuje wydarzenia w życiu Mati i Alexa, a druga powstaje na naszych oczach pod postacią książki, którą piszą razem, a właściwie pisze ją Mati, a Alex czyta kolejne strony powieści, wprowadza korekty i wyraża swoje opinię. Przy okazji obserwujemy rozwój ich relacji i niektóre wydarzenia z przeszłości, gdyż Mati wprowadza w fabułę własne przeżycia.  W trakcie tworzenia dzieła oboje coraz bardziej rozumieją, że są dla siebie kimś więcej, niż tylko parą znajomych, którzy klika lat temu zauroczyli się sobą od pierwszego spojrzenia. Jednak wówczas ich sytuacja, w jakiej byli, nie sprzyjała bliższemu poznaniu się. 

Autorka zastosowała interesującą formę i sposób zaznaczania dwóch wątków. Motyw opisujący piszącą parę oznaczona jest imieniem MATI, natomiast historię ujętą w pisaną powieść wyróżniła numerami kolejnych jej rozdziałów. 

Moja uwaga dotyczy imienia bohaterki „Maralungi”. Mati kojarzone jest raczej z męską wersją imienia, a na żadnej stronie książki nie znalazłam pełnej jego wersji. Niewiele też wiadomo o przeszłości Alexa, jego powodów rozstania z żoną, gdyż o wszystkim opowiada nam Mati w wersji pierwszoplanowej,  a on nie za bardzo chce wracać do tego, co było. Nie wiem też, dlaczego niektóre słowa zapisane są dużą literą, nawet te, które tego nie wymagają i nie są jakimś ważnym wyrazem. Inną sprawą, która mnie irytowała, to używanie wciąż słowa „rozglądnąć",  „zaglądnąć” itp., w różnych odmianach, zamiast zajrzeć, obejrzeć, rozejrzeć się itp., co z pewnością brzmiałoby lepiej.  Było tego zdecydowanie za dużo, jakby pisarka nie znała innych, zamiennych  określeń tych czynności. 

„Prowokowaliśmy się nawzajem, pilnując by granica nie została przekroczona. Pilnowaliśmy jej jak oka w głowie, zdając sobie sprawę, że budowana jest na niej również nasza opowieść. Chemia, która się wokół nas wytworzyła, wyznaczała ją precyzyjnie i obydwoje doskonale ją wyczuwaliśmy.” 

„Maralunga” to lekka opowieść o dwojgu ludziach, którzy poprzez pisaną historię zaczynają dostrzegać, jak wiele ich łączy i w efekcie rozumieją, że spotkali właściwą osobę na swojej drodze. Zabrakło mi jednak w niej emocji i tzw. chemii pomiędzy bohaterami, zarówno jednej powieści, jak i drugiej.  Jest o nich mowa, ale zbyt sucho zostały one przedstawione. Nie jest to, więc historia porywająca, a raczej czytałam ją czasami ze znużeniem, gdyż nie ma w nich zbyt dużo dynamicznych akcji, a pisana książka przez Mati nieco się dłuży, gdyż ona wrzuca w nią swoje filozoficzne przemyślenia na temat ludzkich przypadłości, porządków panujących w społeczeństwie, reguł, według których funkcjonuje ludzkość i wartości, jakie nimi kierują. To spowalnia akcję jej powieści i coraz mniej przypomina romans w stylu Harlequina, o jakim była mowa w początkowych założeniach przez Mati i Alexa. 

źr. zdjęcia na tło: pinterest

W pewnym momencie powieść przenosi nas do Włoch na pewien kemping pod nazwą MARALUNGA. Okazuje się, że nie jest to wymyślone miejsce, gdyż istnieje ono naprawdę. Motyw tytułowej Maralungi pojawia się jednak dosyć późno, która jest jednym z miejsc fabuły książki powieści pisanej przez Mati. Czytamy, więc zarówno o tym, co dzieje się u niej aktualnie, jak i bohaterki jej książki.

Pani Flou Taker przyznała w wywiadzie na stronie autorzy365.pl, że stworzona przez nią historią bazuje niejako na jej osobistych wrażeniach i wspomnieniach związanych z pobytem na kempingu Maralunga ze swoim mężem wiele lat temu, ale nie jest ona oparta na prawdziwych wydarzeniach. Jedynie autorka przeniosła swoje wrażenia z pobytu w tym uroczym miejscu i postanowiła uwiecznić to na kartach swojej książki. 

Flou Taker to pseudonim artystyczny początkującej pisarki, która jest absolwentka ASP w Krakowie – Wydział Wzornictwa Przemysłowego. Po intensywnym i pracowitym życiu prywatnym i zawodowym, odpoczywa przy pisaniu powieści i opowiadań. Interesuje ją szeroki wachlarz tematów: miłość, kryminały, opowiadania science fiction oparte na teoriach spiskowych, oraz zwyczajne życie. Dokładnie przygląda się otaczającej nas rzeczywistości i wyciąga z niej własne wnioski – nie zawsze zgodne z obowiązującymi. Na swoim koncie ma dwie powieści: „Maralunga” i „Przypadek”. Obie zostały wydane w wersji e-booka w wydawnictwie Psychoskok w 2021 roku w tym samym czasie. 

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu 

Listopadowa półka

Właściwie nie ma tygodnia, by nie przychodziły do mnie nowe książki, które zapełniają moją półkę różnymi opowieściami wypełniającymi jesienne wieczory. Minione siedem dni także przyniosły mi wspaniałe powieści, wśród których znalazły się:

od wydawnictwa Novae Res i Zaczytani:

"Szept mroku"

Nie zmienisz przeszłości. Możesz jedynie nauczyć się z nią żyć

Dla Faith Arrington ucieczka sprzed ołtarza jest początkiem nowego rozdziału w życiu. Po przeprowadzce nieoczekiwanie otrzymuje telefon od nowojorskiego potentata finansowego z ofertą pracy. A to dopiero preludium wielkich zmian, ponieważ wkrótce na jej drodze pojawia się przystojny szef, Greyson Davenport. Ten otwiera przed nią drzwi do ryzykownej i piekielnie intrygującej przyszłości, w której Faith może dać upust swojej prawdziwej naturze…

Jej szczęście nie trwa długo – gdy w końcu czuje się spełniona, skrywana dotąd mroczna przeszłość powraca w najgorszym wydaniu. Mafia, która wcześniej zniszczyła życie jej rodziny, podąża teraz za nią. Faith musi zdecydować, komu zaufa, a od kogo powinna się odciąć. Wybór, jakiego dokona, może stać się przepustką do wolności albo… zniszczyć znacznie więcej niż jej płomienny romans.

"Proces diabła"

Nikt nie zrozumie mordercy lepiej niż inny morderca…

Rzeźnik Niewiniątek został ujęty przez policję i skazany na dożywocie, jednak piekło młodych dziewczyn wcale się nie skończyło. Jego dzieło kontynuuje bowiem zwyrodnialec dokonujący rytualnych morderstw na prostytutkach, nazwany przez media Rozpruwaczem z Krakowa.

Kiedy domniemany Rozpruwacz wpada wreszcie w ręce policji, jego adwokatem zostaje młody, spragniony sukcesów prawnik, Kuba Sobański, który postanawia zrobić wszystko, by wygrać proces. I wygląda na to, że może mu się to udać – w końcu nikt nie zrozumie mordercy lepiej niż inny morderca...

Sobański nie jest jednak świadomy, że wraz z Rozpruwaczem w jego życiu zagości tajemnicza kobieta, która na nowo rozbudzi w nim mroczne demony.

"Kaszmirowa chustka"

Jeśli wsłuchasz się w szum wierzb, poznasz historie, które na zawsze pozostaną w twoim sercu

Antek Grądzki, zbyt wcześnie osierocony przez rodziców gospodarz z podlaskiej wsi, zamierza się ożenić. W tym celu wraz ze swatem udaje się do młynarzówny – Anny Dąbrowskiej. Do oświadczyn jednak nie dochodzi, ponieważ Antka powstrzymuje strach przed odrzuceniem ze strony pięknej, majętnej panny. Ostatecznie rezygnuje z próby ubiegania się o jej względy i znajduje inną kandydatkę na żonę. Anna również wkrótce wychodzi za mąż, rozpoczynając nowy etap w swoim życiu. Żadne z nich nie podejrzewa, że los splątał ich drogi na zawsze i że za kilkanaście lat znów spotkają się w zupełnie zaskakujących okolicznościach.

"Wiosna mojego życia"

Druga szansa na prawdziwą miłość nie zdarza się często. Czy odważysz się ją wykorzystać?

Co się wydarzy, gdy młoda kobieta porzuci wielkie miasto, gdzie prowadzi życie singielki i przeniesie się na rodzinną wieś, by zacząć wszystko od nowa? Summer Rasmussen niebawem pozna odpowiedź na to pytanie. Póki co musi poradzić sobie z remontem urokliwego domku odziedziczonego po babci i nauczyć się, jak pielęgnować ogród. Ale to jej najmniejsze zmartwienia, bowiem krótko po przeprowadzce okazuje się, że seksowny policjant Ryan, w którym kochała się jako nastolatka, wciąż budzi w niej tak samo gorące uczucia… Czy mimo wieloletnich sekretów będą potrafili wykorzystać drugą szansę na miłość?

od wydawnictwa MUZA

"Anyway"

Wydaje się, że Ksenia „Werner” Wernerowska i Patryk Cebulski żyją w szczęśliwej bańce i nic nie zwiastuje, by coś miało się zmienić... Ale jak to w życiu: nic nie idzie tak, jak powinno.

Polę Werner zalewa fala hejtu, a Patryk zostaje zamieszany w zabójstwo. Na pomoc przyjaciołom wyrusza zespół adwokatów NRJ z szefem i założycielem Krystianem Ragowskim na czele i nowym nabytkiem kancelarii Igą Mianowską. Historia Krisa i Igi zaczęła się gorąco, ale pożądanie nie zawsze zgadza się z sercem, za to serce zawsze kłóci się z rozumem. Najważniejsze, żeby jak najszybciej wydostać Patryka na wolność; wszystkie ręce na pokład, i tak dalej, ale co zrobić, kiedy obecność Igi i Krisa w tym samym pokoju grozi eksplozją, która może unicestwić planetę… Może na przykład zapomnieć o urazach i dać drugą szansę? Czasem warto, zwłaszcza kiedy gra toczy się o najwyższą stawkę.

z księgarni BONITO

"Lilie"

Może to ty będziesz moją następną Lilijką? Chcesz?

Doktor Jakub Bernatowicz po awanturze z żoną idzie do lasu i przepada bez śladu. Podczas pościgu za byłym żołnierzem podejrzanym o zabójstwo narzeczonej, policja odnajduje zwłoki zamordowanych brutalnie innych kobiet. Policjant z jednej z powiatowych komend bada sprawę gwałtu sprzed wielu lat podejrzewając, że skazany został niewinny człowiek. Tymczasem ofiar jest coraz więcej. Czy w społeczeństwie grasuje nowa Bestia? Czy wszystkie te sprawy mogą się ze sobą łączyć?

W chaosie wydarzeń i związków między nimi, nadkomisarz Marcin Zakrzewski będzie musiał odnaleźć Bestię zanim pojawią się nowe ofiary. Tylko, że wszystkie tropy wiodą donikąd, a podjęte przez Zakrzewskiego decyzje doprowadzą do dramatycznego finału.

Mieczysław Gorzka powraca z nowym, mrocznym kryminałem, w którym na finał jak zawsze czeka się z zapartym tchem.

"Drogi święty Mikołaju"

Kiedy listopadowe podmuchy wiatru sprawiają, że czasem aż trudno otworzyć drzwi, a w sklepach od rana do wieczora puszczają „White Christmas”, jedni radośnie zacierają ręce. Inni zaś popadają w głęboką frustrację.

Święta Bożego Narodzenia budzą w nas skrajne emocje. Zderzenie dziecięcej wiary w ich magię z pełną niespełnionych oczekiwań rzeczywistością bywa bolesne. Ale i budujące. Czy każde święta można uratować? Odnaleźć ich ducha? Zaspokoić tęsknoty?

Drogi święty Mikołaju to powieść o wyboistej drodze do świątecznego szczęścia, którą podążają samotna mama z nastoletnim synem, prawniczka i artysta, tworzący fatalnie dobraną parę i pewna kobieta sukcesu, która nie boi się prawie niczego. Prócz własnej matki.

"Zły chłopak"

Seria „Piękne i okrutne”

Kobieciarz, Dziwkarz, Łamacz Serc – to imiona znane Benowi Rhodesowi. Woli Money Mana lub Sex Goda, ale nie pozwala, by rządziły nim opinie innych ludzi. Śmierć najlepszego przyjaciela w młodym wieku dała mu cenną lekcję: nie zbliżać się zbytnio do nikogo… nigdy. Aż jedna inteligentna i uparta kobieta o przyciągających wzrok krzywiznach rzuca mu wyzwanie… I nie chce dać się oswoić. Samantha Calhoun po druzgocącym zerwaniu z facetem, o którym myślała, że będzie jej mężem, skupia się na swojej karierze, budowaniu biznesu i osiąganiu sukcesu. Przypadkowe spotkanie sprawia, że gubi się w ponętnych stalowoszarych oczach. Ostrzeżona przez niezbyt pochlebne plotki, desperacko próbuje grać w grę Bena, jednocześnie strzegąc swojego serca…

"Świąteczne ciacho"

Kiedy przeznaczenie przecina ich drogi w… cukierni, powinno być słodko. Ale życie nie karmi nas tylko ciastkami. Nim tych dwoje padnie sobie w ramiona, pokonają wiele przeszkód i przeżyją jeszcze więcej przygód. Także… erotycznych.

Świąteczne ciacho to bardzo niegrzeczna gwiazdkowa powieść, którą przeczytasz z wypiekami. Na twarzy. Brawurowy debiut autorki, która ukrywa się pod pseudonimem. Na co dzień nobliwa prawniczka, po godzinach pisarka z talentem do rozpalania zmysłów.

z wydawnictwa Psychoskok

"Podróż przedślubna", która ukaże się pod moim patronatem

Do ślubu nie doszło, ponieważ dzień wcześniej narzeczona oznajmiła Adamowi, że zmieniła zdanie. W podróż poślubną postanowił pojechać sam, bo drugi bilet sprzedał na internetowej aukcji. Jakież było jego zdziwienie, kiedy na miejscu zastał w wynajętym domku kobietę i jakby tego było mało, noszącą to samo nazwisko co on!

Okazało się, że to samo nazwisko było zupełnym przypadkiem, a pani kupiła sprzedane przez niego miejsce, tylko w biurze nikt nie wziął pod uwagę, że w jednym domu kwateruje dwoje całkiem obcych sobie ludzi.

Interwencja u przedstawicielki biura podróży nic nie dała, więc od pierwszego dnia zaczęło się niełatwe życie pod jednym dachem. Utrudnione nie tylko przez traumę porzuconego narzeczonego ale i ciężkie przejścia zdrowotne jego żony-nie-żony, która krótko przed wyjazdem z Polski przeszła operację usunięcia oponiaka, chowa więc przed światem ogoloną na łyso głowę.

Jak widać powieści reprezentują różne gatunki literackie, a więc na pewno nie będę się nudzić. 

A  czy Wam spodobał się jakiś tytuł? Co najchętniej byście przeczytali?

"Twarz, którą pokochałam" - na mojej półce

20 września 2022 roku pod moim patronatem premierę miała druga część dylogii "Mężczyzna bez twarzy". Tom drugi nosi tytuł "Twarz, którą pokochałam". Tutaj możecie przeczytać moją recenzję tej książki, ale wówczas nie miałam jej fizycznie w dłoniach. 

W mojej patronackiej recenzji napisałam:

„Twarz, którą pokochałam” to powieść, która pokazuje jak bardzo można pozwolić dać porwać się swoim wyobrażeniom, które weryfikuje życie. To niemiłosiernie prawdziwa, życiowa  opowieść o uśpionych pragnieniach, rozbudzonych namiętnościach i tęsknocie za prawdziwą miłością, nie zawsze jest idealna. 

oraz, że:

Autorka z wrodzoną sobie wrażliwością opisuje mentalny stan kobiety, którą życie stawia przed wyborami między sercem a rozumem, bezpieczeństwem a chwilą zapomnienia, stabilnością i spokojem a wykradaniem chwil szczęścia. Zadaje pytania, skłaniając nad zastanowieniem się nad sensem miłości i jej znaczeniem dla każdego z nas.  Wraz ze śledzeniem toku myślenia Agaty zastanawiamy się, „Czym jest to uczucie” i jaką musi mieć ogromną siłę, skoro wpływa tak znacząco na nasze życie.

Cała recenzja TUTAJ

A tak wygląda książka w realu:

źr. zdjęcia: psychoskok.pl

Anna Wysocka-Kalkowska jest autorką, która od wielu lat opisuje odczuwane emocje, uczucia, zapachy, smaki i kształty. O sobie mówi, że: 

Każdego dnia rano spoglądając na świat budzi się we mnie taki niewymowny lęk przed tym, ze nie zdążę opisać tego, co widzę przez okno, że pogubię zdania, które właśnie układam w głowie. Od wielu lat z niewymowną przyjemnością opisuję więc wszystko co mnie otacza; zapachy, smaki, kształty, uczucia, emocje.

1200. - "Apetyt na Meksyk"

"Apetyt na Meksyk"

Magdalena Keller-Bigda

Numer wydania: I

Data wydania polskiego: 10 listopada 2021 r.

Liczba stron: 154

Liczba stron e-book 159

ISBN 978-83-8119-881-3

Wymiary: 241 x 170 mm

E-book Fromat EPUB, 30 MB

Oprawa wersji papierowej: miękka ze skrzydełkami

Wydawnictwo: Psychoskok

Ocena e-booka: 6/6

„Kuchnia to miejsce, gdzie koncentruje się życie rodzinne – pełne zapachów, kolorów i smaków.”

Czasami mamy ochotę wprowadzić coś nowego do domowego jadłospisu, by urozmaicić naszą codzienną kuchnię w odmienne smaki. Doskonałą ku temu okazją są propozycje z kuchni świata, więc czemu nie mogłaby być to kuchnia meksykańska? Autorka książki „Apetyt na Meksyk” proponuje 55 przepisów, które z pewnością dostarczą niezapomnianych wrażeń smakowych. Warto wiedzieć, że kuchnia meksykańska została wpisana w 2020 roku na listę niematerialnego dziedzictwa kultury UNESCO, co jest niezwykle ważnym faktem dla zachowania tradycji kulinarnych Meksyku.

Książkę „Apetyt na Meksyk” otrzymałam w formie elektronicznej, więc nie wiem jak wygląda ona w wersji papierowej. Wiem,jedynie, że została wydana w twardej oprawie, więc to z pewnością jest ogromny plus. Jako e-book najlepiej nadaje się do czytania na typowym czytniku, gdzie będzie możliwość powiększenia czcionki.

Po poznaniu zawartości poradnika i informacji na temat kuchni meksykańskiej, można zauważyć, że to, co my, w Polsce nazywamy daniem zrobionym po meksykańsku, mija się z nim całkowicie i nie za wiele ma wspólnego z kulturą tego kraju. Pierwsze skojarzenie z tego rodzaju potrawami łączy się od razu z tequilą, chili, kukurydzą i fasolą oraz popularnym daniem chili con carne. Tymczasem kuchnia meksykańska jest znacznie bogatsza, a to, co my określamy jej mianem, wiąże się raczej z tzw. TEX MEX spopularyzowaną przez południową część Stanów Zjednoczonych. Wymienione składniki są oczywiście wpisane w kulturę Meksyku, ale nie wiemy tak naprawdę o niej zbyt wiele.

„wszystko, co biega, pływa, pełza lub lata, 

trafia do garnka”

Magdalena Keller-Bigda wie o tym doskonale, gdyż przez ponad dwa lata mieszkała w tym niezwykle ciekawym kulturowo państwie i doskonale poznała smaki Meksyku. Przybliża je nam poprzez zamieszczenie 55 przepisów, z którymi prowadzi nas nie tylko przez smaki, aromaty, niezwykle bajeczne kolory, ale też ciekawostki o danej potrawie oraz związane z nią informacje. Przedstawia zarówno takie dania, które serwuje się w eleganckich restauracjach, ale też takie, które podaje się w zwykłych barach, czy przydrożnych stoiskach, ale też w domowych zaciszach.

Atutem poradnika jest to, że wszystkie przepisy zostały opatrzone dużymi, wyraźnymi, kolorowymi zdjęciami, które zachęcają do zrobienia danej potrawy. Na sąsiedniej stronie natomiast autorka zamieściła kilka zdań na temat omawianego dania, a pod tymi informacjami znajdziemy spis składników i sposób wykonania potrawy krok po kroku.

Autorka zebrała najbardziej charakterystyczne dania oparte na tradycji Meksyku, ale starała się je dostosować do kuchni polskiej, byśmy nie mieli problemu z przygotowaniem potraw. Podzieliła je na 11 rodzajów, ale pod kątem używanego głównego produktu i rodzaju potrawy. Każdy rozdział rozpoczyna krótki wstęp, w którym autorka przybliża nam krótką historie związaną zdanym składnikiem, jego rolą w kulturze Meksyku oraz zwyczaje w sposobie jego podawania. Znajdziemy, więc w tym niewielkim poradniku potrawy z kukurydzy, fasoli, papryki, awokado. Dowiadujemy się, jakie znaczenie mają tortille, jak je zrobić i w jaki sposób je podawać. Dla amatorów mięsnych potraw także znajdą się propozycje na bazie tego składnika, także dla tych, którzy gustują w daniach ryb. i owoców morza. Wśród receptury nie mogło zabraknąć sosów, które są nieodłącznym dodatkiem do każdej potrawy, ale też napojów, ciast i deserów, które umilają czas spędzany w towarzystwie, ale też przynoszą ulgę w upalne dni. Na koniec autorka zamieściła kilka ciekawostek kulinarnych o owocach i warzywach, których w Meksyku nie brakuje, ale opisuje tylko kilka, te, które zrobiły na niej ogromne wrażenie, a w Polsce są zupełnie nieznane.

Pani Magdalena Keller-Bigda na swoim blogu apetycznie-klasycznie.pl, odkrywa przed nami więcej prawdziwych meksykańskich smaków, które miała okazję poznać w czasie swojego pobytu w Meksyku, ale poprzez swoją książkę zachęca do skorzystania bogatej kulinarnej tradycji tego kraju.

Okazuje się, że kuchnia meksykańska to nie tylko fasola i kukurydza, ale też wiele różnorodnych składników, z których może wyczarować oryginalne przysmaki. Książka „Apetyt na Meksyk” sprawia, że faktycznie zaczynamy mieć ochotę na spróbowanie zaprezentowanych przepisów, byśmy mogli, chociaż w ten sposób poczuć się jak w Meksyku. Udowadnia, że kuchnia meksykańska jest bardzo różnorodna, kolorowa, zakasująca, apetyczna i dostarczająca niesamowitych wrażeń smakowych.

Magdalena Keller-Bigda jest absolwentką Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego. Zawodowo przez wiele lat związana z polskim rynkiem kapitałowym. Miłośniczka dobrego jedzenia i podróży. Autorka bloga kulinarnego: apetycznie-klasycznie.pl. Przez ponad dwa lata mieszkająca w Queretaro w Meksyku. Uzależniona od zielonej herbaty i klasycznych angielskich kryminałów. Wielbicielka malarstwa Fridy Kahlo.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu

1184. - "Twarz, którą pokochałam" Tom II - przedpremierowo

Pod moim patronatem

Recenzja przedpremierowa

Premiera 20.09.2022 r.

„Twarz, którą pokochałam”

seria: Mężczyzna bez twarzy

Tom drugi

Anna Wysocka-Kalkowska

WYDANIE: I

DATA PREMIERY: 20 września 2022 r.

OPRAWA: Miękka

WYMIARY: 148x210 mm

ILOŚĆ STRON: 226

WYDAWNICTWO: Psychoskok

Moja ocena: 6/6

„Cudownie jest czuć, że sprawiasz, że czyjeś życie jest lepsze.”

Mam za sobą trzy powieści pani Anny Wysockiej-Kalkowskiej i  i za każdym razem czytam jej książki z przyjemnością, dlatego bez zastanowienia podjęłam się patronowania jej kolejnej książce. Do tej pory poznałam przepiękną opowieść pt. „Taniec z motylami” i „Gdyby ocean milczał”, które miały zupełnie inny klimat, niż „Mężczyzna bez twarzy” i „Twarz, którą pokochałam”, ale każda z nich pozostawiła po sobie niesamowite przeżycia.

Agata poznała w końcu twarz mężczyzny, którego znała tylko z wiadomości sms-owych. Poznaliśmy ją w tomie pierwszym, jako szczęśliwą żonę Tomka i matkę dorastającego syna. Wszystko zaczyna się chwiać, gdy pojawia się tajemniczy sms od nieznajomego mężczyzny. Mimo oporów i wątpliwości, kobieta podejmuje dialog, który teraz nadal trwa. Skrupulatnie ukrywa to przed mężem. Ten sekret zna tylko jej przyjaciółka Magda. Okazuje się, że im dalej Agata brnie w tę relację, tym trudniej się wycofać, a teraz jest to jeszcze trudniejsze, gdyż wie, jak Mateusz wygląda, a to nie ułatwia sytuacji. Wydaje się, że oboje nie mają wyjścia i nie potrafią zapanować nad swoimi pragnieniami i tęsknotą za sobą. Ich znajomość ma dalszy ciąg i wydaje się, że tak szybko się nie skończy. Wraz z ich historią towarzyszą nam losy przyjaciół Agaty: Magdy oraz Wiktorii, dziewczyny zmarłego Krzysztofa, a także Marcina, który organizuje wystawę obrazów namalowanych przez Agatę. Kobieta w końcu spełnia swoje marzenie prowadząc galerię i przenosząc na płótno swoje emocje.

tło graficzne do tekstu pochodzi z psychoskok.pl, 

Z niecierpliwością czekałam na kontynuację tej historii, która odbiega od standardowych schematów, jakie można spotkać we współczesnych romansach. Ma ona nieco inny charakter, niż część pierwsza. Jest bardziej refleksyjna, wypełniona przemyśleniami głównej bohaterki, rozterkami, moralną odpowiedzialnością, a pragnieniami duszy. Także tutaj każdy rozdział posiada tytuł, ale tym razem nawiązujący do pojawiających się emocji związanych z wydarzeniami w danym momencie.

Autorka z wrodzoną sobie wrażliwością opisuje mentalny stan kobiety, którą życie stawia przed wyborami między sercem a rozumem, bezpieczeństwem a chwilą zapomnienia, stabilnością i spokojem a wykradaniem chwil szczęścia. Zadaje pytania, skłaniając nad zastanowieniem się nad sensem miłości i jej znaczeniem dla każdego z nas.  Wraz ze śledzeniem toku myślenia Agaty zastanawiamy się, „Czym jest to uczucie” i jaką musi mieć ogromną siłę, skoro wpływa tak znacząco na nasze życie.

Zarówno pierwsza, jak i druga część tej dylogii to doskonałe studium kobiety targanej emocjami, namiętnością, szukającą odmiany w swoim dotychczasowym życiu. Wydaje się, że ma wszystko, co potrzebuje, a jednak kontynuuje znajomość, która wzbudza w niej skrajne uczucia. Z jednej strony kusi, by dać ponieść się namiętności, ciekawości, ale z drugiej odzywa się rozsądek, który pokazuje, co może stracić. Wszystko obserwujemy z punktu widzenia Agaty, głównie jej przemyślenia, która nadal romansuje z tajemniczym mężczyzną, który daje jej wrażenia przyprawiające o drżenie serca. Z jednej strony doskonale nasza bohaterka zdaje sobie sprawę, że rani i oszukuje Tomasza, ale z drugiej strony nie potrafi zrezygnować z targających nią emocji i pożądania. Ona pragnie poczucia, że jest dla kogoś ważna,  poczucia szczęścia, dawania komuś radości i sprawiania, że czyjeś życie nabiera blasku, a dla niej stanowi ogromny zastrzyk energii.

„Cudownie jest czuć, że sprawiasz, że czyjeś życie jest lepsze. Już na tym etapie znajomości, kiedy nie doszło jeszcze między nami do zbliżenia fizycznego, czułam, czuję, że zrobiłabym dla jego szczęścia naprawdę dużo. Myśl o tym, że on się uśmiecha, powoduje, że czuję radość. Czasami zamykam oczy i wyobrażam sobie, że leży zmęczony po pracy na kanapie i że właśnie ja mogę przy kryć go kocem, a on uśmiecha się beztrosko i już nic więcej nie potrzebuję. W tej jednej chwili mam wszystko.”

źr. zdjęcia: psychoskok.pl

„Twarz, którą pokochałam” to powieść, która pokazuje jak bardzo można pozwolić dać porwać się swoim wyobrażeniom, które weryfikuje życie. To niemiłosiernie prawdziwa, życiowa  opowieść o uśpionych pragnieniach, rozbudzonych namiętnościach i tęsknocie za prawdziwą miłością, nie zawsze jest idealna. Zarówno pierwsza, jak i druga część tej historii stanowiła dla autorki ogromne wyzwanie i było zupełnie nowym, ale też świeżym doświadczeniem, gdyż po raz pierwszy napisała powieść z tak dużym pokładem erotycznym. Jednak w wykonaniu pani Anny Wysockiej-Kalkowskiej są one oddane z malarską subtelnością, nie rażą ani nie wzbudzają negatywnych odczuć, gdyż są następstwem tego, co dzieje się między dwojgiem, pragnących siebie ludźmi. Kolorytu dodaję w niej wątek związany z malarstwem, które dla głównej bohaterki staje się sposobem na wyrażanie tego, co czuje i targających nią emocji. Autorka potrafi doskonale oddać tego rodzaju wrażenia, pokazać słowem to, co dzieje się na malarskim płótnie, dzięki czemu przed naszymi oczami wyobraźni pojawiają się obrazy tworzone przez Agatę. Doskonale czujemy jej emocjonalną burzę, pełną wyładowań erotycznych, pożądania i wybuch namiętności namalowany farbami.

źr. zdjęcia: psychoskok.pl

Od samego początku, gdy poznajemy dalsze losy relacji Agaty i Mateusza, wciąż pojawia się cała gama różnorodnych emocji, analiz zachowania poszczególnych postaci, poddawania słuszności podejmowania przez nich decyzji. Z reguły zdrada jest postrzegana w sposób jednoznacznie negatywny, coś niewłaściwego i niemoralnego. Tymczasem autorka rozebrała to pojęcie na części, pokazując tego rodzaju zdarzenie z zupełnie innej strony. Tym samym stawia pytanie czy warto poddawać się namiętnościom i burzyć swój dotychczasowy świat, ale też zastanawia się nad tym, co czujemy poddając się sile miłości, która nie wiadomo tak naprawdę, czy jest odwzajemniona. Zachęca, byśmy razem z bohaterką analizowali jej sytuację, zastanawiali się nad tym, czym jest miłość i czy daje ona prawo do podążania za głosem serca, gdy jesteśmy w związku z innym człowiekiem. Pokazuje, że miłość to uczucie, któremu trudno się oprzeć, gdyż jest ona nam potrzebna, byśmy mogli żyć w pełni.

Doskonałym podsumowaniem tej historii jest refleksja zamieszczona w słowie wstępnym „Uważam, że nawet miłość nieodwzajemniona jest darem, bo pozwala nam zrozumieć nasze człowieczeństwo, dotknąć duszy. Poza tym, czy jeśli w sercu pojawia się nowy człowiek, nie powinniśmy być za niego wdzięczni? Nawet, jeśli on nie kocha tak jak my, to jednak ubogaca nasze wnętrze.”

Recenzja części pierwszej „Mężczyzna bez twarzy”

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

źr. tła graficznego: psychoskok.pl

1164. - "Hotelowa klątwa"

Hotelowa klątwa

Potęga myśli

Tadeusz Daniel Kurman

Wydanie: I

Data premiery: 26 maja 2022 r.

Wymiary: 140 x 200 mm

Okładka: miękka

Wydawnictwo: Psychoskok

Moja ocena: 4/6

„Bardzo często scenariusz życia został już napisany, a my go tylko realizujemy, często my piszemy go sami, w sposób negatywny lub pozytywny.”

O potędze umysłu napisano wiele poradników, które wykazują, jaką ogromną moc sprawczą mają nasze myśli. Często tego rodzaju publikacje są napisane zbyt poważnie i wielu osobom mogą sprawić trudność w zrozumieniu tego fenomenu. Autor książki "Hotelowa klątwa. Potęga myśli" postanowił przybliżyć ten temat w nietypowy sposób, gdyż ujął go w formie fabularnej opowieści.

Książka składa się z dwóch części. Pierwsza to poradnik bioenergetyczny, w którym autor zamieścił kilka wskazówek dotyczących osiągnięcia tego, czego pragniemy i dotarcia do celu, który sobie wyznaczyliśmy. Jest to krótki, skondensowany materiał dotyczący zagadnienia potęgi umysłu, w których autor przekazuje swoje przemyślenia i doświadczenia w tym temacie, ujmując zagadnienia w dwóch głównych tematach. Pierwszy ma charakter przedmowy wprowadzającej w zagadnienie, w którym pan Kurman pokazuje kolejne kroki, które powinniśmy podjąć, by zacząć świadomie wykorzystywać potęgę myśli. Są to etapy pomagające zdobywać wiedzę, wiarę, pewność w  podejmowaniu działań. Podpowiada jak odprężyć ciało, koncentrować i odprężyć umysł, wizualizować cele i kontrolować emocje. 

Część druga tego krótkiego materiału porusza temat religijności, a dokładniej modlitwy, gdyż większość ludzi kojarzy ten element rozwoju tylko i wyłącznie z kościołem, a tymczasem autor uświadamia jej szerszy aspekt i podpowiada, w jaki sposób wykorzystać siłę modlitwy do dokonania pozytywnych zmian w życiu. Wskazuje nam drogę pracy nad sobą poprzez zwracanie uwagi na swoje myśli. Nie jest to wbrew pozorom poradnik motywacyjny albo kolejna książka pokazująca, jak żyć, lecz publikacja, która ma na celu pokazać mechanizmy działające w życiu każdego z nas.

Pan Tadeusz Kurman zadedykował swoją książkę wszystkim, którzy są rozczarowani życiem, czy też zagubieni lub chorzy, pozbawieni nadziei na pozytywną odmianę losu i pragną coś zrobić, by mieć satysfakcję z życia. Jest przekonany, że jego książka może uświadomić wiele kwestii i zachęcić do rozwoju osobistego. Kieruje ją do osób ciekawych świata, myślących niezależnie i otwartych na wiedzę. Uważa, że dzięki temu, o czym pisze w swojej publikacji, może pomóc odmienić życie pokazując, w jaki sposób wykorzystać można potęgę umysłu i jak utrzymać zmiany na dłużej.

Po tym teoretycznym i praktycznym wykładzie na temat siły myśli, docieramy do części drugiej książki, która ma charakter beletrystyczny, w którym poznajemy historię pewnej pani komisarz, czyli opowiadania pt.: „Hotelowa klątwa”. Po raz pierwszy spotkałam się z takim połączeniem w jednej publikacji, w której zawarte zostały dwa odrębne materiały o różnym charakterze.

Tytuł opowiadania wskazuje na jakąś przygodową fabułę, a tymczasem jest to lekka opowieść o charakterze obyczajowo – romansowym z delikatną domieszką kryminalną. Poznajemy panią komisarz Grażynę Kowalską, która ma za sobą bolesną przeszłość. Wydarzenia, które miały miejsce w młodości bohaterki wpłynęły na jej decyzję o wstąpieniu do policji, gdyż jednym z motywów tego wyboru było ujęcie sprawcy gwałtu i wyrównanie krzywd za lata samotnego wychowywania córki. Teraz Grażyna stoi u progu zakończenia służby i na zbliżającej się gali ma otrzymać podziękowanie i odznaczenie za zasługi w policyjnej służbie. W tym samym komisariacie pracuje też jej córka Marta, z którą ma jechać na uroczystość pociągiem. W pociągu, wśród pasażerów Grażyna spotyka swego gwałciciela z przeszłości i teraz ma ona możliwość w końcu wyrównać rachunki.

„Hotelowa klątwa” to niezbyt skomplikowana historia, chociaż początkowe dialogi nieco utrudniają w rozeznaniu, o co chodzi, ale potem, gdy już zaczyna się właściwy wątek, wszystko zmierza dosyć szybko do finałowych scen. To opowiadanie zajmuje tylko 170 stron, ale na jej kartach dzieje się dosyć bogata fabuła nietuzinkowa, w której autor zawarł też zagadnienia poruszane we wstępnej, teoretycznej części. Opowiadanie nie ma rozdziałów, a jej treść spisana została jednym ciągiem, przerywanym jedynie krótkimi odstępami między poszczególnymi epizodami. Narracja trzecioosobowa pozwala poznawać historię z różnych stron, a przez to otrzymujemy szerszy obraz sytuacji. 

To opowieść, którą czyta się dosyć szybko, z lekkością, czasami z uśmiechem, gdyż forma jest bardzo prosta, bez zbędnych opisów i momentami humorystyczna. Jedynie niektóre dialogi wydają się trochę sztuczne i niezwiązane z akcją, lecz to także ma swój urok, gdyż pokazują one osobowość rozmówców. W dysputach ujęte są też niektóre wydarzenia mające znaczenie dla ciągłości fabuły. Autor, posługując się lekkim stylem i przystępną formą, przemycił w swoim opowiadaniu własną wiedzę o potędze umysłu, pokazując, że gdy zmienimy sposób postrzegania, może wiele zmienić się w naszym życiu, gdyż wszystko, czego doświadczamy w ciągu jego trwania, zależne jest wyłącznie od nas i od sposobu naszego myślenia.

Tadeusz Daniel Kurman pochodzi z Tomaszowa Mazowieckiego. Od wczesnych lat życia  interesował się wiedzą tajemną i zjawiskami paranormalnymi. W latach 80-tych rozpoczął naukę w Studium Psychotroniki, a potem dzięki wiedzy zdobytej w studium udzielał porad z dziedziny terapii naturalnej, duchowej a dzięki astrologii i tarotowi również porad życiowych, partnerskich, finansowych, itp. Jego pierwsze wiersze były pisane do szuflady, dopiero w 2006 roku ukazały się w biuletynie ,,Wywierzysko”. W roku 2008 został członkiem Klubu Literackiego "Estawela" i razem z klubem zaczął wydawać dalsze swoje pozycje. Wraz z Beatą Goździk wydał tomik wierszy pod tytułem „Oblicza Miłości”. Pisze nie tylko książki, ale posiadając duszę satyryka tworzy wiersze satyryczne, fraszki, monologi, skecze, piosenki, które wystawia w organizowanych wieczorkach i programach poetycko-satyryczno-muzyczno-kabaretowych.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu: