[97/25] - 1810. „Cienie w mroku” Tom II

„Projekt 1002”

Seria „Cienie w mroku”

Tom drugi

Wojciech Kulawski

„Śledztwo jest ważne, 

ale człowieczeństwo ważniejsze”

Wydarzenia z pierwszego tomu serii „Cienie w mroku” pozostawiły po sobie piętno w psychice bohaterów, ale też w naszych, czytelniczych. Trudno zapomnieć obrazy, jakie autor opisał w części pt.: „Rzeźbiarz kości”, a ciąg dalszy zapoczątkowanej w niej historii możemy śledzić w powieści „Projekt 1002”. Nie za dużo mogę napisać o jej fabule, gdyż trudno czegokolwiek nie zdradzić, więc mogę jedynie ujawnić to, co można przeczytać na okładce książki. W drugiej odsłonie trylogii życie bohaterów jeszcze bardziej się komplikuje. Ponownie muszą zmierzyć się z psychopatycznym umysłem i zagadką śmierci osób, które kiedyś były związane z socjalistycznym systemem i dla niej służyli pracując przy tajnym projekcie.

Akcja rozpoczyna się dokładnie tam, gdzie rozstaliśmy się z bohaterami, których śledztwo doprowadziło wprawdzie do rozwiązania niektórych spraw, ale sami znaleźli się w takiej sytuacji, której nie wiadomo, czy uda im się wyjść. Nic dziwnego, że niektórzy z nich mają po prostu dość. Gdy pojawia się więc propozycja od Nadii Ukwiał – inspektora z Komendy Wojewódzkiej w Katowicach, postrzegają ją jako uwolnienie się z traumy i zła, którego skutki odczuwają. Jednak okazuje się, że zamiast spokoju, wdeptują w jeszcze większe bagno, a prowadzona sprawa sięga daleko w przeszłość do czasów PRL-u.

W pierwszym tomie pan Kulawski zdradził, że inspiracją do napisania trylogii „Cienie w mroku” był informacja o projekcie prowadzonym w latach 50. i 60. XX wieku przez Amerykanów. Miał on na celu badanie możliwości sprawowania kontroli nad ludzkim umysłem. Oczywiście było to zamierzenie ściśle tajne, ale i tak dowiedzieli się o nim Sowieci, którzy uruchomili swój projekt. Cofamy się w czasie do lat 60. XX wieku poznając wydarzenia związane z postaciami, które też pojawiły się w „Rzeźbiarzu kości”. Przewijają się one z tym, co dzieje się współcześnie, więc konieczna jest zatem znajomość pierwszego tomu cyklu, by mieć ciągłość wydarzeń.

Ta historia nie jest podobna do żadnej innej, więc trudno przewidzieć, co wydarzy się a chwilę i jaki będzie miało to finał. Trudno opisać emocje, jakie towarzyszyły mi w czasie tej lektury, bo autor skutecznie podnosi natężenie emocji i wrażeń, jakie towarzyszą przy kolejnych epizodach.

Przerażające jest jednak to, do czego zdolny jest człowiek. Czy jednostkę gotową na takie czyny można jeszcze nazwać człowiekiem? Opisane w Projekcie 1002 eksperymenty wywołują niepokój, a Kulawski przedstawia je wyjątkowo plastycznie, ukazując bezwzględność chorej ideologii. Inną kwestią, która mną wstrząsnęła, było ukazanie transformacji zwykłego człowieka na psychopatycznego mordercę, którego poznaliśmy w pierwszej części. Tam dowiedzieliśmy się jak bardzo jego osobowość uległa degradacji po tym, gdy widzieliśmy efekty jego psychopatycznego umysłu, ale dopiero teraz mamy pełniejszy jego obraz: makabryczny i budzący grozę.

Pan Kulawski po mistrzowsku wnika w nasze umysły tworząc obrazy poszczególnych wydarzeń, stanów emocjonalnych poszczególnych osób i okoliczności, w jakich się znajdują. Udziela też przy okazji wielu informacji związanych z wiedzą badawczą, naukową i psychologiczną. Widać, że doskonale przygotował się do napisania tej historii, gdyż z niesamowitą wprawą porusza tematy związane z dziedzinami, które pojawiają się w książce, zarówno od strony naukowej, jak i psychologicznej. Wykazał się też umiejętnością tworzenia skomplikowanych matematycznych obliczeń, dedukcji i łączeniem wszystko w jedną logiczną całość.

I właśnie dlatego trylogia Cienie w mroku przyciąga jak otchłań, z każdym kolejnym tomem coraz mocniej pochłaniając czytelnika w swoje mroczne odmęty. Każda część odsłania coraz więcej, pogłębiając tajemnice,  robi się ona coraz bardziej przejmująca, pogmatwana i budząca grozę. ale mimo to wciąż nie docieramy do sedna tej historii. Do tego autor zostawia nas w momencie, w którym nie wiadomo, jaki los  czeka bohaterów. Jednak jedno jest pewne, ale na pewno będzie to następna opowieść pełna mocnych, trudnych do zniesienia emocji, ale wiem, że warto poczekać.

Recenzja tomu I "Rzeźbiarz kości"

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z autorem i wydawnictwem

Wydanie: I
Data premiery: 26.04.2025r.
Ilość stron: 520
Wymiary: 125 x 195 mm
Okładka: miękka
ISBN: 978-83-66767-82-9
Wydawnictwo: Alegoria
Moja ocena: 6/6

"Cienie w mroku" - Tom II - zapowiedź

Już jutro, czyli 26 maja - premiera drugiej części trylogii "Cienie w mroku" pt. "Projekt 1002", której autorem jest Wojciech Kulawski. W pierwszej odsłonie dał nam mnóstwo emocji i pozostawił z jeszcze większymi. Jestem ogromnie ciekawa, co wydarzy się dalej!

Oto opis z książki:

W mroku czają się cienie martwych i żyjących. Nie wiesz, które z nich są groźniejsze.

Wydarzenia, które rozegrały się w Jaworznie, odcisnęły swe piętno na psychice podkomisarza Mateusza Dafnera, informatyka Tomka Wetlińskiego i jego partnerki Kasi. Czy w odzyskaniu równowagi pomoże im nieoczekiwana propozycja złożona przez Nadię Ukwiał, naczelnik specjalnej jednostki policji przy Komendzie Wojewódzkiej w Katowicach? Nowa praca wydaje się nie tylko doskonałym remedium na traumy, ale także szansą na zrozumienie prawdziwego podłoża zbrodni popełnianych przez jaworzyńskiego „rzeźbiarza”. Czy jednak na pewno? Czy przypadkiem cała trójka nie stanie oko w oko z jeszcze większym złem?

Ma ono swoje korzenie w działaniach, jakie zostały podjęte w czasach głębokiego PRL-u, a jeszcze dziś żyją uczestnicy tamtych zdarzeń bądź ich potomkowie. Ówczesne zło wcale nie odeszło do lamusa. Zatacza kolejne kręgi, żywiąc się ludzką złością, podłością i chciwością.

A tak pisałam o części pierwszej: "Rzeźbiarz kości":

Tą pierwszą częścią autor zaostrzył mój apetyt na kolejne części, chociaż aż się boję, co może mi jeszcze zaserwować, po tym, jak zakończył ten pierwszy tom i pozbawił życia osoby, o których bym nie spodziewała się, że tak skończą. Zmierzając ku ostatniej stronie miałam wrażenie, że wszystko się uspokaja, mimo że jeszcze nie poznaliśmy odpowiedzi na niektóre pytania. Już miałam nadzieję, że badana sprawa zmierza ku końcowi, a tu nagle ostatnia fraza pozostawia mnie z myślą pytaniem: „Naprawdę???”

Tuż po zamknięciu ostatniej strony jestem w osłupieniu, oszołomieniu, rozgoryczeniu, złości i w stanie, który wprawia w niedowierzanie, z bijącym z niepokoju sercem i burzą emocjonalną, która po prostu wywala wszelkie korki gwarantujące spokój. To sprawia, że czekam na kontynuację z podekscytowaniem i niepewnością tego, co może się wydarzyć, a znając twórczość pana Wojciecha Kulawskiego, może wydarzyć się wszystko.

[195./24] 1710. - „Cienie w mroku” Tom I

„Rzeźbiarz kości”

Seria „Cienie w mroku”

Tom pierwszy

Wojciech Kulawski

"W mroku czają się cienie martwych i żyjących. 

Nie wiesz, które z nich są groźniejsze."

Umysł ludzki to niesamowita maszyna zdolna do niewyobrażalnych działań wznoszących naszą cywilizację na coraz wyższy poziom, potrafiący analizować, wnikać w czyjeś emocje, tworzyć, współodczuwać i widzieć więcej. Jednak umysł potrafi też być mroczny, bazujący na niskich instynktach, morderczych energiach, chodzący dziwnymi, niezrozumiałymi i przerażającymi meandrami mentalnych ścieżek. I dokładnie ta różnorodność jest wyczuwalna w najnowszej książce pana Wojciecha Kulawskiego pt.: „Rzeźbiarz kości”.

Pan Wojciech Kulawski napisał już kilkanaście książek, z których ja przeczytałam pięć i uważam, że to najlepsza z jego dzieł, jakie miałam okazję poznać.  Śledzę jego twórczość od kilku lat, odkąd przeczytałam jego książkę „Meksykańska hekatomba". Każda jego powieść to bomba emocji i niespodziewanych akcji przyprawiających o dreszcze niepokoju. Jednak tego, co zaserwował mi w pierwszej części serii „Cienie w mroku”, zupełnie się nie spodziewałam.

Nie będę się rozpisywać o fabule, gdyż już blurb książki ujawnia dwa ważne motywy, które początkowo biegną obok siebie, by połączyć w pewnym momencie swoje ścieżki i razem tworzą niesamowicie wciągającą, skomplikowaną, mroczną, momentami nawet przerażającą opowieść. Trudno ją spokojnie czytać, gdyż wciąż coś się dzieje, a grożące niebezpieczeństwo wyczuwalne jest niemal na każdym kroku. 

Po raz kolejny pan Kulawski pokazał, że jest skutecznym i utalentowanym rzeźbiarzem naszych umysłów, gdyż plastycznie je kształtuje tak, że dajemy się ponieść fali emocji, jakie wyłaniają się na poszczególnych stronach. Opisuje wszystko z pietyzmem, bardzo dobitnie i precyzyjnie tak, że czuć każde drgnienie mięśni, poczucie strachu, zagrożenie i złowieszczy nastrój. Misternie splata poszczególne wątki, wodzi za nos, stawia przed nieoczekiwanymi zwrotami akcji, otaczając to wszystko coraz mroczniejszą i cięższą atmosferą, która wciąga w swoje nurty, niczym wir rzeki porywający swoje ofiary. Do tego autor wykazuje się ogromną znajomością matematycznych zawiłości, gdyż ten element ma tutaj bardzo istotne znaczenie. Podobnie jest z faktami, na podstawie których stworzył tę serię, ujawniając historyczną prawdę, którą nie każdy zna. 

To majstersztyk pisarski, w którym autor prowadzi naszą uwagę w wielu kierunkach, dając pole dla wyobraźni, rozruszania szarych komórek, skłaniając do zajrzenia w mroczne rejony ludzkich zdolności intelektualnych i refleksji nad naturą człowieka. Zgrabnie wrzucone w fikcyjną fabułę fakty skłaniają do własnych poszukiwań i zwracają uwagę na sprawy, o których niewielu ma pojęcie. Poznajemy wiele spraw z przeszłości bohaterów, ale też z historii Jaworzna, w którym istniał obóz pracy. Stworzona historia ma zatem  solidne podstawy, o których autor pisze w swoim wstępnym słowie.

Pan Kulawski robi koktajl  wstrząśnięty i tym razem dokładnie zmieszany z wieloma odcieniami, w którym odbijają się wszelkie warstwy dające razem niesamowite doznania mentalne. Wrzucił do niego kryminalne kostki, dreszczyk grozy, mrok thrillera, ale też obyczajowe krople i odrobinki romansu, a to razem tworzy niesamowity zestaw smaków.  Poszczególne wątki wyłaniają się jak tytułowe cienie z mroku przeszłości, by otoczyć nas swoimi oparami, które wciąż robią się coraz gęstsze. 

W „Rzeźbiarzu kości” spotykamy różne umysły i zostały nam one doskonale nakreślone. Powieść wrzuca nas w specyficzny labirynt ludzkiego umysłu, pokazując, do czego zdolny jest człowiek i to na różnych poziomach. Dostrzec można, że z umysłem jest tak jak z nożem, który można użyć do różnych celów. Nożem możemy na przykład posmarować sobie kromkę chleba, ale też zabić. I podobnie jest z umysłem, dzięki któremu możemy normalnie funkcjonować, ale też są takie umysły, które mają ponadprzeciętne zdolności, ale też takie, które w swojej chorej wersji potrafią zgotować drugiemu człowiekowi piekło. 

Tą pierwszą częścią autor zaostrzył mój apetyt na kolejne części, chociaż aż się boję, co może mi jeszcze zaserwować, po tym, jak zakończył ten pierwszy tom i pozbawił życia osoby, o których bym nie spodziewała się, że tak skończą. Zmierzając ku ostatniej stronie miałam wrażenie, że wszystko się uspokaja, mimo że jeszcze nie poznaliśmy odpowiedzi na niektóre pytania. Już miałam nadzieję, że badana sprawa zmierza ku końcowi, a tu nagle ostatnia fraza pozostawia mnie z myślą pytaniem:  „Naprawdę???” 

Tuż po zamknięciu ostatniej strony jestem w osłupieniu, oszołomieniu, rozgoryczeniu, złości i w stanie, który wprawia w niedowierzanie,  z bijącym z niepokoju sercem i burzą emocjonalną, która po prostu wywala wszelkie korki gwarantujące spokój. To sprawia, że czekam na kontynuację z podekscytowaniem i niepewnością tego, co może się wydarzyć, a znając twórczość pana Wojciecha Kulawskiego, może wydarzyć się wszystko.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z autorem i wydawnictwem

Wydanie: I

Data premiery: 22.11.2024r.

Ilość stron: 480

Wymiary: 125 x 195 mm

Okładka: miękka

ISBN: 978-83-66767-72-0

Wydawnictwo: Alegoria

Moja ocena: 6/6

Nowy kryminał Wojciecha Kulawskiego! - zapowiedź

22 listopada 2024 r. 

premiera trylogii kryminalnej

Wojciecha Kulawskiego

"CIENIE W MROKU"

Pierwsza część cyklu opatrzona tytułem "Rzeźbiarz kości" zapowiada się naprawdę interesująco i mrocznie!

Wojciecha Kulawskiego nie trzeba nikomu przedstawiać, gdyż czytelnicy już nie raz mieli  okazję przekonać się, że jego kryminały są ogromną dawką emocji. W swoim dorobku  ma kryminały, thrillery i horrory. Zadebiutował w 2010 r. w wydanej przez Portal Literacki antologii „Przedświt” dwoma opowiadaniami „Rąbanko” i „Pojedynek na szosie” . Autor m.in. 6-tomowej serii o prokuratorze Marianie Suskim (cz.1 Lista sześciu, 2017 r.),  dwóch książek sensacyjno-przygodowych z archeologiem  Timem Mayerem "Syryjska legenda" i "Meksykańska hekatomba"  oraz niedawno wydanego thrillera "Humbug" i  "Rok 2022".

Laureat licznych nagród i wyróżnień w konkursach literackich m.in. Poznań Fantastyczny, Literacki Debiut Roku, Międzynarodowy Festiwal Kryminału, Japan Fest.

Oto opis pierwszej części trylogii:

W mroku czają się cienie martwych i żyjących. 

Nie wiesz, które z nich są groźniejsze.

Podkomisarz Mateusz Dafner z dość mętnych powodów przeniesiony z Krakowa do Jaworzna początkowo budzi wśród lokalnych funkcjonariuszy niechęć, lecz z czasem zyskuje sympatię i sojuszników. Wspólnie usiłują rozwiązać tajemnicę odnalezionych szkieletów uformowanych w kuriozalne rzeźby (m.in. Gwiazdę Dawida i swastykę). Rozwijające się powoli śledztwo prowadzi w przeszłość i zatacza coraz szersze kręgi.

Do stojącego kilkadziesiąt kilometrów dalej starego domu wprowadza się Tomasz Wetliński, informatyk uzależniony od liczb i liczenia. Mężczyzna odnajduje w piwnicy pomieszczenie, którego ściany zapisane zostały matematycznymi wzorami, cztery gry planszowe oraz inne dziwne pamiątki. Okazuje się, że stary dom jest czymś w rodzaju rebusu-pamiętnika pozostawionego przez poprzednich właścicieli. Tomek, wraz z nowo poznaną przyjaciółką (urzędniczką w gminie, a z wykształcenia matematyczką), usiłują zrozumieć pozostawiony przekaz.

W pewnym momencie oba wątki splatają się, a wiejąca z nich groza narasta…

Tajemnica, która nie miała prawa zostać odkryta. Tajny projekt badawczy, makabryczna zbrodnia i pytanie o granice człowieczeństwa. Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami opowieść o tym, co kryje się głęboko w nas i może być bardzo niebezpieczne. 

 Renata Przybysz (Diabeł poleca)

Ta książka zabierze Cię w sam środek szaleństwa, ludzkich dramatów i chorych umysłów. Nie zamykaj oczu, to dopiero początek. 

Patrycja Pilarska (books_in_blood1)

Niezwykle wciągający kryminał, w którym kluczową rolę odgrywają zagadki zakodowane przed laty. Tajemnica przeszłości, którą chcielibyśmy odkryć wraz z bohaterami, wciąga i nie pozwala o sobie zapomnieć przez długie godziny po odłożeniu książki. 

Luiza Pańczyk (Vaconafa)

Już można ją nabyć w trwającej PRZEDSPRZEDAŻY

Rzeźbiarz kości - Wydawnictwo Alegoria

Wydanie: I

Ilość stron: 480

Wymiary: 125 x 195 mm

Okładka: miękka

ISBN: 978-83-66767-72-0

Wydawnictwo: Alegoria

[92./24] 1607. - "Rok 2022"

"Rok 2022"

Wojciech Kulawski

„politycy zrobią wszystko, 

aby zdyskredytować przeciwnika”

Pan Wojciech Kulawski nie raz pokazał w swoich powieściach, że ma nie nieszablonowe pomysły na fabułę swoich książek. Potrafi rewelacyjnie zawiązywać splot wydarzeń i wrzucać swoich bohaterów w nietypowe sytuacje, z których rodzą się ekscytujące i trzymające w napięciu epizody. Miałam okazję się o tym przekonać czytając jego trzy powieści: „Syryjska legenda”, „Meksykańska hekatomba” i „Humbug”. Po jego najnowszej książce „Rok 2022” spodziewałam się równie fascynujących przygód i nie zawiodłam się. Od pierwszych stron autor sprawia, że można poczuć ciarki na plecach. Opisy są tak sugestywne, z trafnie dobranymi słowami, że niemal czuć każdy zgrzyt, każdą emocję i każdą sytuację.

Tak dzieje się od prologu, gdy jesteśmy świadkami wypadku samochodowego, któremu ulega główny bohater Adam Wolański. Jest noc, on przed kimś ucieka i nagle jego samochód wpada na barierę ochronną i wylatuje z impetem w powietrze i w efekcie uderza w drzewo. To jednak nie koniec tej sceny, bo autor z pietyzmem oddał cały proces tej katastroficznej jazdy. Niesamowicie namacalnie zostały tu nakreślone kolejne fazy tego epizodu, tak że niemal słyszymy odgłos kory drzewa, o które ociera się auto, zgrzyt blachy, trzask szyby i jęk pojazdu staczającego się po skarpie. To tylko początek tej dramatycznej sceny, która w pewnym momencie urywa się, by w kolejnym rozdziale przenieść nas do wydarzeń wcześniejszych.

Główna część fabuły zaczyna się w momencie, gdy Adam budzi się w szpitalnej izolatce, która okazuje się mieścić w starym zadbanym dworku. Wydarzenia z ośrodka doprowadzają nas do tego momentu. Jest świadomy, że stracił pamięć i ma jedynie przebłyski z przeszłości. Pamięta, że ma 40 lat i mieszka w Warszawie.  Dostrzega, że na szyi ma coś w rodzaju obroży, więc nie może opuścić terenu posiadłości, której pilnują uzbrojeni strażnicy, a na wysokim murze widać druty kolczaste pod napięciem. 

Od lekarza tego ośrodka, Florentyny Niekrasz dowiaduje się, że jest w ośrodku treningowym, do którego zgłosił się sam, by wziąć udział w szkoleniu w nowym projekcie rządowym dotyczącym pracy dobrowolnej. Ona mówi też, że do izolatki trafił miesiąc temu po pewnym wypadku, ale nie przekazuje mu szczegółów. Nie jest to jednak wypadek z prologu, bo ten epizod jest nam ujawniony jako zdarzenie, które dopiero ma nastąpić. Wkrótce Adam Wolański trafia na pewne znaki, które pozostawił zanim stracił pamięć. Stopniowo zaczyna poznawać prawdę, nie tylko dotyczącą jego osoby, ale też wydarzeń jakie działy się w tym miejscu w XIX wieku.

Historię poznajemy jakby od końca, czyli najpierw mamy zdarzenie z jakiegoś okresu życia bohatera, potem cofamy się w czasie by poznać sekwencję wydarzeń, które doprowadziły do tego momentu, a w międzyczasie dowiadujemy się, jak Adam Wolański znalazł się w tym specyficznym ośrodku. Jego próby rozwiązania sprawy, zrozumienia tego, co mu się przydarzyło oraz wszystko to, co się wokół tego dzieje sprawia, że powieść czytałam momentami z zapartym tchem. Jakby mało było tego, co Adam Wolański przeżywa w dworku, zostaje on wciągnięty w szczególny sposób w kryminalną intrygę sprzed ponad 100 lat i wiąże się ona z dawnymi mieszkańcami tego miejsca. A to wszystko za sprawą… duchów. 

Powieść „Rok 2022” to niesamowita mieszanka emocjonalna z ekspresyjną akcją, której zwroty trudne są do przewidzenia. Z wprawą mistrza budowania napięcia i splątania kilku wątków pan Kulawski stworzył rozbudowany sensacyjny kryminał z wątkiem paranormalnym, elementami political fiction i thrillera. Tajemnica godni tajemnicę, dzieją się dziwne sytuacje ocierające się o narkotyczne wizje i realne sny, a do tego w samym ośrodku nie wiadomo, komu można zaufać i co się właściwie w nim dzieje. Tym samym historia ta uświadamia do czego mogą być zdolni politycy, co może się wydarzyć, gdy wpadają oni na absurdalne pomysły znajdując jednak swoich popleczników i do czego są zdolni, by wdrożyć swoje chore plany.

Wydanie: I

Data premiery: 05.06.2024 r.

Ilość stron: 464

Wymiary: 125 x 195 mm

Okładka: miękka

ISBN: 978-83-68037-13-5

Wydawca: Wydawnictwo Nocą

Moja ocena: 6/6

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z autorem

i wydawnictwem

O Autorze (więcej TUTAJ)

źródło: strona autora i You Tube

[13.] 1528. - "Humbug"

"Humbug"

Wojciech Kulawski

Wydanie: I

Data wydania: 01.12.2023r.

Ilość stron: 294

Wymiary: 130 x 205 mm

Okładka: miękka

ISBN: 978-83-68018-02-8

Wydawnictwo: CM

Moja ocena: 5/6

„głupie pomysły są najlepsze, bo trudno je racjonalnie uzasadnić”

Gdyby zapytać kogokolwiek, co to jest humbug, podejrzewam, że niewielu znałoby odpowiedź. W Internecie można znaleźć krótkie wyjaśnienie, że słowo to określa osobę, która zachowuje się w zwodniczy sposób, lub też jest to sprawa, która po pewnym czasie okazuje się oszustwem. I taki zwodniczy charakter ma powieść „Humbug”, w którym bohaterkom trudno jest oddzielić prawdę od kłamstwa, ale też niektóre stworzenia wyglądające niepozornie i niewinnie okazują się groźne.

Marzena Gibała jest uznaną policjantką działającą od wielu lat w warszawskich kryminalnych kręgach prawa. Jej czas wypełnia przede wszystkim praca i nie ma chwili na odpoczynek, aż w końcu nadarza się okazja, by spędzić dwa tygodnie na pięknych Balearach. Do tej przygody zaprasza swoją przyjaciółkę ze szkoły, z którą kiedyś obiecały sobie, że wyjadą razem na wymarzone wakacje. Teraz, leżąc przy hotelowym basenie na Majorce i popijając drinki snują plany, jak chciałyby spędzić najbliższych kilkanaście dni. Wkrótce okazuje się, że świat jest mały, bo w tym samym miejscu, nad tym samym basenem Marzenia dostrzega znajomą kobietę, której towarzyszy przystojny Hiszpan. To Iwona Spychalska, która jakiś czas temu wyjechała z Polski i teraz jej życie związane jest z Madrytem, gdzie pracuje, jako kosmetyczka, a teraz spędza urlopowy czas na Majorce. Wskutek kilku wydarzeń i osób, które pojawiają się na ich drodze, Marzenia budzi się z kacem na jachcie dryfującym po morzu. Dzień wcześniej brała udział w imprezie na wyspie Minorka w jednym z tamtejszych klubów, a teraz niewiele z tego pamięta. Przerażające jest to, że w ręku trzyma pistolet, a na pokładzie jest pełno krwi.

W swojej najnowszej powieści pan Wojciech Kulawski, niczym doskonały iluzjonista, ukazuje nam rzeczywistość taką, jaką chce nam pokazać, czyli jako jednoznaczną sytuację, bez ukrytych podtekstów. Jednak za chwilę odsłania, niejednokrotnie szokujące fakty, które całkowicie zmieniają naszą ocenę danej osoby, czy zdarzenia. Z tego względu ważne są w niej wszystkie scenki, o których czytamy od początku. Gdy zaczynamy poznawać tę historię, wydaje się nam, że autor opowiada nam jakąś nic nieznaczącą historię kobiety, która jedzie z przyjaciółką na wakacje marzeń na Baleary, więc pojawia się pytanie, czyżby pan Kulawski zmienił upodobania pisarskie i zamienił kryminały na romanse? Autor bowiem jest znany jako pisarz kryminałów, thrillerów, fantastyki i powieści sensacyjnych. Chociaż w książce trzy razy puszcza do czytelnika oczko, ujmując swoim umiejętnościom, określając siebie, jako mało znanego autora i do tego piszącego kiepskie kryminały. Pojawia się nawet tytuł jednej z jego książek, które ujrzały rzeczywiście światło dzienne. Jest w tym pewna przewrotność, którą dostrzegamy w dalszej części fabuły, bo z każdym kolejnym wydarzeniem atmosfera staje się coraz bardziej tajemnicza, pojawiają się ciemne charaktery, które niepostrzeżenie komplikują sielankę głównych bohaterek, ale też wpływają na zmiany w zachowaniu niektórych z nich. 

Wiodących postaci jest tu kilka, ale niewątpliwie osią wydarzeń jest tutaj osoba Marzeny Gibały, którą los wystawił na ciężką próbę. Jej postawa zupełnie odbiegała od charakteru policjantki, gdyż wykazała się niebywałą lekkomyślnością, przez co wpakowała się w kłopoty. Jednak największą przemianę przeszła jej przyjaciółka Jadwiga Zając, która odsłania swoją prawdziwą naturę. Wprawdzie nie jest to transformacja, w którą w realnym życiu łatwo uwierzyć, ale biorąc pod uwagę, że „Humbug” jest reklamowany, jako pastisz romansów mafijnych, więc jest w niej wszystko możliwe. Zawiera się w tym wszystkim niejako ostrzeżenie, że nawet na wakacjach, w rajskich klimatach i warunkach, warto być uważnym i mieć rozum w głowie. Czasami niewinna znajomość może przerodzić się w dramat.

„Humbug” to niesamowity, nieco pokręcony i zwariowany mix gatunkowy, w którym elementy romansu, przeplatają się z wątkami obyczajowymi, kryminalnymi, sensacyjnymi i mafijnymi okraszonymi ciekawostkami dotyczącymi Balearów. Jedyne, z czym miałam na początku problem, związane było z obcobrzmiącymi imionami i nazwiskami, których jest dosyć dużo, więc bez notatek się nie obyło. Brakło mi też wyraźnego oddzielenia tego, co dzieje się obecnie, a tego, co wydarzyło się w przeszłości danej osoby. Często jest tak, że czytamy o aktualnych wydarzeniach a linijkę dalej pojawia się historia niemająca związku z wcześniejszym epizodem. Są to jednak drobne mankamenty, które nie zaburzały poznawania tej powieści, gdyż akcja rozwija się stopniowo, małymi kroczkami, przyspiesza wraz z poznawaniem tła wydarzeń, dokładaniem nowych sytuacji, wątków, które razem tworzą misternie utkaną sieć splotów zdarzeń. Niewątpliwie najbardziej intrygującymi informacjami były te dotyczące specyficznej fauny i floty, wśród których są takie, których lepiej unikać, zwłaszcza ukąszeń pewnej mrówki i ślimaka, które mogą skończyć się tragicznymi efektami spotkań z nimi.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z autorem

885. - " Syryjska legenda"

Syryjska legenda

Wojciech Kulawski

Numer wydania: I

Data premiery: 8 października 2020 r.

Liczba stron: 336

Okładka: miękka

Format: 130 x 205 mm

Wydawnictwo: CM

„Władza i pieniądze to pragnienia, które ostatecznie doprowadzą ludzkość do zguby”.

W recenzji „Meksykańska hekatomba” napisałam o panu Wojciechu Kulawskim, że dla niego pisanie jest niesamowitą przygodą i spotkaniem ze słowem i doskonale można to poczuć czytając jego powieści. Porównałam ich sposób prowadzenia z najlepszymi powieściami sensacyjnymi w stylu na przykład Roberta Ludluma czy Rollins’a James’a. I to zdanie podtrzymuję, po przeczytaniu „Syryjskiej legendy”

źr. zdjęcia: www.wojciechkulawski.pl

Wojciech Kulawski to urodzony w 1977 w Tyczynie polski pisarz kryminałów, thrillerów, fantastyki i powieści sensacyjnych. Jego książki zdobywają coraz szersze grono czytelników, którzy doceniają jego styl i pomysły na tworzone przez niego historie. Swą przygodę z pisaniem zaczynał od publikacji opowiadań na internetowych forach zrzeszających pasjonatów pióra. Brał udział w warsztatach literackich organizowanych w ramach Międzynarodowego Festiwalu Kryminału, których był dwukrotnym laureatem. Obecnie mieszka w urokliwym Rzeszowie, w którym realizuje swoje pasje, m.in. tańczy Tango Argentyńskie, Bachatę i Kizomb, ale też spełnia się, jako mąż, ojciec i syn.

Bohaterem głównym jest Tim Mayer, którego poznałam przy okazji lektury „Meksykańska hekatomba”. Wówczas nie wiedziałam jeszcze, że najpierw pojawił się on w „Syryjskiej legendzie”. To dało mi jedynie tę przewagę, że wiedziałam, iż jest on postacią, która wyjdzie z każdej opresji cało. Takiej pewności nie miałam natomiast wobec innych osób występujących w tej fabule.

Para archeologów, Tim Mayer i Sara Frei, bierze udział w wyprawie archeologicznej zorganizowanej przez Radę Federalną Szwajcarii w porozumieniu z prezydentem Syrii Baszszarem al-Asadem. Celem wyprawy jest odnalezienie dzieł sztuki zrabowanych przez hitlerowców w czasie II wojny światowej i ukrytych gdzieś na terenie Syrii. Motywacją do jej zorganizowania stały się mapy składające się z 23 kart dostarczonych przez niejakiego Marka Radke, który otrzymał je od swego przyjaciela kilka lat temu. Na dokumentach zaznaczone są miejsca, gdzie należy szukać konkretnych wskazówek ukrycia skarbu ujęte w intrygujące zagadki. Problemem w ich rozszyfrowaniu jest mało znany język, w jakim zostały one napisane.

W tym samym czasie zostaje porwana Laura Cologne, córka znanego i wybitnego profesora Bertranda Cologne pracującego w ośrodku badawczym CERN, który jest naukowcem i twórcą projektu Magnetron mającym dać ludzkości ogromy krok naprzód w poszukiwaniu cennych przedmiotów.

Nie są to wszystkie postacie biorące udział w tej historii i nie zamierzam ich tu wszystkich wymieniać, ale muszę wspomnieć o jednym z czarnych charakterów, który przewija się przez całą powieść i jest inicjatorem całego przedsięwzięcia. Mark Radke ma za sobą nieciekawą przeszłość. Właśnie wówczas wyłania się zalążek sprawy oraz wówczas rodzi się w plan, w który wciągnięty jest jego kompan Allan Romer, handlarz żywym towarem. Radke potrafi skutecznie się kamuflować i knuć intrygi. Zgłasza swoją chęć udziału w wyprawie, ale jego celem nie są dzieła sztuki, lecz coś, o czym pozostali uczestnicy nie wiedzą.

Te główne wątki łączą się zgrabnie z innymi, pobocznymi elementami tworząc wciągającą, emocjonalną i pełną dramatyzmu fabułę, składającą się na powieść „Syryjska legenda”. Jest w niej wszystko to, co powinna zawierać sensacyjna fabuła: poszukiwanie skarbów, rozwiązywanie zaszyfrowanych zagadek, pojawiające się wciąż tajemnice, odkrywanie kolejnych tropów, przestępczy światek, niebezpieczne sytuacje z wplecionym wątkiem miłosnym, a do tego szybkie zwroty akcji i wciąż zmieniające się epizody ujęte w krótkie, konkretnie napisane rozdziały.

Autor zastosował w niej zabieg ukazywania poszczególnych wątków z każdej strony, zarówno tego, co dzieje się u archeologów, jak i polityków, przestępców, ale to nie znaczy, że wiemy wszystko. Umiejętnie ukrywa to, co powinno być tajemnicą dla czytającego, urywając często, jakiś epizod w najbardziej ekscytującym momencie, by potem do niego powrócić w odpowiednim czasie. Pozornie wydaje się, że wiemy bardzo dużo i tylko wystarczy śledzić spokojnie kolejne wydarzenia. Jednak okazuje się, że jest to tylko część prawdy, którą widzimy.

„Ludzki umysł to pułapka. Wszystkie światłe idee ludzkości i tak ostatecznie będą służyły do zrobienia bliźniemu krzywdy”

To doskonale przemyślana, zaplanowana i dopracowana powieść, napisana z rozmachem i pasją, z wieloma wątkami, które autor połączył w jedną, sensowną i klarowną całość. Dodatkowego egzotycznego smaczku dodaje miejsce, w którym osadzona jest fabuła całkowicie fikcyjnej, ale autor wplótł w nią prawdziwe fakty i postaci z dziejów Syrii. Pod tym względem widać, że autor dobrze przygotował się do napisania swojej powieści, zdobywając potrzebne informacje, poznając miejsca, które opisuje tak, jakby tam faktycznie był.

Syria nie jest krajem, o którym wiemy zbyt dużo, dlatego niezwykle ciekawe było wniknąć w jej kulturę, zabytki i historię. Wydarzeniom towarzyszy niepokojąca atmosfera trwającej tam od 2011 roku wojny domowej między siłami wiernymi prezydentowi Baszszarowi al-Asadowi a zbrojną opozycją.

Czytanie „Syryjskiej legendy” było dla mnie niesamowitą przygodą, którą przeżywałam wraz z bohaterami. To, co pan Wojciech Kulawski robi z czytelniczymi emocjami, jest trudne do opisania. Moje emocje były rozciągnięte do granic możliwości, gdyż przez całą fabułę czułam napięcie i niepokój związany z losami bohaterów. Zdarzyło się kilka razy, że musiałam na chwilę odłożyć książkę, by ochłonąć, ale potem znowu zagłębiałam się w lekturę. Do końca nie było wiadome, jak dla niektórych potoczą się ich losy, co się z nimi stanie i czy wyjdą cało z opresji. Wprawdzie takich wątpliwości nie miałam w przypadku Tima Mayera, ale pozostałe postacie budziły moje obawy pod tym względem.

To wszystko w efekcie tworzy jedną, wspólną całość, z zaskakującym finałem, i epilogiem, który zamiast uspokoić emocje, dolewa przysłowiowej „oliwy do ognia”. W zakończeniu autor pozostawia niedokończone wątki, którym, mam nadzieję, kiedyś dopisze ciąg dalszy.

Recenzja "Meksykańskiej hekatomby"

Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorowi

i wydawnictwu CM

840. - "Meksykańska hekatomba"

Meksykańska hekatomba

Wojciech Kulawski

Wydanie: I

Data wydania: 23 czerwca 2021 r

Okładka: miękka

Format: 119 x 205 mm

Liczba stron: 322

Wydawnictwo CM

„Natura nie da nam tak łatwo odkryć zasad, które stworzyła przez miliardy lat”

Każdego dnia nasza Ziemia narażona jest na niebezpieczeństwo zderzenia z meteorytem, o czym nie raz można usłyszeć w mediach. Jednym z bardziej znanych katastrof tego rodzaju jest zdarzenie z 30 czerwca 1908 roku zwane katastrofą tunguską. Wówczas ogromna asteroida eksplodowała w odległości około 10km nad ziemią rozpadając się na mniejsze części. To wywołało ogromne zniszczenia w promieniu 40 km ale widziana była z odległości aż 650 km natomiast słychać ją było aż do 1000 km a wstrząsy odczuwalne były na całej ziemi. Drugim podobnym zderzeniem był Meteor Czelabiński z 15 lutego 2013 roku średnicy około 20 m ale po wejściu w atmosferę Ziemi bolid rozpadł się na wysokości 29,7 kilometrów nad powierzchnią Ziemi nad obwodem czelabińskim. Te dwa przykłady świadczą o tym, że takie zderzenie jest możliwe, co wykorzystał autor książki „Meksykańska hekatomba”

źr. zdjęcia:
lubimyczytac.pl

Wojciech Kulawski to urodzony w 1977 w Tyczynie polski pisarz kryminałów, thrillerów, fantastyki i powieści sensacyjnych. Obecnie mieszka w urokliwym Rzeszowie, w którym realizuje swoje pasje, m.in. tańczy Tango Argentyńskie, Bachatę i Kizomb ale też spełnia się jako mąż, ojciec i syn. Zadebiutował dwoma opowiadaniami „Rąbanko” i „Pojedynek na szosie” w antologii „Przedświt” wydanej przez Portal Literacki w 2010 roku. Zdobył nagrody w konkursach literackich m.in. Poznań Fantastyczny, Literacki Debiut Roku, Międzynarodowy Festiwal Kryminału, Międzynarodowy Festiwal Opowiadania czy Japan Fest. Ma na swoim koncie kilkanaście opowiadań oraz powieści, spośród których jedno z najbardziej znane to „Poza granicą szaleństwa”, „Zamknięci” czy ostatnio „Syryjska legenda”

Dla pana Wojciecha Kulawskiego pisanie jest niesamowitą przygodą i spotkaniem ze słowem. Doskonale można to poczuć czytając jego powieści. Ja już od jakiegoś miałam ochotę na jakąś książkę tego autora, więc jak tylko zobaczyłam w Klubie Recenzenta serwisu nakanapie.pl „Meksykańską hekatombę”, historia wydała mi się na tyle ciekawa i nietypowa, że postanowiłam ją poznać.

Nie będę się zbytnio rozpisywać o fabule gdyż musiałabym za dużo zdradzić, ale zaznaczę jedynie, że powieść składa się z kilku wątków, które początkowo poznajemy osobno, ale dosyć szybko zaczynają się ze sobą zazębiać i wspólnie tworzyć emocjonującą historię. Od razu wkraczamy w dramatyczną akcję, które swoje wyjaśnienie ma w kolejnych rozdziałach.

Tim Mayer jest archeologiem, który razem z przyjacielem wyjeżdża do Meksyku, by tam w ośrodku wypoczynkowym nieopodal miejscowości Ciudad Juarez spędzić urlopowy czas. Siedząc nad brzegiem basenu nagle zauważają, że zbliża się w kierunku ich hotelu jakiś bardzo jasny obiekt…

Drugim bohaterem mającym ogromne znaczenie w tej historii jest czternastoletni Jan Matjas -chłopiec o niezwykłych zdolnościach. Jego specjalnością są algorytmy genetyczne. Całe swoje dotychczasowe życie spędził w podziemnej bazie wojskowej i jest przekonany, że świat na zewnątrz został zniszczony przez anomalie na Słońcu, które miały miejsce 25 lat temu. Takie informacje przekazał mu kilka lat temu jego opiekun Juan Barker. Teraz razem z nim musi uciekać z bazy, by uniknąć śmierci…

Te dwa wątki początkowo śledzimy w osobnych ujęciach, ale wkrótce los łączy je ze sobą i wraz z toczącymi się porachunkami gangów narkotykowych oraz rozgrywkami politycznymi tworzą emocjonującą sieć wydarzeń. To zaledwie preludium do całej gamy sensacyjnych epizodów, w które jesteśmy wciągnięci od pierwszych akapitów czując ich grozę. Następują one po sobie z ogromną prędkością przyprawiając o szybsze bicie serca. Są też chwile spokojne ale one także nie trwają długo i już na kolejnej stronie ponownie porywa nas szalony wir bez możliwości złapania większego oddechu. Połączenie motywu mafijnego, sensacyjnego z katastroficznym a do tego wplecione wątki obyczajowe, dają piorunującą mieszankę emocjonalną, która wybucha z każdym kolejnym epizodem. Czytając, wciąż czułam niepokój, spodziewając się kolejnych niespodziewanych sytuacji. Dawno nie czułam tylu emocji czytając powieść sensacyjną, w której akcja goni akcję a przy tym spotykamy bogatą galerię charakterystycznych osób, niespodziewane zwroty akcji i zaskakujących epizodów.

Bardzo często czytałam ją z zapartym tchem, gdyż co chwilę autor wprawiał mnie w emocjonalną huśtawkę. To świetnie napisana, trzymająca w napięciu do samego końca fabuła z wieloma zwrotami akcji i zaskakującymi wydarzeniami. Sposób prowadzenia poszczególnych wątków przywołuje mi skojarzenia z najlepszymi powieściami sensacyjnymi w stylu na przykład Roberta Ludluma czy Rollins’a James’a. Autor stopniuje napięcie, dokłada nowe elementy, ujawnia tajemnice skrywające się za rządowymi działaniami. To jedna z tych powieści, które nie pozwalają na spokojne śledzenie wydarzeń aż do samego końca, który jeszcze bardziej dokręca śrubę mocnych wrażeń. Nie ma tu zbędnych słów, opisów, osób czy sytuacji. Wszystko w tej historii jest spójne, realistyczne i ważne.

Uważam, że „Meksykańska hekatomba” to jedna z lepszych książek, jakie ukazały się ostatnio na naszym rynku wydawniczym i z pewnością jeszcze nie raz będę chciała sięgnąć po znakomitą prozę pana Wojciecha Kulawskiego.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl