[155/25] - 1868.: "Prokrastynacja"

"Prokrastynacja"

Skuteczne metody osiągania celów,

lepsze planowanie, zarządzanie czasem, 

skupienie i efektywna nauka

Monique Bogdahn

„Robienie czegoś każdego dnia

Jest lepsze, niż nierobienie niczego!”

Jestem pewna, że gdyby zapytać kogokolwiek o to, co oznacza słowo „prokrastynacja”, niewiele osób znałoby prawidłową odpowiedź. Tymczasem jest to czynność, która dotyczy sporej części społeczeństwa na świecie. Jeżeli wiesz, że coś trzeba zrobić, ale zamiast działać, scrollujesz telefon, robisz kolejną kawę albo przekonujesz siebie, że „jutro będzie lepszy moment”, to właśnie dopadła cię prokrastynacja. O niej i o tym, jak sobie z nią poradzić, opowiada pani Moniue Bogdahn w poradniku pt.: „Prokrastynacja”. Uczy w niej jak prostymi sposobami osiągnąć cel, nauczyć się lepiej planować i zarządzać czasem tak, by mieć swoje życie pod kontrolą.

Na pewno każdy zna powiedzenie „Co masz zrobić jutro, zrób dziś” i z pewnością nie jeden raz każdemu zdarzyło się, że nie wziąć tej porady na serio. Zwłaszcza zadania, których nie lubimy odsuwamy do zrobienia na później i w efekcie zbiera się ich coraz więcej, stos niezałatwionych spraw rośnie, a wraz z nimi nasza frustracja i stres, bo wiemy, że i tak musimy się z nimi zmierzyć. Okazuje się, że można sobie z tym nawykiem poradzić ucząc się nowych przyzwyczajeń.

Pani Moniue Bogdahn pomogła już prawie 100000 ludziom, którzy obserwują jej kanał na Instagramie i ponad 3000 klientom, którzy dzięki jej poradom, uporządkowali swoją przestrzeń i życie. Zapewnia, że dzięki jej książce zrobimy pierwszy krok w kierunku lepszego, bardziej ułożonego i zrównoważonego życia. Obiecuje nie tylko zrozumienie mechanizmu prokrastynacji, ale też konkretne sposoby na odzyskanie kontroli nad czasem, motywacją i własnym życiem. Zamiast moralizować, rozkłada prokrastynację na części, pokazując jak radzić sobie z tą przypadłością i zdusić ją w zarodku.

Poradnik, nie jest obszerny, gdyż zawiera jedynie 130 stron, jednak to w zupełności okazało się wystarczające, by w siedmiu częściach omówić najważniejsze kwestie. Jest wypełniony kolorami, zabawnymi rysunkami, wieloma ćwiczeniami, dobrze zaplanowaną formą przekazu, dzięki której publikacja jest przejrzysta i zrozumiała dla każdego. Autorka przedstawia w nim sprawdzone sposoby na nieporządek, zwyczaj odkładania czegoś na później, mądre planowanie, dzielenie zadań, ale też techniki radzenia sobie ze stresem, koncentrowania się na tym, co ważne, metody na wzmacnianie swojej motywacji do działania i budowania pozytywnych nawyków.

Prowadzi czytelnika od zrozumienia, czym jest prokrastynacja i jak ona podkopuje naszą motywację, zdrowie i relacje, do praktycznych rozwiązań, które pomagają odzyskać efektywność naszych działań. Pisze o tym wszystkim przystępnie, bez zbędnego moralizowania i pouczania. Jej styl jest wspierający, momentami wręcz terapeutyczny, a przy tym przyjazny i konkretny. Podkreśla, że odkładanie nie równa się lenistwu — najczęściej jest skutkiem lęku przed porażką, perfekcjonizmu lub przytłoczenia złożonością zadań. Ćwiczenia są proste, ale skuteczne. Nie wymagają specjalnych narzędzi ani godzin pracy — wystarczy kartka, długopis i chwila refleksji.

Dowiadujemy się od czego zacząć naprawę naszego postępowania, jak świadomie kwestionować swoje dotychczasowe podejście do zadań i krok po kroku pokazuje, jak zwalczać objawy prokrastynacji eliminując to, co nagromadziło się w naszym życiu i z czym sobie nie radzimy. Daje nam niejako mapę drogową, dzięki której zaczniemy podążać we właściwym kierunku. Służą do tego, m.in. szablony zamieszczone w książce, ale można je także pobrać skanując kod QR i wydrukować, by mieć je zawsze pod ręką.

„Prokrastynacja” to książka, która nie tylko uczy, jak działać, ale też jak zrozumieć siebie. Bo czasem największym krokiem naprzód jest uświadomienie sobie, dlaczego stoimy w miejscu. To zatem nie tylko poradnik, lecz również zaproszenie do zmiany, która zaczyna się od prostych kroków i kończy na odzyskaniu kontroli nad własnym życiem. Jeśli ktoś ma wrażenie, że czas przecieka mu przez palce, a lista zadań rośnie szybciej niż motywacja - ta książka może być pierwszym krokiem w stronę większej równowagi, spokoju i uporządkowania nie tylko naszej przestrzeni, ale też naszego wnętrza.

Ta książka to nie tylko zbiór porad — to iskra zapalająca w nas chęć dokonania zmiany. Pokazuje, że nie jesteśmy sami w walce z odkładaniem, że każdy ma prawo się potknąć, ale też każdy może nauczyć się podnosić szybciej. To nie tylko sposoby na lepsze zarządzanie czasem, ale też na lepsze zarządzanie sobą. Bo, jak pokazuje autorka — nie chodzi o to, by robić więcej, ale by robić mądrzej.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu 

Wydanie: I

Data premiery w Polsce: 09.05.2025r.

Data premiery wersji oryginalnej: 31.08.2023r.

Ilość stron: 136

Okładka: miękka

Wymiary: 145 x 205 mm

Tytuł oryginału: Aufschieben war gestern!: Geniale Tools nutzen, endlich ins Tun kommen, Erfolge feiern (Lebenshilfe Selbstcoaching)

Tłumaczenie: Marta Lipińska

ISBN: 978-83-8272-888-0

Wydawnictwo: Vital

Moja ocena: 6/6

[154/25] - 1867.: "Channeling– jak stać się medium przekazu energetycznego"

"Channeling. 

Jak stać się medium przekazu energetycznego"

Skuteczne nawiązywanie kontaktu z aniołami, duchowymi przewodnikami i wniebowstąpionymi istotami

Sara Landon

„Rodzimy się na tym świecie, jako naczynia, 

kanały boskiej miłości i światła"

Channeling dla wielu osób brzmi obco, tajemniczo, a nawet dziwnie, gdyż nie potrafią dokładnie określić, na czym on polega. Z kolei Ci, którzy znają to pojęcie, uważają, że jest to umiejętność dostępna dla niewielu ludzi. Tymczasem autorka książki „Channeling. Jak stać się medium przekazu energetycznego” przekonuje, że każdy może rozwinąć w sobie tę zdolność.

Sara Landon, znana na całym świecie jako liderka transformacyjna, nauczycielka i przekazicielka mądrości Rady, zaprasza czytelnika do głębokiej duchowej podróży, która prowadzi do odkrycia wewnętrznego potencjału, harmonii i kontaktu z wyższymi wymiarami świadomości. Przekonuje, że każdy z nas posiada naturalną zdolność do channelingu – wystarczy ją obudzić poprzez praktykę, intencję i otwartość.

Książka odsłania kulisy tego procesu, pokazując, że jest on dostępny dla każdego, niezależnie od poziomu duchowego zaawansowania. W osiemnastu rozdziałach autorka dzieli się przekazuje swoją wiedzą, dzięki której możemy nauczyć się nawiązywać kontakt z mądrością wyższego poziomu. Przekazuje najważniejsze wskazówkami, które wypracowała przez lata pracy z Radą. Wśród nich znajdziemy m.in.: prowadzenie dziennika i praktykę automatycznego pisania, bycie świadomym kanałem bez osądu, używanie „wyzwalających” słów i fraz, aktywne wykorzystywanie wszystkich zmysłów w procesie channelingu.

Opowiada też o swoich doświadczeniach i drodze do obecnej swojej życiowej roli pokazując przy okazji podejście otoczenia do tego typ umiejętności. Nie jest to często wyraz zadowolenia i wspierania, lecz raczej potępienia i wyszydzania. Z przedstawionego materiały widać jednoznacznie, że praktykowanie channelingu jest wyrazem boskiej miłości i świata duchowego. Takie osoby mają niejednokrotnie bliższy kontakt z boskimi przykazaniami i energią, niż nie jeden katolik chodzący co tydzień do kościoła.

„Channeling” to nie tylko książka o kontakcie z niewidzialnym światem – to przewodnik po tym, jak duchowość może wspierać nas w codziennym życiu. Pani Landon pokazuje, że rozwój osobisty i duchowy idą w parze, a ich harmonijne połączenie prowadzi do większego spokoju, spełnienia i głębszego zrozumienia siebie.

Każdy rozdział zawiera konkretne ćwiczenia, wizualizacje i procesy empiryczne, które wspierają rozwój duchowy i otwierają kanały komunikacji z nieskończoną inteligencją oraz techniki, które pomagają rozwijać intuicję, otwierać kanały komunikacji z wyższą świadomością i pogłębiać kontakt z energią Źródła. Uczymy się, jak pracować z subtelnymi energiami, jak rozpoznawać sygnały od przewodników duchowych i jak wykorzystywać medytację, jako narzędzie transformacji.

„Channeling. Jak stać się medium przekazu energetycznego” autorstwa Sary Landon to nie tylko książka – to duchowy kompas, który prowadzi czytelnika ku głębszemu zrozumieniu siebie, wyższej świadomości i połączeniu z uniwersalną mądrością. Jednym z najbardziej poruszających przesłań książki jest przypomnienie, że każdy z nas jest naturalnym kanałem – zdolnym do komunikacji z Duchowymi Przewodnikami, Aniołami, Gwiezdnymi Rodzinami, a nawet bliskimi, którzy przeszli na Druga Stronę. koju.

Publikacja Sary Landon to pięknie napisana, głęboko inspirująca książka, która prowadzi czytelnika w transformacyjną podróż ku wyższej mądrości. Każdy rozdział tchnie mądrością, która jednocześnie koi i inspiruje, prowadząc cię łagodnie ku wewnętrznemu przebudzeniu. Autorka z niezwykłą delikatnością i prostotą pomaga nam odnaleźć kontakt z własną intuicją, głębokim poczuciem celu i wewnętrzną mocą. Jej styl pisania jest pełen ciepła, empatii i wsparcia. Przypomina, że nie musimy stawać się kanałem dla boskiej inspiracji — już nim jesteś. To nie jest proces zdobywania czegoś z zewnątrz, lecz powrót do tego, co zawsze było w tobie obecne. Dzięki tej książce możesz w pełni wejść w rolę świadomego twórcy własnej rzeczywistości.

Książka „Channeling. Jak stać się medium przekazu energetycznego” Sary Landon to inspirująca lektura dla każdego, kto pragnie pogłębić swoją duchową praktykę, rozwinąć intuicję i nauczyć się odbierać przekazy z wyższych wymiarów. Jej przystępny styl, połączony z praktycznymi ćwiczeniami, sprawia, że channeling staje się nie tylko możliwy, ale i naturalny. Autorka zaprasza do odkrycia własnych darów i rozpoczęcia fascynującej przygody z nieskończoną inteligencją. Zawarte w poradniku nauki są zarazem głębokie i praktyczne. Oferują konkretne narzędzia, które można wdrożyć od razu, by zestroić się ze swoim najwyższym ja, zaufać wewnętrznemu głosowi i pozwolić, by mądrość wszechświata przepływała przez nas z lekkością i wdziękiem. To harmonijne połączenie duchowego przewodnictwa i codziennej praktyki, które wspiera nas w odkrywaniu siebie na nowo.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu

Wydanie: I

Data premiery polskiej: 14.03.2025r.

Data premiery oryginału: 02.07.2025r.

Ilość stron: 272

Okładka: miękka

Wymiary: 145 x 205

Tytuł oryginału: You Are a Channel: Receive Guidance from Higher Realms, Ascended Masters, Star Families, and More

Tłumaczenie: Krzysztof Sołowiej

ISBN: 978-83-8301-818-8

Wydawnictwo: Studio Astropsychologii

Moja ocena: 5/6

[153/25] - 1866.: "My" - Tom II

"My"

Tom drugi

Elle Kennedy, Sarina Bowen

„Miłość to przyjaźń podsycana ogniem”

Miłość to piękne uczucie, które rządzi się swoimi prawami. Niestety nie zawsze jest akceptowana, bo duża część społeczeństwa nie potrafi zaakceptować inności. W świecie tak męskiego sportu, jakim jest hokej, wydaje się to jeszcze bardziej trudne, gdyż tam każdy gest jest analizowany, każda emocja oceniona a uczucie między dwoma mężczyznami staje się nie tylko sprawą serca, ale też ryzykiem zawodowym.

Ryan Wesley i Jamie Canning, których poznaliśmy w pierwszej odsłonie ich historii pt.: „On” przekonali się o tym boleśnie. Byli na etapie wzajemnego poznawania się, niepewności i wątpliwości. W drugim tomie pt.: „My” ich związek jeszcze nie wyszedł z cienia, ale wokół wyraźnie gromadzą się chmury, z których nie wiadomo, kiedy spadnie deszcz i nadejdzie wraz z nimi burza.

Po pięciu miesiącach od rozpoczęcia kariery w NHL, Ryan Wesley rozgrywa sezon marzeń. Spełnia swoje zawodowe ambicje, a prywatnie wraca co wieczór do domu, do Jamiego – swojego chłopaka i najlepszego przyjaciela. Niby nie ma w tym nic dziwnego, a jednak ich związek musi pozostać tajemnicą, bo ujawnienie tego faktu grozi medialną burzą, która mogłaby zniszczyć wszystko, co zbudowali na lodzie.

Nieczęsto zdarza się, by kontynuacja dorównała pierwszej części. Jeszcze rzadziej – by ją przewyższyła emocjonalnie, narracyjnie i tematycznie. A jednak druga część hokejowej dylogii to emocjonalna petarda, która pokazuje, że miłość w cieniu reflektorów NHL może być równie piękna, co bolesna. To nie jest jedynie kolejna opowieść o zakazanej miłości , lecz historia o tym, jak trudno być sobą, gdy świat oczekuje, że będziesz kimś innym.

To, co zwraca uwagę najmocniej, to nie dramatyzm sytuacji, lecz jej codzienność. Autorki nie epatują sensacją – zamiast tego pokazują, jak wygląda życie w ukryciu: brak wspólnych wyjść, unikanie spojrzeń, ciągłe napięcie. To nie jest romans w blasku fleszy, to miłość w cieniu, która musi walczyć o każdy oddech.

Książka pt.: „My” to nie tylko romans lecz przede wszystkim opowieść o odwadze, o walce z ograniczającymi normami społecznymi i próbie bycia sobą wbrew wszelkim przeszkodom. Duet pisarski pań Bowen i Kennedy nie idzie na skróty, wręcz po mistrzowsku balansuje między emocjonalną głębią a lekkim humorem. Nie boją się poruszać trudnych tematów i opisywać śmiałych scen intymnych. Ich opowieść jest jak dobrze rozegrany mecz, w którym nie brakuje napięcia, emocji, niespodziewanych zwrotów akcji, ale też momentów ciszy, spokoju, radości, uniesienia, które mówią najwięcej niż słowa.

Bohaterowie nie są idealni, ale właśnie przez to tak bardzo wydają się prawdziwi. Spojrzenie na wszystko z podwójnej perspektywy jeszcze bardziej uwydatnia to, co oboje przeżywają. To pozwala zrozumieć ich motywacje, lęki, nadzieje. Autorki wykreowały wspaniałe postacie nie tylko główne, ale też drugoplanowe. Prym wśród nich wiedzie Blake, który postrzegany jest jako ktoś nachalny, męczący, ciekawski, a nawet irytujący, a to on w pewnym momencie staje się najbardziej tolerancyjnym i pomocnym kumplem. Uzupełnia ten obraz styl językowy - dynamiczny, młodzieżowy, pełen slangu i naturalnych zwrotów. To świetnie ukazuje poszczególne postacie, układając rozmowy odpowiednio do wieku bohaterów. Dialogi zostały bardzo dobrze rozpisane, nie sprawiają wrażenia sztuczności, czy niewłaściwie dobranych słów. Nie miałam wrażenia, że są to wymiany zdań bez sensu, zbędne lub niedojrzałe. Obserwowanie wzajemnej relacji opartej na trosce o drugiego partnera, zrozumieniu i empatii nie raz mnie poruszyło.

Doskonale zestawione zostały ze sobą opinie otoczenia po ujawnieniu prawdy o Jamie’m i Wesleyu. Pokazują zarówno jak powinno się ich traktować, co świetnie widać po osobach najbliższych Jamiego, ale też są osoby, które wykazują zupełnie odwrotną postawę. To powieść, która została wydana w odpowiednim momencie, gdy dużo się mówi o LGBT+ traktując ludzi z tego kręgu tak, jakby wymagali terapii. Tymczasem autorki świetnie pokazują, że miłość ma ograniczeń. Pojawia się bez względu na to, kto ile ma lat, jakiej jest płci czy rasy. Widzi tylko serce, drugiego człowieka, który zasługuje na uwagę i na to, by być kochanym.

Recenzja tomu I "ON"

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem 

Wydanie: I

Data premiery: 24.06.2025 r.

Premiera angielska: 28.03.2017r. i 30 listopada 2021r.

Ilość stron: 328

Okładka: miękka ze skrzydełkami

Wymiary: 140x205mm

Tytuł oryginalny: Us

Tłumacz: Ewa Helińska

ISBN 978-83-8335-596-2

Wydawnictwo: Zysk i S-ka

Moja ocena: 6/6

[152/25] - 1865: "Zakochani bez pamięci" Tom I - "Razem aż po szczyt"

"Razem aż po szczyt"

seria: Zakochani bez pamięci

Tom pierwszy

Monika Malita- Bekier

Natalia Waszak-Jurgiel

„Jestem tylko człowiekiem 

i popełniam błędy…”

Życie czasami potrafi tak nam dokopać, że jedyne, o czym marzymy, to rzucić wszystko i uciec jak najdalej od codzienności. Nie bez powodu powstało powiedzenie: „Rzuć wszystko i jedź w Bieszczady”, co symbolizuje ucieczkę od zgiełku, od obowiązków, od problemów i dotychczasowej egzystencji. Właśnie taką decyzję podejmuje Mikołaj Lewandowski, jeden z bohaterów książki „Razem aż po szczyt”. Nie rusza, co prawda w Bieszczady, lecz w Karkonosze, gdzie kupuje podupadły ośrodek wypoczynkowy położony w Zachełmiu. Zawsze marzył o prowadzeniu pensjonatu w górach, ale do tej pory nie było szans na jego spełnienie. Dopiero teraz, jako trzydziestosiedmioletni mężczyzna stara się zrealizować swoje marzenie, ale z czasem dostrzega, że ta inwestycja przerasta jego możliwości, głównie finansowe.

Drugą postacią, z którą los splata jego ścieżki życia, jest Dominika Tylman, która po studiach na kierunku turystyka i rekreacja zamieszkała w Szczecinie. Jej praca w hotelu na recepcji nie daje satysfakcji, ale nie ma wyjścia, więc tkwi w tym stanie od kilku lat. Pewnego dnia los się do niej uśmiecha, co pozwala rzucić znienawidzoną pracę i spełnić marzenie o wyprawie w góry. Mimo, że kobieta ma dwadzieścia dziewięć lat, nigdy nie była w żadnych górach, więc postanawia wynająć przewodnika zamieszczając ogłoszenie w mediach społecznościowych.

Mikołaj nie jest człowiekiem, który spędza czas przy komórce. Wręcz przeciwnie: jego codzienny czas wypełniają prace przy ośrodku, wędrówki po górach i wychowywanie córki. Nie wiedziałby o ogłoszeniu, ale za namową brata – też Dominik - jak główna bohaterka, który zakłada mu konto na Facebooku i w ten sposób Mikołaj trafia na anons Dominiki.

Zanim jednak doszło do tego momentu, towarzyszyliśmy im naprzemiennie, by poznać ich dotychczasowe życie, problemy, z jakimi się mierzą, przeszłość, która doprowadziła ich do tego momentu życia. Oboje mają za sobą bagaż doświadczeń, z tym że Mikołaj ma zdecydowanie bardziej pogmatwana lata za sobą. Mimo to świetnie sobie radzi i próbuje sprostać wyzwaniom, jakie sobie postawił.

Gdy książka do mnie dotarła nie spodziewałam się, że tak mnie zachwyci wizualnie. Jej prosta, ale wyrazista w swojej grafice i kolorystyce okładka oraz barwione brzegi dopełniają piękna. Czytając opis, można się spodziewać kolejnej romantycznej historią z przewidywalnym zakończeniem, to szybko okazuje się, że to coś więcej niż tylko opowieść o miłości.

Z twórczością pani Natalii Waszak-Jurgiel spotkałam się dwa razy – pierwszy raz przy jej debiucie pt.: „O smaku brzoskwiniowej kawy” i powieści, która miała premierę w tym roku: „Mówił na nią Słońce”. Natomiast z książkami pani Moniki Malita-Bekier nie miałam okazji, ale już wiem, że obie panie tworzą razem świetny, zgrany duet. Napisały powieść, która rozwija się z naturalnym rytmem, bez nagłych zrywów, chociaż nie brakuje w niej bardziej ekspresyjnych i emocjonujących sytuacji. Uświadamiają, że nie jest tak łatwo rzucić wszystko, by całkowicie zmienić swoje życie. Jednak pokazują, że zamiast siedzieć i narzekać, trzeba nie raz wziąć się z życiem za bary. Stojąc w miejscu, nic nie osiągniemy. Mikołaj i Dominika właśnie to zrobili, ale przede wszystkim odważyli się zawalczyć o siebie. Autorki z czułością i wyczuciem prowadzą czytelnika przez ich historię – pełną niepewności, zmęczenia, niepewności, ale też małych zwycięstw.

Dominika to typowa przedstawicielka miasta, która nie zna realiów ani zwyczajów panujących na szlakach górskich, co staje się z początku zarzewiem konfliktu miedzy nią a Mikołajem. W tej kwestii byłam bardziej po jego stronie, ale bywało, że oboje mnie denerwowali, chociaż Dominika częściej. Zamiast rozmów wyjaśniających sytuację, są fochy, nerwy, krzyki i ciche dni. Brakowało zaufania, szczerości, zrozumienia, której musieli się nauczyć, ale niestety, poprzez dramatyczne zdarzenia, niedopowiedzenia, nieszczerość, które potrafią zirytować (szczególnie zachowanie Dominiki, która czasem zamiast rozmowy wybiera emocjonalne uniki). Mikołaj też nie jest bez winy, bo nie zawsze reaguje adekwatnie do zdarzenia, a to co wydarzyło się w ostatnich kilku rozdziałach, to w ogóle trudno mi było rozumieć. Bez względu na jakąkolwiek sytuację, wystarczyło po prostu porozmawiać.

Ale właśnie dzięki tym trudnym momentom bohaterowie uczą się, czym jest zaufanie, szczerość i prawdziwe zrozumienie. Relacja między nimi rozwija się stopniowo, ale nie od razu przyjaźnie, lecz bez przesadnego dramatyzmu, ale z emocjonalną głębią. Czasami przypominali mi małe dzieci lub nastolatków, a nie dorosłych ludzi.

Bardzo delikatnie i zmysłowo autorki oddały erotyczną sferę, jaka prędzej lub później musiała się pojawić w tego typu historii. Nie są to sceny wulgarne czy skupiające się na anatomicznych i niema instruktażowych opisach intymnych zbliżeń. Poza tym nie ma ich dużo, więc nie dominują nad pozostałymi motywami fabuły.

Tłem są urokliwe krajobrazy Karkonoszy i szlaki górskie, po których wędrują bohaterowie. Góry stają się tu nie tylko tłem, ale niemal bohaterem drugoplanowym – przestrzenią, w której można się zgubić, by móc odnaleźć spokój. Wprawdzie ta część potem ustępuje wątkowi poświęconemu obserwowaniu relacji Dominiki i Mikołaja, ich przeżyciom i przemyśleniom. Jednak ten klimat jest wyczuwalny poprzez świadomość miejsca akcji, mimo że nie zawsze spacerujemy po górskich traktach czy leśnych ścieżynach, duch Karkonoszy wciąż unosi się nad opowieścią. Nawet gdy bohaterowie zatrzymują się, by porozmawiać czy milczeć, krajobraz pozostaje obecny – jako cichy świadek ich emocji, jako przestrzeń, która rezonuje z ich wewnętrznymi przeżyciami.

Powieść pt.: „Razem aż po szczyt” wciąga od pierwszych stron nie tylko fabułą, ale też klimatem – pełnym świeżego powietrza, górskich widoków i emocji, które potrafią rozgrzać serce. To jedna z tych powieści, przy której mówimy sobie zdanie, które widnieje na zakładce dołączonej do książki: „Jeszcze tylko jedna strona, albo rozdział”. Porusza różne życiowe kwestie związane głównie z relacjami międzyludzkimi i rodzinnymi, które w przypadku Mikołaja są nietypowe i skomplikowane. To także opowieść o spełnianiu marzeń, które czasami wymagają więcej poświęcenia i czasu, niż myślimy. Pokazuje też, że żadne miejsce nie ma takiego uroku, jeżeli nie jest dzielone z ukochaną osobą. Bez niej traci blask i nie sprawia radości.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z autorkami i wydawnictwem:

Wydanie: I

Data premiery: 07.07.2025r.

Ilość stron: 332

Okładka: miękka

Wymiary: 211x154 mm

ISBN: 978-83-975933-0-5

Wydawca: Wydawnictwo od7Boleści

Moja ocena: 6/6

[151/25] - 1864: "Rewers" - Tom III z komisarzami Krzyskim i Majskim

"Rewers"

seria: Komisarz Krzyski i Majski

Tom trzeci

Adam Widerski

„Zbrodnia ma dwie strony 

– jedna zawsze ocieka krwią.”

Ostatnio często zdarza mi się tak, że trafiam na książkę będącą kontynuacją jakiejś serii. Nie mam z tym problemu, o ile jest to osobna historia, ale gorzej, gdy jest ciągłość jakiegoś wątku. Na szczęście powieść „Rewers” należy do tego pierwszego rodzaju, chociaż są pewne sprawy mające swój początek w pierwszym tomie. 

Adam Widerski zadebiutował w 15.05.2019 roku powieścią „Odwyk”, która była pierwszym tomem z udziałem komisarzy Krzyskiego i Majskiego. Został on wydany przez wydawnictwo Initium i można by się spodziewać, że kolejne części również będą afirmowane przez jednego wydawcę. Stało się jednak tak, że kontynuacja serii, czyli drugi tom noszący tytuł „Proroctwo” ukazała się w wydawnictwie WasPos i nie wiem, dlaczego nastąpiła kolejna zmiana, ale faktem jest, że trzecia część z komisarzami została wydana w wydawnictwie Novae Res.

Ważne w tym przypadku było dla mnie, że wątek kryminalny i śledztwo to motyw, który jest poprowadzony do końca i wyjaśniony. Mimo więc faktu, że książka jest trzecim tomem serii, to jednak nie przeszkadzało mi to w poznawaniu treści.

Tym razem komisarz Krzyski, który miał rozpocząć nowy etap życia, zostaje wciągnięty w wir dramatycznych wydarzeń, które podważają wszystko, co o nim wiemy z wcześniejszych tomów. 

Piotr Krzyski od dwóch tygodni spędza czas w Sobótce ze swoim przyjacielem Łukaszem Majskim, jego żoną Alicją i swoją dziewczyną Martą Bukowską. Są tu, by odpocząć po ostatniej sprawie, nad którą pracowali w lipcu. Prowadzili wówczas śledztwo związane z Alkoholowym Mordercą. Po tej akcji Krzyski ma założony gips, który sięga aż do połowy przedramienia i połamane żebra, a jego narzeczona znajduje się w szpitalu. W momencie, gdy Krzyski odwiedza ukochaną i jej się oświadcza, wchodzą policjanci, którzy aresztują go oskarżając o zamordowanie Kamili Podolskiej, koleżanki z pracy. W tym momencie wszystko wskazuje na niego, co widać w prologu, w którym jesteśmy świadkami zabójstwa. Okazuje się, że Kamila przezornie zamontowała w swoim mieszkaniu kamerę, na której zapisało się nie tylko to, co się stało, ale też została uwidoczniona twarz mordercy. Ale czy na pewno? Wprawdzie pozostawione ślady, tropy wskazują, że Piotr Krzyski dopuścił się tak potwornego czynu, ale ja od początku miałam wątpliwości.

Moje zdziwienie wzbudził fakt, że tak szybko koledzy Krzyskiego oskarżają go o zbrodnię na podstawie kilku poszlak, nie biorąc pod uwagę jego dotychczasowych osiągnięć i możliwości mistyfikacji, co od razu było wiadome. Nie miało dla nich znaczenia, że Krzyski był poturbowany i nie byłby w stanie zrobić to, co zrobił morderca Kamili. Byłam pewna niewinności Krzyskiego od początku, więc tylko pozostało mi podążać za kolejnymi działaniami bohaterów, by poznać, kto się za tym wszystkim kryje. Jego ucieczka, oskarżenie o morderstwo i coraz bardziej niepokojące fakty sprawiają, że nieustannie balansuje między współczuciem a podejrzeniem. Od razu przyznam się, że  spodziewałam się ucieczki i pogoni, bo na to wskazuje blurb książki, jak i  niektórych splotów sytuacyjnych, ale i tak byłam zaskoczona rozwojem sytuacji. 

Pan Widerski sprytnie prowadzi fabułę tak, że czytając można uwierzyć w winę Krzyskiego. Stosuje odpowiedni układ słów, byśmy też zaczęli podejrzewać, że może jednak się mylimy. W ten sposób pokazuje, że wszystko ma dwie strony medalu i nie zawsze znaczy to, co czytamy lub widzimy,

Szerokie spojrzenie daje nam prowadzenie powieści z perspektywy kilku postaci w narracji trzecioosobowej, co pozwala poznawać wydarzenia z różnych stron. Czasami tempo akcji, gdyż są w niej chwile przemyśleń, wspomnień i obyczajowych opisów, ale całość broni się dzięki dobrze skonstruowanej intrydze, wyrazistym postaciom i atmosferze naznaczonej niepokojem, co sprawiło, że z ciekawością podążałam przez kolejne wydarzenia.

Atutem są z pewnością postacie drugoplanowe, jak chociażby przyjaciel Krzyskiego – Madejski, inspektor Marek Trzos, inspektor Ryszard Walski, czy Hektor Wist - patolog o niekonwencjonalnym podejściu do swojej profesji. Przez fabułę przewija się sporo osób, ale na szczęście autor zadbał, by czytelnik nie pogubił się w tym, kto jest kim. Każdy rozdział i poszczególne epizody oznaczone są imieniem i nazwiskiem osoby, której dana scena dotyczy, a dzięki temu całość jest klarowna i nie powoduje chaosu.

W książce „Rewers” znajdziemy wszystko, czego można oczekiwać od dobrego kryminału: śmierć, tajemnice, przejmowanie nieruchomości, moralne dylematy i nieustanną walkę między dobrem a złem. Pan Adam Widerski nie boi się trudnych tematów pokazując swoich bohaterów, jako ludzi nieidealnych, mających swoje małe grzeszki, popełniających błędy, które poznajemy w trakcie śledztwa, co nadaje całości dodatkowe walory, głębię i uniwersalność. Z tego, co autor napisał w swoim Posłowiu, jest to ostatnia część z komisarzami Krzyskim i Majskim, ale mam nadzieję, że kiedyś jeszcze wróci to tych bohaterów i ponownie wrzuci ich w jakąś trudną sprawę.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy z wydawnictwem 

Wydanie: I

Data premiery: 25.03.2025r.

Ilość stron: 400

Wymiary: 130x210 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

ISBN 978-83-8373-692-1

Wydawnictwo: Novae Res

Moja ocena: 5/6

[150/25] - 1863: "Irydologia od podstaw"

"Irydologia od podstaw"

praktyczny przewodnik

Poznaj tajniki analizy tęczówki oka i odkryj ukryte informacje o swoim zdrowiu

Monika Dec, Natalia Czech

„Każda tęczówka to unikalna opowieść”

Można usłyszeć nie raz zdanie, że oczy są zwierciadłem duszy, gdyż to w nich odbija się nasz wewnętrzny świat — emocje, myśli, prawda, której nie sposób ukryć. Okazuje się, że nie tylko one są widoczne w naszym oku, lecz także są świadectwem naszego zdrowia. Patrząc w czyjeś oczy można dowiedzieć się o nim wiele informacji i z odpowiednim wyprzedzeniem zapobiec chorobie lub wspomóc organizm w regeneracji. Czytaniem i diagnozowaniem stanu naszego zdrowia na każdym poziomie zajmuje się irydologia. Ta niezwykła dziedzina łączy w sobie precyzję medycyny z intuicją terapeuty holistycznego. Nie jest to jedynie metoda diagnostyczna – to swoista filozofia patrzenia na człowieka, jako całość. Jej sekrety ujawnia książka „Irydologia od podstaw” napisana przez dwie specjalistki w tej dziedzinie: Monikę Dec i Natalię Czech.

Obie panie mają dyplom certyfikowanego irydologa i o swojej profesji opowiadają w swoim poradniku bardzo przystępnie, konkretnie i bez zbędnego rozwlekania tematu. Postawiły na przejrzysty przekaz, a nie na popisywanie się fachową wiedzą, którą z pewnością mają, co widać w poszczególnych tematach. Jest jej tyle, by każdy mógł zrozumieć zamieszczone informacje i dowiedzieć się więcej o sobie, swoich oczach i zdrowiu.

Irydologia opiera się na założeniu, że każda część ciała jest połączona z układem nerwowym, a wszelkie zaburzenia w funkcjonowaniu narządów mogą manifestować się w strukturze tęczówki. To tam najpierw można dojrzeć symptomy jakiejś dolegliwości, zanim objawi się ona fizycznie w naszym ciele. Gdy w organizmie dochodzi do niepokojących zmian, nerwy współczulne przekazują impulsy, które mogą wywołać widoczne zmiany w tkance oka – od przebarwień po zmiany w strukturze włókien.

„każda tęczówka jest unikalna i odzwierciedla osobiste doświadczenia, a także wpływ, 

jaki na nas mają przodkowie.

Autorki przekazują, że tęczówka oka, będąca kolorową częścią narządu wzroku, to niejako mapa naszego ciała i duszy, na której zapisane są informacje o stanie zdrowia fizycznego, emocjonalnego i psychicznego. Co, dzięki irydologii może nam ujawnić, ale też to, czego nie uzyskamy, zostało wymienione już w na pierwszych kilku stronach, a to pokazuje ogromne możliwości tej nauki w poznaniu naszego stanu zdrowia i siebie. Między innymi widać na niej, jaki jest stan naszych narządów i gruczołów, ich kondycję, siłę, osłabienie, potrzebę regeneracji, nagromadzenie toksyn, ich lokalizację i intensywność obciążeń, a nawet potrzeby żywieniowe, niedobory minerałów i składników odżywczych.

W kilkudziesięciu krótkich rozdziałach autorki odkrywają tajniki irydologii oraz zamieszczają praktyczne wskazówki, do samodzielnego wykorzystania w codziennym życiu. Otwierając książkę od razu autorki wzbudzają ciekawość zamieszczonym rysunkiem oka z zaznaczonymi obszarami, które są powiązane z poszczególnymi narządami ludzkiego organizmu.

W dalszej części książki panie Monika Dec Natalia Czech opowiadają m.in.: o tym, jak samodzielnie możemy wykonać analizę tęczówki, na co zwrócić uwagę, o czym świadczą zauważone znaki i wygląd nie tylko tęczówki, ale też brwi, powiek, twardówki, rogówki, tkanki łącznej, struktury tęczówki i wiele innych. Wykazują też różnice występujące w zależności od wieku człowieka, pochodzenia, a nawet wpływu przodków na to, jak wyglądają nasze oczy i jak się zmieniają w ciągu naszego życia. Przyglądamy się też różnym etapom zdrowotnym i ich wpływie na wygląd tęczówki, w zależności czy nasz stan zdrowia jest normalny, czy alarmowy, przewlekły, czy alarmowy. Mimo, że publikacja nie jest obszerna pod względem objętości, to zawiera mnóstwo wiedzy o irydologii i jej możliwościach diagnostycznych, Jednocześnie autorki podkreślają, że pomimo tego, że irydologia udziela wielu informacji o naszym zdrowiu, to jednak zawsze ważna jest współpraca z lekarzem, by skorzystać z dostępnych metod diagnostycznych i leczenia.

„Irydologia od podstaw” to bardzo dobrze opracowany przewodnik, który przystępnie opowiada o technikach analizy oka. Okazuje się, że to w nim widać więcej, niż możemy się spodziewać. Autorki uświadamiają, że nasz narząd wzroku spełnia nie tylko możliwość widzenia świata, ale też jest elementem, który wskazuje na potencjalne schorzenie czy niedyspozycyjność w jakimś obszarze naszego organizmu. To w oku objawiają się najpierw wszelkie niepokojące zmiany zdrowotne, zanim dadzą one o sobie znać w naszym fizycznym ciele. Poradnik uświadamia, jak bardzo przydatna jest umiejętność czytania w strukturze tęczówki. Dla zwykłego człowieka informacje zawarte w oku są niezauważalne, a dla irydologa stanowią opowieść o całym naszym życiu.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu:

Wydanie: I
Data premiery: 04.04.2025r.
Ilość stron: 288
Wymiary: 145 x 205 mm
Oprawa: miękka
ISBN 978-83-8301-823-2
Wydawnictwo: Studio Astropsychologii
Ocena: 5/6

[149/25] - 1862: "Human Design. Proste ćwiczenia dla początkujących"

Human Design

Proste Ćwiczenia Dla Początkujących

Poznaj swój unikalny potencjał i zrealizuj swoje pragnienia dzięki neuronauce i starożytnej mądrości

Karen Curry Parker

„W celu rozpoczęcia procesu pisania na nowo swojej historii, musisz chcieć stać się świadomym tych starych opowieści, które sobie opowiadasz – twojego uwarunkowania.”

W świecie, który coraz częściej domaga się od nas autentyczności, samoświadomości i odwagi w wyrażaniu siebie, książka Karen Curry Parker jawi się jako kompas duchowy i psychologiczny. Autorka książki „Human Design. Proste Ćwiczenia Dla Początkujących” wprowadza nas do systemu Human Design i zaproszenie do podróży w głąb siebie, oferując nie tylko wiedzę, ale przede wszystkim narzędzia do transformacji osobistej. To nie jest kolejna publikacja o rozwoju duchowym — to praktyczny przewodnik po odkrywaniu autentycznego „JA” poprzez system Human Design. Jej podejście jest empatyczne, przystępne i głęboko humanistyczne — nie chodzi tu o etykietowanie ludzi, lecz o odkrywanie ich wewnętrznej prawdy.

Po raz pierwszy spotkałam się z tym terminem w książce „Human Design na co dzień”, którą przeczytałam w zeszłym roku. Teraz miałam okazję poznać punkt widzenia innej autorki, która poza wiedzą teoretyczną proponuje szereg technik pomagających zastosować ten system w życiu. Każdy rozdział zawiera ćwiczenia, pytania do refleksji, szablony do prowadzenia dziennika oraz propozycje tworzenia osobistego oświadczenia o misji życiowej.

Human Design to język naszej duszy. Ta metoda ma swoje korzenie w międzykulturowej, starożytnej tradycji, która zawiera zbiór wszystkich cech, które są przypisane ludziom. Autorka pokazuje jej współczesną wersję, która pozwala zrozumieć, kim naprawdę jesteśmy. Podkreśla, że tu nie ma dobrych i złych odpowiedzi, więc doradza, by zaangażować się w ten proces bez osądzania i podejść do poznawanych treści świadomie, uważnie i praktycznie, by doświadczyć na sobie efektów proponowanych metod. Sugeruje, by obserwować swoje reakcje, myśli, emocje, jakie towarzyszą w procesie poznawania siebie. To pozwoli stworzyć indywidualną opowieść o sobie i pomoże bardziej przeżywać to, czego doświadczamy i nakieruje na właściwą drogę prowadzącą do naszego prawdziwego, naturalnego JA. Życie bowiem jest historią, którą sami dla siebie piszemy i jeżeli do tej pory ta opowieść niezbyt z nami współgra, to poznanie zasad human design wskaże nam nowy kierunek, bardziej nam przyjazny, który sprawi, że na nowo zbudujemy swoje bardziej autentyczne życie.

Istotnym elementem książki pani Karen Curry Parker jest przekaz mówiący o potędze słowa. Podkreśla, że słowa mają ogromną moc, gdyż mają siłę rażenia, ale też jednoczenia. Mogą zarówno uskrzydlać, jak i ściągać w dół burząc nadzieję. Niezwykle są ważne te słowa, które używamy do opisywania siebie. Mają one bowiem ogromny wpływ na nasze postrzeganie świata i siebie samych

Wykres Human Design powstaje na podstawie daty, godziny urodzenia i działa jak mapa energetyczna. Pokazuje, jak przetwarzamy informacje, podejmujemy decyzje, wchodzimy w relacje i realizujemy nasz życiowy potencjał. Autorka proponuje, by podczas czytania kolejnych stron skorzystać ze swojego wykresu uzyskanego według wskazówek z poradnika, by móc lepiej interpretować swoją aktualną opowieść, jak również wydobyć opowieść o tym, kim naprawdę jesteś

Ważne, by podkreślić, że to nie są puste frazy lecz konkretne narzędzia, które pomagają wyjść poza utarte schematy myślenia i zacząć mówić o sobie w sposób, który odzwierciedla naszą prawdziwą tożsamość. Autorka przekonuje, że każdy z nas ma unikalną rolę do odegrania w świecie — rolę, której nikt inny nie może przejąć. Dzięki pracy z wykresem Human Design i nowym językiem, możemy odkryć tę rolę i zacząć ją realizować z pełną świadomością.

Egzemplarz książki otrzymałam od portalu

Wydanie: I
Data premiery: 14.02.2025r.
Premiera wersji oryginalnej: 26.10.2022r

Ilość stron: 336

Okładka: miękka

Wymiary: 145 x 205 mm

ISBN: 978-83-8301-796-9

Tytuł oryginału: The Human Design Workbook: A Step by Step Guide to Understanding Your Own Chart and How it Can Transform Your Life

Tłumaczenie: Agnieszka Rolka - Piotrowska

Wydawnictwo: Studio Astropsychologii

Moja ocena: 5/6

[148/25] - 1861.: „Paper Birds”

„Paper Birds”

Natalia Kulpińska

„miłość nigdy nie jest grzechem, 

jeśli pochodzi prosto z serca i jest szczera”

Wśród nas żyją ludzie, którzy nie wpisują się w standardowe ramy społeczne. Są bardziej wrażliwi, bardziej wyraziści, po prostu inni. I tacy ludzie zbyt często spotykają się z niezrozumieniem, dystansem, a nawet odrzuceniem tylko dlatego, że nie zachowują się tak, jak osoby z ich otoczenia. Powieść „Paper Birds” to właśnie taka historia – o bohaterach, którzy najlepiej czują się sami ze sobą, ale każde z nich radzi sobie z tym zupełnie odmiennie. To nie tylko historia o jednostkach, które próbują odnaleźć swoje miejsce — to także gorzka refleksja nad tym, jak bardzo boimy się tego, co inne. 

Poznajemy Lilly u progu życiowej zmiany, której szczerze nie znosi — ale wie, że jest konieczna, by spełnić marzenie: zostać najlepszym pediatrą w Cambridge, a może i w całym kraju. Nowe środowisko, nieznajomi ludzie, opuszczenie bezpiecznego domu — wszystko to ją przeraża. Najlepiej czuje się z książką w ręku, wśród przyjaciół, którzy niestety wyjechali na studia. Mimo lęku przed tym, co czeka ją na Harvardzie, nie zamierza się poddać. Wie, że musi wyjść poza swoją strefę komfortu. Jedno jest dla niej pewne – zawsze może liczyć na wsparcie Tristana – sąsiada i przyjaciela od zawsze.

Tristan to typ buntownika z łobuzerskim charakterem. Żyje na własnych warunkach i jest po prostu sobą. Nie udaje nikogo, nie stara się na siłę komukolwiek przypodobać, mimo, że jego sposób bycia nie przez wszystkich jest akceptowany. To dla niego nie ma znaczenia nie przejmuje się tego rodzaju opiniami. Z zewnątrz mrukliwy, krnąbrny, mało towarzyski, więc wielu uważa go za dziwaka i gbura.

Lilly wie, że on jest inny i jako jedyna zna jego prawdziwe oblicze. Na szczęście ma wspaniałych rodziców, którzy przychylnie obserwują relacje, jaka łączy ich córkę z chłopakiem z sąsiedztwa. Przecież nikt, kto nie ma romantycznej duszy, nie zostawiałby każdego dnia własnoręcznie wykonanych ptaków złożonych techniką orgiami. A takie dziewczyna znajduje od kilku lat na swoim parapecie. Każdy z nich umieszcza w pudełku, nie mając świadomości, że nie są to tylko papierowe akcenty witające z nią kolejne poranki, lecz skrywające pod swoimi skrzydełkami sekrety.

Autorka stworzyła bardzo ciekawe osobowości. On jest ujmujący i uroczy w swoim postępowaniu wobec Lilly, jako przyjaciel, z którym nawet cisza jest piękna. Ona - docenia jego przyjaźń i zawsze postrzegała go jak brata, niż jak obiekt głębszych uczuć. On zresztą podobnie. Dopiero pójście Lilly na studia, zmiana środowiska, podejmowanie przez nią złych wyborów pokazuje, co ich naprawdę łączy.

Lilly to postać, która wzbudza sympatię, mimo że nie popierałam wszystkich jej wyborów — szczególnie tych, które były sprzeczne z tym, co naprawdę czuła i myślała. Ujmuje naturalnością, szczerością i swoją odmiennością, przez otoczenie postrzegana jako zbyt cicha, zbyt zamknięta, po prostu inna i dziwna. Jej zachowanie bardziej mnie złościło niż irytowało, gdy próbowała dopasować się do studenckiego życia i otoczenia. Chcąc przypodobać się nowym znajomym, zaczęła postępować wbrew sobie, gubiąc po drodze własne wartości. Zbyt późno dostrzega, że pod iluzją przyjaznych gestów kryje się nieszczerość i podłość. Nie zdawała sobie sprawy, że nieświadomie raniła Tristana — jedyną osobę, która trwała przy niej bezwarunkowo, nie przekraczając nigdy granicy przyjaźni.

W końcu została wykreowana bohaterka, która nie ciska gromami, nie złości się z byle powodu, jak to często bywa w romansach. Nie jest idealna — i właśnie dzięki temu jest tak bliska. Popełnia błędy, błądzi, ale dojrzewa. To właśnie błędy — te drobne i te poważniejsze — stają się katalizatorem jej przemiany. Jej decyzje, choć często nieprzemyślane, prowadzą ją do momentu, w którym musi spojrzeć w lustro i zadać sobie pytanie, czego tak naprawdę pragnie.

Relacja między bohaterami rozwija się w sposób naturalny, bez sztucznego dramatyzmu. Autorka nie moralizuje, nie ocenia, lecz subtelnie pokazuje, że dojrzewanie to proces pełen potknięć, rozczarowań, ale też odkryć. Lilly uczy się, że nie wszystko da się zaplanować, a serce czasem wybiera inaczej niż rozum. Tristan z kolei pokazuje, że miłość może być cicha, cierpliwa i pełna szacunku — nie musi krzyczeć, by być prawdziwa.

Powieść „Paper birds” ujęła mnie swoim romantycznym wątkiem z papierowymi ptakami zrobionymi techniką origami. To piękna, subtelna opowieść, która zostawia w sercu ślad. Wspaniale mi się ją czytało. Jej siła tkwi w prostocie przekazu, dramatyzmie, niewypowiedzianych słowach oraz w błędach, które nie są porażką, lecz drogowskazem. Uczy, że warto dać sobie i innym przestrzeń na błędy, bo to właśnie z nich rodzi się prawdziwe zrozumienie i dojrzałość.

To moja druga książka pani Natalii Kulpińskiej, którą miałam okazję przeczytać i ponownie jestem urzeczona historią, jaka wyszła spod jej „pióra”. Jej styl jest lekki, bez zbędnego rozwlekania i zbędnych wypełniaczy stron. Wszystko to, dzięki umiejętności ubierania w odpowiednio dobrane słowa, dzięki którym wyraźnie można poczuć wszelkie emocje: od bólu, wewnętrznego cierpienia, frustrację, niepewność, lęk o drugą osobę, aż po poczucie szczęścia i uwielbienia. Każda reakcja, emocja i każde uczucie nakreślone wyraziście i plastycznie Potrafi jednym zdaniem oddać całą gamę uczuć, a jej dialogi brzmią prawdziwie. Szczególnie poruszające są sceny, w których cisza mówi więcej niż słowa — to w nich kryje się najwięcej znaczeń. Udowadnia też, że można pięknie pisać o miłości bez nadmiaru scen erotycznych, które oczywiście są tutaj także, ale nie przytłaczają fabuły.

Historia Tristana i Lilly pokazuje, że dostrzeżenie siebie inaczej, niż dotychczas, nie zawsze jest spektakularne — czasem trzeba wstrząsu, by uświadomić sobie co tak naprawdę czujemy. To poruszająca historia o dojrzewaniu miłości, ale też o tym, że błędy są wpisane w nasze życie i często to właśnie one pokazują nam, kim jesteśmy, czego pragniemy i co naprawdę ma dla nas znaczenie. Uświadamia, że każdy je popełnia — są nieodłącznym elementem naszej drogi. To one uczą nas pokory, otwierają oczy na to, czego wcześniej nie dostrzegaliśmy, i stają się katalizatorem zmian, zarzewiem nowego spojrzenia na siebie i innych.

Jedynym moim zastrzeżeniem to tytuł w języku angielskim, ale przy tak romantycznej opowieści nie ma to szczególnego znaczenia. Mimo to, nie wpływa to na odbiór książki, która broni się treścią — pełną delikatności, autentyczności i emocji. Pani Natalia Kulpińska stworzyła opowieść, która nie potrzebuje dramatycznych zwrotów akcji, by poruszyć. Jej siła tkwi w zwyczajności, w cichych gestach, w błędach, które prowadzą do odkryć. Uczy, że dojrzewanie to nie tylko droga do celu, ale też proces zrozumienia siebie i innych.

Książkę przeczytałam w ramach współpracy recenzenckiej

z wydawnictwem

Wydanie: I

Data premiery: 27.08.2025r.

Ilość stron: 276

Wymiary: 205 x 145 mm

Okładka: miękka ze skrzydełkami

ISBN: 978-83-8290-812-1

Wydawnictwo: WasPos

Moja ocena: 6/6