[102/25] - 1815. -"Dirty Mind"

"Dirty Mind"

Kinga Litkowiec

„Ciężko zrozumieć, kim się jest, jeśli przez większość życia udaje się kogoś innego”.

Czy samotność może być większym więzieniem niż złote klatki luksusu? Można mieć wszystko, co potrzebujemy, pławić się w luksusie, korzystać z uroków życia, ale jeżeli nie ma w naszym życiu miłości, wówczas jest ono płytkie i bezbarwne. Bohaterka książki „Dirty Mind” na pozór ma wszystko – urodę, pieniądze, możliwości, których inni mogą jej zazdrościć. Jednak prawdziwe szczęście nie tkwi w materialnych dobrach, a w poczuciu bliskości, akceptacji i miłości. Dla Megan to tylko odległe marzenie. Choć otoczona bogactwem, tak naprawdę czuje się niewidzialna – dla swoich rodziców, którzy pochłonięci własnymi sprawami nie dostrzegają jej samotności.

Megan O’Brien na pierwszy rzut oka ma wszystko, o czym inni mogą tylko marzyć. Młoda, piękna, otoczona luksusem, wychowana w bogatej rodzinie, zdawałoby się, że jej życie jest perfekcyjne. Jednak rzeczywistość daleka jest od tego wyobrażenia. Dziewczyna zmaga się z samotnością, której nie jest w stanie zagłuszyć ani przepych, ani materialne wygody. Rodzice są wiecznie zajęci pracą i sobą nawzajem, a ich relacja z córką ogranicza się do podejmowania decyzji za nią, bez uwzględniania jej uczuć czy potrzeb.

Gdy nadchodzą wakacje, Megan zostaje wysłana przez rodziców na obóz, na który wcale nie chce jechać. Dla nich to wygodne rozwiązanie – dziewczyna będzie pod opieką, a oni nie będą musieli poświęcać jej uwagi. Dla niej to kolejny przejaw ich obojętności. Ostatecznie jednak godzi się z ich decyzją i trafia do Forest Camp – Holiday Paradise, miejsca pełnego nastolatków takich jak ona, choć każdy z nich ma swoje własne problemy i tajemnice.

Obóz, który początkowo wydaje się zwykłym wakacyjnym przystankiem, szybko zmienia się w coś znacznie bardziej intrygującego. Poza opiekunami i uczestnikami, na terenie Forest Camp kręcą się dwaj tajemniczy mężczyźni – Red i Caden. Są przystojni, magnetyczni i wywołują w Megan emocje, których dotąd nie znała. Ich obecność na obozie nie jest przypadkowa – teren należy do nich, a ich reputacja budzi niepokój wśród organizatorów. Niektórzy mówią, że są niebezpieczni, że lepiej trzymać się od nich z daleka. Megan jednak nie potrafi oprzeć się ich urokowi.

Wkrótce dziewczyna zostaje uwikłana w intensywną, namiętną relację, która wciąga ją coraz głębiej w świat tajemnic i ryzyka. Początkowo nie wie niemal nic o swoich kochankach, ale z każdym dniem odkrywa kolejne elementy ich zagadkowej przeszłości.

Z książkami pani Kingi Litkowiec nigdy się nie nudzę, bo za każdym razem tworzy ona oryginalne historie. I tym razem także tak się stało, a to dzięki przystępnemu, lekkiemu stylowi, który pozbawiony jest dłużącymi się opisami. W pozornie prostej i lekkiej historii porusza istotne zagadnienia, jakim jest potrzeba akceptacji, zainteresowania i poczucia bycia kochaną. Nic dziwnego, że intrygują ją dwaj przystojni mężczyźni, którzy wyraźnie liczą się z jej zdaniem, są wobec niej troskliwi, delikatni i nie robią nic wbrew jej woli. Za każdym razem pozostawiają jej wybór, a ona coraz bardziej pragnie odkryć ich tajemnicę i sprawdzić ile prawdy jest w plotkach, które krążą po obozie.

Kinga Litkowiec w „Dirty Mind” buduje napięcie poprzez złożone relacje i tajemniczą atmosferę. Powieść balansuje na granicy namiętności i zagrożenia, ukazując psychologiczne rozterki bohaterki oraz jej pragnienie wyzwolenia się z samotności. Opis redakcyjny nie zdradza za dużo, ale wiadomym jest, że będzie to opowieść z erotycznym tłem. Wbrew pozorom, nie ma tych scen za dużo, a te które są nie wzbudzają odrazy. Autorka nie opisuje ich sztywno i technicznie, lecz stara się oddać wszelkie odczucia bohaterki. Znamy tylko jej punkt widzenia, więc fabuła otoczona jest tajemnicą i niepewnością tego, co się wydarzy. Buduje erotyczne tło stopniowo i delikatnie, nie emanując opisami intymnymi, ale jednocześnie wyraziście zwraca uwagę na stan emocjonalny mentalny bohaterki.

Początek może wydawać się spokojny, niemal jak klasyczny romans obyczajowy, ale autorka stopniowo buduje napięcie, zręcznie wprowadzając tajemnice i zagadkowe wydarzenia. Każdy kolejny rozdział odsłania coraz więcej, a specyficzna atmosfera niedopowiedzeń sprawia, że czytelnik czuje podskórny niepokój.

Choć początkowo fabuła rozwija się powoli, z każdym kolejnym rozdziałem napięcie rośnie, a atmosfera tajemnicy i zagadkowych wydarzeń staje się coraz bardziej wyczuwalna. Autorka umiejętnie prowadzi nas przez emocjonalne dylematy bohaterki, ukazując jej samotność, pragnienie bliskości oraz nieoczywiste wybory.

Kinga Litkowiec nie boi się poruszać kontrowersyjnych tematów – wielokrotnie udowodniła, że potrafi kreować historie, które angażują i wywołują silne emocje. Świadczy o tym motyw trójkąta miłosnego, który dodaje historii intensywności. Nie brakuje w książce emocji, zaskakujących zwrotów akcji oraz sensacyjnych epizodów, które zmieniają kierunek fabuły. Najwięcej jest ich oczywiście w ostatnich rozdziałach, w których dzieją się sytuacje niespodziewane, rzucające nasze emocje z trzaskiem o podłogę. Takiego finału się nie spodziewałam! I to jedyny minus tej opowieści.

„Dirty Mind” to historia, w której pobrzmiewa w niej delikatny thriller, choć ten element ujawnia się stopniowo i dopiero z czasem nabiera pełnej mocy. Nie jest to też typowy erotyk – choć w książce obecne są intensywne relacje i motyw pożądania. Nie dominują one nad fabułą, a stanowią jedynie jeden z jej istotnych składników. Powieść łączy elementy sensacji, emocjonalnych dylematów oraz głębokiej analizy psychologicznej, prowadzącej bohaterkę do zrozumienia, co dla niej najważniejsze i odkrycia własnej tożsamości.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem

Wydanie: I

Data premiery książki drukowanej i e-booka: 04.03.2025r.

Ilość stron: 280

Okładka: miękka 

Wymiary: 140x208 mm

ISBN Książki drukowanej: 978-83-289-2263-1

ISBN Ebooka: 978-83-289-2718-6

ISBN Audiobooka: 978-83-289-2820-6

Data wydania audiobooka: 15.04.2025r

Rozmiar pliku Pdf: 1.5MB

Rozmiar pliku ePub: 3.2MB

Rozmiar pliku Mobi: 7MB

Rozmiar pliku mp3: 385MB

Wydawnictwo: Editio Red

Moja ocena: 5/6

[34/25] -1747. - "Nie będę prezentem"

„Nie będę prezentem”

Edyta Kene

„Życie ma dwie twarze - słodką i gorzką.”

Każdy chyba lubi otrzymywać prezenty. To niewątpliwie miłe zdarzenie. Gorzej jednak, gdy to my y zostajemy podarunkiem bez możliwości wyboru i naszej woli. Tak stało się w przypadku bohaterki książki „Nie będę prezentem”, której tytuł już wskazuje, że dla Leny Miłek ten fakt jest bezdyskusyjny.

Jej mąż, Karol, jest prawnikiem pracującym dla bezwzględnego Olega Sarmatova, niezbyt ciekawej postaci trzęsącej warszawskim półświatkiem. Jego główną profesją jest organizowanie nielegalnych walk, której gwiazdą jest Michał Femo zwany Mishą lub Miszą Groźnym. Tego dnia, gdy ich poznajemy, Lena czeka z niepokojem na męża, a tymczasem on właśnie przegrywa kolejne ogromne pieniądze w pokera organizowanego w klubie na Chmielnej. Nie zostało mu już nic, poza kamienicą po dziadkach i … żoną, którą stawia w puli do wygrania. I przegrywa...

Debiutancka powieść pani Edyty Kene zaskakuje, mimo że zawiera w sobie sytuacje oczywiste, których można się spodziewać w tego typu gatunkach. Nie jest to jej jedynie przedsięwzięcie pisarskie, gdyż wcześniej, w grudniu 2024 roku ukazała się książka „Silvestre” napisana w duecie z Magdą Kukawską. ”Nie będę prezentem” jest zatem samodzielnym dziełem pani Kene, więc pod tym względem niejako debiutuje na wydawniczym rynku. 

Spod jej pióra wyszła powieść niestandardowa, mimo że można dostrzec niektóre schematy, ale to nie przeszkadza w żadnym momencie w poznawaniu zawartej w niej historii. Dzięki swemu pisarskiemu talentowi i zgrabnej formie przekazu, stworzyła ciekawą historię rozgrywającą się w środowisku nielegalnych walk z mafijnym klimatem. Dzieje się z każdą stroną coraz więcej, więc fabuła wciągnęła mnie od początku, gdyż nie ma w niej zbyt dużo długich wprowadzających opisów, lecz raczej wszystko przedstawione jest tak, że wiemy to, co powinniśmy wiedzieć i nie ma poczucia chaosu.

Jedyne, nad czym musiałaby pani Edyta Kene popracować, to opisy scen erotycznych, które wprawdzie nie są rażące, ale zbyt techniczne. Zabrakło mi w nich finezji w ich przedstawianiu, ale w sumie można je pominąć, bo są jedynie elementem uzupełniającym treść, ale bez wpływu na przebieg zdarzeń. Na szczęście nie ma ich zbyt dużo i nie wypełniają większej części fabuły. To moje jedyne zastrzeżenie, chociaż nie mam nic przeciwko takim epizodom, to jednak wolę, gdy one wyróżniają się niestandardowym sposobem przekazu.

Znacznie lepiej i barwnie autorka nakreśla nam poszczególne postacie, zarówno główne, jak drugoplanowe, mimo że narracja jest prowadzona z punktu jedynie Leny i Michała. Stosuje różnorodne, sugestywne opisy tego, co dzieje się między nimi i wokół nich, wiec bez trudu wnikamy w ich emocje, dylematy i myśli oraz świat, w którym funkcjonują. Sprawia, że trzymamy kciuki za tę parę, by udało im się wyzwolić z okowów zła i na nowo odkryli miłość. Wprowadza nas przy tym w charakter i zasady walk w ringu, wykazując się znajomością techniki zadawania ciosów, zasad rozgrywki i jej przebiegu. Pokazuje przy tym ciemną stronę życia, tę której na co dzień nie widać. Dzięki temu mocno wyczuwalne jest zagrożenie i wiszące nad bohaterami ciemne chmury. 

Główna bohaterka, Lena to postać pełna wewnętrznych rozterek, gdyż z jednej strony Misza zaczyna ją fascynować, ale z drugiej strony ma wobec męża dług wdzięczności sięgający czasów z przeszłości. Natomiast Michał jest typem faceta, który pod szorstkością charakteru skrywa swoją prawdziwą osobowość, która z oporem, ale powoli zaczyna wyłaniać się z zatwardziałej skorupy. Pani Kene pokazuje też, że nie wszyscy są tacy jak on, bo bywają też mężczyźni pokroju Olega, którzy nie traktują kobiet na równi ze sobą, lecz raczej są one dla nich przedmiotem rozrywki. 

Powieść „Nie będę prezentem” intryguje nie tylko tytułem, ale też przebiegiem poszczególnych wątków. Swoją powieścią autorka rzuca niejako światło na to, jacy potrafią być ludzie, a zwłaszcza najbliżsi, których pozornie znamy bardzo dobrze. Połączyła w niej w zgrabną całość kilka wątków, z których romans z elementami mafijno-kryminalnymi tworzy emocjonującą historię z wieloma zawrotami akcji. To opowieść o uzależniających relacjach, trudnych wyborach, poszukiwaniu prawdy, rozpoznawaniu swoich uczuć i granic, ale przede wszystkim, o walce o siebie i miłość, którą czasami można spotkać w nietypowych sytuacjach. I jeżeli jest prawdziwa, to ona jest największym prezentem.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem

Wydanie: I

Data premiery: 06.02.2025r.

Ilość stron: 368

Wymiary: 130x210 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

ISBN: 978-83-8373-525-2

Wydawnictwo: Novae Res

Moja ocena: 6/6

1361. - "Fu#k up" Tom III

"Fu#k up"

Seria: Fighter

Tom trzeci

Paulina Świst

Wydanie: I

Data premiery: 26.04.2023r.

Liczba stron: 320

Wymiary: 130 x 205 mm

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

ISBN 978-83-287-2669-7

Wydawnictwo: Akurat (Muza)

Moja ocena: 6/6

„zaiste wiele dowiaduje się człowiek, który nie pyta”

Przysłowie mówi, że nie wchodzi się dwa razy do tej samej rzeki i tego stara się uniknąć jedna z bohaterek książki pt.”Fu#k up”, która jest dalszym ciągiem historii związanej z rozwiązaniem sprawy VeroMaxu. Z niecierpliwością czekałam na kontynuację serii, która okazała się być trylogią. Każda z jej części ma swoje wiodące postacie i wspólne wątki, więc dobrze jest poznać tę historię od początku. W jej ostatniej części autorka zebrała wszystkich dotychczasowych bohaterów, których spotkaliśmy w tej trylogii.

Wszystko zaczęło się w pierwszym tomie „Fighter”, gdy Ksenia Wernerowska vel. Pola Werner, szukając tematu do swej nowej powieści trafiła na ślad VeroMaxu i w efekcie dalszych wydarzeń, poznała swojego obecnego partnera - Patryka Cebulskiego zwanego Cwibelem. W tomie drugim pt.: "Anyway", poza tą parą, śledziliśmy losy Igi Mianowskiej i Krystiana Ragowskiego vel. Ragnara, który założył kancelarię adwokacką NRJ razem z prokuratorem Łukaszem Zimińskim zwany Zimnym. Teraz całą tę ekipę spotykamy ponownie. Zaczynając tę część można mieć wrażenie, że będziemy w dalszym ciągu towarzyszyć tylko Kseni i Patrykowi, gdyż od ich rozmowy zaczyna się powieść „Fu#k up”. Ten wątek wraz z działaniami kancelarii NRJ, przeplata się z narracją prowadzoną przez Oliwię Szubert i Przemka Wilczyńskiego zwanego Wolfem. To oni są wiodącym duetem, wokół którego toczy się akcja tej książki. Poznajemy ich w szczególnej sytuacji, gdy spotykają się na SOR-ze, gdzie Przemek, były komandos, pracuje teraz, jako ratownik medyczny.

Nie widzieli się dwa lata po tym, gdy ona wyznała mu miłość, a potem on wyszedł z domu, niby po papierosy i już nie wrócił. Wysłał tylko maila informując, że nie mogą być razem. Teraz ponownie spotykają się na oddziale ratowniczym, do którego Oliwię przywozi Iga, którą poznaliśmy w drugiej cześć pt. „Anyway”. Twarz Oliwii wygląda jakby była „ofiarą przemocy domowej”, ale nikomu nie zdradza, co się naprawdę stało. Oficjalna wersja brzmi, że spadła z łóżka i zderzyła się z szafką. Oczywiście w tę bajeczkę nie wierzy Przemek, który właśnie tego dnia ma dyżur. Wraz z tym spotkaniem odżywają długo skrywane namiętności, ale ona zdecydowanie nie zamierza ponownie pakować się w tę samą sytuację. Na jego widok stwierdza, że wolałaby „wyciąć sobie wątrobę łyżką od butów niż pozwolić mu się dotknąć nawet przez foliowy worek.”

Fabułę śledzimy w dwóch wątkach, które łączy sprawa VeroMinu, spółki córki VeroMaxu. Pierwszy motyw związany jest z ekipą NRJ, który został wyszczególniony kursywą, a drugi, zaznaczony zwykłą czcionką, dotyczy Oliwii i Przemka, więc w efekcie mamy cztery osoby opowiadające nam o wydarzeniach.

Tytuł „Fu#k up” jest w typowo świstowym stylu, jak i cała trylogia, która zabiera nas w świat przekrętów, niebezpiecznych typów, seksu, miłości i namiętności. Po raz kolejny świetnie bawiłam się czytając o perypetiach bohaterów. Paulina Świst jest po prostu nie do podrobienia i nie można jej pomylić z żadnym innym autorem. Jej styl jest rozpoznawalny, nawet, gdyby nie było jej nazwiska na okładce. Niektórych to zniechęca, innych przyciąga, i do tych drugich zaliczam się ja, gdyż zawsze bez namysłu sięgam po kolejne książki tej autorki oferowane przez wydawnictwo Muza/Akurat.

Paulina Świst potrafi przykuć uwagę nawet zwykłymi rozmowami, które toczą się pomiędzy poszczególnymi osobami. Jej teksty czyta się z lekkością od pierwszej strony do ostatniej, wraz z podziękowaniami. Stworzone sytuacje, teksty wywołują uśmiech, ekscytację, emocje dając nam rewelacyjną rozrywkę. Autorka często wyraża swoje zdanie wkładając w dialogi własne opinie, odnosząc się do współczesnych realiów, panujących trendów, stylu bycia, czy oddania własnej sympatii, chociażby do Remigiusza Mroza, czy też krytykując modę na poprawianie urody poprzez chirurgię plastyczną.

„Nie zostałam pisarką bez powodu – każda historia, którą opowiadałam, tworzyła inny świat. Świat, w którym mogłam porozliczać swoje i cudze błędy, napiętnować zachowania, które mnie wkurwiają, śmiać się z tych, które mnie bawią, a przede wszystkim przeżyć przygodę i zabrać w nią również innych.”

Potrafi stworzyć odpowiedni nastrój do dziejących się sytuacji i w śmiały sposób opisywać sceny działające na wyobraźnię. Moja sympatia dla jej twórczości ciągnie się od chwili, gdy po raz pierwszy zetknęłam się z powieścią „Mała M.”, ale tylko tom pierwszy i potem ”Chechło”, po którym były trzy części serii „Fighter”, które utwierdziły jedynie, że na pewno sięgnę jeszcze po kolejne książki tej nietuzinkowej pisarki.

Niewybredne słownictwo, bezpośredni styl, zabawne porównania, oryginalny zestaw zwrotów, cięte riposty, charyzmatyczne postacie, mocne charaktery, a do tego wartka akcja to zdecydowane atuty tej serii. Wbrew pozorom, nie ma w niej zbyt dużo scen erotycznych, czego można było się spodziewać patrząc na seksowną okładkę, za to jest interesująco poprowadzona intryga kryminalna, która teraz znajduje swój ekscytujący finał. Szkoda, że to koniec tej historii, ale mam nadzieję, że już niedługo pani Paulina Świst zaskoczy nas nowymi pomysłami zabierze w nową przygodę z nowymi, ciekawymi bohaterami.

Recenzja części pierwszej "Fighter"

Recenzja części drugiej "Anyway"

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

1258. - "Więzień namiętności"

Więzień namiętności

Monika Magoska-Suchar

Wydanie: I

Data premiery: 10 lutego 2021 r.

Liczba stron: 416

Wymiary: 140x210

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

ISBN 978-83-7686-947-6

Wydawnictwo: Jaguar

Moja ocena: 6/6

„Ludzie są zdolni do wielu rzeczy, także niegodnych, w imię miłości.”

Miałam już przyjemność spędzić czas z powieściami pani Moniki Magoskiej-Suchar dwukrotnie. Najpierw trafił do mnie erotyk „Szantaż”, a wkrótce potem „Sekta”. To one sprawiły, że gdy zobaczyłam w wydawnictwie Jaguar książkę tej autorki pt.: „Więzień namiętności”, bez namysłu sięgnęłam po nią, wiedząc, że czeka mnie nietuzinkowa opowieść.

Od półtora roku świat byłego agenta Thomasa Andersona wygląda tak samo. Po ostatniej misji został skazany na 25 lat, więc nic nie wskazuje na to, by wyszedł szybciej na wolność. Mimo to nie załamuje się, lecz dba o kondycję, regularnie korzystając z więziennej siłowni. Boksując zaciekle w treningowy worek wyobraża sobie, że rozprawia się z tymi, którzy przyczynili się do jego obecnej sytuacji, ale też wyładowuje emocje myśląc o przeszłości. Wypełnia go furia na myśl, że do tej pory nie udało mu się dopaść człowieka, który zamordował jego rodziców. Od tamtego wydarzenia minęło 30 lat, a cały czas ta sprawa ma w sobie wiele niejasności, łącznie z zagadką tożsamości mordercy. 

Tego dnia, gdy go poznajemy, wydostaje się poza mury więzienne wskutek interwencji Adriana Krzykowskiego, dawnego szefa Andersona, a obecnie ministra sprawiedliwości w obecnym rządzie. To jednak nie oznacza, że jest już wolny, gdyż najpierw musi wykonać zadanie polegające na szpiegowaniu Bernarda Dembowsky’ego, wpływowego biznesmena i działacza opozycji, który jako szara eminencja ma haka na każdego polityka. Thomas musi wcielić się w rolę ochroniarza jego córki, Elli, by być jak najbliżej tego, co dzieje się w rezydencji milionera.

W swojej kolejnej powieści pani Suchar wrzuca swoich bohaterów, a tym samym nas, w brudny i brutalny świat polityki, gdzie korupcja i zakulisowe działania są na porządku dziennym. Na tym tle rodzi się silne uczucie oparte na wzajemnym pożądaniu i namiętności między głównymi bohaterami. Thomas sam jest zaskoczony reakcjami, jakie wywołuje w nim dwudziestojednoletnia dziewczyna, którą ma ochraniać, Już od pierwszego spojrzenia na jej zdjęcie poczuł się nią zaintrygowany, gdyż Ella nie wygląda na grzeczną dziewczynkę bogatego tatusia. Wręcz przeciwnie. W jej chabrowych oczach można dostrzec było bunt, zadziorność i pewność siebie. Wkrótce okazuje się, że niewiele się mylił, a wraz z tą znajomością odkrywa sekrety sprzed wielu lat zarówno swoje, jak i Elli.

„Więzień namiętności” oparty jest o niektóre rozwiązania klasyczne, jeżeli chodzi o warstwę romansu, ale za to jest pełen niespodzianek, jeżeli chodzi o wątek sensacyjny. Zawiera historię opartą wprawdzie na schematach, ale są one obudowane wieloma epizodami, które poznajemy z punktu widzenia głównego bohatera. Nie brakuje oczywiście scen intymnych, które u pani Suchar zawsze są bezpruderyjne i bogate we wrażenia. Sugestywne opisy, bardzo plastyczne i odważne przewijają się z innymi motywami, tworząc razem wciągającą lekturę, która, pomimo ponad 400 stron, nie jest nużąca, ponieważ wciąż coś się dzieje.

Ciekawostką jest to, że w tej powieści autorka postanowiła także zaistnieć, gdyż Ella jest fanką powieści erotycznych pisarki ujętej jako M.M. Suchar. W fabułę został wprowadzony krótki epizod  związany z promocją jej książki pt. „Amnestia” i spotkaniem autorskim na który w pewnym momencie udają się zakochani. 

Bardzo się cieszę, że autorka zdecydowała się ująć całą historię w jednej książce, nie dzieląc tego na seryjne tomy i niepotrzebnie wydłużając tę opowieść. Jest w niej wszystko zawarte, dając satysfakcję z lektury, która działa z ogromną siłą na wyobraźnię pod każdym względem. Po raz kolejny nie zawiodłam się na powieści pani Moniki Magoskiej-Suchar, która dostarczyła mi wielu różnorodnych emocji i przeżyć wytworzonych przez dynamiczną akcję, zwłaszcza w końcowych scenach. Z pewnością sięgnę jeszcze po niejedną książkę tej pisarki, gdyż zawsze są to historie mocno wciągające w swą fabułę, z bohaterami o wyraźnych charakterach.

Można oczywiście przyczepić się na przykład do zbyt szybkiego zakochania się w sobie Elli i Thomasa, ale przecież zdarza się miłość od pierwszego wejrzenia. U nich uczucie dało o sobie znać bardzo szybko, ale w trakcie pojawiających się wydarzeń mogli się przekonać, na ile mocne i prawdziwe jest to, co ich łączy. Ella była czasami denerwująca, gdyż ma niewyparzony sposób mówienia. W jej słownictwie pojawiają się wulgarne określenia, ale z drugiej strony jest osobą bezpośrednią, nierozdzielającą włosa na czworo, a przede wszystkim potrafiąca dotrzeć do zatwardziałego serca ukochanego mężczyzny. A takie serce i przedmiotowe podejście do kobiet miał do tej pory główny bohater. Ich historia pokazuje, że miłość obudzi uczucie nawet w najbardziej nieugiętym i zranionym sercu. 

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

1249. - "Anyway" Tom II

"Anyway" 

Seria: Fighter

Tom drugi

Paulina Świst

Wydanie: I

Data premiery: 23.11.2022r.
Liczba stron: 320
Wymiary: 130 x 205 mm
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
ISBN 9788328724365
Wydawnictwo: Akurat (Muza)
Moja ocena: 6/6

„Ceną podpuszczania zawodników drużyny przeciwnej jest to, że czasem możesz nadziać się na kontrę.”

Po książki pani Pauliny Świst sięgam bez zastanowienia, więc gdy wydawnictwo Muza zaproponowało mi zrecenzowanie najnowszej jej powieści „Anyway”, bez zbędnej refleksji wysłałam zgłoszenie. Jest to kontynuacja książki pt.: „Fighter”, którą przeczytałam kilka miesięcy temu. Wydarzenia pełne emocji, jakie miały w niej miejsce zaostrzyły mój apetyt na ciąg dalszy, gdyż kończył ją epilog, który był zawiązaniem kolejnej akcji pokazującej, że nie jest to koniec kłopotów Patryka i Kseni.

To nie jest moje pierwsze spotkanie z jej twórczością, więc dokładnie wiedziałam, czego mogę się spodziewać po przeczytaniu „Mała M t.1”, „Chechło” i „Fightera”, z których ten ostatni pobił na głowę wszystkie poprzednie pomysły autorki. Ponownie Pani Paulina Świst mnie nie zawiodła i stworzyła kolejną bohaterkę o silnym, zdzirowatym charakterze, a przy tym pełną wdzięku, seksapilu i wrażliwości, chociaż w chwilach zagrożenia potrafi „kozakować”.  Jest też czuła na punkcie poprawnego używania języka polskiego, czemu daje wyraz już w pierwszej scenie, gdy w jednym z lokali jest zaczepiana przez namolnego, pijanego gościa. Z opresji wybawia ją przystojny brunet przedstawiający się jako Ragnar, tak jak legendarny serialowy władca wikingów, więc ona rewanżuje się mu tym samym i oświadcza, że jest Lagherta. I tak Iga Mianowska poznaje Krystiana Ragowskiego , z którym wkrótce spędza upojną noc. Nie wie, że ma być on jej szefem w kancelarii adwokackiej NRJ, w której na drugi dzień ma podpisać umowę o pracę. 

W tym czasie Patryk i Ksenia odpoczywają po wydarzeniach sprzed pół roku, które poznaliśmy w „Fighterze”. Razem wiodą spokojne, szczęśliwe życie w swoim warszawskim gniazdku w Filtrach. Ksenia pisze nową powieść i razem z ukochanym rozmawiają o przyszłości, gdy ciszę przerywa wtargnięcie funkcjonariuszy CBŚ, którzy aresztują Patryka pod zarzutem morderstwa. Ta wiadomość dociera do kancelarii NRJ i jednoczy grupę adwokatów we wspólnym celu uwolnienia kolegi z opresji. 

O wydarzeniach w drugiej części serii opowiadają nam bohaterowie bezpośrednio w narracji prowadzonej w pierwszej osobie i naprzemiennie, ale jest tych postaci aż cztery. Wprawdzie Krystian i Iga są tutaj postaciami wiodącymi, a więc  głównie śledzimy ich działania, ale relacja Patryka i Kseni też ma tutaj swoje znaczenie. Dla odróżnienia tej pary autorka wyróżniła ich wypowiedzi kursywą.

Jak zwykle u Pauliny Świst ważną rolę grają słowa i to nie te grzeczne, lecz dosadne, często ostre i wulgarne.   Już od pierwszych stron wciąga nas w grę słów, dzięki której całość nabiera ostrego pazura. Jest to jednak słownictwo, które nie razi, gdyż użyte jest w formie wywołującej często uśmiech i lekkość odbioru. Widać, że ma ona specyficzne poczucie humoru, które ja po prostu uwielbiam. Tylko ona potrafi wymyślać sformułowania, których nie znajdziemy u żadnej innej pisarki. Nie boi się używać mocnych słów, znając środowisko, w którym obracają się jej bohaterowie. „Polerować język na ostrzałce”, „Wysprzęglić się”, czy też „Wywalić kory” albo „Najwyraźniej nie byłam mądrzejsza od Britney.” - tego rodzaju skojarzeń, określeń i metafor jest w ciągu całej fabuły dosyć dużo. Nie jest za to przesycona erotyzmem, a sceny, które są, nie epatują brutalnością i zbyt szczegółowymi opisami intymnych czynności. Raczej podane są w odpowiednim, „świstowym” opakowaniu i nie wzbudzają obrzydzenia i niesmaku. 

„Anyway” to udana kontynuacja serii, której łącznikiem jest sprawa VeroMaxu, wokół którego toczy się całe zamieszanie i kłopoty bohaterów. Fabuła tej części nie jest zbyt skomplikowana i nieprzewidywalna, gdyż autorka zastosowała kilka znanych schematów, ale udało się jej mnie rozbawić i zaciekawić przebiegiem zdarzeń. Nie ma w niej wprawdzie spektakularnych zwrotów akcji, czy też pełnych napięcia scen mrożących w żyłach, gdyż raczej czytałam ją ze spokojem, wiedząc, że wszystko skończy się dobrze. Finałowe sceny kończą wprawdzie pewien wątek rozpoczęty w tej części serii, ale jednocześnie epilog jest zapowiedzią kontynuacji, gdyż nie wszystko zostało jeszcze wyjaśnione ostatecznie, więc z chęcią poznam dalsze losy bohaterów.

źr. zdjęcia: nakanapie.pl

Paulina Świst jest znana z tego, że … jest nieznana - z wyglądu. Uznawana jest za najbardziej tajemniczą polską autorka. Wiadomo o niej, że urodziła się w 1986 roku w Gliwicach, z wykształcenia jest prawnikiem i prowadzi kancelarię adwokacką we Wrocławiu. Pełniła i pełni rolę obrońcy w wielu postępowaniach sądowych: od spraw drobnych kradzieży, aż po procesy zorganizowanej przestępczości. Choć Paulina Świst nigdy nie pokazała swej twarzy, to przed czytelnikami odsłania znacznie więcej – najciemniejsze zakamarki adwokackiego świata. A tam trudno odróżnić ofiary od drapieżników. Zwłaszcza, że zwykle kończą tak samo… Od czasu głośnego debiutu w 2017 roku na stałe zagościła nie tylko w sercach czytelników, ale i na podium list sprzedaży. Jej książki rozeszły się w setkach tysięcy egzemplarzy, jeszcze przed premierą zyskując status bestsellerów.

Recenzja części pierwszej "Fighter"

Recenzja części trzeciej "Fu#k up"

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu

1239. - "Fatalny zakład"

"Fatalny zakład"

Dominika Szrejder

Gatunek: erotyk mafijny

Numer wydania: I

Liczba stron: 184

Data wydania polskiego: 18.10.2022r.

Wymiary: 210 x 148 mm

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

ISBN 978-83-965208-2-1

Wydawnictwo: Magia Słów

Ocena: 4/6

„Kobieta w odróżnieniu od mężczyzny zawsze powinna być gotowa na wszystko, ponieważ nigdy nie ma pewności, co danego dnia ją spotka.”

W życiu nic nie pozostaje bez reakcji, jedno zdarzenie wywołuje drugie a każde działanie niesie ze sobą określony skutek. Jedno z przysłów mówi, że gdy siejesz wiatr, zbierasz burzę i to sprawdziło się w przypadku bohaterki książki „Fatalny zakład”.

Andżelika pracuje, jako stewardesa w polskich liniach lotniczych, w związku z tym często ma okazję bywać za granicą. Poznajemy ją w momencie, gdy jest właśnie w jednym z luksusowych hotelowych pokoi z Kostkiem, mężczyzną poznanym w samolocie. Do odlotu ma jeszcze cztery godziny, więc postanawia spędzić ten czas z nieznajomym, który zwrócił na nią uwagę. Idzie z nim do łóżka, mimo że postrzega go, jako nieatrakcyjnego, podstarzałego faceta, ale dla niej liczy tylko seks. Po wszystkim opuszcza hotel, pozostawiając kwestie rozliczenia za pobyt w hotelu Kostkowi. Nie przypuszcza, że skutek takiego potraktowania mężczyzny wróci do niej jak bumerang, ale na razie zadowolona z siebie wraca do Polski, gdzie czeka na nią Cezary, przyjaciel z dzieciństwa, z którym od pół roku łączy ją nieobowiązujący seks.

Gdy zaczęłam czytać tę powieść, miałam wobec niej mieszane uczucia. Wstęp, jaki zamieściła autorka na pierwszej stronie zabrzmiał bardzo poważnie, gdyż napisała w nim, że powieść jest fikcją literacką, ale przedstawione sytuacje „poruszają ważne społeczne problemy i podobne historie przydarzają się milionom kobiet, mężczyzn oraz dzieci”. Chodziło o handel ludźmi i wykorzystywanie ich do celów seksualnych i pozyskiwania organów. Jednak przez pierwszych kilka rozdziałów nie zauważyłam tego rodzaju kwestii. Poza ciągłym zaspokajaniem przez bohaterkę swoich potrzeb erotycznych, nie pojawiają się żadne istotne zagadnienia. 

Fabuła przypominała raczej erotyk, niż powieść o głębszym znaczeniu, ale mniej więcej w połowie powieści zaczęła się ona zmieniać, gdyż pewnym pojawia się wątek związany z tematem zaznaczonym we wstępie. To nadało tej powieści nieco innego charakteru i wzbogaciło kolejne wydarzenia, które zostały wyzwolone wraz z zaproszeniem Andżeliki przez Marka Zielińskiego na spotkanie klasowe w Zakopanem. Nie byłoby to dla niej żadnym problemem, gdyby nie fakt, że to Marek przyczynił się do tego, że pojawia się w jej planach chęć zemsty na nim i osobach, które mają wziąć udział w imprezie. W czasach liceum  doświadczyła z ich strony poniżenia, drwin, gnębienia wskutek intrygi ze strony Marka. Jedynym, który w tamtym czasie jej pomógł, zawsze ją wspierał i robi to aż do teraz, jest Czarek. 

Andżelika to typ feministki i erotomanki, która uważa, że może wszystko ustawiać według własnych zasad. Miałam wrażenie, że to ona nie zawsze zachowuje się uczciwie, nadużywając swojej kobiecości do wykorzystywania mężczyzn, których traktuje tylko jako obiekty do zaspokajania własnych potrzeb, bez angażowania się i wchodzenia w dłuższe związki. Dziwiłam się Cezaremu, że pozwala się tak traktować. Mężczyzna już od dawna przestał bowiem traktować ich relację, jako przyjacielską, a coraz bardziej zaczyna mu zależeć na Andżelice i chciałby z nią ułożyć sobie życie. Ona jednak wybucha gniewem, gdy tylko o tym słyszy i przekreśla wszystko, co ich do tej pory łączyło.

„Fatalny zakład” to pierwsza część serii „Naznaczeni przez los” i jednocześnie pierwsza powieść pani Dominiki Szrejder. Zaczyna swoją karierę pisarską z mocnym akcentem i emocjonującą historią. Wprawdzie książka ma niewielką objętość, gdyż liczy sobie tylko 181 stron, ale za to jest bogata w treść z ekspresyjną akcją i zmieniającymi się sytuacjami. Styl pisania autorki jest bardzo swobodny, lekki, więc czytanie biegnie dosyć szybko i dynamicznie, do tego całość została wydrukowana dużą czcionką, więc poznawanie zawartej niej historii zajęło mi jeden wieczór. Jedyne, co mnie raziło, to używanie słowa „zakluczyć”, zamiast zamknąć. Autorka nie stosuje zbyt długich opisów i zbędnych dialogów. Wszystko podała w zgrabnej, skondensowanej formie, poza scenami erotycznymi, których w powieści nie brakuje, zwłaszcza na początku.

Stworzyła przy tym bohaterkę, której charakter został ukształtowany wydarzeniami z przeszłości. Z szarej, wycofanej, zahukanej o niskim poczuciu wartości dziewczyny zmieniła się w pewną siebie, kontrolującą swoje życie silną kobietę, przynajmniej w jej pojęciu. Mimo moich najszczerszych chęci, zrozumienia i współczucia w związku z tym, co ją spotkało kilkanaście lat temu w liceum, nie potrafiłam jej polubić. Być może dlatego, że nie postrzegam feministycznej postawy jako zalety. Brałam pod uwagę wydarzenia, które ją ukształtowały wpływając na jej sposób bycia, ale mimo wszystko obsesja motywowana długo pielęgnowaną poczuciem krzywdy i urazą zakrawa mi już na zachowania psychopatyczne. Pełno w niej zawiści, perfidii, wyrachowania i bezkompromisowości. Nie potrafi wybaczać przekładając chęć zemsty nad tym, co obecne czuje druga osoba. Nawet wobec Czarka nie potrafi obiektywnie ocenić sytuacji. Nie bierze pod uwagę czyichś uczuć, poświęcenia, lecz wszystko rozstrzyga w kategoriach jednoznacznych. W finałowej rozgrywce życie pokazało bohaterce, że pogrywanie z kimś i nieliczenie się z innymi może obrać w efekcie opłakane skutki.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu