[44/25] -1757. - "Faceci są beznadziejni” Tom II

„Faceci są beznadziejni”

Tom drugi

Katarzyna Bester

„Zaskakujące, ja drobny incydent potrafi zmienić nasze nastawienie.”

Nigdy nie mów: Nigdy. 

To stwierdzenie doskonale pasuje do bohaterki książki „Faceci są beznadziejni”, gdyż Susan Brown jest zatwardziałą singielką i jest przekonana, że nigdy nie wyjdzie za mąż, ani też nigdy nie będzie planować jakichś dłuższych związków, bo po prostu uważa, że… faceci są beznadziejni i nadają się jedynie do sprawiania przyjemności kobietom. Do niedawna to zdanie podzielała jej przyjaciółka Mallory Fox, która była bohaterką powieści pt. „Chętnie przyjmę oświadczyny”, pierwszej części dylogii. Ona także myślała podobnie, jak przyjaciółka i prowadziła podobne życie jak ona, czyli bardzo rozrywkowe, erotycznie wyzwolone i niezależne.

Z trzech przyjaciółek, które poznaliśmy w tomie pierwszym, tylko Susan wciąż prowadzi takie życie i wydaje się, że ono spełnia jej oczekiwania, bo przecież robi to, co chce i nie ma potrzeby, by obok był ktoś na stałe. Dostrzega jednak, że zarówno June, jak i Mallory mają coraz mniej czasu dla niej, bo lubią spędzać czas ze swoimi mężczyznami. Jednorazowe przygody często kończą się wyznawaniem uczuć, a to dla Susan oznacza koniec takiej niezobowiązującej relacji. Jakby było mało zmartwień, to okazuje się, że do sąsiedniego mieszkania wprowadził się pewien przystojny blondyn, który nie dość, że ma hałaśliwego psa, nie potrafi parkować i w ogóle jest irytujący, to jeszcze od rana uruchamia głośną wiertarkę.

Świetnie bawiłam się zarówno przy pierwszej, jak i drugiej części. Tu muszę zaznaczyć, że MOŻNA JE CZYTAĆ NIEZALEŻNIE, chociaż niektóre wątki nawiązują do wcześniejszych wydarzeń, ale główny motyw związany z Susan, jest od początku do końca odrębną historią. Jej tytuł sugeruje lekkie, dowcipne podejście do tematu relacji damsko-męskich. a w trakcie poznawania historii Susan, wyłania się jej erotyczny charakter. Nie jest on jednak wulgarny, czy odstręczający element, bo wszelkie scenki, których w sumie jest niewiele są ujęte w nierażący sposób, ale też rozmowy na ten temat są podane z humorem i lekkością.

Narracja jest prowadzona tylko ze strony Susan, która relacjonuje nam wszystko tak, jakby robiła to stojąc lub siedząc obok nas. Jej sposób wypowiedzi ma charakter prosty, nieco wulgarny i najczęściej wyraża w tym bezpośrednim stylu swoje potrzeby seksualne. Wokół tego krążą jej myśli i życie, bo seks stanowi w nim ważny element.

Od pierwszych stron autorka przyciąga uwagę tworząc bohaterki odważne i bezpruderyjne, odwracając tradycyjne role, które często pojawiają się w romansach. Zamiast mężczyzn, to kobiety przejmują cechy stereotypowo przypisywane płci przeciwnej i traktują relacje bardziej powierzchownie, unikają zaangażowania i skupiają się na własnych potrzebach. To ciekawe podejście, gdyż z reguły to panowie w romansach mają takie charaktery i traktują kobiety przedmiotowo. Tutaj role się odwracają, ale w przypadku kobiet nie zawsze wychodzi to im na dobre, gdyż w naszym polskim, konserwatywnym społeczeństwie takie zachowania są piętnowane. 

Taka postawa, jaką przedstawia Katarzyna Bester w swojej książce, może być odbierana jako kontrowersyjna, bo konfrontuje stereotypy i przełamuje utarte schematy myślenia. Ten wątek dodaje fabule pikanterii, wprowadza ciekawe, intrygujące tło do wydarzeń, ale jednocześnie, wbrew pozorom, scen erotycznych nie ma zbyt dużo. Jest też okazją do zastanowienia się nad równością w związkach oraz takich samych postaw  u obu płci. Powstaje chociażby pytanie o to, czy takie zachowanie kobiet, jakie prezentuje Susan i do niedawna Mallory, jest akceptowalne i czy wpisuje się ono w ramy równouprawnienia. W ten sposób autorka skłania do refleksji nad tym, jak postrzegamy i oceniamy kobiece wybory i być może dlatego akcja osadzona została w Nowym Jorku, a nie w Polsce, która pod tym względem wydaje się bardziej konserwatywna i sztywna.

„Faceci są beznadziejni” to historia, w której prośba o cukier skierowana do sąsiada  nabiera zupełnie innego znaczenia. Już samym tytułem sugeruje, że jest to komedia romantyczna, a to sugeruje, że będzie dowcipnie, odważnie i lekko. I tak faktycznie jest, bo autorka podchodzi do relacji damsko – męskich z humorem i bezpruderyjnie. 

Pani Bester pokazała, że świetnie radzi sobie zarówno w delikatnych romansach, jak i tych z erotycznym klimatem. Napisała powieść pełną humoru, emocji i sytuacji, które mogą wywołać zarówno uśmiech, jak i refleksję. Opowiada w nich o potrzebie miłości, tworzeniu trwałych związków na niej opartych, bo takie podejście jak u bohaterki książki ma krótki termin ważności. Prędzej lub później strzała Amora skutecznie trafia prosto w serce, a wówczas bohaterki dostrzegają jak w piękny sposób zmienia się życie. To pokazuje, że życie jest nie tylko pasmem problemów, wyzwań, zadań do wypełnienia, ale przede wszystkim  jest polem do czerpania z niego przyjemności i satysfakcji. Zwłaszcza, gdy mamy ukochaną osobę u swego boku.

Recenzja tomu I "Chętnie przyjmę zaproszenie"

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem

Wydanie: I

Data premiery: 29.01.2025

Ilość stron: 304

Wymiary: 130x210 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

ISBN: 978-83-8373-471-2

Wydawnictwo: Amare

Moja ocena: 6/6

[42/25] -1755. - "Chętnie przyjmę oświadczyny" - Tom I

„Chętnie przyjmę oświadczyny”

cykl: Faceci są beznadziejni

Tom pierwszy

Katarzyna Bester

„Coś, co na początku lekko cię uwiera, 

urośnie z czasem do rangi wielkiego problemu.”

Na przestrzeni wielu lat mentalność ludzi bardzo się zmieniła, jeżeli chodzi o rolę kobiet w życiu. Jeszcze nie tak dawno jednym z głównych marzeń kobiet było dobrze wyjść za mąż. W dzisiejszych czasach priorytety się są zupełnie inne, a przykładem tego jest bohaterka książki „Chętnie przyjmę oświadczyny”, która reprezentuje tę część kobiet, którym nie spieszy się do zamążpójścia.

Mallory, Susan i Jude to trzy przyjaciółki często się często spotykają, imprezują, ale tylko dwie z nich ciągle są singielkami. June od czterech lat ma obok siebie ukochanego Adama i nie wyobraża sobie bez niego życia.

Tak się złożyło, że zanim przeczytałam "Chętnie przyjmę oświadczyny", najpierw poznałam książkę "Faceci są beznadziejni”, a wszystko dlatego, że nie wiedziałam, że te dwie powieści należą do tego samego cyklu. Tytuł drugiego tomu doskonale nadaje się też, jako nazwa całej dylogii, bo wokół tego tematu kręcą się  obie części.  Koniecznie chciałam  poznać historię Mallory, dlatego sięgnęłam po pierwszy tom. Każda z tych historii tworzy osobną całość. Łączą je tylko bohaterki, o których jest ta opowieść. Znam, zatem już także losy Susan, która ma podobne podejście do życia i związków, jak Mallory, a więc też nie jest zainteresowana budowaniem dłuższych relacji.

"Chętnie przyjmę oświadczyny" to opowieść o Mallory Fox, której w ogóle nieśpieszno w małżeńskie łoże, mimo że ma już a sobą 28 wiosen. Z tym, że łoże, jak najbardziej ją interesuje, ale tylko jako miejsce do erotycznych igraszek z mężczyznami, których ona traktuje bez zaangażowania i jednorazowo. To jednak się zmienia na jednym z obiadków u majętnej babci, na której jest też znienawidzona kuzynka Melanie. Sędziwa nestorka rodziny oświadcza, że zapisze swój pokaźny majątek tej z nich, która szybciej wyjdzie za mąż w ciągu najbliższych dwóch lat. To nie jedyny warunek. Drugi jest trudny do wykonania, bo małżeństwo ma trwać co najmniej siedem lat. Mallory nie jest typem materialistki, więc nie zależy jej na spadku. Machiną, która uruchamia wyścig jest nienawiść. I tak przez większą część książki towarzyszymy bohaterce w jej próbach znalezienia odpowiedniego kandydata na męża. Bo, jak mówi przysłowie: „Tego kwiatu jest pół światu „ i Mallory nie ma problemów z zawieraniem znajomości, ale wciąż każdy kolejny poznany facet ją rozczarowuje. Wychodzi z niej natura nimfomanki i najchętniej uprawiałaby z nimi seks, ale i pod tym względem polowanie jest bez sukcesów. I tak ganiając za ewentualnymi przyszłymi mężami, Mallory o mały włos nie przeoczyłaby tego, kto jest najlepszą nagrodą na mecie wyścigu.

Nieźle się bawiłam podczas czytania o przygodach Mallory, która jest kobietą wyzwoloną, swobodnie podchodzącą do seksu, uważając, że ma do niego takie samo prawo, jak mężczyźni i na takich samych zasadach. Jednak wyraźnie jest widoczne, że nie jest tak do końca, gdyż wciąż kobiety eksponujące swoje potrzeby i im ulegające bez zobowiązań, są postrzegane jednoznacznie i zupełnie inaczej, niż mężczyzna, który wciąż zmienia obiekty swoich zainteresowań pod kątem erotycznym. Męski świat zupełnie inaczej podchodzi do tego rodzaju kobiet. I ogólnie społecznie są one piętnowane. Wyobraźcie sobie taką osobę w swoim środowisku. Na pewno miałaby odpowiednią łatkę. Być może dlatego miejscem akcji jest Nowy Jork, gdzie łatwiej być jedną z osób licznego tłumu jego mieszkańców.

„Chętnie przyjmę oświadczyny” to komedia romantyczna z wieloma zabawnymi sytuacjami, dialogami podszytymi humorem, ale też bezpośrednim podejściem do relacji damsko-męskich. Fabuła jest dosyć dynamiczna, obfitująca w liczne interakcje międzyludzkie, bardziej lub mniej udane i pod tym względem jest to nietypowa historia. Można też zauważyć pewne schematy, ale zostały one pokazane w zupełnie inny sposób, więc nie są nudne. W barwnych słowach, także delikatnych wulgaryzmach autorka oddaje doskonale charakter bohaterki, której życie toczy się między nudną pracą w kasie biletowej nowojorskiego teatru, a imprezami z przyjaciółkami i oczywiście jednorazowymi przygodami z nowo poznanymi przystojniakami. Dłuższa posucha pod tym względem nie jest mile widziana. Zanim znajdzie tego jedynego, przytrafiają się jej różne perypetie, które nie raz wywoływały u mnie wesołość. To bardzo dobra powieść, pozwalająca odstresować się po całym dniu pełnym wydarzeń i zanurzyć się w świat singielki, by spojrzeć na świat jej oczami.

Pani Katarzyna Bester po raz kolejny mnie nie zawiodła, dostarczając lekką, romantyczną, podszytą erotyzmem opowieść o przyjaźni, poszukiwaniu szczęścia i w efekcie miłości, która prędzej lub później pojawia się nawet tam, gdzie nikt w nią nie wierzy.

Recenzja tomu II "Faceci są beznadziejni"

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem 

Wydanie: I
Data premiery: 08.02. 2024
Ilość stron: 320
Wymiary: 130x210 mm
Okładka: miękka ze skrzydełkami
ISBN: 978-83-8313-932-6
Wydawnictwo: Amare
Moja ocena: 6/6

[184./24]. 1699. - "Nie wierzę w Mikołaja"

"Nie wierzę w Mikołaja"

Katarzyna Bester

„Każdy powinien móc wieść żywot po swojemu”

Każdy ma marzenia, które chciałby spełnić, a takim czasem, gdy tego szczególnie oczekujemy są święta Bożego Narodzenia. Wielu z nas doskonale wie, że prezentów nie przynosi Mikołaj, ale mimo to lubi czuć tę szczególną magię, gdy nasze życzenia są w cudowny sposób zrealizowane. Są jednak tacy, jak bohaterka książki „Nie wierzę w Mikołaja”, która okazuje to dosadnie i wprost, że czas świąt nie jest dla niej jakimś szczególnym okresem.

Pola Trojanowska ma 32 lata i już dawno przestała wierzyć w starszego pana z siwą brodą rozdającego wszystkim wyśnione prezenty. Jej czas wypełniony jest pracą w bibliotece i czasem spędzanym w swoim towarzystwie, rodziną lub z przyjaciółką. Święta zbliżają się wielkimi krokami, więc przyjaciółka namawia ją do spisania listy życzeń do Św. Mikołaja, gdy akurat siedzą w jednej z ulubionych kawiarenek. Oczywiście Pola nie jest entuzjastycznie do tego pomysłu nastawiona, ale dla świętego spokoju pisze list do Mikołaja na… serwetce, którą zgniecioną pozostawia na stoliku.

Tego samego dnia do tej samej kawiarni przychodzi Karol Bachman, który przyjechał do swojej mamy mieszkającej w rodzinnym Rzeszowie po rozwodzie z jego ojcem. Przypadek, a może nie przypadek, sprawia że Karol siada przy tym samym stoliku, który niedawno zajmowała Pola i Matylda. Dostrzega zgniecioną serwetkę z wypisanymi życzeniami i postanawia zrobić dobry uczynek.

Po raz szósty sięgnęłam po powieść autorstwa książki Katarzyny Bester, po tym jak ujęła mnie swoimi wcześniejszymi powieściami takimi jak: ”Mam coś Twojego”, "Spacer w deszczu", „Romans pod choinkę”, „Minęła godzina dwudziesta druga” i „American Dream”. Nie mogło więc zabraknąć świątecznej propozycji od tej pisarski i tak oto miałam okazję poznać jej najnowszą opowieść. Nie jest to do końca i w pełni typowo świąteczna historia, pomimo że dzieje się w okresie przedświątecznym. Okładka sugeruje coś romantycznego i słodkiego, ale w efekcie fabuła nie skupia się tylko i wyłącznie na świętach i atmosferze wokół nich, ale na problemach dwóch głównych postaci. Pod tą przykrywką poznajemy ich dylematy, przekonania, pragnienia i przemyślenia. Jest to możliwie, gdyż narracja toczy się dwutorowo, ukazując wydarzenia z dwóch różnych perspektyw.

„Nie wierzę w Mikołaja” to opowieść o codziennym życiu pewnej bibliotekarki i o bogatym mężczyźnie, który bawi się w świętego Mikołaja. Oboje są dorośli, ale nie miałam tego poczucia, bo ich zachowanie przypominało raczej zachowanie trochę młodszych ludzi, a nie dojrzałych osób. Karol, pomimo że ma już 40 lat, nadal jest zależny od humorów ojca, więc ich relacje nie są najlepsze, raczej mają charakter biznesowy. Święta są dla niego wyjątkowym, magicznym czasem, ale święta z obecną rodziną ojca przyprawiają go o zawrót głowy, wiec wyjeżdża do swojej mamy, do Rzeszowa. Karol ogólnie nie wzbudzał we mnie negatywnych emocji, raczej sprawiał sympatyczne wrażenie, ale czasami irytowało mnie, że jest mało zdecydowany i wyrazisty. Mimo tego polubiłam go najbardziej, ze wszystkich postaci, jakie pojawiają się w tej powieści.

Natomiast nie potrafiłam obdarzyć sympatią Poli, która zraziła mnie do siebie sposobem bycia, opryskliwością i wulgaryzmami. Nie mam nic przeciwko takim wyrażeniom, ale one po prostu gryzły się z charakterem powieści, która w założeniu miała być świąteczna, na co wskazuje cudna okładka. Widać na niej dwa urocze kotki, które nie są na niej przypadkowo, bo mają swoje miejsce w tej historii, dodając jej nieco słodkości.

Pani Katarzyna Bester pisząc tę powieść, pokazuje, że czasami naszym życiem kieruje przeznaczenie, które w delikatny sposób kieruje ku sobie osoby mające się spotkać na swojej życiowej drodze. Życie wypełniają różne wydarzenia, bardziej ważne i mniej istotne, także spotkania, które bywają drobnym epizodem, albo mają wpływ na nasz los. Patrząc z perspektywy czasu dostrzegamy misterną sieć, jaka oplata nasze ścieżki kierując nimi w odpowiednią stronę. Bez niektórych decyzji, czasami wydających się bez sensu i głupich, niektóre wydarzenie w ogóle by nie zaistniały w naszym życiu. Tak dzieje się właśnie u bohaterów książki „Nie wierzę w Mikołaja”, zwłaszcza jeżeli chodzi o Polę, która przekonuje się, że warto uwierzyć w św. Mikołaja, gdyż może on przybrać postać zwykłego człowieka o dobrym sercu.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem

Wydanie: I
Data premiery: 13.11.2024r.
Ilość stron: 336
Wymiary: 130x210 mm
Okładka: miękka ze skrzydłami

ISBN: 978-83-8373-128-5
Wydawnictwo: Amare
Moja ocena: 5/6

1383. - "American dream"

RECENZJA W DNIU PREMIERY!

"American dream"

Katarzyna Bester

Wydanie: I

Data premiery: 07.06.2023 r.

Ilość stron: 302

Wymiary: 130x210 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

ISBN: 978-83-8313-419-2

Wydawca: Amare

Moja ocena: 6/6

„Jak wszystko dzieje się w swoim tempie i wydaje się właściwe, to znaczy, że jesteś na dobrej drodze do szczęścia.”

Bardzo lubię styl pisarski pani Katarzyny Bester, który przypadł mi do gustu przy takich powieściach jak: „Mam coś twojego”, „Romans pod choinkę”, „Spacer w deszczu” i „Minęła godzina dwudziesta druga”. Zawsze są to książki z ciekawym pomysłem, charakterystycznymi bohaterami i wciągającym splotem zdarzeń, a do tego napisane tak, że trudno przerwać czytanie. To sprawiło, że bez wahania sięgnęłam po najnowszą książkę tej autorki pt.: „American dream” licząc na kolejną świetną opowieść.

Maja Kożuszek to trzydziestodwuletnia kobieta, której wciąż przytrafiają się jakieś potknięcia i roztargnienia, ale w pracy potrafi być skupiona i sprostać wyznaczonym zadaniom. Dowodem na to jest możliwość awansu, który wiąże się z wyjazdem do Nowego Jorku, o którym zawsze marzyła, by tam pojechać. Musi tylko poczekać, aż dyrektor ogłosi, kogo wybrał do zagranicznej kariery.

Kontrkandydatem Majki jest … jej chłopak, Krzysiek, z którym tworzą zgraną parę od 5 miesięcy. Ona ma nadzieję, że nic nie jest w stanie zniszczyć ich uczucia, nawet sukces któregoś z nich. Obiecują sobie, bowiem, że bez względu na wynik, pozostaną ze sobą, razem wyjadą do Stanów i będą się wspierać. Niestety, prawda okazuje się brutalna, gdyż wkrótce po tym, jak Majka otrzymuje nową posadę w amerykańskiej firmie, Krzysiek nie potrafi udźwignąć tej porażki.

Życie nie lubi pustki, więc wkrótce na drodze Mai pojawia się pewien przystojniak, który do tej pory nie miał szczęścia w miłości. Zawsze trafiał na niewłaściwe partnerki. Teraz, gdy dosłownie w jego ramiona wpada urocza Polka, budzą się obawy, czy ona będzie tą, która zaakceptuje go takim, jakim jest wraz z tym, co go fascynuje i podnieca.

Po raz czwarty nie zawiodłam się sięgając po książkę pani Katarzyny Bester i jestem usatysfakcjonowana lekturą. To była kolejna ekscytująca opowieść o miłości, która ukazana została w delikatnych oparach erotycznych i emocjonalnych, ale jak zawsze z odpowiednim klimatem i urokiem.

Fabuła "American dream" dzieje się w większości w Stanach Zjednoczonych, w Nowym Jorku, gdzie Majka robi karierę. Jednak ten temat nie dominuje w powieści, gdyż autorka skupia naszą uwagę głównie  na budowaniu relacji między Majką i Benem, która toczy się w sposób stopniowy, ma kolejne etapy wzajemnego poznawania się, zanim oboje dostrzegają, że mogliby razem stworzyć coś pięknego. Bardzo podobało mi się ich podejście do siebie, akceptacja zarówno pozytywnych cech, jak i tych, które mogą wzbudzać konsternację czy emocje. Maja na przykład jest osobą roztargnioną, której wciąż przydarzają się jakieś potknięcia, ale mimo to świetnie radzi sobie na polu zawodowym. Benjamin ma swój sekret, który u dotychczasowych jego dziewczyn wzbudzał zdziwienie i żadna z nich nie potrafiła go zrozumieć. Dopiero spotkanie Majki budzi w nim nadzieję, że może tym razem będzie inaczej.

„American dream” opowiada o spełnianiu swoich marzeń, przyjaźni i miłości, która niespiesznie rodzi się w sercach bohaterów podążając przez kolejne etapy znajomości. Rozterki, przemyślenia i wszelkie rozważania bohaterów możemy śledzić w narracji pierwszoosobowej naprzemiennie, dzięki czemu mamy wgląd w ich umysły i duszę. Autorka delektuje się ich wzajemnym poznawaniem się, zwracając uwagę na pierwsze drgnienia serca, reakcje ciała, dreszczyki emocji i pożądania. Ładnie dobranymi słowami opisuje chemię uczuć, jaka rodzi się między dwojgiem ludzi, ale też obawy przed ujawnieniem prawdziwego siebie, zwłaszcza ze strony Benjamina.

Pani Katarzyna Bester od wielu lat jest zafascynowana rock and roll'em powstałym w Ameryce w latach pięćdziesiątych, dlatego, w pewnym sensie, tą opowieścią składa też hołd artystom tworzącym w latach 50. i 60., takim jak Elvis Presley, Little Richard., Buddy Holly czy Billy Haley. Widać to przy każdym rozdziale, gdyż wszystkie zaczynają się tytułami piosenek Elvisa Presleya. Taką muzyką zaraził Bena jego dziadek, Samuel Holley, który dopełnia wydarzenia dziejące się obok głównego wątku. Powieść zabiera nas też w ciekawe zakątki Nowego Jorku i okolic, nawiązując do historii Ameryki, tradycji i charakteru oraz kultury. Swoje pasje autorka przypisała Benowi i Majce, niejako rozdzielając miłość do muzyki i do Nowego Jorku na dwie osoby. Są to obszary wzajemnie uzupełniające się, tak jak doskonale uzupełniają się bohaterowie tej historii.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

1301. - "Minęła godzina dwudziesta druga" - Przed premierą

Recenzja przedpremierowa

Premiera 8 lutego 2023 r.

Minęła godzina dwudziesta druga

Romans z pazurkiem.

Katarzyna Bester

Wydanie: I

Data premiery: 8.02.2023r.

Liczba stron: 292

Wymiary: 130x210 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

ISBN 978-83-8313-212-9

Wydawnictwo: Amare

Moja ocena: 6/6

„Każdemu pisane jest szczęście. Trzeba tylko wyjść mu naprzeciw, dać znać, że czekasz.”

Pani Katarzyna Bester to pisarka, która za każdym razem ujmuje mnie swoją opowieścią i podobnie było w przypadku jej najnowszej książki pt. „Minęła godzina dwudziesta druga.” Z chęcią sięgnęłam po nią, gdyż mam za sobą takie książki tej autorki jak „Mam coś twojego”, „Romans pod choinkę” i „Spacer w deszczu”. Każda z nich zachwyciła mnie swoją oryginalnością i pomysłem na kolejną ciekawą historię miłosną.

Gdy wskazówki zegara wskażą godzinę dwudziestą drugą, słuchacze audycji mogą usłyszeć głos prowadzącego: „Minęła godzina dwudziesta druga. Na antenie naszego radia Mikołaj Movie.” Pasją Mikołaja jest świat filmu, co doskonale zgrywa się z jego nazwiskiem. Jego sposób prowadzenia rozmów ze znanymi gwiazdami kina, ale też tematy związane ze sztuką filmową cieszą się popularnością, więc w ciągu dwugodzinnego programu dzwonią osoby, by podzielić się swoimi wrażeniami i opiniami. On jednak za każdym razem czeka na jeden telefon. Od nieznajomej dziewczyny, która zaczyna zawsze swoją wypowiedź od słów: „To ja.” Jednak pewnego dnia tajemnicza i jego ulubiona słuchaczka nie dzwoni. Gdy dociera do domu i otwiera laptopa, znajduje na swojej poczcie maila od Kociary. Okazuje się nią być nieznajoma fanka programu Mikołaja.

Drugą postacią tej opowieści jest Ewa, która pracuje w redakcji portalu internetowego i też fascynują ją filmy. Także uwielbia Toma Hanksa, a do tego kocha koty. Niestety jej partner ma uczulenie na kocią sierść, więc nie może przygarnąć żadnego zwierzaka. Od pięciu lat jest w związku z Danielem Wernerem, który robi karierę w świecie filmu. Ewa dodatkowo udziela się razem z przyjaciółką Lidką w pobliskim schronisku dla zwierząt, karmiąc bezdomne koty na działkach i robiąc wszystko, by miały one jak najlepsze życie.

Jak łatwo się domyśleć, to Ewa jest tą tajemniczą słuchaczką audycji Mikołaja, jednak, gdy ich ścieżki przecinają się kilkakrotnie, oboje nie wiedzą, że znają się już od jakiegoś czasu. Dopiero uratowanie życia pewnemu uroczemu kociakowi sprawia, że mają szanse poznać się bliżej. Nie jest to prosta sprawa, gdyż Ewa jest w związku z Danielem, któremu do głowy uderzyła tzw. „woda sodowa”, a Mikołaj ma za sobą związek z osobą, na której się zawiódł. Do tego Ewa nie do końca jest z nim szczera, więc istniało ryzyko, że wszystko się posypie. 

Czas spędzony przy książce „Minęła godzina dwudziesta druga” był przyjemnością łechcącą zmysły i wrażliwość czytelniczą. Wszystko w niej dzieje się według dobrze skrojonego planu, dającego nam romantyczne chwile z bohaterami. Ich historię poznajemy naprzemiennie, więc dosyć szybko dowiadujemy się, kto jest, kim, a przy tym lepiej poznajemy obie strony tej historii. Polubiłam zarówno Ewę, jak i Mikołaja, ale też osoby drugoplanowe, na przykład Lidkę, Olafa, Monikę, Adriana, no i oczywiście cudowną Vivien.

Pani Katarzyna Bester ponownie zauroczyła mnie swoją opowieścią, która biegnie dosyć spokojne, ale nie brakuje w niej wydarzeń, humoru i emocji. To urokliwa, ciepła, lekka opowieść o klasycznej formie konstrukcyjnej, gdyż wszystko dzieje się w niej w odpowiednim czasie. Obecnie na rynku wydawniczym można dostrzec wiele powieści, w którym seks jest na pierwszym miejscu i jest on w nich siłą napędową rodzącego się uczucia. U pani Bester jest inaczej, gdyż najważniejsze jest to, co czują do siebie bohaterowie i w jaki sposób rozwija się ich relacja, a intymne zbliżenie jest jedynie przypieczętowaniem ich uczucia. Jest to, więc opowieść o miłości w różnych wariantach. Przede wszystkim autorka opowiada o miłości między dwojgiem ludzi, ale też  tej do naszych braci mniejszych, pokazując, że są to stworzenia potrzebujące troski, naszej uwagi i wrażliwości. 

Wspaniale czytało mi się o kolejnych perypetiach i dylematach Ewy i Mikołaja, którym kibicowałam w odnalezieniu drogi do własnych serc. Oboje musieli zrozumieć, że miłość jest stanem, którą każdy ma w sobie, trzeba jedynie ją dostrzec i dać jej szansę zaistnieć.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

1146. - "Spacer w deszczu"

"Spacer w deszczu"

Katarzyna Bester

Wydanie: I

Data premiery: 8 czerwca 2022 r.

Liczba stron 298

Wymiary: 130x210 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

Wydawnictwo AMARE

Moja ocena: 6/6

„to, co dla jednego oznacza szczęście, 

może nie dać spełnienia komuś innemu”

Miłość chodzi własnymi drogami i nigdy nie wiadomo, kiedy pojawi się w życiu. Czasami przychodzi nagle, bez zapowiedzi, czasami przychodzi w spektakularny sposób, a czasami pojawia się w deszczowy dzień, tak jak w książce „Spacer w deszczu.”

Od 5 lat Scarlett żyje pod dyktando despotycznego męża, z którym wiązała kiedyś swoje szczęście. Teraz, w dniu ich kolejnej rocznicy ślubu, czuje się stłamszona, pozbawiona energii, wypełniona smutkiem i goryczą, niepotrafiąca cieszyć się życiem. Nie może liczyć na Martina, który wciąż poddaje krytyce wszystko, co ona robi stawiając na pierwszym miejscu  swoje ambicje i plany. Od jakiegoś czasu Martin opanowany jest chęcią posiadania dziecka tak bardzo, że nie bierze pod uwagę woli Scarlett wciąż zmusza ją do robienia badań na bezpłodność, kontroluje jej zachowanie i sposób odżywiania.  Scarlett jest tym zmęczona, ale wciąż ulega namowom męża, stosuje różne zalecane terapie, przyjmuje przepisywane leki, ale wszystko bezskutecznie. Martin nie przyjmuje do wiadomości, że wina może być po jego stronie i skutecznie unika zrobienia sobie odpowiednich badań. Ta sytuacja jest dla Scarlett męcząca, sprawia, że czuje się jak inkubator, a nie jak kochana żona i nawet już nie jest pewna, czy chce zostać matką. Nic dziwnego, że gdy pewnego dnia do księgarni, w której pracuje, wchodzi przystojny James o magnetyzującym spojrzeniu, budzą się w niej dawno uśpione pragnienia.

Pani Katarzyna Bester ujęła mnie już w zeszłym roku dwoma powieściami, a mianowicie „Mam coś Twojego” i „Romans pod choinkę”, które mogłam przeczytać i byłam nimi zachwycona, Jej fantastyczny styl sprawił, że przeczytałam obie z ogromnym zainteresowaniem i poczuciem satysfakcji. Tym razem także bez problemów zanurzyłam się w kolejną powołaną na karty książki opowieścią, którą pochłonęłam w jeden wieczór.

Autorka ponownie napisała rewelacyjną historię, w której poznajemy niezwykle charakterystyczne postacie z dobrze wykreowanymi osobowościami. Dotyczy to zarówno Scarlett i Jamesa, ale też osób drugoplanowych. Nie są sztuczni czy idealni, lecz ludzie realistycznie nakreśleni, którzy mają swoje wady, zalety i problemy. Szczególną sympatią obdarzyłam przyjaciółkę Scarlett, Paulę, która ujęła mnie celnymi ripostami, poczuciem humoru i umiejętnością rzetelnej, trafnej oceny sytuacji. Ogromnie polubiłam rodziców głównej bohaterki, którzy ją wspierają, bez krytykowania i moralizowania. Po prostu zawsze ich córka może do nich przyjechać, wyżalić się, wypłakać, a przy tym znaleźć pocieszenie. Są przy niej bez względu na decyzje, jaki podejmuje ich dziecko.

„Spacer w deszczu” to ujmująca, romantyczna i bardzo wciągająca opowieść, w której nie brakuje życiowych problemów, emocji, romansu, delikatnej erotyki, a to wszystko otoczone zostało zapachem książek, atmosferą Londynu, ale też Barcelony i Rzymu, dokąd zabiera nas w pewnym momencie fabuła. Porusza przede wszystkim problem toksycznych relacji, bezpłodności pokazując standardowe podejście do tematu, gdy najpierw jest podejrzewana o to kobieta, a dopiero potem mężczyzna. Najczęściej w powieściach poruszany jest temat kobiet, które pragną zostać matkami i przeżywają dramat niepłodności. W tej powieści nacisk pod tym względem pochodzi od mężczyzny, ale pokazane jest to tak, jak to nie powinno wyglądać. Ciąża cieszy, gdy jest wynikiem miłości, a nie zimnej kalkulacji, jak to robi Martin. Innym zagadnieniem jest fascynacja drugą osobą, która uświadamia, że można żyć inaczej i pokazuje jak naprawdę zachowuje się osoba zakochana. Motywem przewijającym się przez fabułę i będącym łącznikiem między Scarlett i Jamesem są książki, które on kupuje dla swojej siostrzenicy oraz praca wśród księgarskich półek.

Scarlett reprezentuje rzesze kobiet, które tkwią w związkach z przyzwyczajenia, nie potrafią zdecydować się na zmianę, mimo że nie są w nich szczęśliwe. Tłumaczą się  wspólnie przeżytymi latami i mają nadzieję, że ich małżeństwo będzie jeszcze szczęśliwe. Scarlett też na to liczy, ale zauważa, że nie wszystko jest tak, jak sobie to kiedyś wyobrażała. Wciąż przekonuje się, że Martin traktuje ją przedmiotowo, ale mimo to ciągle ma nadzieję, że to się zmieni. Tym samym zwraca uwagę na to, że o relacje w związku powinny dbać obie strony, gdyż małżeństwo nie powinno ograniczać drugiej osoby w realizowaniu jej pasji, tłamszeniu i ograniczaniu, lecz uwzględniać potrzeby i pragnienia każdej ze stron. Jeżeli stara się tylko jedna osoba, wówczas prędzej lub później wszystko rozpadnie się, niczym dom bez fundamentów.

zdjęcie z okładki

Katarzyna Bester jest autorką historii romantycznych, pikantnych i komediowych. Zadebiutowała w 2020 roku. Fanka kawy i letnich upałów. Na co dzień szczęśliwa właścicielka dwóch kocurów: Elvisa i Lokiego. Wolontariuszka fundacji pomagającej bezdomnym kotom. Czyta romanse oraz thrillery. W swoich książkach często wraca do Londynu, którym jest zachwycona. "Spacer w deszczu" to jej dziewiąta książka.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

973. - "Romans pod choinkę"

Romans pod choinkę

Katarzyna Bester

Wydanie: I

Premiera 13 października 2021

Liczba stron: 264

Okładka: miękka ze skrzydełkami

Wymiary: 135 x 205 mm

Wydawca: Wydawnictwo Kobiece

„przeżywanie namiętnego romansu jest jak słuchanie ukochanej melodii”

Święta tuż, tuż, więc coraz chętniej sięgamy po piękne ozdoby, szukamy prezentów, przygotowujemy dom na ten szczególny czas, by dostroić się wewnętrznie do magicznego klimatu ostatnich dni roku. Doskonale do tego nadają się książki, których nie brakuje w ofertach wydawniczych, a po które chętnie sięgamy w tym okresie. Jedną z nich jest powieść pt.: „Romans pod choinkę”, która już samą okładką zachęca do zajrzenia do środka. Grafika przywołuje w naszej wyobraźni grudniowe dni, a z wraz nią stwarza nadzieję na ujmującą historię.

Katarzyna Bester z wykształcenia jest magistrem filozofii, z zamiłowania pisarka. Kocha koty których w domu ma dwa, lubi czekoladę, kawę i miesiąc sierpień. Zadebiutowała w 2020 roku książką „Słodki kłamca”, po której wkrótce pojawiły się „Świąteczne nieporozumienie”, „Ucieczka z nieznajomym” i „Niegrzeczne last minute”, w której znalazła się wśród kilu innych znanych autorów. Podbiła serca czytelniczek swoimi lekkimi romansami podszytymi humorem i szybką akcją.

Ja miałam okazję poznać jej powieść pt.: „Mam coś Twojego”, w której pokazała, że ma świetne poczucie humoru i lekkie pióro, spod którego wychodzą historie wciągające tak, że zapomina się o wszystkim wkoło. Podobnie było u mnie z najnowszą powieścią pt.: „Romans pod choinkę”, którą pochłonęłam w ciągu jednego wieczora.

Ray Colton kocha Nowy Jork, w którym mieszka od urodzenia, ale nienawidzi Walentynek i Bożego Narodzenia. Walentynek nienawidzi, gdyż nie wierzy w miłość, natomiast Boże Narodzenie kojarzy mu się tylko z porzuceniem i stratą. Ten świąteczny czas to dzień jego urodzin, ale dla rodziców nie był ukochanym świątecznym prezentem, więc oddali go ciotce Nancy. To zraziło go do wszelkich związków, i dziś, mając 35 lat nadal wiedzie życie samotnika, który nie zamierza się zakochać. Kobiety, które spotyka, traktuje jak jednorazową przygodę bez zobowiązań. Jak łatwo się domyśleć, już wkrótce Ray zostaje postawiony przed sytuacją, która zweryfikuje jego podejście do miłości. Na swojej drodze, bowiem spotyka Everly, która nie pozwala tak szybko o sobie zapomnieć.

Everly mieszka w Londynie z mamą, ale na kilka tygodni przylatuje do Nowego Jorku, by spędzić czas ze swoim ojcem. Jej rodzice jakiś czas temu rozwiedli się i każde z nich prowadzi swoje życie według swoich pragnień. Pewnego dnia Ray przychodzi dziewczynie z pomocą, broniąc ją przed napaścią. Wówczas orientuje się, że Everly jest niewidoma. To zdarzenie staje się początkiem zmian, które obojgu pokaże, że miłość czasami chadza niespodziewanymi ścieżkami.

Jeżeli ktokolwiek przeczytał rok temu książkę „Świąteczne nieporozumienie”, z pewnością chętnie sięgnie po „Romans pod choinkę”, gdyż jest ona drugą odsłoną tej świątecznej serii, o czym nie wiedziałam, ale to nie ma szczególnego znaczenia, gdyż „Romans pod choinkę” stanowi całkowicie osobną, samodzielną historię. Można, więc ją czytać niezależnie. W pierwszej odsłonie świątecznej serii poznaliśmy Holtona i Harper, przyjaciół Raya i Everly, którzy pojawiają się także w tej części, więc można dowiedzieć się, co u nich słychać. Jednak oni stanowią tutaj tło dla tego, co dzieje się w niniejszej opowieści.

Pani Katarzyna Bester ponownie stworzyła pełną emocji historię, w której pięknie zostały opisane pokazane uczucia, fascynacja drugą osobą, i rozwijające się relacje damsko-męskie. To napisana z lekkością opowieść o szczególnym uroku, zabierająca nas do świata osoby niewidomej i jednocześnie ukazująca podejście innych do ludzi dotkniętych tego rodzaju niepełnosprawnością. 

W przypadku Everly sprawa utraty wzroku wiąże się z tym, że wcześniej była zupełniej zdrowa i tylko w efekcie losowych wydarzeń, przez ostatnie 5 lat swego życia musiała nauczyć się funkcjonować w zupełnie innej rzeczywistości. Mimo to radzi sobie doskonale, godząc się z tym faktem i zachowując w sobie duże pokłady optymizmu i empatii. W przeciwieństwie do Raya, który nie potrafi zaakceptować tego, z czym musiał się zmierzyć w dzieciństwie. Nie chcąc ponownie być zranionym, broni się przed miłością. Przy pomocy Everly zaczyna zwracać uwagę na to, czego nie widział wcześniej.  Przede wszystkim dostrzega w drugiej osobie piękno, a on sam odkrywa w sobie cechy, które były głęboko w nim uśpione.  Do tej pory Ray był postrzegany przez otoczenie jedynie przez pryzmat tego, jak wygląda, a on z kolei traktował kobiety wyłącznie jako atrakcyjny obiekt do łóżka. 

Nie jest to typowa świąteczna opowieść, gdyż święta nie wypełniają całkowicie tej historii, jak można by spodziewać się po okładce.  Fabuła, bowiem zaczyna się dzień przed Wigilią, i kończy się w okresie bożonarodzeniowym rok później.  Zawiera w sobie jednak pewną dozę magii, zawierającej się w sytuacjach, które pojawiają się, jakby były kierowane przez siłę istniejącą poza naszymi zmysłami, ale też ciepły, ujmujący za serce klimat wprawiający nas w dobry nastrój.

Ray i Everly zawierają pewien układ, dzięki któremu uświadamiają sobie, że  najważniejsze jest to, jakim jesteśmy człowiekiem. Jest to zatem opowieść o akceptacji tego, co ofiaruje nam los, nawet, jeżeli nie są to miłe niespodzianki, ale też o miłości odkrywanej na nowo.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

811.- "Mam coś twojego"

Mam coś twojego

Katarzyna Bester

Wydanie: I

Premiera 14 kwietnia 2021r.

Liczba stron: 224

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

Format : 135 x 205 mm

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

Wydawnictwo Niegrzeczne Książki (Wydawnictwo Kobiece)

„nie każdy facet jest świnią”

Miłość przychodzi na różne sposoby. Czasami pojawia się nagle, niespodziewanie a czasami potrzebuje czasu, by zagnieździć się w ludzkich sercach. Bywa też tak, że potrzebuje pośredników ze świata zwierząt, chociażby takich jak w książce „Mam coś twojego”

źr. zdjęcia:
lubimyczytac.pl

Katarzyna Bester to kobieta, która nie boi się niczego i odważnie próbuje nowych rzeczy. Przez kilka lat organizowała, tzw. szybkie randki, czyli speed dating, które nauczyły ją przyglądać się początkom związków z innej perspektywy i stały się inspiracją do pisania pierwszych romansów. Zadebiutowała w 2020 roku książką „Słodki kłamca”, po której wkrótce pojawiły się „Świąteczne nieporozumienie”, „Ucieczka z nieznajomym” i „Niegrzeczne last minute”, w której znalazła się wśród kilu innych znanych autorów. Podbiła serca czytelniczek swoimi lekkimi romansami podszytymi humorem i szybką akcją.

Podobnie jest z jej najnowszą powieścią, w której nie brakuje dynamicznej akcji, humoru, gorących scen i ekscytującego finału. Od pierwszych stron wchodzimy w dynamiczną fabułę, gdy Klara „rozprawia się” z niewiernym chłopakiem swojej przyjaciółki Amy. Robi to bezceremonialnie i z werwą, po czym dziewczyny idą do klubu, by zapomnieć o problemach. Jak łatwo się domyśleć, wychodzą stamtąd pijane a wówczas rodzą się absurdalne pomysły. Pod wpływem rozmowy o Harrym Potterze, Klara sprawdza, czy można przejść przez … ścianę na King’s Cross, tak jak to robił słynny czarodziej. Skutek tego jest oczywisty – kończy się na dotkliwej ranie na czole. I tak poznajemy Klarę, zwariowaną, żywiołową, nieobliczalną, ale też wesołą, mimo że nie ma za sobą miłych wspomnień. Przeżycia z przeszłości nie pozwalają jej zaufać na nowo mężczyźnie i uwierzyć w miłość. Jednak wszystko okazuje się kwestią czasu, gdy poznaje przystojnego Scotta Weasleya, z którym połączył ich uroczy labrador Marley.

"Mam coś twojego" to komedia romantyczna, którą wyczuwa się już od pierwszych zadań. Lekka, przyjemna i zabawna historia zwariowanej dziewczyny z tajemniczą i gorzką przeszłością, która ma nietuzinkowe pomysły. Bardzo sympatycznym wątkiem są tu zwierzęta, z racji tego, że Klara pracuje w gabinecie weterynaryjnym i w hotelu dla zwierząt. Są one obecne w jej życiu w różnych sytuacjach i często bywają łącznikiem między szukającymi siebie ludźmi. Główna bohaterka wzbudza wiele pozytywnych uczuć swoim nietuzinkowym zachowaniem, impulsywnymi reakcjami, komentarzami i zabawnymi sformułowaniami. Historię opowiada nam ona bezpośrednio, często stosując dosadne słowa, ale one nie są przesadzone, lecz oddają świetnie jej charakter z przysłowiowym pazurem.

Książka została napisana bardzo swobodnym stylem z użyciem zwyczajowych wulgaryzmów, jakich często używamy w różnych sytuacjach, by podkreślić nasze wrażenia czy emocje. Czyta się ją płynnie, bez znużenia, gdyż rozdziały są krótkie, z wieloma dialogami, bez zbędnych i zbyt szczegółowych opisów. Dzięki temu akcja biegnie dosyć szybko, dostarczając wciąż nowych wrażeń i czasami zaskakujących rozwiązań. 

Pani Katarzyna Bester stworzyła uroczą historię z ujmującymi postaciami, zarówno głównymi jak i drugoplanowymi. Nie są to sztuczne osobowości, wyidealizowane, lecz ludzie realistycznie nakreśleni, którzy mają swoje wady, zalety i problemy. Szczególną sympatią obdarzyłam ojca Klary, który jest rozbrajający swoimi stwierdzeniami i puentami, ale też jej mama ma swój urok, ale też pewną kobietę o imieniu Helena. Szczególne względy miały u mnie zwierzęta, które przewijają się przez całą fabułę z racji zawodu głównej bohaterki, ale też w związku ze Scottem, który jest właścicielem wspaniałego Marleya.

"Mam coś twojego" to romans z pikantnymi epizodami, wciągającą fabułą i z przewidywalnym zakończeniem, dlatego jest to idealna lektura na wakacje i dla wszystkich tych, którzy lubią spędzić czas przy lekkiej historii zabarwionej humorem.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu: