1255.- "Szept mroku"

"Szept mroku"

Kinga Litkowiec

Wydanie: I

Data premiery: 7.09. 2022r.

Liczba stron: 304

Wymiary: 135 x 210 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

Wydawnictwo: Lipstick Books

Moja ocena: 6/6

„Zabawa się rozpoczęła. 

Weszłaś w nią, a teraz próbuj przetrwać.”

W dzisiejszych czasach często można usłyszeć o  stalkingu, który potrafi skutecznie utrudnić życie ofierze. Najczęściej stalker przedstawiany jest jako psychopatyczny obserwator w kryminalnych powieściach, a w związku z tym jego postać wzbudza lęk i poczucie zagrożenia. Autorka powieści "Szept mroku" wykorzystała ten element, ale w zupełnie odmiennym charakterze.

Mia West ma 18 lat i właśnie wkrótce do ukończy ostatni roku szkoły średniej, po którym planuje podjąć wymarzone studia.  Cieszy się niezmiernie, że wakacje spędzi na obozie, dzięki któremu ma nadzieję zregenerować siły i odpocząć po wyczerpującym roku. Jej w miarę ułożone życie burzą smsy, które otrzymuje od nieznajomego mężczyzny, który daje jej do zrozumienia, że wciąż jest gdzieś blisko niej i ją obserwuje. Nie przejmuje się szczególnie tymi wiadomościami, gdyż zrzuca to na pomysły swego młodszego brata, sądząc, że są to jego głupie pomysły. Sprawa robi się poważniejsza, gdy stalker daje jej do zrozumienia, że on wie o niej więcej i grozi, że ujawni jej najskrytsze tajemnice. Zaczyna stawiać warunki i wciąga ją do swojej gry, z której nie ma wyjścia. Mia musi jej poddać się całkowicie. Jakby tego było mało, pojawia się ojciec, który po czternastu latach nieobecności postanowił odnowić relacje z rodziną. Robi to jednak zbyt nachalnie, bezkompromisowo, czasem despotycznie próbując narzucić dzieciom swoją wolę. 

I znowu dałam się porwać historii stworzonej przez panią Kingę Litkowiec, po tym, jak podobnie stało się w przypadku „Naomi”, dylogii „Miasto mafii”,  serii „Bracia di Caro”, z której wprawdzie poznałam tylko pierwszą część, ale wiem, że chciałabym ją poznać w całości.  Były to typowe romanse mafijne napisane z pazurem i polotem. Nie inaczej jest w powieści "Szept mroku", której fabuła toczy się w środowisku młodych ludzi, ale nie brakuje w niej mocnych, mrocznych elementów ocierających się o thriller z nutką erotyki. Autorka nie raz udowodniła, że potrafi o miłości pisać w niezwykle wciągający i oryginalny sposób, a sfera erotyczna jest zawsze ujęta w ładną oprawę słowną i odpowiedni nastrój, więc tego rodzaju opisy nie rażą, lecz dodają smaczku.

Ogromnie podobała mi się ta historia, która przez cały czas wywoływała u mnie wiele pytań, nawet wówczas, gdy poznałam już tożsamość tajemniczego obserwatora. Zarówno poszczególne epizody, jak i przebieg zdarzeń prowadzące do finałowej rozgrywki dały mi mnóstwo satysfakcji z czytania. Nie ma w niej nic zbędnego, gdyż konstrukcja fabuły została znakomicie zaplanowana i przemyślana. Od pierwszych zdań rozpoczynających tę powieść byłam zaintrygowana dalszymi wydarzeniami. 

Atutem tej powieści są niewątpliwie bohaterowie, którzy mają konkretne osobowości. Mia okazała się dziewczyną, które nie daje się tak łatwo zastraszyć i postanawia odkryć kolejne karty gry wymyślonej przez prześladowcę. W większej części fabuły śledzimy wszystko jej oczami, więc tożsamość  stalkera i jego motywy pozostają tajemnicą, ale on także ma możliwość przekazania nam swojego punktu, gdy w jednej z dziewięciu części autorka oddaje mu głos.  Co ciekawe, jego postać wzbudza raczej sympatię, niż przerażenie, gdy poznajemy go lepiej.

"Szept mroku" to bardzo udana powieść, od której trudno się oderwać, gdyż cały czas mamy chęć przewracać kolejne strony podążając za losami bohaterów. Zachwycił mnie zarówno pomysł na fabułę i super zakończenie, którym jestem całkowicie usatysfakcjonowana. Mam jednak nadzieję, że autorka wróci jeszcze do tej historii, może innych postaci z drugiego planu, którzy także wzbudzają ciekawość. 

Książkę przeczytałam, dzięki współpracy z Bonito.pl

 i serwisem Dobre chwile, na którym możecie przeczytać 

rozszerzoną wersję recenzji

1121. - "Drogocenna Precious"

Drogocenna Precious

Nadia Grim

Wydanie: I

Data premiery: 2022-06-15

Liczba stron: 306

Rozmiar: 3,8 MB

Wydawnictwo: Lipstick Books

Moja ocena: 4/6

„Jeżeli nie wiesz, dokąd chcesz dotrzeć, nie ma znaczenia, jaką drogą pójdziesz.”

    Dwa miesiące temu miałam okazję poznać książkę „Zatracona”, która została napisana przez debiutującą pisarkę, Nadię Grim. Pokazała w niej, że spod jej pióra będą w przyszłości wychodzić historie odbiegające od standardowych schematów. Podobnie jest w jej drugiej powieści pt.: „Drogocenna Precious”, która ukazała się niedawno. To książka dla osób lubiących czytać ebooki, gdyż w takim formacie została ona wydana. 

Życie Ophelii Sittaford biegnie w przewidywalny i kontrolowany sposób. Od pewnego czasu pracuje, jako aktorka podkładająca głos jednej z baśniowych postaci w serialu o Czarodziejkach pod tytułem „Precious”. Jej drugie oblicze związane jest z prowadzonym razem z przyjacielem, Fredem, podcastem kryminalnym "Drugie okno na podwórze", którego kolejne odcinki tworzą sami słuchacze, wysyłając do Ophelii swoje mroczne opowiadania. Są to fikcyjne historie, ale wśród nich pojawiają się regularnie maile od tajemniczego Przybysza, którego opowieści brzmią bardzo realistycznie, a do tego okazuje się, że podobne przestępstwa miały miejsce w rzeczywistości. 

Ophelia nie pragnie sławy, mimo że zarówno postać Czarodziejki, jak i kryminalne audycje są bardzo popularne, ale ona skrzętnie ukrywa swoją tożsamość. Zna ją tylko kilkoro najbliższych osób. Wkrótce do tego grona dołącza Theo Roy, który uczestniczy w spotkaniu z bohaterkami serialu. Od początku jest zafascynowany Ophelią, nie wiedząc wówczas, jakie oblicze skrywa ona pod finezyjną maseczką, którą założyła podczas evetu książkowego promującego serial. 

Theo Roy rozpoczyna swoją opowieść, jako pierwszy i cały czas wiemy o nim niewiele. Komentuje sprawy bieżące, opisuje swoje odczucia, ale też zasiewa ziarno niepokoju. Stopniowo odkrywa przed Ophelią i przed nami swoje sekrety, ale to, co najważniejsze - skrzętnie omija lub mówi bardzo ogólnie. Jego postawa i cel pozostają przez cały czas tajemnicze, co sprawia, że fabuła coraz bardziej przyciąga uwagę. Do tego momentu całość toczy się wokół prób zdobycia przez mężczyznę zainteresowania i względów kobiety, co z początku idzie mu opornie, gdyż Ophelia nie zamierza kontynuować tej znajomości. Nie wie jednak, że trafiła na upartego osobnika.

Rozwój ich relacji przebiega w klasycznej formie, gdyż najpierw oparta jest na zdobywaniu, które  bardziej jest aktywne ze strony Theo. Nie idzie mu najlepiej, gdyż Ophelia nie zamierza wchodzić w nowy związek, tym bardziej, że ma narzeczonego. Jest z nim, pomimo licznych zdrad w przeszłości, ale rok temu dała mu szansę na naprawienie błędów. Dopiero pojawienie się Theodore zmienia jej spojrzenie na dotychczasowe życie i ustawia priorytety, na których jej zależy.

„Drogocenna Precious” to powieść, która wciąga powoli, ale sukcesywnie. Obserwujemy działania Ophelii i Theo z dwóch różnych perspektyw, gdyż narracja prowadzona jest naprzemiennie. Ten zabieg sprawia, że poznajemy bohaterów coraz lepiej, a sytuacja robi się coraz ciekawsza. Fabuła jest poprowadzona tak, że nietrudno domyślić się, co wydarzy się na dalszych stronach, chociaż w ostatnich rozdziałach byłam zaskoczona takim rozwojem sytuacji.  Przy okazji wyłaniają się problemy dręczące Ophelię i sekrety skrywane przez Theo.

Ich relacja oparta jest przede wszystkim na pożądaniu, dlatego fabuła obfituje w dosyć dużo scen erotycznych, które zostały pokazane dosyć odważnie, ale zbyt technicznie, bez finezji. Autorka skupiła się w nich na działaniach obu partnerów, kolejnych krokach, pozycjach i anatomicznych opisach.  Dużo jest między nimi rozmów, nawet w chwilach intymnych, dlatego fabuła toczy się powoli i bez nagłych zrywów. Dopiero, gdy poznajemy coraz lepiej plany Theo i niektóre epizody z jego życia oraz z przeszłości Ophelii, wszystko zaczyna nabierać intensywności i tempa Do tego dochodzi wątek kryminalny, który ożywił tę historię i dodał bardziej emocjonalnych przeżyć. Ten element wyłania się nagle, ale po dłuższym czasie, gdyż do tego momentu powieść ma charakter typowy dla romansu erotycznego połączonego z obyczajówką. 

Zakończenie tej historii nie do końca mnie usatysfakcjonowało, gdyż miałam wrażenie, że nie zostało w niej powiedziane ostateczne słowo, więc być może spotkamy się jeszcze z barwnymi Czarodziejkami. Chętnie poznałabym bliżej każdą z nich, które w tej powieści pełniły jedynie drugoplanowe role.  

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu 

1060. - "Zatracona"

Zatracona

Nadia Grim

Gatunek: romans erotyczny

Liczba stron: 368

Data wydania polskiego: 23.02.2022 r. 

Numer wydania: I

Wymiary: 135 x 210 mm

Oprawa: miękka

Wydawnictwo: Lipstick Books

Ocena: 5/6

„Nie ma systemów ani zasad, 

których nie można by złamać”

W każdym z nas drzemie potrzeba opiekuńczości, poczucia bezpieczeństwa, miłości, nawet, jeżeli życie ciężko nas doświadczyło i zweryfikowało nasze marzenia pozbawiając złudzeń. Podobne odczucia miała bohaterka książki „Zatracona”, którą poznajemy, jako Alex Walker, ale tak naprawdę ona sama już nie pamięta swojej prawdziwej osobowości. 

Bohaterka tej powieści ma 21 lat, ale wygląda na znacznie młodszą, co stało się jej atutem dla pewnej tajnej agencji specjalizującej się w szantażu i wyłudzaniu danych. Dziewczyna przeszła w ciągu kilku lat gruntowną przemianę. Ze zbuntowanej, pogubionej nastolatki, stała się wyrafinowaną, kontrolującą swoje działania, zimną kobietą, specjalistką od zdobywania starszych od siebie mężczyzn, których wyznaczyło jej szefostwo organizacji. Dla nie mężczyźni są jedynie celami do zdobycia. Wszystko zaczyna się zmieniać, gdy jej kolejnym zadaniem jest usidlenie Dominica Stone’a.

Okładka nie jest zbyt urokliwa, więc nie od razu zwróciłam na nią uwagę. Dopiero opis mnie zaciekawił, więc uznałam, że może to być zupełnie coś innego, niż dotychczas czytałam. I faktycznie tak jest, gdyż autorka stworzyła opowieść, która już od początku jest tajemnicza, ponieważ nie od razu wiadomo, o co w niej chodzi. Fabuła skonstruowana jest bez podziału na rozdziały, a jedynie z zachowaniem odstępów między poszczególnymi epizodami. Osobiście nie przepadam za takim ciągiem tekstu, gdyż zdecydowanie lepiej czyta mi się, gdy są wyraźnie wydzielone części.

Sytuacja głównej bohaterki jest trochę zagmatwana, więc trudno mi było szybko odnaleźć się w zaprezentowanej historii, gdyż przez większość stron nie było wiadomo było, kto jaką rolę tu pełni. Gdyby nie opis na ostatniej stronie okładki, trudno by było wyciągnąć jakieś wnioski. Plusem są niezbyt rozciągnięte opisy, które nie nużą, a jedynie dają możliwość poznania tego, co przeżywa główna bohaterka. Jest to tym łatwiejsze, że śledzimy wszystko jej oczami i znamy jedynie jej wersję wydarzeń.

To powieść, która zaczyna się, jak romans erotyczny, ale z czasem dochodzą też elementy ocierające się o sensację i psychologię. Poznajemy złożoną osobowość Alex, jej prawdziwą tożsamość, profesję, oraz przeszłość i wtedy wszystko układa się nam w jedną całość.

Pani Nadia Grim zastosowała, bowiem sposób, w którym poznajemy wszystko stopniowo, bez wstępnego wprowadzenia i opisywania życia Alex. Na przykład od początku dziwiła mnie jej relacja z Jacobem, z którym była jeszcze, jako nastolatka. Alex nie należy do osób, które dają się lekceważyć i źle traktować, wydaje się, że potrafi wszystko kontrolować, ale nie w przypadku Jacoba. Wszystko wyjaśnia się w dalszej części, gdy bohaterka wyjawia nam swoje tajemnice. Niejasne było też, kim są, Eva i Milos i dlaczego zależy im na tym, by ich agentka uwiodła przystojnego, ale bardzo chroniącego swoją prywatność naukowca, Dominica Stone’a. Dopiero w dalszej części, powieść staje się bardziej interesująca, gdyż zaczynamy dostrzegać to, co skrywa się pod wizerunkiem Alex Walker i jej działaniami w agencji.

Powieść „Zatracona” jest debiutem pani Nadii Grim, który nosi znamiona początkującego pisarza, chociażby w próbie stworzenia oryginalnej fabuły, nieco pokręconej i momentami dziwnej, by tylko nie zostać zaszufladkowanym, jako kolejna, prosta historia. Według mnie to jedynie sprawiło, że napisana opowieść wydaje się mało prawdopodobna, chociaż nie ze wszystkimi elementami, gdyż niektóre wątki przypominają wzięte z życia. Przekombinowany został, chociażby motyw z naukowcem i uczuciami do niego młodej dziewczyny, zwłaszcza w końcowych rozdziałach. Trudno mi było uwierzyć, że jakikolwiek mężczyzna w realnym życiu, miałby tyle cierpliwości i empatii, jak Stone.

Natomiast udało się jej stworzyć powieść, która wciąga, wprawdzie powoli, ale w efekcie wyróżnia się poruszaną tematyką dotykającą braku akceptacji siebie wynikających z traumatycznych przeżyć w dzieciństwie, o których nie będę tu pisać, by nie spoilerować. Nie mniej autorka pokazuje, że pamięć dziecka dotycząca tego, czego doświadczyło ono w swoich wczesnych latach życia, pozostawia w psychice trwały ślad.

To, czego mi zabrakło to jednoznacznego zakończenia, bardziej spektakularnego, z rozmachem, które dawałoby poczucie satysfakcji i ulgi, że wszystko znalazło taki, a nie inny finał. Autorka postawiła bardziej na domysły pozostawiając czytelnika w niepewności, czy jeszcze spotkamy się z bohaterami w drugiej części, czy też jest to jednorazowa przygoda z tą historią. Czas pokaże.

Nadia Grim na co dzień jest taka, jak inne kobiety: czasami uśmiechnięta i zrelaksowana, a czasem zmęczona. Często zanurza się w całkiem inny świat – mrocznych historii miłosnych dla zabieganych kobiet. Pisze je dla siebie – a teraz także dla innych. Mieszka nad morzem wraz z rodziną, a jej życie wypełnia praca oraz na pisanie, czytanie książek i wypróbowywanie nowych przepisów, zwłaszcza z dodatkiem ukochanych orzechów pistacjowych.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu 

1057. - "Chłopak z sąsiedztwa"

Chłopak z sąsiedztwa

Alexa Lawenda

Gatunek: romans erotyczny

Numer wydania: I

Data premiery: 9 marca 2022r.

Liczba stron: 288

Wymiary: 210 x135 mm

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

Wydawnictwo: Lipstick Books

Ocena: 5/6

„Miłość, ciepło, zaufanie... tego nie było w moim życiu, nikt nigdy mnie nie nauczył kochać.”

Na nasze życie wpływ mają różne czynniki, ale z pewnością dużą rolę odgrywają lata dzieciństwa i tego, co dane nam było wówczas doświadczyć. Gdy jest to okres obfitujący w poczucie lęku, strachu i poniżania, wówczas w dorosłym życiu trudniej jest odnaleźć drogę do szczęścia. Doskonale wie o tym jeden z bohaterów, którego historię poznajemy w powieści „Chłopak z sąsiedztwa”. Gdyby nie pewna dziewczyna, z pewnością tkwiłby cały czas w swojej ochronnej skorupie.

Igor Markowski to zamknięty w sobie chłopak, którego postrzegano od zawsze, jako zbuntowanego nastolatka z łatką bad boya. W rzeczywistości jest empatycznym, lojalnym synem, bratem i przyjacielem, ale otoczeniu pokazywał się tylko ze swojej złej strony. Miał ku temu powody, gdyż jego życie nie było wypełnione miłymi zdarzeniami. Naznaczone zostało przez alkoholizm ojca, którego agresję i tyranię nie raz znosił Igor wraz z matką i siostrą. Z tego powodu chłopak zawsze czuł się gorszy od rówieśników, dlatego nie miał wśród nich przyjaciół. Tylko jego sąsiedzi, Patryk i jego siostra, Liwia potrafili dostrzec w nim jego prawdziwą naturę okazując mu zrozumienie, pomoc i sympatię.

Liwia od wczesnych swoich lat życia kochała się w swoim sąsiedzie Igorze Markowskim, ale on postrzegał ją jedynie, jako siostrę swego przyjaciela i niedojrzałą smarkulę. Nigdy nie zaznała z jego strony przykrości i w każdej chwili mogła na niego liczyć, ale też ich relacje nigdy nie wyszły poza ramy przyjaźni. On okazuje jej obojętność, trzyma na dystans, nie pozwalając sobie na głębsze uczucie. Przynajmniej tak to wygląda.

Gdy cztery lata temu w życiu Igora wydarzyła się tragedia, wyprowadził się wraz z rodziną do babci, by uporać się ze swoją traumą. Liwia pozostała ze swoją tęsknotą i wiarą, że ujrzy jeszcze swego ukochanego sąsiada. Teraz ponownie Igor wraca do rodzinnych stron, a u Liwii budzi się nadzieja, że tym razem może on zauważy w niej kobietę. Nie poddaje się, więc zbyt łatwo i teraz dostrzega szansę dla swojego uczucia.

Powoli zaczyna budzić w nich pożądanie, ale ten moment autorka skutecznie przeciągnęła stwarzając im klika przeszkód, które wystawiły ich uczucia na próbę. Trochę zbyt wolno, według mnie, ciągnął się motyw rozwinięcia relacji między głównymi bohaterami, którzy czują wobec siebie przyciąganie, ale cały czas nie mogą znaleźć wspólnego porozumienia. Igor długo bronił się przed uczuciem, gdyż nie wierzył w miłość, ale też, dlatego, że wydarzenia z przeszłości nie pozwalały mu na zaangażowanie się. To, czego doświadczył, wyrobiło w nim przekonanie, że nie jest w stanie obdarzyć żadnej kobiety głębszym uczuciem. Nie zaznał w przeszłości miłości, nikt nie nauczył go kochać, a więc i on nie jest w stanie otworzyć swego serca, by pozwolić sobie na miłość. Uważa też, że nie potrafiłby zapewnić swojej dziewczynie bezpieczeństwa, by ochronić ją przede wszystkim przed samym sobą.

„Chłopak z sąsiedztwa” jest opowieścią, w której nie brakuje emocji, bólu, cierpienia, ale też namiętności i pożądania. Nie jest to jednak opowieść erotyczna, lecz raczej romans z delikatną zmysłową nutką wartkiej akcji. To romantyczna i przyjemna w odbiorze powieść, chociaż nie jest cały czas słodko i miło. Autorka porusza, bowiem problem alkoholizmu i przemocy w rodzinie, który pozostawił swoje piętno w dorosłym życiu Igora. Jest on przykładem tzw. syndromu dziecka alkoholika, któremu trudno zaufać drugiej osobie, uwierzyć w siebie i otworzyć się na drugiego człowieka.

Narracja jest prowadzona tak, że znamy zarówno uczucia zarówno Igora jak i Liwii, którzy naprzemiennie opowiadają nam o swoich rozterkach, odczuciach, wrażeniach, więc otrzymujemy pełniejszy obraz tego, co się między nimi dzieje. Nie raz można zauważyć, że ta sama sytuacja jest odbierana w różny sposób i często błędnie interpretowana.

To jedna z tych historii, która pozostawia po sobie pozytywne nastroje dające nadzieję, że warto wierzyć w miłość, która czasami musi długo szukać swego miejsca w sercach dwóch osób, które czują wobec siebie coś więcej, niż tylko sympatię, ale skutecznie się przed nią bronią. Fabuła nie jest zbyt pogmatwana, skomplikowana i nieprzewidywalna, lecz ma w sobie pewien urok, który ja osobiście uwielbiam w tego rodzaju powieściach. Przyjaźń i miłość istnieją w niej obok siebie, pokazując, że są to dwa ważne elementy w naszym życiu, ale między nimi istnieje bardzo cienka granica. Poza tym z przyjemnością zawsze obserwuję przemianę bohaterów, którzy muszą pokonać długą drogę do siebie.

Całkowicie natomiast nie spodziewałam się takiego zakończenia, jakie autorka postanowiła napisać. Nie jestem nim usatysfakcjonowana, gdyż finałowy epizod został pomyślany tak, że mógłby się jeszcze ciągnąć przez kolejne, co najmniej kilkanaście stron. Trudno wysnuć z tego wniosek czy to definitywny koniec tej historii, czy to tylko prolog do następnej części, gdyż nie znalazłam żadnej informacji na ten temat. Nie miałabym nic przeciwko, by autorka przedstawiła dalsze losy Liwii i Igora, ponieważ zabrakło mi wykończenia. To tak, jakby ktoś zrobił tort, złożył jego poszczególne warstwy, ale zapomniał go udekorować kremem z wisienką w centralnym punkcie.

Alexa Lawenda to autorka, która od kilku lat prowadzi bloga promującego twórczość polskich pisarzy, miejsca pełnego humoru, wsparcia i pozytywnej energii. Prywatnie jest matką i wiecznym włóczykijem. Po długoletnich podróżach i życiu w sześciu różnych krajach na stałe zapuściła korzenie w Wielkiej Brytanii, gdzie ukończyła studia w kierunku psychologii. Książki to jej pasja, uwielbia zarówno czytać, jak i pisać. Lubi ludzi pozytywnie nastawionych i kocha ruskie pierogi. Życie opisuje z przymrużeniem oka i stara się nie brać niczego zbyt serio. Debiutowała w 2020 r. powieścią „Żar Australii”. Potem ukazał się kolejne tomy serii „Kontynenty przyjemności”.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu

1056. - "Pieprz i sól"

Pieprz i sól

K.A. Figaro

Gatunek: romans erotyczny

Wydanie: I

Data premiery: 23 marca 2022 r. 

Liczba stron: 320

Wymiary: 135 x 210 mm

Oprawa: miękka

Wydawnictwo: Lipstick Books

Ocena: 4/6

„Czasem, choćby nie wiem, jak się ratowało, 

i tak się spieprzy”

Czasami bywa tak, że jeden nieprzemyślany krok może przekreślić wszystkie nasze osiągnięcia i marzenia. W dzisiejszym świecie nie jest o to zbyt trudno, gdyż potęga Internetu jest w stanie wkraść się w nasze życie brutalnie i niespodziewanie, a skutki tego mogą być opłakane, o czym przekonała się bohaterka książki „Pieprz i sól”.

Gaja Strzelczyk pochodzi z bogatej rodziny, ale lubi mieć poczucie, że wszystko zawdzięcza sobie. Jest odważną, cenioną i perfekcyjną bizneswoman, skutecznie kontrolującą swój wygląd, zachowanie i życie. Zawsze trzyma wszystkich na dystans, nie angażuje się w związki i ufa tylko swojej przyjaciółce Izie, z którą pracuje w hotelu, gdzie pełni funkcję menagera. Od wielu lat marzy o własnym hotelu, więc skrupulatnie gromadzi na to fundusze, udzielając też korepetycji z języka angielskiego.

Fabuła zaczyna się standardowo, niemal schematycznie, jak w wielu tego typu opowieściach. Pewnego wieczoru Iza namawia przyjaciółkę na swój szalony pomysł, by pójść do nowo otwartego, ale już bardzo popularnego klubu KOSTA KLUB. Dziewczyny mają od jakiegoś czasu zabawę w przebieranki, która polega na tym, że wymyślają dla siebie nawzajem strój, w którym mają się pokazać na imprezie. Tego dnia przyszła kolej na Izę, by wybrała kreację dla Gai. Okazał się nią lateksowy strój, którego kluczowym elementem jest mega krótka spódniczka, więc Gaja nie czuje się w nim komfortowo, a wręcz jak kobieta lekkich obyczajów. Jednak nie ma wyjścia, więc wbrew sobie, wychodzi tak ubrana na imprezę. Na dyskotece dochodzi do przykrego dla niej incydentu, który ktoś nagrywa i filmik trafia na drugi dzień do sieci, psując reputację Gai, jako poważnej i odpowiedzialnej kobiety interesu. Na domiar wszystkiego, szefowa Gai zleca jej zorganizowanie imprezy firmowej w KOSTA KLUB, a więc musi spotkać się z jego właścicielem. W międzyczasie poznaje przystojnego doktora Mikołaja Zawidzkiego, którego traktuje jak jednorazową przygodę. W efekcie zostaje z dylematem, który z mężczyzn jest dla niej ważniejszy i czy w ogóle z którymś chce być dłużej.

W tym miejscu muszę zaznaczyć, że opis zamieszczony z tyłu książki wprowadza częściowo w błąd, gdyż jest tam napisane, że " spotyka na pozór dwóch identycznych mężczyzn, lecz różnią się od siebie niczym ogień i woda", co sugeruje, że mężczyźni są bliźniakami. Tymczasem fabuła na to nie wskazuje. Natomiast muszę pochwalić wydawnictwo za okładkę, która jest stonowana, nie jest wulgarna, ale delikatnie wskazuje na erotyczną atmosferę powieści.

Nazwisko autorki nie jest mi obce, ale dopiero teraz udało mi się poznać jedną z jej powieści. Nie jest to zbyt skomplikowana historia, oparta na znanych schematach, które przewijają się w kolejnych rozdziałach. Czasami akcja się ciągnie, czasami przyspiesza, więc dynamika jest zróżnicowana, a w związku z tym także prędkość podążania przez kolejne karty książki jest zmienna. Bywały epizody, które wręcz pochłaniałam, ale i takie, które mnie znudziły.

Gaja jest osobą wzbudzającą sympatię, chociaż nie ze wszystkimi jej decyzjami i zachowaniem się zgadzałam. Nie brakuje scen erotycznych, czuć chemię między bohaterami, iskrzenie i wzajemne pożądanie. Gaja ma dylemat, gdyż właściciel klubu, w którym doszło do jej kompromitacji, jest niezwykle przystojnym charyzmatycznym pewnym siebie mężczyzną, który wywołuje u niej dreszcze pożądania, ale i lekarzowi też nie brakuje uroku, tym bardziej, że jemu bardziej zależy na relacji z Gają. Jej podejście do związków jest bardzo luźne. Do tej pory w żaden związek nie potrafiła się zbyt zaangażować i pozostać w nim na dłużej. Autorka stawia tu pytanie o postrzeganie kobiet, które traktują facetów niezobowiązująco, tylko pod kątem miłego spędzenia czasu, na jednorazową przygodę. Pokazuje, że zupełnie inaczej społeczeństwo ocenia mężczyznę z tego rodzaju stylem bycia, a inaczej kobietę i więcej uchybień wybacza się rodzajowi męskiemu, niż żeńskiemu. Gaja przekonała się o tym boleśnie.

Fabuła tocząca się  przez pierwsze rozdziały jest dosyć przewidywalna, niewiele mnie w niej zaskoczyło. Dopiero w jej drugiej połowie zaczynają się wydarzać interesujące epizody, które dodają jej smaczku, dynamiki i tajemniczości, gdyż wyraźnie ktoś chce zaszkodzić głównej bohaterce. Wydarzenia w jej życiu śledzimy w narracji pierwszoplanowej, więc wiemy tylko to, co Gaja dostrzega, jakie wyciąga wnioski, co planuje i myśli. Finał tej powieści wskazuje, że to jeszcze nie koniec historii i kłopotów pięknej bizneswoman, gdyż opowieść zostaje przerwana w najmniej oczekiwanym momencie, więc nie pozostaje nic innego, jak poczekać na kontynuację, która mam nadzieję, ukaże się dosyć szybko.

K.A. Figaro to pseudonim literacki Katarzyny Grochowskiej, urodzonej 16 lipca 1987 roku w Sochaczewie w województwie mazowieckim, w którym obecnie mieszka. Ukończyła Akademię Pedagogiki Specjalnej imienia Marii Grzegorzewskiej w Warszawie na kierunku pedagogika o specjalnościach doradca zawodowy oraz pedagog pracy. Uwielbia dobrą książkę, preferuję powieści Nicholasa Sparks'a, Sylvi Day. Na co dzień szczęśliwa matka i kochająca żona.                                                                                                                                                 źr. zdjęcia: lubimyczytac.pl                       

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu

1004. - "Słowo gangstera" Tom III

Słowo gangstera

Tom III

Katarzyna Mak

Numer wydania: I

Data wydania polskiego: 26.01.2022 r.

Liczba stron: 320

Wymiary: 135x200 mm

Oprawa: miękka

ISBN 978-83-280-9705-6

Wydawnictwo: Lipstick Books

Ocena: 6/6

„Miłość to nie tylko motyle w brzuchu czy chmurka endorfin unosząca się nad głowami zakochanych. Miłość to też strach, niepewność, a nawet ból. Tylko taka jest prawdziwa

Powieści mafijne mają swój szczególny urok, gdyż pod warstwą niebezpiecznej, mocnej atmosfery skrywają się często interesujące, niesztampowe historie, które zapadają w pamięć. Nie każdemu udaje się stworzyć tego rodzaju opowieść, ale na pewno udało się to autorce serii gangsterskiej o Elenie i Marcello, z którymi spotykamy się po raz trzeci, tym razem w powieści "Słowo gangstera".

źr. zdjęcia:
lubimyczytac.pl

Katarzyna Mak urodziła się w Gorzowie Wielkopolskim, a od niespełna dwudziestu pięciu lat mieszka w malowniczej wsi, prowadząc aktywne życie. Jest autorką romansów i literatury erotycznej, w której pokazuje, że tego typu wątki nie muszą być wulgarne. Zadebiutowała w 2017 roku powieścią „Dwadzieścia minut do szczęścia”, po której ukazało się kilka innych książek, spośród których popularność dała jej seria „Dotyk anioła”, "Asystentka szefa” oraz seria gangsterska z Elenę i Marcello w roli głównej.

Najpierw trafiła w moje ręce trzecia część trylogii o Elenie i Marcello pt.: „Słowo gangstera”, która tym razem opatrzona jest podtytułem złożonym z trzech wyrazów: Nadzieja, Pragnienie, Honor i są one słowami łączącymi wątki ukazane zarówno w tym tomie, jak i w poprzednich dwóch. Zanim zaczęłam czytać tę część, uzupełniłam sobie tę historię sięgając do wcześniejszych tomów, by mieć pełny obraz sytuacji.

W „Kaprysie gangstera” poznaliśmy Elenę Mokrzycką, skromną, zwyczajną dziewczynę, która planuje przyszłość ze swoim narzeczonym. Wszystko idzie zgodnie z planem, dopóki nie pojawia się na jej drodze Marcello Castello. Od tej pory życie Eleny to pasmo wielu wydarzeń, pełnych emocji, namiętności, żądzy i niebezpieczeństw. Przekonaliśmy się o tym w pierwszej i drugiej części tej historii. Ta część była zbyt naiwna i niektóre sytuacje nazbyt naciągane, nie mniej czytało się go bardzo dobrze.

Tom drugi pt.: „Żywioł gangstera” był bardziej ekscytujący i pełen emocji, zróżnicowany i zaskakujący, ale dopiero część trzecia pt.: „Słowo gangstera” całkowicie mnie usatysfakcjonowała. Zdecydowanie dostarczyła mi mnóstwo wrażeń i kilku godzin niesamowitych przeżyć, zasługując na miano świetnego zwieńczenia całej historii. Świetnie napisana, bez zbędnego przedłużania czy długich opisów z charakterystycznymi bohaterami i nietypowymi rozwiązaniami świadczy o dobrym warsztacie pisarskim autorki, z którą spotkałam się po raz pierwszy i myślę, że nie po raz ostatni.

Zaczynamy ten tom z Eleną, która czuje się oszukana i nie wie, co ma o tym wszystkim myśleć. Serce wyrywa się do Marcella, natomiast rozum, podpowiada zupełnie inne rozwiązania. Dziewczyna postanawia wyjechać i zaszyć się tam, gdzie nikt nie będzie jej szukał. Nie przewidziała, że dla jej ukochanego gangstera nie ma rzeczy niemożliwych, tak jak dla wrogów Eleny, którzy tak łatwo nie rezygnują z chęci zemsty. Elena nie jest typem kobiety lubiącej błyszczeć, imprezować i emanować seksapilem, jakie z reguły spotykamy w erotykach. Jest zwyczajną dziewczyną, która wskutek wielu wydarzeń pokazuje swój silny charakter, dzięki któremu radzi sobie nawet w bardzo niebezpiecznych sytuacjach.

Pani Katarzyna Mak nie daje odpocząć swoim bohaterom i nie pozwala im cieszyć się swoją bliskością. Rzuca ich ponownie w wir wydarzeń, często trudnych i niebezpiecznych, sprawiając, że akcja toczy się dynamicznie, zaskakująco, mimo że w efekcie spodziewamy się określonego zakończenia, ale do końca nie wiadomo, jak ten finał będzie wyglądał. Stworzyła serię gangsterską, w której każdy kolejny tom był coraz lepszy, z bardziej finezyjną, mocną fabułą, trzymającą w napięciu. 

„Słowo gangstera” to apogeum emocji, wznoszący czytelnicze nerwy na wysoki poziom. Autorka nie unika odważnych scen, ale oddaje przy tym subtelność uczuć. Pozwala poczuć to, co dzieje się między dwoma kochankami, którym trudno być ze sobą, a jednocześnie nie potrafią bez siebie żyć. Strona erotyczna jest tutaj doskonałym uzupełnieniem miłości, która scala bohaterów przypieczętowuje to, co do siebie czują. Fabuła obfituje w szybkie tempo, w którym intryga, przeplata się z erotycznymi motywami, nadzieją, miłością, zdradą i mafijnymi rozgrywkami. Tą serią po raz kolejny autorka pokazała, że erotyki, zwłaszcza te z mafią w tle, nie muszą epatować wulgarnością, lecz pokazywać miłość gotową na wszelkie poświęcenia, piękną i jedyną na całe życie, bez względu na okoliczności.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu 

źr. zdjęcia: Facebook profil autorki