[87/25] - 1800. - "Potępione" #1

"Potępione"

Tom pierwszy

Agata Kabza-Papuga

„Zmarłe dusze to zwyczajni ludzie, 

którzy po prostu żyją w innej krainie. 

Są dokładnie tacy sami jak my.”

Fantasy nie jest moim ulubionym gatunkiem, więc sięgam po niego rzadko. Jednak okładka książki pt.: „Potępione” i opis na jej tylnej stronie skutecznie mnie zachęciły do lektury.

Blurb książki jest dosyć obszerny, ale stanowi jedynie wprowadzenie do tego, co czeka czytelnika na jej kartach. Już od pierwszych stron autorka intryguje, otwierając historię trzyczęściowym prologiem. Najpierw skłania do refleksji nad Śmiercią, następnie przenosi nas do momentu, gdy Marysia Chotecka ma 17 lat. Jej los pozostaje tajemnicą, lecz można wyczuć, że nie spotkało jej nic dobrego. Odpowiedź na tę zagadkę pojawia się dopiero w ostatniej scenie powieści. Następnie, poprzez baśniowy epizod „Początek”, cofamy się o pięć lat, gdy Marysia miała 12 lat.

To wtedy jej życie zaczyna się zmieniać – przeprowadzka z Gdańska do Podkowy pod Warszawą, nowa szkoła, nowe otoczenie. Marysia jest osobą wycofaną, niepewną siebie i nieśmiałą, a szkoła napawa ją lękiem. Rówieśnicy są wobec niej okrutni, drwią z jej rysunków – ponurych, mrocznych obrazów, które przypominają sny dręczące ją każdej nocy. Marysia nie rozumie ich znaczenia, ale czuje, że kryje się za nimi coś więcej.

Wkrótce dochodzi do tragicznych wydarzeń, które na zawsze odmienią jej życie. W ręce dziewczyny trafia niezwykły medalion, będący częścią większej całości. Połączony w jedność, ma moc otwierania Granicy między światami Żywych i Umarłych. A w snach Marysi pojawiają się Uśpieni, którzy wyraźnie chcą takim jak ona, nosicielkom medalionu, coś przekazać. Bo takich jak ona, jest więcej, a dokładnie jeszcze są trzy nosicielki medalionu, a ten specyficzny wisior ma swoją moc przyciągania do siebie osoby z nim związane.

„Potępione” to debiut pani Agata Kabza-Papugi, w co trudno uwierzyć, bo styl, jak i pomysł na powieść jest bez zarzutu. Trudno mi się do czegoś przyczepić, no, chyba że do objętości książki, która ma ponad 500 stron, co dla mnie jest z reguły przerażające. Często bowiem młodzi pisarze mają ambicje tworzyć obszerne historie z wieloma zbędnymi szczegółami. W tym przypadku jest inaczej, gdyż każdy epizod, zdanie, fraza są przemyślane i potrzebne, a czytanie przebiega szybko, gdyż z każdą kolejną stroną historia wciąga całkowicie, ale nie od razu, gdyż po intrygującym wstępie, akcja nieco zwalnia, ale nie na długo, gdyż kolejne zdarzenia pojawiają się znacznie szybciej, a ostatnie rozdziały to już prawdziwe, emocjonalne tornado emocji. Do tego ważne jest, że wydawnictwo Spark zdecydowało się na druk dosyć wyraźną czcionką, która z pewnością ułatwi czytanie osobom o słabszym wzroku. Jedynie miękka okładka i klejona brzegi nie gwarantują trwałości, przy tak grubej książce.

Autorka zastosowała ciekawą formę narracji – historię obserwujemy z perspektywy kilku bohaterów. Główna postać to Marysia, ale jej losy przeplatają się z historiami innych osób, których tajemnice odkrywamy stopniowo. Narracja trzecioosobowa ograniczona sprawia, że każdy rozdział skupia się na jednej postaci, co pozwala czytelnikowi lepiej zrozumieć ich emocje i decyzje.

To jedna z najlepszych książek, jakie ostatnio przeczytałam, szczególnie ze względu na ciekawą mieszankę gatunkową. Choć trudno przyporządkować ją do jednego rodzaju, najbliżej jej do Low Fantasy, gdyż świat przedstawiony jest rzeczywisty, a bohaterowie wyglądają zwyczajnie. Nie ma tu fantastycznych stworzeń czy odległych, nierealnych krain, a wręcz przeciwnie, akcja osadzona jest w miejscach znanych, które można znaleźć na mapie. Nie czuć grozy, lecz raczej emocjonalne napięcie wynikające z losów bohaterów. W ten rzeczywisty świat wpleciony jest wątek magii subtelnie splatającej się z codziennością i związany z czterema medalionami, jak sugeruje opis, ale właściwie jest to jeden wisior, tylko podzielony na części.

Agata Kabza-Papuga porusza wiele życiowych tematów, ukazując problemy, z jakimi mierzą się jej postacie. Jednocześnie łączy kilka gatunków – znajdziemy tu wątki kryminalne, niewyjaśnione zdarzenia, elementy romansu w stylu YA, sensację, thriller i oczywiście fantasy osadzone w rzeczywistym świecie. Finał jest tak nieoczywisty, że musiałam przeczytać go jeszcze raz, by w pełni zrozumieć jego wymowę. Tym samym autorka daje subtelny znak, że to jeszcze nie koniec tej historii – a ja z niecierpliwością czekam na jej kontynuację.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu

Wydanie: I
Data premiery: 14.04.2025r.
Ilość stron: 540
Wymiary: 205 x 145 mm
Okładka: miękka ze skrzydełkami
ISBN: 978-83-974468-0-9
Wydawnictwo: SPARK LINE
Moja ocena: 6/6

[87/24] 1602. - "Trylogia Rasy Przeklętych" Tom I

"Klątwa Pierwszych"

Seria: Trylogia Rasy Przeklętych

Tom pierwszy

Ewelina Nowak

"Kiedy w grę wchodzi magia voodoo,

z góry powinieneś wiedzieć, że jesteś na straconej pozycji"

 

Po fantastykę sięgam rzadko, chyba że coś przykuje moją uwagę zachęci do sięgnięcia po taką powieść. W przypadku „Klątwy Pierwszych” takim magnesem była osoba autorki, pani Eweliny Nowak, którą znam z jej bloga „Po mistrzowsku”. Jej fascynacja książkami fantasy i nie tylko tym gatunkiem jest tak ogromna, że objawiła się w postaci powieści.

W miejscowości Madi, która jest stolicą krainy o nazwie Houfort położonej nad rzeką Nadzieją mieszka osiemnastoletnia Nyselle dysponująca niezwykłym darem uzdrawiania. Nie ma nikogo z rodziny, ale od zawsze chciała dowiedzieć się czegoś o swojej mamie i tacie. Nie spodziewała się, że ma brata i to bliźniaka. Ta informacja dotarła do niej, gdy odzyskiwała zdrowie leżąc w Lecznicy, więc zaraz po wyjściu ze szpitala postanawia go odnaleźć.

Tak zaczyna się niesamowita i długa droga dziewczyny do poznania prawdy. Zanim jednak wraz z nią i innymi bohaterami podążymy śladem przygód, najpierw poznajemy tło tego, co nas czeka.  Autorka opisuje świat, który powstał w jej wyobraźni oraz opowiada legendę ukazującą skąd się wzięła klątwa Pierwszych i na czym polega jej działanie. Zaznaczyła w swoim wstępnym słowie, że opierała się na wątku magii voodoo i są one ujęte w fabule, więc nie brakuje też magicznych elementów w tej historii. Młoda pisarka  zadbała w swoich opisach o szczegóły, dające nam bogate pole dla wyobraźni, więc bez wnikamy w jej nurty.

Z każdym kolejnym rozdziałem wszystko rusza z coraz szybszym pędem, od momentu, gdy bohaterka dowiaduje się prawdy o swojej mamie i bracie bliźniaku, którego postanawia odnaleźć. Wraz z tym pojawia się pewien tajemniczy mężczyzna, który zaczyna odgrywać ważną rolę w życiu bohaterki. Nie ukrywam, że jest w niej trochę obcobrzmiących zwrotów, która zostały wyjaśnione na pierwszych stronach książki, ale ciągłe zaglądanie do nich w trakcie czytania sprawiało, że musiałam przerwać wątek.

To jedyne "mankamenty" tej powieści, gdyż uważam, że „Klątwa Pierwszych” jest udanym debiutem pani E. Nowak, która wykazała się niezwykle bogatą wyobraźnią i umiejętnością kreowania fikcyjnych, fantazyjnych krain oraz charakterystycznych postaci, przygód, brawurowych scen akcji, których tutaj nie brakuje. Z pewnością jest to coś świeżego na rynku wydawniczym i w tym gatunku, gdyż fabuła toczy się w nieprzewidywalny sposób i nigdy nie można spodziewać się, co wydarzy się za chwile. Takie wrażenie towarzyszyło mi przez niemal całą powieść. Jednak nie za bardzo rozumiałam, dlaczego niektóre sprawy potoczyły się tak, a nie inaczej. Nie jest to wada, ale bardziej zawód dotyczący moich oczekiwań dotyczące sytuacji, które nie potoczyły się według moich pragnień. Nie zdradzając za wiele, wspomnę jedynie, że chodzi o przyjaciela Nyselle.

„Klątwa Pierwszych” jest napisana z rozmachem, pasją, lekkością. Nie brakuje niebezpiecznych i mrocznych scen, magii i oczywiście miłości. Można ją zaliczyć do romansu, ale też powieści przygodowej, gdyż bohaterowie przeżywają różne perypetie w czasie wyprawy, której celem jest odnalezienie brata Nyselle. Jest to zatem również historia w stylu powieści drogi, podczas której bohaterowie przechodzą wewnętrzną transformację i lepiej się poznają. Do tego całość została zgrabnie ujęta w słowa wpływające na naszą wyobraźnię i pozwalające wyobrazić sobie wszystko to, co autorka przeniosła na kartki swej powieści. I tak jest aż do ostatniego akapitu, który sprawia, że czujemy niedosyt i zdumienie, że tak to wszystko się zakończyło. A ponieważ jest to pierwszy tom trylogii „Trylogia Rasy Przeklętych” pozostaje nam jedynie czekać na kontynuację.

Wydanie: I
Data premiery: 08.04.2024r.

Ilość stron: 411

Wymiary: 195 × 125 cm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

ISBN: 978-83-67929-20-2

Wydawnictwo: Abyssos

Moja ocena: 5/6

Książkę przeczytałam w formie e-booka w ramach współpracy z wydawnictwem

[7.] 1522. - "Krew i księżyc" Tom I

"Krew i księżyc"

Seria: Krew i Księżyc

Tom pierwszy

Erin Beaty

Wydanie: I

Data premiery: 25.10.2023r.

Ilość stron: 496

Wymiary: 145x215 mm

Oprawa: miękka ze skrzydełkami

Tytuł oryginału: Blood and Moonlight

Tłumaczenie: Marta Ziegler

ISBN 978-83-8266-304-4

Wydawnictwo: Jaguar

Moja ocena: 5/6

„Nie można być naprawdę dobrym, jeśli nie możesz wybrać między dobrem a złem”

Czytałam już różne kryminały dziejące się zarówno współcześnie, jak i w minionych wiekach, ale po raz pierwszy miałam do czynienia z kryminalną zagadką osadzoną w świecie fantasy, jaka ma miejsce w książce „Krew i księżyc".

Siedemnastoletnia Catrin mieszka w mieście Collins, w którym od kilku dekad budowana jest świątynia poświęcona Słońcu. Zadaniem dziewczyny jest sprawowanie kontroli nad prawidłowym ustawianiem rusztowań i dbanie o bezpieczeństwo przy budowie. Została wychowana przez siostry w opactwie Solis, gdzie została podrzucona, jako niemowlę. Od kilku lat pracuje dla mistrza architekta Thomasa, z którym często omawia kolejne prace nad budowlą, której makieta stoi w pracowni. Tej nocy, gdy poznajemy dziewczynę, rozmawia z Thomasem o zabezpieczeniach konstrukcji świątyni. Postanawia osobiście spojrzeć jeszcze na ustawione rusztowania. Ciemność nocy rozświetla blask księżyca w pełni, gdy Catrin wyrusza do sanktuarium, by wykonać zadanie. W pewnym momencie wydaje się jej, że słyszy krzyk, a wkrótce po tym znajduje ciało młodej kobiety, która została brutalnie zamordowana. Na miejsce przybywa burmistrz miasta, hrabia de Montcuir, razem z nieznajomym młodzieńcem o imieniu Simone, któremu zostaje powierzona ważna funkcja venatre'a, czyli osoby prowadzącej śledztwo. Chłopak okazuje się mieć niezwykłe zdolności dedukcyjne, ale też potrafi wniknąć w umysł mordercy.

Nie od razu wciągnęła mnie ta historia, gdyż na początku nie było dla mnie jasne, kim jest główna bohaterka, co robi i w jakim czasie się to dzieje. Autorka trochę przeciąga opisy, wprowadza dosyć sporą liczbę osób i powoli odkrywa przed nami świat, w którym żyje Catrin. Jak na średniowieczne czasy, jest ona osobą bardzo niezależną, mimo, że ma dopiero 17 lat, a do tego pracuje, jako asystentka mistrza architekta pomagając mu w nadzorowaniu prac przy budowie świątyni. Jej zadaniem jest dbanie o stan rusztowania, co dla kobiety w tamtym czasie nie był to zawód odpowiedni w rozumieniu ówczesnego społeczeństwa. Jednak biorąc pod uwagę, że jest to powieść zaliczona do fantasy, to wszystko jest tu możliwe. Nie od razu było czuć ten charakter, ale stopniowo nastrój mroku i gotyku wkracza na karty tej powieści i coraz więcej się dzieje.

Początkowo wszystko toczy się jakby w zwolnionym tempie, ale już wówczas zaznacza się tajemniczość i niewyjaśnione zjawiska w postaci seryjnego mordercy, który za cel wziął sobie młode kobiety. Osadzenie fabuły w klimatach średniowiecznych jedynie to wzmacnia, chociaż nie jest tak cały czas. Strona po stronie, epizod po epizodzie coraz bardziej wnikałam w tę aurę i podążałam za pojawiającymi się sytuacjami w życiu bohaterów. 

Historia nie jest oczywista i wielokrotnie zaskakuje zwrotami akcji, ale też zaciekawia sposobem prowadzenia śledztwa, w którym ważna jest intuicja, spostrzegawczość, zdolność dedukcji, łączenia faktów i wyciągania wniosków na podstawie odkrywania kolejnych śladów przestępstwa. Do tego dochodzi jeszcze wątek romansu, ale w stylu Young Adult, gdyż dotyczy to nastoletnich bohaterów, więc ich wzajemne odkrywanie swoich uczuć ma delikatny, momentami nieśmiały urok. W świecie wykreowanym przez autorkę jest też miejsce na magię, która ma swój udział w odkrywaniu prawdy, ale też dodaje tej powieści niecodzienny klimat.

„Krew i księżyc” jest powieścią, w której łączą się elementy fantasy, kryminalne, ale też psychologiczne i romansu, a nawet thrillera. To razem dostarcza nam sporej dawki adrenaliny, wzrastającego napięcia, intrygujących wydarzeń, tajemniczych morderstw, których sprawca skutecznie wodzi śledczych za nos kierując ich uwagę na fałszywe tropy. Autorka w ten sposób równie skutecznie wprowadza w błąd czytelnika, wykazując się pomysłowością w tworzeniu wielowątkowej fabuły, którą śledzimy z punktu widzenia Catrin. Niemal do końca jest tajemnicą, kim jest morderca i jakie ma powody, chociaż miałam swoje typy i przypuszczenia.

„Krew i księżyc” jest pierwszą częścią dylogii o Catrin i Simonie, ale sprawa zabójstw młodych kobiet poprowadzona została do końca, natomiast relacje głównych bohaterów mają dopiero swój początek, którego dalszy ciąg będziemy mogli poznać w części drugiej zatytułowanej „Cisza i cień”, która, mam nadzieję, ukaże się już wkrótce.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem Jaguar

1454. - "Srebro w kościach" Tom I

"Srebro w kościach"

Seria: Srebro w kościach

Tom pierwszy

Alexandra Bracken

Wydanie: I

Gatunek: fantasy Young Adult

Data premiery: 12 lipca 2023

Data premiery angielskiej: 04.04.2023r.

Ilość stron: 576

Wymiary: 145x215 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

Tytuł oryginału: Silver in the Bone

ISBN 978-83-8266-274-0

Tłumaczenie: Michał Zacharzewski

Wydawnictwo: Jaguar

Moja ocena: 5/6

„Bez względu na to, co mówią ludzie, nie chcą znać prawdy i sami się w tej kwestii okłamują.”

Fantastyka nie jest tym gatunkiem, po który sięgam w pierwszej kolejności, ale czasami skuszę się na jakąś powieść w tym klimacie, jeżeli tematyka mnie zaintryguje, a tak się stało w przypadku pierwszego tomu serii pt.: „Srebro w kościach”. Przede wszystkim moją uwagę przyciągnęła swoją nieziemską okładką budzącą skojarzenia z Panią Jeziora z legend o królu Arturze. Po przeczytaniu notki redakcyjnej okazało się, że się nie myliłam, gdyż historia napisana przez panią Alexandrę Bracken została zainspirowana arturiańskimi mitami.

Tamsin Lark urodziła się bez magicznych mocy, więc nie czuje się z tym dobrze. Jako zwykła śmiertelniczka nie jest też doceniana przez innych Poszukiwaczy, do których należy razem z bratem Cabellem. Z kolei on jest wyjątkowy, gdyż jako obdarzony silną magią jest pierwszym od lat Niwelatorem – Oświeconym, który potrafi zniwelować wszelkie klątwy. Nie jest jednak w stanie usunąć klątwy, która nim zawładnęła w dzieciństwie. Poznajemy ich najpierw w prologu, który dzieje się w Lancashire w Anglii, siedem lat przed wydarzeniami z dalszych rozdziałów. Razem ze swoim opiekunem, Nashem zdobywają pewien ważny artefakt ze skarbca dawno zmarłej czarodziejki, ale tuż po tej wyprawie Nash znika. Siedem lat później rodzeństwo radzi sobie we dwójkę w niełatwej rzeczywistości. Tamsin wróży z Tarota, a Cabell zarabia pracując w salonie tatuażu.

Zaczynając tę książkę miałam mieszane uczucia, gdyż nie od razu potrafiłam odnaleźć się w tej historii. Wprowadzenie niewiele wyjaśnia, więc powoli odkrywałam, kto jest kim i o co tu chodzi. Autorka wykorzystała w swej opowieści niektóre elementy wzięte z podań o królu Arturze i Avalonie, a jednym z artefaktów, które się z tym wiążą, jest pierścień zwany Pierścieniem Rozproszenia podarowany dawno temu przez Najwyższą Kapłankę Lancelotowi. Ów pierścień ma moc złamania każdej klątwy, więc Tamsin pragnie go odnaleźć i zdobyć, by pomóc bratu. Niestety, jest jeden warunek: trzeba go zdobyć siłą, czyli zabić obecnego właściciela pierścienia i mieć świadomość, że prędzej lub później może ją spotkać ten sam los.

Fabuła osadzona jest w czasach nam współczesnych, takie przynajmniej robi wrażenie, ale wydarzenia i postacie wybiegają swoim charakterem w świat magii, klątw, czarownic, czyli w fantasy. To rodzaj bajki, która została oparta na legendach arturiańskich związanych z królem Arturem, Merlinem i związanymi z nimi legendami. Główny wątek oparty został na poszukiwaniu artefaktu, który zdjąłby klątwę z brata Tamsin. Zaznacza się tutaj klasyczny motyw obecny w baśniach, czyli ktoś pozornie najsłabszy z rodziny, klanu czy danej społeczności podejmuje się zadania odnalezienia jakiegoś przedmiotu o niesamowitej mocy, która ma przynieść bohaterom uwolnienie od złego wpływu, czarnej magii czy mrocznych sił. I tego rodzaju klimat można wyczuć właśnie w tej powieści.

„Srebro w kościach” jest, więc powieścią fantasy, w którą wplecione zostały znane motywy oraz problemy obecne też w naszym współczesnym świecie. To pełna przygód opowieść skierowana przede wszystkim do młodych czytelników, gdyż główni bohaterowie są nastolatkami, ale ich działania i decyzje wymagają dorosłego podejścia.  Głowni bohaterowie mają do wykonania pewne zadania, a do ich wykonania wiedzie długa droga naznaczona strachem, lękiem, obawami o życie, bólem, startami, walką o swoje bezpieczeństwo, ale też bardziej lub mniej realistycznymi scenami. 

Momentami, zwłaszcza w pierwszej z trzech części tego tomu, można się poczuć, jak w naszej rzeczywistości, gdyż obecne są na przykład komórki, telewizory, pociągi i inne przedmioty, których każdy z nas używa. Jednak magia i związane z nią sytuacje coraz bardziej daje znać o sobie i w efekcie fabuła wciąga nas w klimaty typowe dla powieści fantasy. 

W niektórych  przypadkach miałam skojarzenia z Tolkienem i jego Drużyną Pierścienia, gdyż jednym z artefaktów, na którym wszystkim  zależy jest też pierścień, z tym, że ma on nieco inne właściwości, niż ten wymyślony przez Tolkiena. 

Pomimo wielu stron powieści, bo ma ona ponad 500 stron, to dosyć szybko minął mi przy niej czas. Wciągnęła mnie akcja, która ma tendencję wzrastającą, a wiele sytuacji trudno było mi przewidzieć, więc nie spodziewałam się takiego obrotu sprawy, zwłaszcza w jej końcowych akapitach. Autorka świetnie połączyła realia z fantazyjnymi elementami, wtrącając w to mistyczno-magiczną aurę, wypełnioną tajemnicami, poczuciem zagrożenia, napięciem. Sprytnie wplotła w nią znane mity i legendy, wykorzystując ich niektóre elementy i nadając im zupełnie nowe brzmienie. W ten sposób opowiada o akceptacji siebie, swoich talentów i darów, a także o przyjaźni, więzi bratersko-siostrzanej, uczuciach, które budzą się na dnie serca.

To bogata w wydarzenia, charakterystyczne postacie, a przede wszystkim magię i cechy charakterystyczne dla literatury fantasy powieść młodzieżowa, która z pewnością usatysfakcjonuje miłośników tego gatunku. Polecam!

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu:

1391. - "Tysiąc uderzeń serca"

"Tysiąc uderzeń serca"

Kiera Cass

Wydanie: I
Data premiery polskiej: 31.05.2023 r.
Data premiery angielskiej: 29.11.2022 r.
Liczba stron: 424
Format: 140x210 mm
Oprawa: miękka ze skrzydełkami
Inne dostępne wersje: EBOOK
ISBN 978-83-8266-154-5
Tytuł oryginału: A Thousand Heartbeats
Tłumaczenie: Emilia Skowrońska
Wydawnictwo: Jaguar

Moja ocena: 6/6

„Nawet w najmroczniejszych miejscach, nawet w samym środku wojny, czasami ludzie znajdują światło w innych.”

Wydaje się, że w romansach nic więcej nie można wymyślić, gdyż wciąż powielane są te same pomysły i standardowe rozwiązania. Pani Kiera Cass udowadnia w swojej powieści „Tysiąc uderzeń serca”, że można opowiedzieć o miłości w zupełnie inny sposób. Są w niej oczywiście znane elementy, ale nikną wśród wielu zdarzeń, które towarzyszą bohaterom.

Annika i Lennox mieszkają w dwóch różnych i odległych od siebie krainach oraz pałacach o odmiennych standardach. Ona od zawsze przebywa w pięknym zamku Meckonah, w królestwie Kadier, które dawniej nosiło nazwę Dahrain i należało do rodu reprezentowanego przez Lennoxa, ale Annika o tym nie wie, gdyż od zawsze przedstawiano jej zupełnie inne informacje. Jest księżniczką, która ma wszystko, by cieszyć się życiem. Otoczona luksusem i spokojem, ale brakuje jej swobody i ukochanej matki, która dawno temu zaginęła i nie wiadomo, co się z nią stało. Ojciec od tamtej pory nie potrafi córce okazać miłości i troski, natomiast ona zawsze może liczyć na swoją wierną służącą Noemi, kochającego brata Escalusa i bibliotekarza Rhetta. Dla ojca, Theriona Vedette, liczy się tylko polityka i utrzymanie bezpieczeństwa królestwa, dlatego wybrał dla swojej córki męża. Jest nim Nickolas, książę Canisse, który ma zapędy despotyczne, także wobec przyszłej żony. Ona to dostrzega, wiele z jego zachowania jej się nie podoba, ale dla dobra królestwa jest gotowa się poświecić. I to mnie w niej jedynie irytowało, że tak bezwolnie spełnia nakazy narzeczonego, ale na szczęście los przygotował dla niej liczne niespodzianki, które postawią na jej drodze Lennoxa.

Lennox wiedzie dosyć skromne, surowe życie w krainie położonej za ciemnym Lasem, na tzw. ziemi niczyjej w zamku Vosino. w gdzie prowadzi armię marząc, by odzyskać utracone ziemie. Ma opinię bezwzględnego zabójcy, który nie zawaha się użyć miecza, gdy wymaga tego sytuacja. Na tronie zamku Vosino zasiada znienawidzony Kawan, u którego boku towarzyszy mu matka Lennoxa. Niestety, z niewiadomych przyczyn nie darzy ona swego syna miłością. We wszelkich działaniach zawsze staje po stronie Kawana. On często musi udowadniać swemu władcy, że potrafi być silnym, odpowiedzialnym i walecznym żołnierzem. I właśnie teraz dostaje zlecenie na wyprawę w celu, który sam ma wybrać. Lennox postanawia zrobić pierwszy krok, by odzyskać utracone ziemie i wraz z wyznaczonymi przez Kawana ludźmi udaje się do królestwa Kadier.

Powieść skusiła mnie piękną okładką i nazwiskiem autorki, mimo że nie czytałam do tej pory żadnej jej książki, ale znając opinie o serii „Rywalki” postanowiłam sięgnąć po powieść „Tysiąc uderzeń serca.” Wsiąknęłam w tę historię powoli, gdyż nie wszystko od początku było dla mnie jasne. Autorka nie od razu wyjaśnia sytuację, którą obserwujemy w pierwszych rozdziałach, więc nie za bardzo wiedziałam, o co chodzi. Potem sytuacja coraz bardziej się klaruje, wyłaniają się sekrety, wyjaśnienia wcześniejszych zdarzeń i fabuła coraz bardziej wciąga.

Bardzo podobali mi się stworzeni bohaterowie, zarówno pierwszoplanowi jak i postacie drugoplanowe, chociaż autorka oszczędnie dozuje opisy ich wyglądu. Ujawnia tylko charakterystyczne cechy, które pozwalają nam stworzyć obraz danej postaci. Głównie skupiła się na ich osobowości, działaniu i tym, co myślą. Opisy ich przeżyć, analizy, uzasadniania swego postępowania, rozterki i wątpliwości stwarzają okazję do wniknięcia w mentalny świat Anniki i Lennoxa, szczególnie, że narracja prowadzona jest w pierwszej osobie. Najpierw naprzemiennie opowiadają nam oni o sobie i swojej sytuacji, więc można mieć na początku wrażenie poznawania dwóch różnych historii, które w pewnym momencie ze sobą się spotykają. Nie wszystko jest w niej do przewidzenia, gdyż od momentu podjęcia się zadania przez Lennoxa, tempo fabuły zaczyna być szybsze, więc i czytanie przebiega w bardziej dynamicznym tempie.

„Tysiąc uderzeń serca” to historia osadzona w wymyślonej krainie, której mapka terenu została umieszczona na początku powieści, a to ułatwia w zorientowaniu się, co do miejsca akcji w danym momencie. Jest to bardziej romans adult young w bajkowej oprawie, niż typowa opowieść fantasy. Nie ma w niej, bowiem żadnych fantazyjnych stworów i wszechobecnej magii. Polecam tym, którzy lubią romantyczne historie, w których miłość ma różne oblicza, odgrywa różne role, zderza się z przeciwnościami, zagrożeniami, ale w efekcie jest siłą, która przetrwa najcięższe emocjonalne burze.

Książkę przeczytałam, dzięki wydawnictwu: