216. - "Rozmowy z bliskimi po Drugiej Stronie"

Jak utrzymać kontakt z tymi, którzy odeszli
Alexandra Chauran

               

„Każdego dnia musi zajść słońce, 
by wstać następnego dnia.”

Śmierć to w wielu przypadkach temat tabu, rzadko poruszany w książkach i rozmowach. Częściej pojawia się jako wspomnienia typu „Życie po Życiu” lub w kontekście ciężkiej choroby. Mimo, że spotyka ona każdego, nikt nie jest na nią przygotowany. Gdy tracimy kogoś bliskiego, czujemy ból, smutek i tęsknotę, gdyż wiemy, że nie będziemy mogli cieszyć się obecnością drogich nam osób. Mimo, że nie przebywają oni z nami fizycznie, to jednak towarzyszą nam duchem jeśli tylko tego chcemy. Autorka książki „Rozmowy z bliskimi po Drugiej Stronie” przekonuje, że możemy utrzymywać kontakt z tymi, którzy od nas odeszli a my możemy przygotować się do swojego odejścia, które kiedyś nastąpi.

chauraneventful.com
Alexandra Chauran to wróżka i medium z wieloletnim doświadczeniem. Posiada tytuł magistra nauczania na Uniwersytecie w Seattle i certyfikat nauczania w stanie Waszyngton. 11 października 2003 r. została odznaczona Medalem Jubilee Diamond przez Royal życia Saving Society za swoja pracę doradczą, natomiast 22.02.2001 otrzymała certyfikat technik doradczych. W 1999 roku rozpoczęła swoją działalność jako wróżka zachęcona przez swoją matkę, która także zajmowała się dywinacją. Alexandra Chauran jest certyfikowaną tarocistką i zawodowym medium. Pomaga zarówno klientom z okolic Seatle jak i osobom z różnych rejonów świata. Napisała kilka książek o tematyce ezoteryczno – duchowej, z którcyh w Polsce możemy kupić: „Czy rzucono na ciebie klątwę?”, „Tablice spirytystyczne Ouija” i „Kurs jasnowidzenia”. W swojej praktyce mediumicznej dokonała wielu odczytów. Dzięki niniejszej publikacji możemy poznać jej świat. Doświadczenie i wieloletnia praktyka pozwala wgłębić się w trudny temat, jakim jest śmierć.

Alexandra zdała sobie sprawę, że życie ma swój koniec w momencie, gdy lekarz zdiagnozował u niej zespół policystycznych nerek, która prowadzi najczęściej do śmierci. Mimo to ma optymistyczne podejście do życia, cieszy się nim i pomaga ludziom zrozumieć ważne zagadnienia duchowe. Wierzy w życie po śmierci i w możliwość komunikacji z duszami zmarłych. Pragnie, by także po jej odejściu ludzie mogli z nią rozmawiać, gdy tego zapragną. Zadała sobie pytanie: „co z tego, że wierzę w komunikację z duchami, jeśli nikt nie będzie ze mną rozmawiał, gdy umrę i przejdę na drugą stronę?” Dlatego powstałą książka ucząca kontaktów z duchami i podpowiadająca w jaki sposób poukładać sprawy na ziemi, by pozostawić po sobie trwały ślad dla przyszłych pokoleń.

Być może temat książki niektórych może przerażać, gdyż czujemy opór, by rozmawiać o swojej śmierci za życia. Jednak autorka podejmuje ten trudny temat, by uświadomić jak ważną sprawą jest przygotowanie siebie i swoich bliskich do tego wydarzenia. Pokazuje w jaki sposób możemy komunikować się z duchami swoich bliskich i uczy budowania pamięci po sobie. Zwraca uwagę na znaki pozostawiane przez tych co odeszli, prezentuje ćwiczenia, pokazuje możliwości i udziela wiele pomocnych wskazówek, które ułatwiają uporządkowanie spraw na ziemi tak, by po naszym odejściu z Tego Świata nie zanikła więź z naszymi najbliższymi, przyjaciółmi i rodziną. Pomaga zrozumieć w co wierzymy, jakie są nasze przekonania, co jest dla nas ważne, czego pragniemy, jakie są nasze wyobrażenia o sobie, jakie więzi łączą nas z otoczeniem. Namawia do komunikacji z duchami podając szereg porad i proponując przyspieszony kurs uczący tej umiejętności. 

Ważną częścią książki jest rozdział czwarty, w którym został zamieszczony arkusz instrukcji, w którym możemy wyrazić swoje życzenia i zalecenia dotyczące komunikowania się z nami po śmierci. Ujmuje on nasze plany, informacje na nasz temat, nasze wyznanie wiary, ustalenie znaków, po których nas najbliżsi rozpoznają a nawet takie kwestie jak ochrona przed wykorzystaniem naszej duszy do niecnych celów.

Okładka oryginalnego wydania
źr. zdjęcia: amazon.com
Alexandra Chauran uważa, że przygotowanie do własnej śmierci powinno być czynnością powszechną, czymś normalnym, do której podchodzimy z radością, nadzieją i spokojem, bez lęków i strachu. Ona sama jest jej świadoma, gdyż stwierdzono u niej chorobę nerek, na którą zmarł jej ojciec. Na swoim przykładzie pokazuje w jaki sposób ona się do niej przygotowuje, co myśli na ten temat, a nawet zaprasza, by po jej śmierci kontaktować się z nią, gdyż chętnie będzie pomagać także, gdy nie będzie jej na ziemi fizycznie. Swoimi wyznaniami, historiami ze swojego życia i pracy jako kapłanki towarzyszącej przy umierających pacjentach stwarza nową perspektywę widzenia śmierci. Daje nadzieję, że nie jest to koniec naszego życia lecz tylko kolejny etap, który możemy wykorzystać dla dobra innych.

Nie jest łatwo przeciwstawić się kulturze, w której mało porusza się sprawy własnej śmierci za życia. Odsuwamy ze swojego umysłu tę kwestię naszego istnienia, stąd powstają obawy przed śmiercią i unikaniem rozmów na ten temat.

Autorka proponuje, byśmy na stałe włączyli śmierć do swojego życia, by stała się czymś naturalnym i nie dominowała w naszych umysłach będą powodem do zmartwień. Dlatego stworzyła książkę, która została przemyślana w każdym szczególe. Prowadzi nas ona przez kolejne etapy poruszając ważne zagadnienia związane z naszymi emocjami, myśleniem, zwyczajami i tradycją. To niezwykły poradnik dotyczący życia ale ukierunkowany na śmierć, pozwalający spojrzeć na nią w nowy sposób. Napisany w bardzo przystępnym stylu, zwyczajnie, bez sensacyjnych i górnolotnych stwierdzeń. Uświadamia, że jest ona nieunikniona i dobrze jest być na nią przygotowanym. Dzięki temu zapewniamy spokój sobie i naszym bliskim.

Książkę można kupić w sklepie:

Wydanie: I
Rok wydania polskiego: 2015
Rok wydania amerykańskiego: 2014
Wymiary: 14,5 x 20,5 cm 
Ilość stron: 224
Oprawa: miękka
Redakcja: Natalia Paszko
Tłumaczenie: Jolanta Kulig
Projekt okładki: Piotr Pisiak 
Tytuł oryginalny: How to Talk to Me After I'm Gone: Creating a Plan for Spirit Communication

Komentarze

  1. Niestety w naszej kulturze staramy się wypierać śmierć, jakby było to coś, co nas nie dotyczy. Interesująca publikacja.

    OdpowiedzUsuń
  2. Coś mi się wydaje, że nie wciągnęłaby mnie ta książka. ;/

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Jeśli któryś z komentarzy nie jest widoczny, proszę o cierpliwość. System blogowy czasami wymaga akceptacji komentarzy, mimo że nie jest to konieczne.

Każda recenzja to moje subiektywne odczucia! Wasze mogą być zupełnie inne i zawsze jestem ciekawa Waszych opinii.

Bardzo dziękuję za każdą wizytę i komentarz. Komentarze bardzo mnie cieszą.

Wpisy o charakterze spamu oraz z reklamami firm lub produktów będą usuwane.