18 kwietnia 2018

410. - "Poszukiwacz marzeń"

Z kamerą wśród kobiet Iranu
Karolina Kozioł

           

„Historia jest świadkiem czasów, światłem prawdy, życiem pamięci, nauczycielką życia.”

Karolina Kozioł jest producentką, reżyserką i aktywistką stowarzyszenia na rzecz praw człowieka oraz aktywną członkinią UNICEF-u. Od kilku lat kręci filmy dokumentalne m.in. o życiu w Wielkiej Brytanii, Indiach, Francji, a ostatnio Brazylii. W 2016 ukończyła Uniwersytet Walijski w Aberystwyth na kierunku filmowo-teatralnym. Podczas studiów otrzymała stypendium na Uniwersytet w Stanach Zjednoczonych, w stanie Ohio, gdzie otworzyła Dream Cathedra Film Studio. Studio przyniosło jej pierwsze sukcesy filmowe w USA za kampanie antybullingowe, które tworzyła. Od września 2016 mieszka w Londynie i uczęszcza na studia magisterskie na Uczelni Artystycznej w Londynie o kierunku telewizyjno-filmowym z językiem francuskim. Podczas studiów zaczęła współpracować z brytyjską telewizją — Channel 4.

źr. zdjęcia: lubimyczytac.pl
Mówi o sobie, że jest uzależniona od adrenaliny i przygody, które są dla niej siłą napędową, by mogła realizować swoje marzenia. Jednym z nich był wyjazd do Islamskiej Republiki Iranu. Wbrew ostrzeżeniom ze strony rodziny i znajomych podążyła za swoimi pragnieniami. Jej celem było nakręcenie dokumentalnego filmu o irańskich kobietach, ich sile, walce i życiu. 

Książka jest relacją ukazującą czas przygotowań do podróży i wstępne rozmowy z kobietami na Skypie, a następnie ich wspólne chwile w realnym świecie. W piętnastu krótkich rozdziałach opowiada o tym co przeżyła, co widziała i czego ją to nauczyło. To także materiał motywujący do zmiany podejścia do życia, spełniania swoich marzeń i korzystania z każdej chwili, które jest nam dane doświadczać. 

„Nigdy nie pozwól, by strach przed realizacją marzeń był silniejszy.”

Karolina Kozioł pokazuje zupełnie nowe oblicze Iranu odbiegające od tego, które jest lansowane w mediach na Zachodzie. Zaprasza czytelnika do kraju, o którym krąży wiele mitów i fałszywych opinii stworzonych przez zachodnie media. Okazuje się, że to kraj dążący do modernizacji, nowoczesny i prężnie się rozwijający ale nadal z pewnymi ograniczeniami związanymi z tradycją i religią. Z jednej strony poznajemy kobiety pracujące, chodzące z odsłoniętą twarzą, piastujące różne stanowiska w biznesie, edukacji, prowadzące własną działalność gospodarczą i zarabiające podobnie jak mężczyźni. Z drugiej strony nadal obowiązują surowe prawa na polu rodzinnym, dziedzicznym czy sądowym, gdzie kobiety podporządkowane są mężczyznom, próbujące uzyskać to, co im się należy. 

„Pozycja kobiety i mężczyzny w irańskim sądzie przypomina parodię.”


Autorka przybliża nam bogatą historię Iranu, gdyż uważa, że zrozumienie obecnej sytuacji w tym kraju należy zacząć od poznania przeszłości. Nie wgłębia się w nią zbyt szczegółowo, lecz jedynie nakreśla najważniejsze wydarzenia, które ukształtowały kulturę narodu irańskiego. W ten sposób tworzy tło tego, co obecnie dzieje się w tym państwie pokazując jakie zmiany zaszły na przestrzeni wieków i w ostatnich latach. Przełomowym wydarzeniem była rewolucja w 1979 roku, która spowodowała pogorszenie praw człowieka w Iranie a w szczególności kobiet. Bardzo często autorka odnosi się do tego faktu porównując sytuację sprzed i po tej rewolucji.

„Mężczyźni i kobiety podlegają innym karom z prostego powodu - kobieta nie jest tam liczona jako człowiek, ale jako połowa człowieka. Inaczej mówiąc, jeden mężczyzna znaczy tyle samo, co dwie kobiety.”

Podróż do Iranu zmieniła jej postrzeganie rzeczywistości, swojego życia i warunków panujących w Europie, w których mieszka. Swoje przemyślenia ujęła w formie wpisu pt.:” Z pamiętnika uzależnionej”, który urozmaica poszczególne rozdziały. To inspirujące teksty dające chwilę wytchnienia i okazję do refleksji nad swoim życiem. 

„Istotnym jest, by choć na chwilę zatrzymać się i zdać sobie sprawę z tego, jakim przywilejem jest życie.”

Przeprowadzone rozmowy, spotkani ludzie, pobyt w Teheranie i okolicach uzmysławia jak ważna jest wolność, która panuje w krajach zachodnich. Pani Karolina zaczęła doceniać wolność wyboru, działania i możliwości jakie stwarza życie w Polsce i innych krajach europejskich. Jest zdania, że każda kobieta, która w nich się urodziła wygrała „los na loterii”, gdyż to co u nas jest traktowane jak coś naturalnego, w Iranie nabiera zupełnie innej formy. Możliwość wyboru stroju, makijażu, koloru paznokci lub włosów, miejsca spotkań, spędzania czasu, edukacji czy zabawy jest przez Europejki niedoceniana, gdyż są to elementy, których nikt im nie zabrania i nie kontroluje. Dopiero po poznaniu odmiennych warunków życia zaczynamy doceniać to co mamy.


Poza historiami opowiedzianymi przez bohaterki reportażu poznajemy sytuację społeczną i polityczną Iranu, atmosferę panującą w kraju, prawa obowiązujące w społeczeństwie, relacje z innymi narodami, ruchy wyzwoleńcze kobiet oraz walory turystyczne. Przykłady przytoczone w książce pokazują, że Iranki coraz częściej zaczynają walczyć o swoje prawa, wolność i sprawiedliwe traktowanie.

Wśród nich jest Mayrman walcząca o prawo bycia ze swoimi dziećmi, Ghonche Tavosi, która wie czego chce i odnosi sukcesy w spółkach biznesowych, Sara - trzykrotna medalistka w chińskiej sztuce walki wushu, Behnaz Shafiei - jedyna kobieta w Iranie, która dostała zgodę wzięcia udziału w wyścigach motocyklowych i Tarina pragnąca odzyskać swoją utraconą kobiecość. 

Wszystkie te kobiety łączy jedno: pragnienie spełnienia swoich marzeń i realizowania pasji. Nie jest trudno dążyć do wyznaczonych sobie celów w warunkach sprzyjających i dających możliwości bez względu na płeć. Zupełnie inaczej jest, gdy kraj nie jest przyjazny dla swoich obywateli, umniejszający ich wartość tylko dlatego, że przyszli na świat jako kobieta. 

Książkę można kupić w sklepie:

Wydanie: I
Data premiery: 28.03.2018
Okładka: Miękka
Wymiary: 140 x 200 mm
Ilość stron: 102
Wydawca: Psychoskok
Redaktor prowadząca: Renata Grześkowiak
Korekta: Emilia Ceglarek, Zuzanna Laskowska
Projekt okładki: Jakub Kleczkowski
Skład: Jacek Antoniewski


2 komentarze:

  1. Faktycznie czasami tak bywa, że nie doceniamy tego, co mamy. Dopiero gdy to stracimy, zdajemy sobie sprawę jakie to było ważne.

    OdpowiedzUsuń
  2. Ważne jest pokazywanie świata od tej prawdziwej strony. Niektóre rzeczy się tuszuje przez co ludzie narzekają na swoje, a okazuje się, że gdzie indziej jest o wiele gorzej.
    Dla mnie chyba byłaby to zbyt ciężka książką. Iran jest ogólnie bardzo ciężkim tematem. Ale mam nadzieję, że kiedyś Ci ludzie odnajdą spokój.

    OdpowiedzUsuń

Bardzo dziękuję za każdą wizytę i komentarz. Komentarze bardzo mnie cieszą.

Jeżeli jakiś komentarz jest niewidoczny, to proszę o chwilę cierpliwości. System bloggera wrzuca niektóre z nich do akceptacji, chociaż tego nie wymagam.

Wpisy o charakterze spamu oraz reklamami firm lub produktów będą usuwane.

Popularne posty